Het jaar 2020 is voor veel atleten erg belangrijk. Dat geldt zeker voor Michel Butter. De 34-jarige marathonloper ziet loopt voor de Olympische Spelen nog één marathon en ziet die race als zijn laatste kans voor deelname aan de Olympische Spelen. Michel deed in 2019 een poging in twee World Major Marathons, maar slaagde niet. Zijn doel: via een snelle voorjaarsmarathon kwalificatie voor de Spelen afdwingen. Een interview met de nummer 4 allertijden op de Nederlandse marathonranglijst.
New York
Op 3 november 2019 moest het voor Michel Butter gebeuren. Hij had zijn zinnen gezet op een goede prestatie in de New York Marathon. De gevraagde eis voor de Olympische marathon in Sapporo: 2:11.30 of een klassering bij de beste tien mannen. Dit laatste leek voor hem, vanwege het pittige parcours in New York, de beste optie in deze World Major Marathon. Een pittige opgave, maar niet geheel onmogelijk. Zo maakte hij in 2017 lang deel uit van de kopgroep en finishte hij als zesde in de Amerikaanse hoofdstad. Helaas ging het licht voor hem dit keer te vroeg uit. ”Er is al veel over verteld en ik heb het inmiddels achter me gelaten,” vertelt Butter. “Ik focus me volledig op mijn volgende marathon. Maar kort gezegd: ik kwam tekort voor deze race op dat moment en toen ik besloot te lossen (we liepen op dat parcours met wisseltempo’s 2:09-2:10 tempo) was het vrij snel over en uit met me. Teleurgesteld wilde ik per se finishen en heb ik op karakter de wedstrijd uitgelopen. Je loopt dan in je eentje in een voor mij slakkentempo en wordt af en toe ingehaald door een enthousiast aangemoedigde Amerikaan, waar ik dan natuurlijk geen enkel antwoord meer op had. Een nieuwe ervaring voor me, maar ook dat is de marathon. Het zorgt voor eeltvorming, laten we het daar maar op houden.” Resultaat: een 37ste plaats en 2:25.06.
Twee keer per dag trainen
Trainen voor de Olympische Spelen vereist veel discipline. Zo traint de Castricummer meestal twee keer per dag. Ook probeert hij elke dag anderhalf uur te slapen tussen de trainingen. Want hoe meer rust, hoe beter voor een topatleet. ”Een aantal dagen per week spreken we af met de atleten die in Castricum wonen om om 8:00 uur ‘s ochtends naar elkaar toe te joggen om een groot deel van de ochtendduurloop samen te doen. Die teamspirit is erg belangrijk! Sommigen lopen 30 minuten en afhankelijk van de getraindheid en/of wedstrijdafstand wordt er langer gelopen. Zelf loop ik dan meestal tussen de 45 en 75 minuten,” vertelt Butter. “Daarna rust, masseur, fysio of huishoudelijke taken en soms werk ik een beetje aan mijn studie. Al staat dat nu op een laag pitje om eerlijk te zijn,” zegt hij.
Als favoriete training noemt Michel een training die hij tijdens de marathonvoorbereiding wel eens doet. ”3 series van 3 – 2 – 1 kilometer met 1 kilometer duurlooptempo als pauze. Totaal 27 kilometer. De tempo’s loop ik dan in respectievelijk marathontempo, halve marathontempo en 10 kilometertempo met de pauzes in 3:45/km. Wij houden voor een training overigens een marge ten opzichte van het ‘echte’ wedstrijdtempo omdat de situatie bij een wedstrijd toch wel anders is. Ik ben dan meer uitgerust en heb de adrenaline van een wedstrijd en publiek erbij. Maar als ik goed ben loop ik die 27 kilometer tussen de 1:30 en 1:32 uur denk ik,” licht hij toe.
“Wij houden voor een training een marge ten opzichte van het ‘echte’ wedstrijdtempo omdat de situatie bij een wedstrijd toch wel anders is.”
Teamcultuur
Michel traint onder coach Guido Hartensveld bij Team Distance Runners, een stichting die opleiding en faciliteiten biedt voor talentontwikkeling van atleten. Eerder vertelde de meervoudig Nederlands kampioen al dat teamspirit van groot belang is. Hij licht toe: ”We besteden heel bewust aandacht en tijd aan de ‘teamcultuur’, zoals hoe we met elkaar omgaan, en we maken afspraken over het bundelen van de krachten. Gelukkig is de sfeer op dit moment erg positief en prijs ik mij gelukkig dat ik me al die jaren heb kunnen omringen met genoeg enthousiaste en leergierige atleten met ambitie en het juiste niveau. Zo werden we in 2018 bijvoorbeeld 1-2-3 op het NK 10 kilometer in Schoorl met Edwin de Vries en Mahadi Abdi Ali. Ook Edwin en Mahadi liepen op dat moment een 29-er. Dit om te illustreren wat een hoog niveau er is in mijn directe trainingsomgeving!”
“Ik heb me al die jaren kunnen omringen met genoeg enthousiaste en leergierige atleten met ambitie en het juiste niveau.”
“Ik loop natuurlijk heel wat jaartjes mee,” gaat Butter verder, “en heb om die reden al veel atleten zien komen en er ook een aantal zien gaan. We hebben op dit moment vooral een sterke lichting 800-meterlopers, dus er zijn periodes dat ik daar vanzelfsprekend minder mee train, want Guido maakt zoveel mogelijk maatwerk voor verschillende types atleten. Maar nogmaals: de sfeer en cultuur die maken we wel samen en die is op dit moment zeer positief. Ik geniet ook zeker van het feit dat ik de ontwikkeling van al die verschillende persoonlijkheden en talenten van dichtbij mag meemaken.”
Magische marathon
Natuurlijk vragen we Butter ook naar zijn liefde voor de marathon. ”De marathon heeft iets magisch. En hoewel de marathon door veel mensen als een onvoorspelbare afstand wordt ervaren, was dat bij mij juist altijd heel voorspelbaar.” Maar na zijn teleurstellende marathons in Londen en New York realiseert Butter zich ook dat succes op die afstand geen garantie is. ”Misschien is des te meer duidelijk geworden dat de marathon meedogenloos is. Als je start op een tempo of met een ambitie die net niet haalbaar is op dat moment dan word je keihard afgestraft en kom je met volledig lege handen te staan. Ook al is je voorbereiding best wel goed geweest, je hebt er niets aan.”
“Wij werken echter zo dat we goed analyseren en blijven leren zodat we die ervaring weer meenemen naar de volgende marathon,” legt Buttter uit. “Je moet gewoon 100% fit en goed getraind aan de start verschijnen. Die maandenlange voorbereiding maakt het aan de ene kant heel kwetsbaar, maar misschien juist daarom ook wel zo mooi. Het gaat écht ergens om.”
“Als je start op een tempo of met een ambitie die net niet haalbaar is op dat moment dan word je keihard afgestraft en kom je met volledig lege handen te staan.”
Voorjaarsmarathon en EK
Butter opende het jaar met een prima Egmond Halve Marathon, waar hij achtste totaal werd en vijfde Nederlander. De week erna loopt hij ook nog de Abdijcross in Kerkrade. Ook wil hij op 9 februari zijn nationale titel op de 10 kilometer verdedigen. Hij was in Schoorl al vijf keer ongeslagen. ”Die wedstrijdprikkels gebruik ik tussen mijn trainingen door en ik zal er natuurlijk niet voor haperen, want het grote plaatje is die voorjaarsmarathon.” Welke dat gaat worden, zal binnenkort bekend worden gemaakt.
Voorlopig denkt Michel Butter niet aan een einde van zijn hardloopcarrière en geniet hij nog volop. ”Zolang ik op dit niveau blijf presteren, ondanks dat het onvermijdelijk is dat er teleurstellingen zijn of dat de progressie niet meer zo is als vroeger, blijf ik mij 100% geven. Ik ben trots op mijn lange carrière en dat is ook wat me drijft: het verschil maken met palmares die zich blijven uitbreiden met snelle tijden of mooie klasseringen. En dat perspectief heb ik gelukkig nog steeds. Zo is er ook nog een EK Marathon in 2022 aan de horizon en goed presteren op een EK wil ik ook nog toevoegen aan mijn palmares.”
‘‘Zolang ik op dit niveau blijf presteren, blijf ik mij 100% geven.”
Hoofdfoto: Barbara Kerkhof
