Vandaag maakte de Atletiekunie de selectie bekend voor de Paralympische Spelen. Van 27 augustus tot en met 5 september zullen 17 atleten ons land vertegenwoordigen in Tokio.
Ad Roskam, technisch directeur van de Atletiekunie, blikt vast vooruit op het grootste toernooi voor invalide sporters. ”Na een uiterst succesvol EK para-atletiek eerder dit jaar in Bydgoszcz kijkt het Nederlands team vol verwachting uit naar de Paralympische Spelen in Tokio. Na het gevecht tegen het virus, tegen de lange wedstrijdloze periode en tegen de limieten gaat het nu eindelijk weer om het gevecht van atleet tegen atleet en om de ereprijzen.”
In het Nederlandse tenue zullen 11 vrouwen en 6 mannen de strijd aangaan om de medailles. Hieronder zie je welke atleten in welke classificaties uitkomen op de Paralympische Spelen.
Vrouwen
Fleur Jong (100 meter & verspringen) – T62
Fleur Schouten (100 meter & verspringen) – T63
Kimberly Alkemade (100 meter & 200 meter) – T64
Cheyenne Bouthoorn (100 meter & 200 meter) – T36
Nienke Timmer (100 meter & 200 meter) – T35
Marlène van Gansewinkel (100 meter, 200 meter & verspringen) – T64
Amy Siemons (100 meter) – T34
Nikita den Boer (1500 meter, 5000 meter & marathon) – T54
De 16e Paralympische Spelen starten op 24 augustus in de Japanse hoofdstad. Ruim 4200 topsporters uit 164 landen zullen in 22 verschillende sporten strijden voor 537 Olympische podiumplekken. Chef de Mission is voormalig rolstoeltennisspeelster en rolstoelbasketbalspeelster Esther Vergeer. Op 11 augustus reist het Nederlandse atletiekteam af naar het Japanse Chiba, waar de atleten nog een trainingsstage afwerken. Vervolgens komen ze op 23 augustus aan in Tokio.
ASICS heeft weer een nieuwe schoen op de markt gebracht: de GEL-Cumulus 23. Deze neutrale hardloopschoen biedt een nog soepelere en zachtere tred dan zijn voorgangers uit de serie. Wat vonden wij van deze dagelijkse duurloper?
Nieuw aan de Cumulus
De GEL-Cumulus 23 wordt gezien als de meest comfortabele loopschoen van ASICS. De Japanse fabrikant heeft ten opzichte van de eerdere versies van de Cumulus de demping en flexibiliteit verbeterd. Kenmerkend voor de 23 is het nieuwe MONO-Sock bovenwerk, dat goed aansluit bij je voet. De toegevoegde 3D SPACE CONSTRUCTION in de bovenlaag van de tussenzool is doorgevoerd voor meer demping en flexibiliteit. Verder omvat de schoen het responsieve FLYTEFOAM, wat we al kennen van de ASICS Novablast, een naadloos bovenwerk met het ademende mesh bovenwerk. De GEL dempingstechnologie is inmiddels traditie geworden bij ASICS en draagt ook bij deze nieuwste schoen bij aan een soepele training.
Uiterlijk
Wij testten de Cumulus 23 in de kleuren black/reborn blue. Het blauw en oranje worden mooi door elkaar gebruikt, aangevuld met een zwarte achtergrond. Tevens draagt dit bij aan reflectie in het donker. Opvallend zijn de grote oranje vlakken aan de onderkant van de schoen, die voor voldoende grip tijdens het hardlopen zorgen. De hielkap van de schoen is zacht, dik en stevig, zoals we van ASICS gewend zijn. Het GEL is wederom aanwezig, in de vorm van een blauwe laag onder de hak. Dit zorgt voor extra demping en werkt schokabsorberend. De hoeveelheid demping van de tussenzool is zoals gewoonlijk het hoogst onder de middenvoet en garandeert een comfortabel loopje.
Hoe loopt ie?
Als je de Cumulus 23 aantrekt, voel je gelijk de demping van de schoen. De hardloopschoen is daardoor uiterst geschikt voor je alledaagse duurlopen. Ook merkten we dat het met de stevigheid wel goed zit. Toen een pas niet helemaal lekker werd neergezet op de grond, corrigeerde de schoen een beetje dankzij de sterke tussenzool. Je wordt lichtelijk ondersteund tijdens het hardlopen en de pronatie is dus prima. Met zijn 310 gram is de schoen wat lomp voor sprintjes en stevige tempo’s, maar een kleine opvoering van de snelheid kan geen kwaad. Voor het echt snelle werk gebruiken we de ASICS METASPEED Sky. De hielkap van de Cumulus 23 zorgt ervoor dat de schoen onder een hete zon wat warm aan kan voelen. Daarentegen sluit de schoen goed aan bij je voet en biedt hij duidelijk genoeg ondersteuning.
Kenmerken op een rijtje
Dempende GEL-technologie
Mesh bovenwerk
FLYTEFOAM-technologie voor demping
Genderspecifieke 3D SPACE CONSTRUCTION
Verbeterde zichtbaarheid door reflecterende accenten
Betere duurzaamheid door ASICS LITE-buitenzool
De GEL-Cumulus 23 sluit goed aan bij hetgeen dat ASICS inhoudt: Anima Sana in Corpore Sano, een gezonde geest in een gezond lichaam. De hardloopschoen is verkrijgbaar in acht kleurencombinaties, kost €139,95 en kent een dames- en een herenversie.
Ook dit jaar ondersteunt het CTS GROUP Talententeam jonge atleten bij het najagen van hun dromen. We volgen vijf potentiële wereldtoppers, onder begeleiding van CTS GROUP en de Atletiekunie, in hun weg naar de top. In deze aflevering: sprinter Olivier Hendriks (17), die zich met twee Europese titels op zak opmaakt voor de Paralympische Spelen.
Amputatie
‘Het is wel onwerkelijk om nu bij wedstrijden aangekondigd te worden als de Europees kampioen’, aldus Olivier Hendriks. Begin juni kreeg hij ineens een andere status door zijn twee gouden medailles op de EK para-atletiek. Dat had hij tien jaar geleden niet durven dromen. Olivier is geboren met misvormde voeten. Op jonge leeftijd besloten zijn ouders een dubbele onderbeenamputatie door te voeren. Hij mist dus nu zijn voeten en kuitbeen, maar kan op blades heel hard lopen. Zo hard, dat hij het Nederlands record in zijn categorie in handen heeft op zowel de 100, 200 én 400 als de 800 meter.’ Olivier denkt dat hij een groot deel aan zijn ouders te danken heeft dat hij weinig belemmeringen heeft gehad bij het opgroeien.
‘Allereerst hebben zij ervoor gekozen om op jonge leeftijd mijn misvormde voetjes, waar ik nooit goed op had kunnen lopen, te laten amputeren. Hierdoor heb ik al vanaf kleins af aan op protheses gelopen en ik denk dat dat één van de redenen is dat ik er goed mee uit de voeten kom’, zegt hij met een knipoog. ‘Daarnaast hebben ze mij ook altijd gepusht om alles gewoon te proberen. Ze hebben altijd in oplossingen gedacht, niet in problemen, en daar ben ik ze erg dankbaar voor.’
Dit is de tweede atleet die we belichten in de serie talenten uit het CTS GROUP Talententeam. In de volgende afleveringen lees je de ontwikkeling van Alida van Daalen, Sven Roosen en Rick van Riel.
Annemaria koekoek
Zijn eerste blades kreeg Olivier aangemeten toen hij 7 jaar oud was, via prothesemaker Frank Jol. Toen zat hij nog niet op atletiek. Door de blades kon Olivier voor het eerst echt rennen. Hij gebruikte ze bij het buiten spelen, gymmen op school en voetbal. Van gym herinnert hij zich nog een heel specifieke situatie. ‘We deden het spel ‘Annemaria koekoek’, waarbij iedereen op een lijn start en moet proberen naar de overkant te komen. Eén iemand staat aan de andere zijde van de zaal en zodra diegene zijn ogen sluit en ‘Annemaria koekoek’ zegt, mag je gaan rennen. Vervolgens opent deze persoon de ogen en wie dan beweegt, is af. Helaas is stilstaan op blades niet echt makkelijk (het is alsof je op het punt van je tenen staat) en ik bewoog. Ik was erg boos toen ik ‘af’ was, want ik vond dat oneerlijk.’ Natuurlijk kampte hij ook met vervelende zaken als materiaalproblemen. ‘Bijvoorbeeld doordat ik een gat in mijn sleeve had, waardoor de prothese niet meer goed ‘vast’ zit aan mijn been. Ook heb ik meerdere keren mijn protheses gebroken.’ Daarnaast heeft hij ook veel last gehad van de stompen aan zijn been. Het bot dat nog in zijn onderbeen zit, groeit namelijk in een punt. ‘Dat is heel pijnlijk en ik ben hier een aantal keer aan geopereerd toen ik op de lagere school zat.’ Deze problemen hebben hem er echter niet van weerhouden om gewoon mee te doen. ‘Zo deed ik bij gymlessen op school bij alles mee en heb ik gewoon mijn zwemdiploma’s gehaald. Ik heb op judo gezeten en gevoetbald, voordat ik de overstap maakte naar de beste sport die er is: atletiek.’ Olivier is duidelijk. Hij wil graag hetzelfde zijn als de valide sporters en op dezelfde wijze behandeld worden. ‘Ik voel mij niet anders en wil ook niet als ‘anders’ gezien worden. Maar dat gebeurt natuurlijk wel en mensen kijken en staren naar je benen. Dat is niet altijd fijn. Ik heb echter mijn protheses nooit verborgen gehouden en droeg bijvoorbeeld gewoon korte broeken. Toen ik heel jong was, wilde ik ook sandalen aan als het heet was. Dan kon je de tenen van mijn prothesevoeten zien, net als bij alle andere kinderen. Inmiddels vind ik het niet meer erg dat mijn benen er niet hetzelfde uitzien als anderen en ben ik wat gewend aan het staren van mensen.’
Buitenlandse toernooien
Zijn overstap van voetbal naar atletiek is redelijk geleidelijk verlopen. Via zijn prothesemaker kreeg Olivier een uitnodiging voor een sportevent in het Olympisch Stadion ten tijde van de EK atletiek in Amsterdam van 2016. Daar is hij gescout door de talentcoach van Papendal, toen hij nog niet eens op atletiek zat. Op zijn dertiende begon hij met de sport bij AV ’40 in Delft, waar hij nu nog steeds lid is. Zo nu en dan trainde hij mee op het nationale sportcentrum in Arnhem, maar voetbal wilde hij nog niet opgeven. Na een jaar lang de combinatie voetbal en atletiek was de keuze snel gemaakt. ‘Toen ik mijn eerste blades aangemeten kreeg, was al duidelijk dat ik geen moeite heb met de balans. Ik kon er vrij snel goed op rennen. Die ervaring met het lopen op blades heeft natuurlijk wel geholpen om snel progressie te boeken in de atletiek.’ In 2017 merkte Olivier dat hij atletiek echt leuker vond dan voetbal. De sprintsnelheid die je ontwikkelt noemt hij ‘gewoon onbeschrijfelijk’. ‘Dat motiveerde mij om meer te trainen en daardoor werd ik er beter in. De uitnodigingen voor grote buitenlandse toernooien kwamen voor mij wel onverwacht, omdat ik mij daar nog helemaal niet mee bezig hield. Ik liep gewoon wedstrijden in Nederland. Totdat mijn coach destijds vertelde dat ik mee mocht naar de EK in Berlijn in 2018. Dat ik een jaar later naar de WK zou gaan, had ik helemaal niet gedacht.’ De rest is geschiedenis. Bij zijn internationale debuut in Duitsland maakte hij indruk door als vijftienjarige het zilver te veroveren. In 2019 werd hij in Dubai ook wereldwijd de nummer twee op de 400 meter.
Waardering en ondersteuning
De paralympische sporten moeten volgens Olivier meer aandacht en respect krijgen. Daarom was hij blij en verrast toen hij werd uitgenodigd voor het CTS Group Talententeam. Dankzij de Atletiekunie en CTS GROUP, maar ook dankzij sponsor ASICS, hoeft hij zich minder druk te maken over de randzaken rondom de sport. Hij is de eerste invalide sporter die begeleid wordt door het team, een eer volgens Olivier.
‘Dit geeft mij het gevoel dat ik de waardering krijg voor wat ik doe en hoe snel ik ben en niet omdat ik toevallig op protheses loop. Via het Talententeam krijg ik ondersteuning in materiële zin, zoals kleding en schoenen, maar ook op andere manieren worden we extra begeleid. Hoe ga je om met media en hoe presenteer je jezelf voor een camera of online op social media. Het gaat om het gehele plaatje als topsporter, en daar zitten ook een hoop dingen bij die niet op de baan gebeuren.’
Olivier traint fulltime bij ATR: Atletiek Trainingscentrum Rotterdam. Hij loopt zijn rondes tussen getalenteerde valide sporters in een gezellige groep. ‘Dat helpt mij steeds sneller en beter te willen worden. Vroeger had ik ook geen behoefte om aan activiteiten mee te doen die specifiek werden georganiseerd voor kinderen met een prothese. Het feit dat ik andere benen heb, heeft natuurlijk wel hier en daar voor wat aanpassingen gezorgd. Maar er is altijd gezocht naar wat mogelijk is.’ Afgelopen maand is Olivier geslaagd, hij heeft het gymnasium afgerond. Dus gaat hij waarschijnlijk komend schooljaar aan een studie beginnen. Voorgaande jaren heeft hij zoals gewoonlijk naast het sporten een middelbare schoolopleiding gedaan. ‘Gelukkig was mijn school erg gemakkelijk in het bieden van ruimte om naar trainingen, trainingskampen en toernooien te gaan. Zo heb ik dus goed mijn sport kunnen beoefenen en tegelijk mijn school gedaan.’
Olivier Hendriks in actie op de 400 meter tijdens de Ter Specke Bokaal in Lisse.(Foto: Erik van Leeuwen)
Favoriete onderdeel
‘Mijn favoriete onderdeel is de 200 meter. Dit is helaas geen officiele paralympische afstand meer voor mijn klasse (T62 – dubbelbladers), maar desondanks vind ik dit het leukste onderdeel. Het is een tussenvorm tussen de afstanden die ik nu loop. Bij de 100 meter ga je direct vanaf de start zo hard mogelijk: je sprint het hele stuk voluit. De 400 meter is de langste sprintafstand, waarbij je wat meer op je reserves moet lopen. De 200 meter is een mooie tussenvorm. Het is wel een volledige sprint en net wat langer dan de 100 meter. Ik kan op deze afstand langer mijn topsnelheid aanhouden en dat is een heerlijk gevoel. Daarnaast is het in de bocht starten ook fijner, dat gaat mij makkelijker af. Ik voel mij meer ontspannen en comfortabel als ik in een bocht start. Er zit dan niemand direct naast je bij de start. Misschien speelt dat ook mee.’
Planning
‘Het doel is nu om in één van de volgende wedstrijden de paralympische limiet voor de 100 meter (11.20 sec) ook nog te gaan lopen (op de 400 meter heeft Olivier de limiet al binnen). Ik zit daar heel dichtbij. Na de EK heb ik nog een wedstrijd in Leverkusen gelopen en het NK in Breda. Daarbij heb ik twee keer mijn persoonlijk record (nu 11.27) verbeterd, maar ik ben er nog net niet. Er is nog tijd tot en met eind juli om mij te kwalificeren. Dus dat blijft nog spannend. De komende tijd ga ik ook weer meer lactische trainingen doen als voorbereiding op de 400 meter.
Ambitie
‘Ik zou graag op de Nederlandse kampioenschappen mee willen doen tegen valide lopers. Dat lijkt mij mooi, dat er geen onderscheid wordt gemaakt. Het is namelijk best wel een discussiepunt of het lopen op blades je een voordeel geeft ten opzichte van mensen zonder. In de toekomst hoop ik de snelste man op blades te worden en dus wereldrecords te lopen en gouden medailles te winnen.’
Twee keer goud
De Europese kampioenschappen para-atletiek, die afgelopen maand in het Poolse Bydgoszcz werden gehouden, was voor Olivier de kroon op zijn harde werken. Op zowel de 100 als de 400 meter, twee hele verschillende aftanden, won hij goud! In de classificatie T62 (atleten met twee onderbeenamputaties onder de knie) is hij de beste van Europa. ‘Er was wat spanning van tevoren, want ik had een lichte blessure en ik wist niet zeker of ik op tijd volledig fit zou zijn voor de wedstrijd. gelukkig was dit wel het geval dankzij de fysiotherapeuten, die mij goed geholpen hebben. Daarnaast was dit toernooi anders dan anders door de strikte coronaprotocollen. Normaal gesproken zijn we als TeamNL Para meer samen: we reizen gezamenlijk en nu vlogen we in drie groepen onafhankelijk van elkaar. Ook had ik in Polen een eigen kamer, terwijl we anders een kamer delen. Dat laatste vind ik toch gezelliger.’
De 100 meter stond eerst geprogrammeerd. Het goud op deze afstand kwam niet als een enorme verrassing. ‘De weken ervoor was gebleken dat mijn vorm goed was en ik liep constant snelle tijden. Tijdens de race startte één van de belangrijkste concurrenten vals en toen wist ik dat ik kans maakte om de race te winnen.
Foto: Bartlomiej Zborowski
Dat gebeurde ook.’ Een paar dagen later stond alweer de 400 meter op het programma. Van tevoren wist Olivier al dat hij een race tegen de klok zou gaan lopen. Daar was hij op voorbereid, want hij wilde de Paralympische limiet van 50.20 seconden slechten. ‘Maar toch was het onverwacht dat ik de wedstrijd alleen moest lopen, omdat mijn tegenstanders kort voor de wedstrijd toch niet mee konden doen. Toen ik het stadion in liep ervoer ik de support van mijn verzamelde temgenoten die op de tribune zaten. Het gaf mij het gevoel dat ik niet alleen hoefde te lopen, want ik hoorde hen roepen vanaf de tribune. Ik voelde mij goed na de warming-up en had het gevoel dat ik wel een goede tijd neer zou kunnen zetten. De race begon met een goede start. Ik kwam redelijk hard de bocht uit en liep relaxed de eerste 200 meter. Daarna liep ik volgens het raceplan en heb ik de tweede bocht aangevallen. Toen ik de bocht uitkwam, zag ik vanuit mijn ooghoek de klok. Ik besefte dat het zelfs mogelijk was onder de 50 seconden te duiken en dat zou betekenen dat ik de limiet zou halen. Op het laatste rechte eind zette ik nog wat meer door. Bij de finish zag ik mijn tijd van 49.18 en ik heb mij nog nooit zo blij gevoeld. En ook opgelucht, want ik voelde al een jaar de druk om onder de limiet voor de Spelen te lopen en dat is nu eindelijk gelukt.’
Eremetaal in Tokio
Tussen 24 augustus en 5 september vormt Tokio het epicentrum voor de Paralympische Spelen. Tijdens het toernooi loopt Olivier ook met atleten uit de soortgelijke categorieën T44 en T64. De T staat voor track. Sowieso loopt hij de 400 meter, maar daarnaast wil hij ook zichzelf laten zien op de 100 meter. De nummer twee van de wereld in 2019 krijgt op de 400 meter te maken met twee grote concurrenten uit Duitsland en Amerika. ‘Theoretisch gezien ben ik sneller dan de rest, dus een bronzen medaille lijkt haalbaar. Verder ben ik heel benieuwd hoe het gaat zijn: de ervaring van de Spelen. Van andere para-atleten hoor ik over de goede sfeer die er was tijdens eerdere Paralympische Spelen. Maar dit jaar zal het anders zijn door de coronamaatregelen en er zal minder publiek aanwezig zijn en sowieso geen familie uit Nederland.’ Uiteraard kijkt Olivier uit naar het toernooi zelf, zijn eerste Spelen. ‘Omdat het in een groot stadion wordt gelopen en omdat dit toernooi het hoogst haalbare is. Het is altijd een droom geweest om naar de Spelen te mogen, en als het goed is sta ik daar over minder dan twee maanden.’
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie
Hoofdfoto: Erik van Leeuwen. Profielfoto: Paul Raats
Ook dit jaar ondersteunt het CTS GROUP Talententeam jonge atleten bij het najagen van hun dromen. We volgen vijf potentiële wereldtoppers, onder begeleiding van CTS GROUP en de Atletiekunie, in hun weg naar de top. In deze aflevering: hordeloper Mark Heiden (18), die uitkijkt naar de EK junioren van komende week.
Fouten
Al in zijn eerste race in de buitenlucht dit seizoen liep hij al onder de limiet voor de EK onder 20 jaar. Bij de Harry Schulting Games liet hij 13.56 seconden noteren op zijn specialiteit: 110 meter sprinten en tussendoor tien hordes van 99,1 centimeter hoog. ‘De race verliep best wel vlekkeloos, maar ik miste nog wat scherpte doordat het één van de eerste races van het jaar was’, blikt hij terug. ‘Ik maakte geen fouten en liep gewoon een solide race, maar nam te weinig risico om een supertijd te lopen. Het was wel na een lange tijd weer eens een PR op de 110 meter horden en daar was ik wel erg blij mee. Ik had zeker het gevoel dat de limiet erin zat, want ik voelde me fit en in de trainingen was te merken dat ik goed liep. Het hielp ook dat het een avondwedstrijd was, want ik loop normaal beter later op de dag.’ Toch heeft hij in de afgelopen wedstrijden nog niet bereikt wat hij wilde bereiken. ‘Ik had door een goede trainingsstage een heel goed gevoel gekregen over het seizoen. Na de 13.56 in Vught wilde ik doorgaan met snellere tijden lopen. Ik wilde richting de 13,4 of 13,3 seconden gaan voordat ik aan de EK zou deelnemen, maar dat is nog niet gebeurd. Wel ben ik blij dat ik erg constante tijden loop, maar ik zou willen dat deze een stuk sneller waren. Uit analyses blijkt dat ik op trainingen heel snel ben, maar door fouten tijdens de wedstrijd vertaalt dit zich nog niet naar snellere tijden. Dingen zoals een horde raken of mijn techniek niet helemaal goed uitvoeren.’
Dit is de eerste atleet die we belichten in de serie talenten uit het CTS GROUP Talententeam. In de volgende afleveringen lees je wat voor invloed het team heeft op Olivier Hendriks, Sven Roosen, Alida van Daalen en Rick van Riel.
Meerkamper
Zoals vele andere junioren kwam Mark voor zijn nog prille hordencarrière uit op de meerkamp. De atleet van het Rotterdamse PAC kon aardig kogelstoten, speerwerpen en verspringen, maar zijn talent kwam het meeste naar boven bij het sprinten en hordelopen. Daardoor traint hij sinds half mei onder leiding van hordencoach Brendan Troost bij Atletiek Trainingscentrum Rotterdam. ‘Het focussen op de horden was een goeie en logische keuze, want ik zou denk ik veel minder succes hebben gehad als ik me niet op het hordelopen had gefocust. Ik heb mezelf nooit echt als meerkamper gezien en het was ook bij de C junioren dat ik voor het laatst een meerkamp heb gedaan. De meerkamp vind ik wel een mooi onderdeel om naar te kijken, maar ik het zou het zelf niet meer willen doen.’
EK-goud op de meerkamp of op de horden?
‘Zoals ik al zei: ik ben een hordeloper, dus dan kies ik zeker horden boven de meerkamp. Ik ga dan ook voor EK-goud op de horden boven goud op de meerkamp. De keuze tussen de 60 meter en 110 meter horden is voor mij een hele makkelijke, want het slechtste deel van mijn race is de start. Meestal lig ik bij de start een klein beetje achter en haal ik daarna tijd in, dus dan ligt de 110 meter horden mij beter. Dan heb ik gewoon meer tijd om een slechte start goed te maken.’
Is de EK onder 20 jaar van 2019 het hoogtepunt uit je carrière tot nu toe?
‘De EK onder 20 jaar is zonder twijfel het hoogtepunt. Het feit dat ik mij toen al (16 jaar, red.) had geplaatst als atleet onder 18 jaar voor een internationaal toernooi U20 was voor mij al heel bijzonder. Maar dat ik zo boven mezelf uitsteeg op dat toernooi en uiteindelijk zilver won, maakte het echt ongelofelijk.’
You’ve Got Mail | Where to Stream and dndnha | Decider
Beloning
Het moment dat Mark begin dit jaar werd gebeld voor een plaatsje in het CTS GROUP Talententeam weet hij niet meer precies. ‘Maar ik weet wel dat ik het erg bijzonder vond om deze kans te krijgen.’ Eerder al maakte hij kennis met het team. ‘Iets van vijf jaar geleden had iemand in mijn trainingsgroep een clinic gewonnen voor het Talententeam, waar wij toen met de hele groep heengingen. Dat waren toen atleten waar ik tegenop keek, dus het is heel bijzonder om nu zelf onderdeel van het team uit te maken.’ De samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie ziet Mark als een verrijking in zijn persoonlijke ontwikkeling. ‘Dit is mijn eerste sponsor en dat zorgt zeker voor motivatie. Het voelt ook wel als een beloning voor jaren hard trainen.’ Door corona heeft Mark nog niet veel tijd doorgebracht met de andere talenten van het CTS GROUP Talententeam. Hij weet nog niet veel van de skills en specialiteiten van de atleten. Wel wordt hij door de samenwerking gestimuleerd om nog meer uit zichzelf te halen. ‘Doordat ik nu deel uitmaak van een groep atleten die goede prestaties leveren, motiveert dit mij ook om zelf beter te presteren. Motivatie is dus het grootste pluspunt van het Talententeam.’
Mark Heiden in actie tijdens de Ter Specke Bokaal in Lisse afgelopen mei.
Nederlands record
Volgend jaar behoort Mark Heiden bij de senioren en loopt hij de hordensprint over dezelfde afstand: 110 meter. Echter moet hij dan hekken van 1,07 meter hoog passeren. Maar daar lijkt hij zich nog niet erg druk over te maken. ‘Ik heel veel zin in senior zijn, want dan krijg ik de mogelijkheid om veel grote wedstrijden te lopen. Indoor heb ik al over de 1,07m hordes gelopen en ik heb het gevoel dat ik, als ik me daar volledig op kan focussen, ik de overgang naar de hogere hordes goed kan maken. Ik hoop me dus snel aan te passen zodat ik volgend jaar veel grote wedstrijden kan lopen en veel mooie wedstrijden in andere landen mee te doen. Misschien plaats ik mij wel voor de EK senioren in München, dat hoop ik.’
Of hij al uitkijkt naar de Olympische Spelen van Parijs in 2024? ‘Als atleet moet je ambitieus zijn, dus de Spelen is zeker een toernooi waar ik naar uitkijk. Of het haalbaar is, zullen we in de komende jaren zien, maar ik ga er in ieder geval alles aan doen om daar te staan. In de tussentijd hoop ik nog EK’s en WK’s te lopen en daar over een paar jaar mee te doen voor finales en podia. Qua tijden is mijn doel om richting de lage 13 seconden te gaan, met als ultiem doel het Nederlands record van Robin Korving (13.15 seconden). Maar ja, dit is allemaal erg ambitieus zoals ik al zei. Als ik fit blijf en van de sport kan leven, ben ik al erg tevreden.’ Mark is dit jaar nog junior. Eerst volgen nog de Europese kampioenschappen voor atleten onder 20 jaar, die van 15 tot en met 18 juli plaatsvinden in de Estse hoofdstad Tallinn. In aanloop naar dat toernooi blijft hij nog werken aan zijn start, zijn grootste aandachtspunt. ‘We werken er in de training veel aan en er zit zeker vooruitgang in, maar er is nog veel te verbeteren. Deze races op hoog niveau die ik heb gehad, had ik nodig om straks scherp aan te start te staan op het EK.’ Over zijn missie bij de EK doet Mark niet geheimzinnig. ‘Als alles goed gaat hoop ik strak in Tallinn mee te doen voor het goud.’
Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met CTS GROUP en de Atletiekunie.
Tirza van der Wolf kroonde zichzelf onlangs tot Nederlands kampioen op de 10.000 meter. Dat is echter niet de afstand waarop ze zich wel specialiseren. Een interview met de 27-jarige atlete over uitstappen met de finish in zicht, een onverwachtse Nederlandse titel, de combinatie werk en hardlopen en de EK marathon.
Marathonavontuur
Op 21 maart stond voor Tirza van der Wolf dé wedstrijd van 2021 gepland. In Dresden debuteerde ze op de klassieke 42 kilometer en 195 meter. Samen met haar vriend Marc Cinjee, die in de Duitse stad als haas fungeerde, ging ze het marathonavontuur aan. ‘De aankondiging dat er een marathon in Dresden eind maart georganiseerd zou worden, kon voor mij op geen beter moment komen. Hoewel ik geen motivatieproblemen had door corona, miste ik toch wel een doel om naar toe te werken. Dresden werd dat doel.’ De hele marathonvoorbereiding was voor Van der Wolf al een reis vol belevenissen an sich. Zowel fysiek als mentaal is ze enorm gegroeid. Toen ongeveer drie weken van te voren duidelijk werd dat de marathon echt plaats zou gaan vinden, kon ze zich echt helemaal focussen op de race zelf. ‘Op de dag van de wedstrijd had ik gezonde spannend en had ik enorm veel zin in. De weersomstandigheden waren verre van ideaal. Voor een 21 maart was het koud met een temperatuur rond het vriespunt, een harde wind van ongeveer windkracht 4 en die was ook nog vrij ijzig. Samen met mijn vriend startte ik om 10:30 uur. De rondjes van 2,5 kilometer vlogen voorbij en ik voelde me lekker. Ik was als langzaamste begonnen en vanaf ongeveer 25 kilometer begon ik in te lopen op mijn voorgangers, die ik tussen 30 en 35 kon inhalen. Inmiddels lag ik niet meer laatste. Vanaf kilometer 30 werd het wel al wat zwaarder, maar het was nog goed te doen.’ Waar de meeste marathons rond de 35 kilometer last krijgen van een lege tank, had Van der Wolf vooral last van misselijkheid. Het nemen van wat drinken was het begin van de ellendigheid. ‘Al vrij snel merkte ik dat het drinken niet goed viel en dat ik er misselijk van werd. Bij 36 kilometer wilde ik al uitstappen, omdat ik me helemaal niet meer fijn voelde, maar ik werd door mijn vriend gemotiveerd om toch door te lopen. Het gevoel bleef, ondanks dat mijn tempo inzakte. Op 38 kilometer was het klaar en ben ik met de finish in zicht uitgestapt. Uiteindelijk eindigde mijn marathondebuut in mineur, omdat ik hem überhaupt niet heb uitgelopen. Ondanks het uitstappen heb ik zowel de race als de voorbereiding echt enorm leuk gevonden. Ik kijk uit naar het volgende marathonavontuur.’
Eerste goud bij de senioren
‘Ik ben zeker nog aan het nagenieten’, blikt Van der Wolf terug op de NK 10.000 meter van zaterdag 12 juni. ‘De eerste dagen werd ik vooral aan de wedstrijd herinnert door een ongelooflijk stijve kuit, maar inmiddels gaat dat beter.’ In Leiden werden de atleten 25 rondes op de atletiekbaan voorgeschoteld. Hoewel de Nederlandse toppers op de 10 kilometer ontbraken, had ze niet verwacht dat ze uiteindelijk nationaal kampioen zou worden. ‘Ik wist wel dat het met een goede dag en een goede race mogelijk zou zijn. Ik probeerde eigenlijk zonder echte verwachtingen de wedstrijd in te gaan. Na de marathon heb ik wat kleine pijntjes gehad, die het herstel na de marathon wat vertraagd hebben. Voor mijn gevoel stond ik dan ook nog niet superfit aan de start en ik vond het lastig in te schatten wat mijn niveau zou zijn. In zo’n situatie probeer ik de wedstrijd maar gewoon ontspannen in te gaan en lekker te lopen.’ In de callroom hoorde Van der Wolf dat twee vrouwen weg wilden gaan op de limiet voor de EK onder 23 jaar (34.00) en dat hier hazen voor geregeld waren. Dus besloot ze om mee te lopen en te kijken hoe dat ging. ‘In het begin ging dat lekker, maar merkte ik soms wel dat het tempo een beetje schommelde. Na zo’n 2,5 kilometer voelde ik mijn benen al wel iets, dus als ik was als eerste uit de kopgroep afgevallen om mijn eigen race te lopen. Al snel viel Marcella (Herzog, red.) ook terug uit de kopgroep en liepen we weer samen. Met ongeveer nog 7 kilometer te gaan, haalde ik Marcella in. Vanaf dat moment liep ik eigenlijk alleen. Soms had ik het wat zwaarder, aangezien er ook aardig wat wind stond, maar eigenlijk liep ik vrij constant mijn rondjes. Met nog 2 kilometer was inmiddels het gat met Marcella vrij groot, maar ik kreeg het ook zwaarder.’ Mede dankzij een snelle laatste ronde pakte ze die avond de Nederlandse titel met 34:31,46. Dat was ruim voldoende om concurrenten Marcella Herzog (zilver) en Renee Sijbesma (brons) op achterstand te zetten. ‘Ik was en ben natuurlijk nog steeds blij met de titel. Het is mijn eerste als senior, dus dat maakt het extra speciaal.’
Tirza van der Wolf in actie tijdens haar debuutmarathon in Dresden, achter haar haas en vriend Marc Cinjee.
Nieuwe hobby
Al vier jaar werkt de atlete als software developer bij Transfer Solutions, tevens haar sponsor. Van der Wolf woont in Zeist, waar ze een groot gedeelte van haar trainingen alleen of samen met haar vriend afwerkt. Verder traint ze in Arnhem bij het JJ Running Team onder leiding van John Jansen. De baantrainingen bij Ciko ’66 werkt ze onder andere af met Anne Luijten, Lesley Smit en Thomas Cremers. Voor Van der Wolf is het soms een puzzel om haar baan van 32 uur te combineren met wat ze het liefste doet: hardlopen. ‘Maar met plannen kom ik een heel eind’. Een dag uit haar leven ziet er ongeveer als volgt uit. ‘De wekker gaat bij mij vaak om half 7 (op het weekend na). Soms eet ik dan snel iets en ik snap dan om 7:00 uur de deur uit om te gaan trainen. Andere keren begin ik eerst met werken en dan train ik nadat mijn werk klaar is. In sommige gevallen train ik zowel voor als na mijn werk. De rest van de tijd probeer ik te chillen door televisie te kijken, een boek te lezen of te breien of haken, een nieuwe hobby sinds corona.
‘Ik denk dat een EK in mijn bereik kan zitten.’
Leuke uitdaging
Komend weekend doet Van der Wolf wederom mee in de strijd om de medailles. De NK wordt hoogstwaarschijnlijk ook meteen haar laatste wedstrijd van het baanseizoen. ‘Op 2 juli krijg ik mijn tweede vaccinatie en ik wil de tijd nemen om daarvan te herstellen.’ In het najaar hoopt Van der Wolf weer een marathon te lopen en vooral te finishen. Op dit moment gaat haar voorkeur uit naar Rotterdam, die voor zondag 24 oktober op de planning staat. ‘Maar ik heb enorm veel keuze welke marathon ik zou willen lopen.’ In de voorbereiding wil ze nog een aantal wedstrijden meedoen, waaronder de NK 10 kilometer op de weg (zondag 29 augustus). Momenteel reikt haar planning tot oktober. Van der Wolf hoopt dat alle wedstrijden in het najaar weer door kunnen gaan. ‘Mijn focus gaat dit najaar wel echt uit naar de marathon. Ik hoop in de voorbereiding mooie persoonlijke records te kunnen lopen op de 10 kilometer en de halve marathon.’ Echter denkt ze dat ze uiteindelijk meer een marathontype is. ‘Sinds ik met mijn huidige coach John Jansen samenwerk, merk ik dat het lange werk me beter bevalt. Lange duurlopen en langere aerobe tempoblokken vind ik heerlijk. De marathonvoorbereiding voor Dresden heeft dit ook wel bevestigd. Het lijkt me uiteindelijk supertof om me te kwalificeren voor een toernooi. Voor een EK zal je al snel naar een tijd in de 2:32 of 2:33 uur moeten gaan. Ik denk dat dit uiteindelijk wel in mijn bereik kan zitten en het is daarom een leuke uitdaging voor de komende jaren.’
Maar eerst zaterdag, 26 juni, de Nederlandse kampioenschappen in Breda. Op de rood-groene baan zal de kersvers Nederlands kampioen starten op de 5000 meter. Wat haar doel is? ‘Dat is een hele goede vraag, waar ik misschien niet een heel duidelijk antwoord op heb.’ Of ze voor haar tweede nationale titel gaat? ‘Niet per se. Het is niet dat ik er niet voor zal lopen, maar ik denk niet echt dat het een doel voor mij is. Ik heb vooral zin om weer te racen. Het is een mooi veld, waarin ik vierde geplaatst sta, maar waar het wel allemaal dicht op elkaar zit. Het kan alle kanten opgaan en dat vind ik eigenlijk wel leuk. Verachtingen qua tijd of klassering heb ik dan ook niet. Ik ga voor elk plekje vechten.’
Op de triatlon is Rachel Klamer dé Nederlandse troef voor een hoge klassering op de Olympische Spelen. Na een goede voorbereiding in het warme buitenland zoekt ze nu wedstrijdprikkels op in aanloop naar haar grote doel dit jaar. Hoe staat ze ervoor?
Namibië
De 30-jarige Klamer begon haar Olympisch jaar in Zuid-Afrika. Daar brengt ze vaker een deel van de Europese winter door, omdat ze getrouwd is met de Zuid-Afrikaan Richard Murray (nummer 4 Olympische triatlon 2016). Vervolgens kon de triatlete in Windhoek (Namibië) aansluiten bij de Nederlandse selectie. Met drie mannen, twee vrouwen en twee coaches, bijna de hele Olympische selectie, bereidde Klamer zich voor in Namibië. In mei trainde ze weer in het land, hoewel ze in eerste instantie nog op hoogte wilde trainen in Europa. ‘Door corona en wederom het nog redelijk koude weer besloten we opnieuw terug te gaan naar Windhoek. Het was daar rustig. We zaten vrij ‘coronaveilig’ en hadden de juiste faciliteiten. Ik was er voor de zesde keer. Ik trainde met een kleinere groep dan normaal, maar dat heeft ook voordelen. Zo kan je bijvoorbeeld wat flexibeler zijn met de planning van de trainingen en locaties.’
Trainen op een eiland
Na thuiskomst van haar eerste stage in Namibië besloot ze om vanaf eind maart een aantal weken op trainingsstage te gaan op het Spaanse eiland Fuerteventura. Daar trainde ze de drie onderdelen die ze al ruim dertien jaar beoefent: zwemmen, fietsen en hardlopen, samen een triatlon. ‘Het weer in Nederland was namelijk nog best koud’, verklaart de veelzijdige atlete. ‘Met lopen vind ik het koude weer geen probleem, maar fietsen is minder prettig.’ Op Fuerteventura heeft de tweevoudig Olympisch deelneemster voornamelijk gefocust op het fietsen, hoewel je er niet perfect kunt fietsen. ‘Thuis ben ik gewend aan veel groen en veel verschillende fietsroutes. Beiden heb je hier niet, maar het lopen en zwemmen was wel ideaal. Door wat klachten met het lopen heb ik minder gelopen, waardoor ik nog meer kon fietsen. Qua zwemtrainingen bleven we ongeveer op hetzelfde niveau trainen.’
Klik hier voor een video van haar trainingsstage op Fuerteventura.
Hardlopen
Voordat Klamer op zeventienjarige leeftijd aan de triatlonsport begon, wist ze goede resultaten te boeken op het zwemmen. Ze vindt het maar goed ook dat ze van jongs af aan heeft gezwommen, ‘want het is mijn zwakste discipline’. Hardlopen doet de in Zimbabwe geboren atlete het liefst. ‘Je kan overal hardlopen en je hebt weinig nodig. Een paar schoenen en je kan bijna gaan waar je wil. Lopen is rustgevend.’ Al meerdere meerdere malen heeft Klamer op het podium gestaan bij loopafstanden op Nederlandse kampioenschappen. In 2009 won ze zelfs de Nederlandse titel 3000 meter bij de junioren. Hardlopen doet ze regelmatig met haar man en vader in Twente, waar ze ook woont. ‘Ik vind dit een mooie omgeving om te trainen en heb in principe alles wat ik nodig heb.’
Meer fietsen
Voor hardlopers is fietsen een goede tweede sport, want op de fiets spreek je op een andere manier je spieren aan. Fietsen is een stuk minder blessuregevoelig. Dat het samen succesvol is, bewees Michel Butter in april met zijn 2:10.30 op de marathon. Ook Klamer is positief over de combinatie hardlopen en fietsen. ‘Zo kan je extra uren maken en werken aan je duurvermogen. Lopen na het fietsen voelt de eerste paar minuten nooit echt prettig, maar na een tijdje voel je dat niet meer. Als je zorgt voor een frequentie die ongeveer gelijk is aan je pasfrequentie met het lopen, dan maak je de overgang makkelijker. Vooral mijn coach Louis Delahaije is voorstander van meer fietsen voor zowel lopers als triatleten. Zorg wel dat je niet in een te zwaar verzet gaat fietsen, want dan is het verschil met lopen minder groot.’
Podium in Tokio
De eerste wedstrijden van het seizoen zitten erop voor Rachel Klamer. In Lissabon werd ze in mei achtste bij de World Cup. In dezelfde serie werd Klamer begin juni in Leeds 31e. Op de Olympische afstand (1,5 kilometer zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer hardlopen) ging in Engeland de winst naar de Limburgse Maya Kingma. Zowel fysiek als mentaal moet Klamer nog wennen aan het racen. Zolang ze op 27 juli maar in bloedvorm aan de start verschijnt in Tokio. Dan vindt daar de Olympische triatlon plaats over dezelfde afstanden. ‘We denken dat de Spelen in Tokio extra zwaar zullen worden door de warmte. Gelukkig kan ik relatief goed tegen de warmte, dus daar maak ik mij niet zo druk om. Het is belangrijk om superfit aan de start te staan. Wie het laatst moe wordt, heeft de grootste kans om te winnen. Mijn zwemmen blijft mijn zwakste punt, maar uiteindelijk werk ik aan alle drie de disciplines om zo goed mogelijk te worden.’ Toen Klamer zich kwalificeerde voor de Spelen had ze één doel: het podium halen. Het zou een ruime verbetering zijn van haar tiende plaats op de Olympische Spelen van 2016. ‘Of het podium haalbaar is, weet ik niet, maar ergens moet je doelen stellen. Na twee Olympische Spelen ga je er niet meer voor de ervaring naartoe.’
Nederland kende nog nooit zo een krankzinnige strijd om de Olympische marathontickets. De sluiting voor het lopen van de limiet verliep op 31 mei. Daarna werd er door vijf kandidaten een presentatie geven voor de commissie. Inzet, de twee overgebleven startbewijzen voor Tokio. Nu is er duidelijkheid, naast Abdi Nageeye gaan Khalid Choukoud en Bart van Nunen naar de Olympische Spelen. Michel Butter is bij de mannen aangewezen als reserve.
Een hoogst ongebruikelijke situatie, zes mannen liepen de limiet voor de Olympische Spelen, voor slechts drie lag er een startbewijs klaar. Abdi Nageeye, de snelste, was al zeker, de overige vijf gaven op Papendal een presentatie waarom juist zij een startbewijs verdienden. In een zorgvuldige afweging van factoren zoals de omstandigheden waaronder de prestatie is geleverd en de prestatieontwikkeling van de atleten, is geen aanleiding gevonden om af te wijken van de volgorde op de seizoensranglijst. Daarmee zijn de startplekken toegewezen aan Khalid Choukoud en Bart van Nunen. Michel Butter is aangewezen als reserve voor het geval een van de atleten niet kan starten in Sapporo.
De keuze commissie, bestaande uit alle bondscoaches, behalve Grete Koens, trainster van Bart van Nunen, en oud Nederlands recordhouder op de marathon, KamielMaase, besloten dat Abdi Nageeye, Khalid Choukoud en Bart van Nunen naar Sapporo afreizen. Samen met JillHolterman en AndreaDeelstra heeft Nederland dit jaar dus vijf deelnemers op de Olympisch marathon, een unicum.
De Olympische marathon vindt plaats op 7 en 8 augustus in Sapporo Odori park in Japan. Daar klinkt zaterdag 7 augustus om 07.00 uur het startschot voor de vrouwen en op zondag 8 augustus is het om 07.00 uur de beurt aan de mannen.
Met 2 uur, 6 minuten en 17 seconden heeft Abdi Nageeye veruit de snelste Nederlandse marathontijd staan. De in Ethiopië trainende atleet lijkt ia met zijn toptijd uit 2019 zeker van deelname aan de Olympische Spelen.
Khalid Choukoud liep in Siena 2.09.55, een dik persoonlijk record. Bovendien is het de vierde tijd op de Nederlandse allertijden ranglijst. Van de vijf atleten die onder de Olympische limiet hebben gelopen, heeft hij de tweede tijd staan. Khalid heeft dus een grote kans om te gaan lopen in Sapporo.
Ook Bart van Nunen heeft goede papieren voor uitzending naar Saporro. Zijn 2:10.14 is de derde tijd op de lijst van gekwalificeerden en bovendien heeft hij snelle tijden op de 10 kilometer (28:24) en halve marathon (1:01.47) staan.
Zijn snelste marathontijd liep Michel Butter in Amsterdam, waar hij twee seconden onder de magische grens van 2:10 finishte. Vele topklasseringen volgden, maar nooit schopte hij het tot de Olympische Spelen. Op het vliegveld van Twente liep hij 2u10.30 en zijn Olympische droom kwam weer tot leven.
Björn Koreman snelde afgelopen december in Wenen naar 2:11.07 op de marathon. Hij verpulverde zijn marathontijd in pas zijn tweede marathon. Daarnaast deed hij dat een groot deel van de race solo in Wenen.
Op 6 december ‘dook’ Frank Futselaar in exact 2:11.30 over de finish in Valencia. Hij deed daarna nog pogingen in Seina, Enschede en Oostenrijk, maar slaagde er niet in nog sneller te lopen. Na een geslaagde trainingsstage in Kenia hoopte hij 11 april in Siena in de vorm van zijn leven te verkeren. Helaas stapte hij vanwege krampen in zijn kuit na 32 kilometer uit. Een week later tijdens de NN Mission Marathon stapte hij tijdens een nieuwe poging na 30 kilometer uit. Of er nog een poging komt is nog niet bekend.
Jill Holterman heeft een goede voorbereiding met veel marathontrainingen achter de rug. Dit betaalde zich uit in een prachtige 2u28.18 in Enschede. Plaatsing voor de Olympische Spelen en de zevende tijd ooit gelopen door een Nederlandse dame.
In november 2020 liep AndreaDeelstra onder de 2:28.30. In Valencia bleef ze slechts twee seconden onder de limiet en met die tijd op zak bereidt ze zich voor op de Olympische marathon.
Uitzending naar de Spelen
De Olympische marathon vindt op 7 augustus (vrouwen) en 8 augustus (mannen) plaats in Sapporo, ruim 800 kilometer boven Tokio. De atleet met de snelste tijd mag sowieso deelnemen in Japan. Op dit moment is Abdi Nageeye de snelste man en zijn Jill Holterman en Andrea Deelstra zeker van de Olympische Spelen. De overige twee plaatsen bij de mannen zijn aanwijsplaatsen, waarbij ook rekening kan worden gehouden met omstandigheden in de marathon en prestaties in het verleden (prestatiepaspoort). Gekwalificeerde atleten mogen zich samen met hun trainer presenteren tegenover een commissie van vier bondscoaches van de Atletiekunie en oud Nederlands recordhouder op de marathon Kamiel Maase. De tijd zal wel de zwaarste component zijn.
Anne van de Wiel realiseerde dit jaar al verbazingwekkende tijden op loopafstanden. Zo verraste ze door 53,52 seconden te lopen op de 400 meter. Focust de 23-jarige atlete zich dit seizoen op het lopen? Of blijft ze meerkampen?
Wedstrijdritme
Brons op de NK indoor meerkamp, stabiele 60-meterraces en snelle tijden op de 300, 400 en 600 meter. Anne van de Wiel heeft al veel van zich laten horen in de eerste maanden van 2021. Om te beginnen de Nederlandse indoorkampioenschappen in Apeldoorn. In het tweede weekend van februari haalde ze het podium op de meerkamp, achter Nadine Broersen en Melissa de Haan. De week erna realiseerde ze bij de NK senioren 7,61 en 8,50 seconden op de 60 meter en 60 meter horden. Kortom: een goede voorbereiding op het outdoorseizoen. ‘Ik was blij dat we indoor nog de kans kregen om deel te nemen aan twee NK’s (meerkamp en losse onderdelen), omdat het toch leuke testmomenten zijn om te kijken waar je staat na een paar maanden hard trainen. Die NK’s gingen goed, dus kreeg ik extra veel zin in outdoor.’ Helaas kreeg Van de Wiel al snel te horen dat er nog weinig ‘echte’ wedstrijden zouden worden georganiseerd. Dus prikkelde de meerkampster zich in een aantal onderlinge wedstrijden bij de atletiekvereniging. ‘Ik heb de luxe dat ik zowel testwedstrijden kan doen bij PAC in Rotterdam, waar ik train en gastlid ben, als bij AV SPRINT in Breda, waar ik wedstrijdlid ben.’
Anne van de Wiel na haar 300 meter.
Verrassende 400 meter
De maand na de NK’s stond alweer het volgende testmoment op de planning. Coach Ingmar Vos, Olympisch meerkamper in 2012, had een 600 meter in petto. Op de atletiekbaan in Rotterdam liep Van de Wiel 1:32,8, vier seconden sneller dan haar beste tijd. In april stond ze op dezelfde baan aan de start van de 300 meter. Ook op deze incourante afstand liet ze een nieuwe toptijd noteren: 38,20 seconden. ‘Deze testwedstrijden gingen tot nu toe goed en zijn vooral fijn om wat wedstrijdritme op te doen. Als meerkamper moet je natuurlijk op veel onderdelen focussen, dus dan is elke wedstrijd die er is mooi meegenomen.’ De meest verbazingwekkende prestatie zette Van de Wiel 24 april neer op haar thuisbasis in Breda. Op de 400 meter ging ze mee met de mannelijke concurrentie. Na één ronde finishte ze in 53 seconden en 52 honderdsten, een tijd die vergelijkbaar is met die van Nederlandse 400-meterspecialisten. ‘Ik was zeker verrast!’, reageert ze na afloop blij. ‘Aan de andere kant gingen de tempo’s op de trainingen goed, dus ik wist dat ik wel een harde tijd kon gaan lopen. Ik dacht zelf aan een tijd van 54,5, maar mijn trainer was ervan overtuigd dat ik onder de 54 seconden kon gaan lopen. Daar kreeg hij ook gelijk in, haha.’ Hoe haar race verliep? ‘Het voelde wel zwaar!’, lacht ze, ‘maar ik ben natuurlijk ook niet gewend om 400 meters te lopen. De laatste 400 meter die ik had gelopen was als junior volgens mij, dus het was al een hele tijd geleden. Ik opende vrij hard op de 200 meter (iets van 24,8) en kwam ook nog goed door op de 300 meter. De laatste 100 meter was zwaar, maar ik was superblij toen ik mijn tijd hoorde.’ Toen ze over de finish kwam, dacht ze echter dat ze niet zo hard had gelopen. ‘Ik finishte achter drie jongens, dus ik kon mijn tijd niet gelijk zien. Daarbij voelde de laatste 100 meter zwaar aan, dus ik dacht dat ik het daar een beetje op had verloren. Gelukkig bleek dat allemaal mee te vallen. Ik geloofde het niet toen ik hoorde wat mijn tijd was.’
Tweelingzus
Annes tweelingszus Myke, één minuut ouder, is ook haar trainingsgenoot en concurrent. Ze trainen bij dezelfde vereniging, zijn allebei meerkampsters en behoren beide tot de Nederlandse top. Vorig jaar werd Anne Nederlands kampioene meerkamp en won Myke het brons. Op de NK meerkamp indoor eindigde Myke dit jaar op een zure vierde plek, achter Anne. Maar op de horden en de 200 meter zijn de rollen omgedraaid. Op het laatstgenoemde onderdeel won Annes zus in februari de Nederlandse titel in 23,83. Al sinds hun zevende trainen de zussen samen en ze weten ook niet hoe het is om apart van elkaar te trainen. ‘Dat is leuk natuurlijk. Het is fijn dat je altijd een trainingsmaatje hebt waar je tegenop kunt boksen. We houden elkaar scherp en daarnaast is het fijn dat, op de momenten wanneer je er echt even doorheen zit bij zware trainingen, je elkaar er doorheen kunt slepen.’ Toch zitten er niet alleen maar voordelen aan meerkampen met je zus. ‘Het enige moeilijke eraan is soms wanneer het bij de één beter gaat op een training of wedstrijd. Het is dan soms lastig om de focus echt op jezelf te houden, omdat je ook met de prestaties van elkaar bezig bent.’
Anne van de Wiel, Ingmar Vos en Myke van de Wiel.
Meerkamp of 400 meter?
Door haar snelle tijden sluipt de twijfel erin voor Anne van de Wiel. Haar wacht een keuze die ook Dafne Schippers en Nadine Visser moesten maken: blijven meerkampen of focussen op een individueel onderdeel. ‘Op de meerkamp zijn mijn favoriete onderdelen de 200 meter en 100 meter horden, dus in dat opzicht met name de sprintonderdelen. Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding met de 800 meter in de meerkamp’, zegt ze lachend. ‘Ik weet dat ik een snelle tijd kan gaan lopen dit jaar, maar het is toch altijd een ‘dingetje’ waar je tegenop ziet tijdens een meerkamp.’ Dit outdoorseizoen gaat Van de Wiel de meerkamp en 400 meter combineren. ‘Ik ben benieuwd wat ik er dit seizoen nog kan uithalen op de 400 meter.’ Op zaterdag 22 en zondag 23 mei werkt ze bij de T-Meeting in Tilburg een zevenkamp af. 100 meter horden, hoogspringen, kogelstoten, 200 meter, verspringen, speerwerpen en een afsluitende 800 meter staan op het programma. Bij de Runnersworld Utrecht Trackmeeting wacht haar eerst aankomende zondag een aantal losse onderdelen. ‘Vanaf juni zal ik meer wedstrijden doen gericht op de 400 meter en dan zie ik wel waar het schip strand.’ Door haar 53,52 op de lange sprintafstand is een plek in het 4×400-meterteam niet onrealistisch, ook al is de concurrentie groot. ‘Het zal in juni moeten blijken in hoeverre dit doel echt werkelijkheid kan gaan worden.’ Naar Tokio voor de 4×400 meter zou een droom zijn die uitkomt. Het liefst zou ze echter meedoen aan de Olympische zevenkamp, omdat ze daar al jaren voor traint. Echter is Van de Wiel ervan overtuigd dat ze dit jaar niet de limiet op de zevenkamp van 6420 punten gaat slechten. Die eis lijkt door haar persoonlijk record van 5756 punten nog te hoog gegrepen. De zevenkamp in Parijs 2024 dan? ‘Dat is wel een droom natuurlijk. Ik heb in ieder geval niets te verliezen als meerkampster.’
Op de finaledag van de WK estafette afgelopen weekend maakte Terrence Agard zijn rentree na veel tegenslagen. Langzaam keert de 31-jarige sprinter weer terug naar internationaal niveau op de 400 meter.
Heftige periode
De testwedstrijden die in juli vorig jaar op Papendal werden gehouden, waren voor veel atleten het eerste meetmoment na een wedstrijdloze coronaperiode. Op het blauwe tartan sneuvelde menig persoonlijk record en zelfs een nationaal record. Voor Terrence Agard zou het eerste meetmoment sinds maanden ook meteen zijn laatste zijn voor de WK Estafette. Op zijn enige outdoorwedstrijd in 2020 liet hij 47,14 seconden noteren, anderhalve seconde langzamer dan zijn beste tijd op de 400 meter. De tweede testwedstrijd liet de 31-jarige atleet schieten. Er volgde een lange periode met tegenslagen. In januari dit jaar was de 31-jarige sprinter op trainingskamp in Zuid-Afrika, waar hij in hele goede vorm verkeerde. Totdat het op de laatste dag in zijn achilles schoot, waardoor hij ook figuurlijk ver van huis was. Door die blessure moest hij het indoorseizoen aan zich voorbij laten gaan. De 31-jarige atleet kreeg in maart ook nog eens een positieve testuitslag op corona binnen. Een quarantaine van tien dagen zorgde ervoor dat hij weer niet veel kon doen. ‘Dat was een hele heftige periode voor mij’.
Vertrouwen terug
Na een zware periode wachtte Agard in april een trainingsstage in het Turkse Belek. Eindelijk kon hij weer serieus met zijn teamgenoten trainen, de 400-meterlopers uit de stal van Laurent Meuwly. ‘Mijn focus in Turkije was vooral om weer trainingsfit te worden, pijnvrij te kunnen lopen en trainingen te kunnen afmaken. Tijdens het trainingsblok lag de focus vooral op uithoudingsvermogen en kracht, zeg maar de basis weer goed zetten voor de komende zomer. De focus lag natuurlijk op de WK Estafette. De trainingen waar ik positief op terugkijk zijn de lactaattrainingen (verzuring treedt op), ook al houd ik niet van dat soort trainingen. Maar dat zijn de trainingen waar ik stappen op kan maken en waardoor ik het vertrouwen terugkrijg.’ Langzaam kreeg de op Curaçao geboren atleet het vertrouwen terug in zijn sprintsnelheid. Echter is er nog veel werk aan de winkel. Vier vrouwen en vier mannen uit zijn trainingsgroep wonnen in maart de Europese titel op de 4×400 meter. Op dat niveau loopt de atleet nog niet. ‘Momenteel zit ik nog een paar stappen achter de groep.’ Ook zijn trainingsperiode in Turkije kende geen normale afloop. Op 17 april werd het trainingskamp afgelast vanwege enkele positieve coronagevallen in de groep. Dat zorgde voor een paar dagen chaos, maar al snel waren de Nederlandse atleten weer in Nederland. ‘De staf heeft de juiste beslissing genomen om het trainingskamp af te breken en iedereen zo snel mogelijk naar huis te sturen. Je wilt natuurlijk niet voor een WK dat er atleten zijn die positief getest zijn. Vooral niet voor de 4×400 meter mannen en mix, die zich nog moeten plaatsen voor de Spelen. Eerst moest ik snel alles inpakken, maar daarna verliep de terugreis gewoon als iedere andere reis. Het zijn moeilijke tijden die we allemaal meemaken en we proberen er met z’n allen het beste van te maken.’
Lieke Klaver en Terrence Agard in actie tijdens een sprinttraining in Belek.
‘Ik ben blij dat ik de race fit en gezond heb afgemaakt. Dat was voor mij het belangrijkste.’
Comeback op WK
Met een sterke lichting 400-meterlopers reisde Agard af naar de WK estafette, die in het Poolse Chorzów werden gehouden. Het probleem waar hij voor vreesde, dat een atleet positief zou testen op corona, werd gelukkig geen werkelijkheid. Agard keek uit naar de WK, ook al had hij veel spanning doordat hij bij de WK een comeback zou maken. De Nederlandse 400-metermannen reisden met een duidelijk doel naar Polen af: een finaleplek en dus ook een ticket voor de Spelen op zowel de 4×400 meter als de gemengde estafette. En zo geschiedde. Op zaterdag 1 mei stelden alle nog niet gekwalificeerde Nederlandse teams een Olympisch startbewijs veilig. Agard kreeg pas de volgende dag te horen dat hij die zondag voor het eerst sinds tien maanden weer een wedstrijd kon lopen. Hij werd ingezet als laatste loper op de Mixed Relay, dat sinds enkele jaren een officieel atletiekonderdeel is. De sprinter wist zich met Nout Wardenburg, Eveline Saalberg en Laura de Witte niet in de prijzen te lopen. Desondanks was het toernooi voor Agard een succes, want hij kon zonder blessure sprinten. ‘Het voelde goed om weer te kunnen lopen. Ik ben blij dat ik de race fit en gezond heb afgemaakt. Dat was voor mij het belangrijkste. Mijn tijd op de 400 meter was ook goed (46.03). Nu doortrainen en weer wedstrijdvorm krijgen.’
Dubbelen in Tokio
De gemengde estafette is sinds 2019 een discipline van mondiaal niveau. Tijdens de ‘Mixed Relay’ lopen twee mannen en twee vrouwen een 400 meter in estafettevorm. De volgorde is zelf te bepalen. Agard is positief over het nieuwe atletiekonderdeel. ‘Dit is goed voor de sport en geeft aan dat mannen en vrouwen ook tegelijkertijd tegen elkaar kunnen sprinten.’ Dat er genoeg Nederlandse kandidaten zijn voor de Olympische estafette is duidelijk. Aan de coaches de taak om de sprinters op de juiste plek te zetten. Of Agard in Tokio op de 4×400 meter mannen of mix in actie komt, is nog de vraag. Zijn doel is duidelijk: op de Spelen wil hij zowel de estafette als de individuele 400 meter lopen. Via het wereldwijde puntensysteem World Rankings wil Agard kwalificatie voor de 400 meter op de Spelen afdwingen. Hij moet deze zomer bij de top 36 van de wereld horen en anders hebben voldaan aan de limiet van 44.90. ‘Ik moet hiervoor goed gaan presteren komende zomer. Afgelopen tijd was best wel zwaar voor mij, maar ik kom er wel bovenop. Dat weet ik zeker.’
Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie
De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.
