Julia van Velthoven heeft een moeilijke tijd achter de rug. Ze werd geopereerd in het ziekenhuis, kon lange tijd niet hardlopen en zat ook nog eens midden in de verhuizing. Eigenlijk kwam de coronatijd dus goed uit voor de 26-jarige hardloopster.
Haglund exostose
Sinds de EK indoor in Glasgow van vorig jaar maart kampt Julia van Velthoven met haar achillespees. Die zomer, terwijl het outdoorseizoen in volle gang was, werd geprobeerd om het probleem op te lossen met een cortisonen injectie. ‘Dit gaf tijdelijk effect, maar zorgde er nog steeds voor dat ik na elke tempotraining een dag looprust moest nemen om te herstellen.’ Een snelle oplossing bleek niet genoeg te zijn om het probleem te verhelpen. Dus nam Van Velthoven dit jaar de tijd voor haar achillespees. In februari zat de atlete met de sportarts om de tafel en werd besloten dat er op lange termijn een operatie aan te pas moest komen. De arts kwam met de diagnose Haglund exostose. Een uitstulping van het bot aan de achterzijde van het hielbeen bleek de boosdoener. ‘In het begin wilde ik niks over een operatie horen, maar toen door corona het hele seizoen werd uitgesteld, hebben we besloten om toch te opereren.’
Revalidatie
‘De afgelopen periode werd ik super goed begeleid door mijn (medisch) team’, blikt Van Velthoven terug. ‘De fysio, sportarts en coach werken perfect samen, zodat ik alleen op mijn herstel hoefde te focussen. De fysio zie ik twee keer in de week en geeft elke week precies aan wat ik mag doen. De sportarts controleert elke twee weken of ik de volgende stap mag maken. Afgelopen periode vond ik het vooral lastig om geduldig te blijven en niet meer te doen dan op het schema stond. Maar ik heb me volledig neergelegd bij het feit dat het lang gaat duren en de sportarts en de fysio op dit moment het beste weten wat goed voor me is.’
“Ik was zo blij dat ik weer buiten kon rennen dat er tranen in mijn ogen stonden.”
Haar schema van de afgelopen maanden zag er als volgt uit.
| Week 1 – 2 | Hele dag op de bank liggen met mijn voet omhoog in het gips. |
| Week 2 – 4 | Oefeningen doen om mijn voet weer een beetje te kunnen bewegen. Voet nog steeds veel omhoog houden. |
| Week 4 – 8 | Na vier weken mocht ik weer beginnen met rustig wat cardiotraining. In het begin was dat twintig minuten op de Tacx met elke dag vijf minuten langer. Daarnaast ben ik langzaam begonnen met de krachttraining op te bouwen. |
| Week 8 – 10 | Krachttraining uitbreiden. Mijn kuitomgvang was rechts een stuk dunner dan links, dus daar moest aan gewerkt worden! |
| Week 10 | In het water rennen. |
| Week 11 – 12 | Eindelijk wat rennen op de AlterG. In het begin kleine minutenblokjes. |
| Week 13 (twee weken geleden) | Eerste stapjes buiten afwisselen met de AlterG. |
Na veel geduld mocht de 5-kilometerloopster begin oktober weer echt hardlopen. Zonder loopband met ondersteuning, maar gewoon terug naar de pure vorm. ‘Het was heerlijk om weer buiten te mogen rennen! Vier maanden geleden zijn wij verhuisd en ik had nog nooit in de omgeving gelopen. Ik moet eerlijk zijn: ik was zo blij dat ik weer buiten kon rennen dat er tranen in mijn ogen stonden. Het was echt een heerlijk moment. Dat mijn ademhaling heel hoog was en mijn conditie nog weg zijn, zijn zorgen voor later.’ Haar achillespees voelde goed aan. ‘Ik merk wel dat alle peesjes in die voet moeten wennen aan de belasting, dus na 10x 1 minuut was het wel weer voldoende.’
Papendal Poedels
Nog een verandering dit jaar was de overstap van trainingsgroep. In maart verruilde ze het Nijmeegse Team Zevenheuvelen voor Sportcentrum Papendal. Daar traint ze met de middellange- en langeafstandslopers uit de stal van Grete Koens. ‘Ik was al een tijdje aan het twijfelen wat ik wilde doen en op zoek naar een professionelere trainingsomgeving. In maart heb ik met Grete gebeld om mijn twijfels in mijn huidige trainingsomgeving te bespreken. Na het gesprek had ik meteen een heel goed gevoel. Een week later kon ik me officieel een Papendal Poedel noemen.’ Haar overstap viel middenin de ‘bewogen periode’ die toen begon. ‘Toen ik voor het eerst kwam trainen was Papendal dicht wegens ome Corona. De trainingen werden in groepjes van twee uitgevoerd. Op dat moment trainde ik met Floor Doornwaard of Tony van Diepen en later werd dat Jasmijn Lau.’ Op dit moment heeft de goedlachse Van Velthoven nog geen vaste dagen wanneer ze op Papendal traint. Elke week mag ze namelijk wat meer doen. ‘Op dit moment doe ik de looptrainingen rondom huis en de AlterG-trainingen op Papendal. Als het samenvalt met de krachttraining doe ik die met het team mee.’
Eigen bedrijfje
Van Velthoven stapt elke dag rond acht uur haar bed uit. Drie keer in de week vertrekt ze naar Papendal, waar ze de AlterG, fysio en crosstrainer of krachttraining afwisselt voordat ze eind van de middag weer richting Tilburg keert. Een dag in de week werkt ze op kantoor, om daarna na 16:00 uur nog een training in haar nieuwe omgeving af te werken. De andere dagen gaat Bambi, haar bijnaam omdat ze heel erg op haar voorvoet loopt, ’s ochtends hardlopen en daarna fietsen of krachtoefeningen doen. Tussendoor werkt ze of wandelt ze met haar hond Ollie. Sinds kort heeft ze samen met haar vriend Joep Staps, meervoudig Nederlands kampioen Cross Triathlon, een eigen bedrijfje. Ze begeleidt atleten en maakt trainingsschema’s voor triathlon en hardlopen. ‘Dat is super leuk.’
Olympische Spelen
De focus bij Van Velthoven ligt nu op het herstel van haar achillespees. Ze zal dit jaar niet meer aan de start verschijnen van wedstrijden die misschien nog gaan plaatsvinden. ‘In deze periode is het fijn om de opbouw te kunnen laten afhangen van het herstel van mijn achillespees en niet van wedstrijden die eraan gaan komen.’ Na een weekje vakantie, iets wat ze de afgelopen jaren niet meer heeft gedaan, gaat ze samen met haar coach een globale indeling maken voor de rest van de jaar. Haar grote doel voor de toekomst is nog altijd hetzelfde: de Olympische Spelen. De deelneemster aan de EK cross (2018) en EK indoor (2019) wil zich de komende jaren doorontwikkelen op de 5000 meter. Volgend jaar, als haar conditie weer op peil is, wil ze zich op die afstand proberen te kwalificeren voor Tokio. Daarvoor moet de atleet onder 15:10 minuten lopen of bij de top 32 van de wereld horen. Haar persoonlijk record staat nu op 15:40. Van Velthoven moet komend jaar nog een groot gat dichten, maar acht de kans voor kwalificatie zeker niet onmogelijk. Het zou in ieder geval een geweldige beloning zijn na een, zowel fysiek als mentaal, zwaar 2020.
Foto’s: Erik van Leeuwen en eigen bezit
- Deze 10-kilometerwedstrijden mag je niet missen deze winter
- Onze vijf favoriete running tights (voor vrouwen)
- De favoriete alternatieve trainingen van Niels Esmeijer
- Rising Star: Jochem Wiersma
- Kiplimo verpulvert eigen wereldrecord in Zevenheuvelenloop