Deze maand voldeden al drie Nederlandse marathonlopers aan de limiet voor de Olympische Spelen. Ronald Schröer wil zich komend voorjaar ook proberen te kwalificeren op de klassieke afstand. De 36-jarige hardloper heeft al zestien (of zeventien) marathons achter de rug, maar moet naar eigen zeggen zijn debuut nog maken.
Nieuw tijdperk
Ronald Schröer is een gevestigde naam in de Nederlandse atletiek. Zijn nationale titels zijn niet meer op één hand te tellen en hij droeg het oranje bij EK’s op de marathon, baan en cross. Ook al heeft hij al een lange carrière achter zich, Schröer is zeker nog niet klaar. ‘Zonder gekkigheid, eigenlijk moet ik mijn debuut nog maken. Dat klinkt gek, maar zo zie ik het zelf wel. Mijn debuut in een nieuw tijdperk op een carbonschoen.’ Na al die jaren denkt de langeafstandsloper nog veel progressie te kunnen boeken. Samen met zijn coach heeft hij acht zones aangemaakt. Zones gekoppeld aan hartslag en snelheid. ‘We gaan de komende maanden vooral investeren in een zone die net onder marathontempo ligt. Dus veel meer kwalitatieve kilometers maken dan ik eerder heb gedaan rondom marathonintensiteit. Daar moet de winst vooral gaan liggen.’
‘Ik vind het vervelend dat ik bij organisaties op dit moment als kanttekening moet vermelden dat ik nog niet liep op een carbonschoen.’
Alleen trainen
Zeventien jaar trainde Schröer bij Team Distance Runners op de schema’s van Guido Hartensveld. Onder die coach liep hij in 2012 de 10.000 meter in 28 minuten en 32 seconden. Dat beschouwt hij als het hoogtepunt uit zijn carrière. ‘Ik leefde er al meer dan een jaar naar toe. Dag in, dag uit.’ In 2017 stapte hij over naar Gerard van Lent. Bij TDR trainde hij veelal met een andere topatleet, zoals Michel Butter. Nu is meer op zichzelf aangewezen. ‘Het grootste verschil is dat je bij TDR meedraait in het programma. Dat kan ook bijna niet anders, want je kunt moeilijk dertig individuele schema’s creëren. Nu heb ik een individueel schema en het leuke met Gerard is dat ik zelf ook mee mag denken en sparren over eventuele trainingen. Daar krijg ik veel energie van.’ De meeste trainingen werkt hij in zijn eentje af, maar af en toe krijgt hij gezelschap van oude trainingsgenoten. ‘Ik spreek nog wel eens af met Michel Butter of Jurjen Polderman. Het zou leuker zijn om vaker iets te kunnen combineren, maar het maakt me wel hard.’ Sinds de zomer heeft hij weer een trainingsmaat: marathonloper Remyo Tielsema. Samen hebben ze echter nog weinig gelopen, omdat Schröer lang geblesseerd is geweest. Nu hij de normale trainingen kan oppakken, heeft zijn loopmaatje last van een pijntje. Schröer had al eerder plannen om weg te gaan bij TDR, maar bleef vanwege het groepsaspect. ‘Ik had het idee dat ik wellicht veel moeite zou hebben met alleen trainen. Maar ondertussen vind ik het erg fijn en ben ik blij dat ik dat besluit heb genomen. Ik kom niet in de verleiding om te hard te trainen. Aan de andere kant mag ik me soms wel wat meer uitdagen, maar dat gaat nu ook erg goed. Het verschil is dus dat ik me nu heel precies aan mijn opdracht kan houden. Trainen op precies mijn hartslag, geen slag lager of hoger: heerlijk.’
Eerlijke kwalificatie
De atleet van AV Zaanland erkent dat Olympische kwalificatie een mega ambitieus doel is. Echter heeft Schröer nog geen marathon op een schoen met carbonplaat gelopen. Hij denkt dat dat hij door deze ontwikkeling in de buurt kan komen van de limiet van 2:11.30. Wel zal hij waarschijnlijk harder moeten lopen dan de 2:11.07 van Björn Koreman. Ook moet hij rekening houden met Khalid Choukoud, Mohamed Ali, Frank Futselaar en Roy Hoornweg, die nog harder willen lopen in het voorjaar. Genoeg kandidaten voor de marathon in Sapporo, maar er mogen maar drie atleten door de Atletiekunie worden gestuurd. Abdi Nageeye is met 2:06.17 zo goed als zeker van kwalificatie en ook Bart van Nunen staat er met 2:10.16 goed voor. Voor Schröer is het lastig om bij een marathon binnen te komen. Dat komt omdat zijn persoonlijk record, dat hij vorig jaar in Düsseldorf liep, op 2:16.00 staat. ‘Ik vind het vervelend dat ik bij organisaties op dit moment als kanttekening moet vermelden dat ik nog niet liep op een carbonschoen. Ik weet niet eens of ik wel een goede responder ben op de schoen. Laten we maar hopen van wel. Daar schijnt namelijk ook nog best wat verschil in te zitten van persoon tot persoon. Het is nu dus nog niet duidelijk waar ik een poging zou kunnen doen. Met een beetje pech krijg ik niet eens een kans. Ik vind dat er hier een grote rol ligt voor de Atletiekunie om eerlijke kansen te bieden aan iedereen.’
Atletiekunie
Schröer, die naast hardloper ook podoloog en registerpodoloog is, heeft al een begin gemaakt aan zijn marathonvoorbereiding. ‘Ik heb een flinke achterstand opgelopen in de zomermaanden, dus ik moet extra hard werken om mijn basis op orde te krijgen. Maar dankzij mannen als Björn Koreman en Frank Futselaar en de peptalk van Greg van Hest ben ik enorm gemotiveerd geraakt (meer dan ooit) om er vol voor te gaan. Bedankt dus mannen.’ Al vier Nederlanders hebben zich gekwalificeerd voor de Spelen van volgend jaar. Schröer vindt vooral dat alle atleten die zich willen kwalificeren een gelijke kans moeten hebben. ‘Je kunt nu niet meer zeggen als Atletiekunie zijnde: hey, we organiseren trials in april en de eerste drie gaan naar de Spelen. Dat kan niet, dat had je vooraf moeten bedenken. Voor nu zou ik dus vooral zeggen: de snelste drie lopers gaan er heen. Wel is het zo dat iedereen een eerlijke kans moet krijgen om mee te doen in een marathon. Zelf word ik al afgewimpeld om mee te doen in Bern in maart. Dat is natuurlijk erg frustrerend, want veel kansen zijn er niet. Nogmaals: ik vind echt dat de Atletiekunie hier een belangrijke rol in moet spleen om desnoods een race op een snel parcours te gaan organiseren. Iedereen die de intentie heeft om zich te plaatsen zou een eerlijke kans moeten krijgen, ook in deze coronapandemie. Maar ja ze hebben al vier atleten, dus waarom zouden ze?’
Kroon op zijn carrière
De achtvoudig EK-deelnemer heeft al een mooie carrière achter de rug. Een snelle marathontijd waarmee hij zich kan meten met de Nederlandse top is het enige wat nog ontbreekt. ‘Als de tijd zo snel wordt dat ik daarmee zelfs naar Sapporo zou mogen, dan is dat een kroon op mijn hele carrière. Maar voor nu moet ik er vooral voor zorgen dat ik er iedere dag het uiterste uit kan halen, want er moet veel werk worden verricht.’ Het einde van zijn topsportcarrière heeft Schröer voorlopig nog niet in zicht. Hij ziet veel mannen die een stuk ouder zijn en zelfs nationale records lopen op de marathon. ‘Dat motiveert en wellicht komt ook dit weer door de nieuwe schoenen van tegenwoordig. De elasticiteit in de spieren is minder, maar met deze schoenen is dat weer terug. Het duurvermogen is goed, zo niet beter dan de jonkies. Dat zie je ook al jaren in sporten zoals het wielrennen en langlaufen.’
Foto’s: Erik van Leeuwen en eigen bezit
