De hoogst gelegen plaats van Zuid-Afrika is Dullstroom. Een stadje in het noorden dat in 1883 werd opgericht door de Nederlander Wolterus Dull met als doel immigranten uit zijn eigen land te vestigen. De hoogte van 2100 meter boven zeeniveau in combinatie met temperaturen boven de 20 graden maakt het nu een populair trainingsoord voor (Nederlandse) atleten. Ook voor Marissa Damink, die tussen de herten en gnoes de basis legt voor een baanseizoen met twee grote einddoelen.
Donderdag 28 maart
Op het moment dat ik dit schrijf ben ik in Dullstroom, waar ik met onze groep (Fenno en Jurjen Polderman, Priscilla van Oorschot, mijn vriend Koen van der Meijden en coach Peter Wolters) twee weken verblijf. Daarna reizen we door naar Potchefstroom, ook Zuid-Afrika, om daar nog twee weken specifiekere snelheid te kunnen trainen. Vandaag staan er twee trainingen op het programma. Ik sta om acht uur op en begin de dag met een kommetje havermout. Daar doe ik appel, banaan en pindakaas in om er wat lekkers van te maken. Soms doe ik er ook wat zout in, omdat ik op hoogte vaak een hele lage bloeddruk heb. Om negen uur gaan we naar de grasbaan in Belfast, een dorp verderop.
Om 9.45 uur begint de training. Het is dan al best wel warm, maar daar houd ik wel van. Bijna iedereen van de groep heeft een eigen schema. Voor mij is het 12×100 meter met korte pauze en 3×100 meter met lange pauze. Eigenlijk moest ik zes herhalingen in plaats van drie keer 100 meter op het einde. Maar ik merk dat het net te veel impact heeft op mijn hamstring om hard te lopen op het gras, dus houd ik het bij drie. Ik heb net een periode gehad waarbij ik veel kilometers heb gelopen en met dit soort trainingen zorgen we dat de overgang naar de snelle en harde trainingen straks in Potchefstroom goed gaat.
Lees ook: Marissa Damink ambitieus naar WK weg: ‘Wil strak Nederlands record neerzetten’
Na de training gaan we zonder heel veel te treuzelen terug naar ons huis in Dullstroom. Als we terug zijn eet ik een bakje kwark met muesli voor het herstel en ga ik even snel douchen. Daarna doe ik mijn laptop aan, want ik moet ook nog werken als UX/UI designer, waarbij ik software ontwikkel en design. Het is wel fijn dat dat vanaf afstand kan, maar op sommige dagen is de combinatie van werken en trainen wel zwaar. Als ik klaar ben met de dingen die ik had gepland voor mijn werk is het 14.30 uur. Ik maak een gebakken ei met toast en ik heb tijd voor een dutje. Op trainingskamp slaap ik altijd overdag nog even. Het liefst doe ik een korte powernap van 30 minuten.
De afgelopen week was het hier in Dullstroom bewolkt en het heeft een paar dagen geregend. Maar vandaag is het heel mooi en zonnig weer: 22 graden. Als ik wakker ben van mijn dutje ga ik dus even lekker op de veranda zitten met een kop thee en werk ik nog even verder. Op andere dagen zou ik misschien nog ergens naar een leuke plek gaan om met andere mensen ergens wat te drinken. Maar vandaag is een volle dag, dus ik houd mezelf een beetje rustig. Ik heb het wel met Peter, mijn coach en manager, nog even over mogelijke wedstrijden waar ik ga lopen. Omdat er nog maar weinig tijd is om te kwalificeren voor de EK moeten we even een goede planning maken.
Om 16.00 uur eet ik een pannenkoek met honing die we nog over hadden van gisteren en het is tijd om me klaar te maken voor mijn tweede training. Ik train bijna elke dag twee keer, maar de soort trainingen verschillen wel veel. Voor de tweede training staat vandaag 17×40 seconden met 30 seconden rust op het schema. Het zijn vrij korte intervallen, maar het is wel een effectieve training. In combinatie met inlopen en uitlopen is deze training 13 kilometer in totaal. We doen deze training op een dirt road (onverhard). Daar is lekker weinig verkeer en de belasting op je onderbenen is net wat minder zwaar dan op asfalt. Tijdens de training spotten we nog een groep herten en wildebeesten (gnoes).
Lees ook: Een dag in Flagstaff met Noah Schutte
Als we weer thuis zijn, gaat iedereen even snel douchen en koken (rijst met groente en biefstuk van de braai). Iedereen kookt zelf bij ons, maar we eten wel ongeveer tegelijk. Na het eten gaan we in de woonkamer of op je eigen kamer wat TV kijken. Het is weer donderdag, dus er is weer een nieuwe aflevering van mijn guilty pleasure: het tv-programma the Bachelor. En daarmee sluit ik de dag af en zit er weer een goede trainingsdag op.
Lees ook: Next Generation Athletics treedt toe tot World Athletics Continental Tour
In de loop van april ben ik dan weer terug in Nederland. Dan heb ik nog ongeveer vijf weken om te kwalificeren voor de EK atletiek in juni Rome. Ik wil me kwalificeren voor de 1500 meter daar. In een ideaal geval loop ik hard genoeg om me ook meteen te kwalificeren voor de Olympische Spelen in augustus. Dat is natuurlijk een droomdoel.
Foto’s: eigen bezit en Erik van Leeuwen
- Nederland slechts voor een deel succesvol op WK Estafette
- Via Bahama’s naar estafettes op Olympische Spelen
- Churandy Martina: ‘Als alles klopt, kan ik op de EK en Spelen ook de 100 meter lopen’
- Twee keer per dag hardlopen, heeft dat wel zin?
- Vijf belangrijke functies van omega 3-vetzuren voor hardlopers