Eén van de verrassingen tijdens de Warandeloop was Merel van der Marel. In haar eerste lange cross ooit finishte de 24-jarige atlete als snelste Nederlandse, waardoor ze zichzelf van EK-crossdeelname verzekerde. En dat met weken van zo’n 45 kilometer per week.
Kun je ons kort door je race tijdens de Warandeloop meenemen? Hoe sterk voelde je je?
‘Dit was mijn eerste lange cross ooit, dus ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten van mezelf. Ik wilde op gevoel lopen en het op die manier tactisch goed indelen. Voor mijn gevoel heb ik de hele tijd ‘safe’ gelopen, waardoor ik mij de hele race sterk heb gevoeld. Ik heb niet heel erg hoeven afzien en ben ook niet zo verzuurd tijdens de race.’
Wanneer wist je dat je derde vrouw zou worden en dus EK-kwalificatie ging binnenhengelen?
‘Eerlijk gezegd was ik voor de race niet op de hoogte dat de eerste Nederlandse gelijk gekwalificeerd zou zijn voor de EK cross. Toen anderen dat zeiden na de finish, was ik dus oprecht verbaasd en heel blij. Ik wilde het alsnog eerst echt officieel horen van bondscoach Tomasz Lewandowski voordat ik het echt helemaal kon geloven.’
Is dit ook de mooiste prestatie uit je loopleven tot nu toe?
‘Misschien wel? Ik vind het lastig om wedstrijden met elkaar te vergelijken. In 2015 werd ik eerste tijdens de Europees Olympisch Jeugdfestival in Georgië. Dat was echt een hoogtepunt, maar alweer lang geleden. Ik heb mezelf vooral verrast tijdens de Warandeloop en het
is allemaal nog een beetje onwerkelijk als ik eerlijk ben. Op mijn tweede plek op de NK cross dit jaar in Hellendoorn ben ik ook wel trots, omdat ik de maanden ervoor bijna niet heb kunnen hardlopen i.v.m. blessures.’
Op welke prestatie dit jaar ben je het meest trots: je 16:09 minuten op de 5000 meter of je bronzen plak op die afstand tijdens de NK atletiek?
‘Ik denk de 16:09 op de 5000 meter in Nijmegen. Het was die dag ongeveer 26 graden, niet echt ideaal voor een 5 kilometer. Er was geen haas, dus heb ik zelf een groot gedeelte van de race op kop gelopen. Vooral het strijden om de winst vind ik leuk. Tijdens de NK kon ik niet ‘meedoen’ om de eerste plek, waardoor ik die race wel wat minder vond van mezelf. Maar ik ga absoluut niet klagen over een NK-medaille natuurlijk!’
Vond je het jammer dat je de laatste jaren niet meer aan je oude niveau op de 800 en 1500 meter kan tippen?
‘Ja, dit vond ik heel moeilijk. Door alle blessures heb ik veel dieptepunten gehad. Als ik nu een pijntje voel, ben ik gelijk supervoorzichtig. Ik ben mijn fysio’s Olaf van den Berg en Joost Vollaard heel erg dankbaar voor hoe ze mij altijd hebben begeleid. Mijn focus ligt dus eigenlijk op het niet geblesseerd raken, wat voor mij genoeg uitdaging is op zichzelf. Wel kijk ik heel positief terug op mijn juniorenjaren. Ik heb er hele lieve vrienden en vriendinnen aan overgehouden en de toernooien waren superleuk. Ik denk dat topsport je ook echt vormt als mens.’
Lees ook: Valencia Marathon altijd garantie voor spektakel (limietpoging Khalid Choukoud)
Kun je wat over je huidige trainingsomgeving vertellen?
‘Ik loop om de dag en voornamelijk alleen. Vaak in het Westerpark in Amsterdam, maar ook op een schelpenpad dichtbij het huis van m’n ouders. Daar word ik weleens om gepest, omdat het op Strava altijd een rechte lijn is :). Heel eentoning, maar ik vind het heel chill lopen. Omdat ik blessuregevoelig ben, heb ik samen met mijn vader Ivar (samen met Klaas Lok mijn coach) een soort manier gevonden waarop de kans op blessures zo minimaal mogelijk is. Op de dag dat ik niet loop, doe ik spinning of crosstraining. Meestal loop ik niet meer dan 45 kilometer per week. Als ik op die manier niet geblesseerd raak, is dat voor mij het belangrijkste. Daarnaast studeer ik de master Klinische Psychologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en loop ik stage.’
Wat is nu echt jouw afstand denk je en waarom?
‘Lastig om te zeggen, omdat ik pas net ben overgestapt naar de langere afstanden. Op dit moment denk ik de 3000 en de 5000 meter. Tussen die twee kan ik niet kiezen. Ik moet het echt van mijn conditie hebben.’
Volgens mij liep je één keer eerder een EK cross: in het Italiaanse Chia in 2016. Toen won je in de juniorenrace brons met het meisjesteam. Wat weet je nog van die dag?
‘Klopt, dat was ook met Veerle Bakker (die in de Warandeloop derde Nederlandse werd, red.). Ik vind het zo leuk dat we nu weer samen aan de start staan op de EK cross. Tijdens het toernooi in 2016 kan ik mij herinneren dat de wedstrijd best goed ging, dat het heel warm was en dat er allemaal flamingo’s naast het parcours stonden. En natuurlijk dat we een medaille hadden gewonnen als team.’
Hoe gaan nu je laatste voorbereidingen richting de EK cross eruitzien?
‘Waarschijnlijk doe ik zondag nog een laatste, wat pittigere training samen met Kristen Niedrach (de vriendin van Jurgen Wielart). Voor de rest ga ik vooral niet veel anders doen dan normaal. Ik hoorde van Veerle dat we volgende week vrijdag met de bus naar Brussel gaan, maar we krijgen de exacte informatie nog te horen. Daarnaast ben ik aan het regelen dat ik vrij krijg van de universiteit en misschien een dagje minder stage hoef te lopen volgende week.’
Met wat voor gevoel denk je dat je zondag 10 december aan de startlijn staat van de EK cross in Brussel?
‘Voor mijn gevoel is mijn vorm goed en ik ‘ken’ het parcours. In 2014 en 2015 heb ik ook een cross in het Park van Laken gelopen. Het is een zware cross, met veel modder en hoogteverschil. Ik heb heel veel zin om na al die jaren weer voor Nederland een wedstrijd te mogen lopen. Mijn EK cross is geslaagd als ik de wedstrijd goed heb ingedeeld en alles uit mezelf heb kunnen halen. Een doel qua klassering heb ik eigenlijk niet. Ik wil natuurlijk zo hoog mogelijk eindigen, maar ik ga mezelf niet vergelijken met mijn EK-optreden bij de meisjes in 2016.’
Foto’s: Erik van Leeuwen
- Rising Star: Evan Andes
- Loopjongens – Trailen
- Nederland slechts voor een deel succesvol op WK Estafette
- Via Bahama’s naar estafettes op Olympische Spelen (+ uitslagen)
- Churandy Martina: ‘Als alles klopt, kan ik op de EK en Spelen ook de 100 meter lopen’