Een succesvol toernooi afwerken. Dat is waar Maureen Koster weer naar op zoek is. Een DNF bij de WK in 2019 en EK Indoor in 2021 en het missen van de Olympische Spelen brachten haar aan het twijfelen. Het besluit te wisselen van coach zorgde weer voor progressie en onlangs het lopen van de WK-limiet. Het roer ging om.
Het is vrijdagavond 6 mei 2022. Op het punt van beginnen staat de 5000 meter voor vrouwen tijdens de Sound Running Track Meeting op het terrein van de Serra Catholic High School in San Juan Capistrano, een kleine plaats in Californië, onder de rook van Los Angeles. Een Nederlands gezelschap aan atleten heeft net een trainingsstage in het op hoogte gelegen Flagstaff achter de rug en test de vorm tijdens deze internationale trackmeeting, waaronder Maureen Koster. 19:20 uur Amerikaanse tijd werd het kwartier van de waarheid ingeluid. De gevraagde tijd voor de WK atletiek stond op 15:10,00 en was het doel voor Koster. Haar persoonlijk record stond alweer 6 jaar en 6 dagen op 15:07.20, eveneens gelopen in Amerika. ‘Ik moet toegeven dat ik voor de race erg zenuwachtig was. Het was lang geleden dat ik voor het laatst een baanwedstrijd had gedaan. In Flagstaff heb ik wel erg goed getraind en ik wist dat ik fit was. Ik denk dat ik daar mijn beste trainingsstage ooit heb afgewerkt. Ik maakte veel kilometers, zo’n 135 à 140 kilometer per week, en alle trainingen gingen goed. Ik ben wel iets anders gaan trainen dan dat ik gewend ben. We hebben continue lactaat geprikt om te checken of we niet te hard gingen en we hebben hierdoor vooral gedoseerd getraind. Ik was nog niet echt overtuigd van mijn vorm totdat ik 5×1000 meter op wedstrijdtempo moest doen. Dit ging zo makkelijk, toen dacht ik: ik ben er klaar voor!’
Lees ook: WK Limiet Maureen Koster tijdens Sound Running track meet
Op trainingsstage had ze veel aan Diane van Es, die sinds vorig jaar de trainingsgenoot van Koster is. Beiden hebben de 5000 meter als hoofdafstand en ze zijn erg aan elkaar gewaagd. ‘Diane en ik kunnen ongelooflijk goed samenwerken. We doen eigenlijk alle trainingen samen. Het fijne is dat we echt samenwerken en er totaal geen rivaliteit is tijdens trainingen. Soms is de één beter en dan de ander en dat is voor ons beiden helemaal oké. Je maakt elkaar juist sterker als je goed samenwerkt.’ Na een mislukte Olympische limietpoging mei vorig jaar in Nijmegen, waarin Koster met tranen in haar ogen langs de baan kwam te staan, stopte ze helemaal met hardlopen. Na drie maanden kwam ze tot de conclusie dat, als ze door wilde gaan, ze het anders moest aanpakken. Bij Rob Denmark in Engeland was ze gewend veel lactisch te trainen, er werd naar de vorming van lactaat gekeken. Grete Koens, haar huidige coach, kende ze al heel lang, maar zij trainde op een heel andere manier. ‘Ik wilde het roer volledig omgooien door op een andere manier te trainen’, vervolgt ze. Grete is enorm professioneel, heeft veel kennis en levert echt maatwerk.’ Wat haar manier van trainen zo uniek maakt? ‘We zijn één groep, maar elk trainingsschema is persoonlijk. We doen veel samen, maar als een atleet andere trainingen/wedstrijden nodig heeft, dan past ze dit aan. Ze heeft ook erg veel vertrouwen in wat ze doet en dat straalt ze uit.’
Wisselende omstandigheden
De eerste kilometer in San Juan Capistrano lag Koster nog goed op koers voor een tijd onder de limiet voor de WK atletiek in Eugene. 3:01 gaf de klok aan na twee en een halve ronde op de baan, maar de kilometers daarna verliepen in 3:03, 3:04 en 3:04. De slotkilometer moest dik onder de 3 minuten en onder aanmoediging van haar coach en teamgenoten perste ze er nog 2:52 uit. Het resultaat: een zesde plaats en 15:06,86. Ruim voldoende voor WK-kwalificatie, EK-kwalificatie én eindelijk weer eens een persoonlijk record. ‘Samen met de perfecte omstandigheden was de kans op een goede wedstrijd groot’, blikt ze terug op die magische vrijdagavond in Amerika. ‘De race zelf was erg lastig: er waren veel tempowisselingen en iedereen was aan het vechten voor een goede positie. Hierdoor was ik totaal niet bezig met de limiet. De laatste 1000 meter ging het tempo omhoog en schoof ik naar voren. Tot de laatste ronde was het niet zeker of ik de limiet ging halen en dus besloot ik te versnellen. Dat de laatste ronde in 65 seconden zou gaan had ik niet gedacht, maar net voor de finish was het duidelijk dat ik de limiet gehaald had! Ik was uiteraard dolblij en ook erg tevreden over hoe ik de race gelopen had. Tuurlijk was er soms onzekerheid in de voorbereiding, maar de afgelopen wedstrijden (onder andere de Nederlandse titel op de halve marathon) gaven al aan dat ik op de goede weg zit.’
Lees ook: Top 5 supplementen voor hardlopers
1500 meter
Hoewel Koster internationaal meer toernooiervaring heeft op de 5000 meter, is de 1500 meter de afstand waar haar voorkeur naar uit gaat. Op dat onderdeel werd ze vier keer Nederlands kampioen en is ze met 3:59.79 de tweede Nederlandse vrouw allertijden, achter Sifan Hassan. Met haar vocht ze in het verleden meerdere gevechten uit op de 1500 meter. ‘Ik vind dit echt een geweldig onderdeel. Het is spannend, snel en je hebt ook uithoudingsvermogen nodig.’ Van plan is ze dan ook om deze zomer veel 1500 meters te lopen, om zo haar basissnelheid in aanloop naar de WK en EK te verbeteren. En om vervolgens misschien wel op een tweede afstand te voldoen aan de limiet. ‘Dan is het beslissen welke afstanden ik op welk toernooi ga doen. Ik ben nog niet zozeer bezig met mijn doelen tijdens de WK en EK, die ik uiteraard allebei wil lopen. Ik richt me nu eerst op de komende wedstrijden.’ Naast diverse 1500 meters mag ze op zondag 5 juni in Rabat starten op de 3000 meter tijdens de Diamond League. Einde van die maand staan de Nederlandse kampioenschappen op de planning. ‘In de winter wil ik de weg op en ga ik pas weer voor de 10 kilometer en de halve marathon.’ Maar eerst naar nu: de oude liefde voor de atletiek is teruggevonden. Koster heeft een aardig volle planning en zit midden in het wedstrijdseizoen. Of ze ook alweer kan tippen aan haar oude vorm? ‘Ik denk dat ik nu op mijn oude niveau zit, misschien dat ik zelfs beter ben.’
Foto’s: Michael Rodmaker
- Een dag in Falésia met Laura de Witte
- ‘Wereldreiziger’ Eugene Omalla hoopt in Nederland verder te timmeren aan atletiekcarrière
- Karsten Warholm: ‘Het hoort ook bij topsport om geregeld risico’s te nemen’
- Jonatan Venema: Dé ontdekking van Rotterdam 2024
- 4 tips om te herstellen na een marathon