Sifan Hassan zit op schema voor haar krachtproef om tijdens deze Olympische Spelen de 5000, 10.000 en marathon te combineren. Na een serie en maandagavond de finale over 5000 meter heeft ze bovendien al een bronzen medaille op zak. Dat was heel even zelfs zilver omdat de Keniaanse Faith Kipyegon werd gediskwalificeerd vanwege het vastpakken van de Ethiopische Gudaf Tsegay, die even daarvoor met haar ellebogen aan het zwaaien was. Het mag een wonder heten dat Tsegay, wereldrecordhoudster op deze afstand, zelf niet gediskwalificeerd werd.
Bekijk hier: Alles over het atletiekprogramma tijdens de Olympische spelen (tijdschema & uitslagen)
Hoe dan ook, Hassan liep een hele bekeken race en schoof met de laatste twee ronden in zicht steeds verder naar voren om uiteindelijk afstand te nemen van de Italiaanse Nadia Battocletti en de Keniaanse Kipkemboi en Ethiopische Taye en Eisa. Ze zag ondertussen wel Beatrice Chebet en Kipyegon voor haar verder weglopen. ,,Die twee waren gewoon te goed, maar ik ben heel blij.” Of ze nu zilver of brons gewonnen had, het maakte haar niets uit. Dat ze haar olympische titel van drie jaar terug kwijt is deert haar niet, want ze wil hier in Parijs drie medailles. ,,Het maakt mij echt niet uit, want op de 5000 en 10.000 meter heb ik al goud gewonnen, en dat heb ik dan al gedaan.” Hassan denkt groter, noemt zichzelf in het interview in de mixed zone geregeld gek en blijkt toch vooral bezig te zijn met de marathon. Dat is voor haar de allergrootste uitdaging zo lijkt het wel.
Een anekdote na de 5000: ,,Het allermooiste vond ik dat ik totaal niet verzuurde. Zowel in de eerste als in de laatste ronde voelden mijn benen precies hetzelfde aan.” Ze bekende dat ze zich voor de wedstrijd enorm nerveus gevoeld had. „Ik heb mezelf erg onder druk gezet en wilde wel weglopen van het stadion.” Na afloop laat ze haar blijheid echter blijken en heeft ze zelfvertrouwen voor de 10.000 meter op vrijdagavond 9 augustus, en anderhalve dag later op zondagochtend om 8 uur de marathon. Kortom, Hassan is op schema voor haar krachtproef. De eerste slag is geslagen, en gezien het deelnemersveld had ze op de 5000 meter wellicht wel de meeste tegenstand. Op de 10.000 meter en marathon is haar grootste tegenstander wellicht Sifan Hassan zelf.
Luister de podcast Parijs Ontwaakt
Jorinde van Klinken stelt zichzelf teleur en excuseert zich
Jorinde van Klinken is in de finale van het discuswerpen niet verder gekomen dan een zevende plaats. Haar eerste worp van 63,35 meter was meteen haar verste. Alleen haar tweede en zesde worp waren geldig maar veel minder ver. Na afloop gaf ze vooral zichzelf de schuld. ,,Die 63 meter geeft niet aan in welke vorm ik nu ben of zou moeten zijn. Ik voel me dom, want ik dacht echt dat ik staat was om hier mee te doen voor goud. Dit doet geen eer aan mezelf en ook niet aan de prachtige mensen die ons hier vandaag komen aanmoedigen.’’ Ze heeft de kogelstootwedstrijd nog tegoed. Haar kennende zal ze zich daarop willen revancheren. Van Klinken won in juni tijdens de EK in Rome twee zilveren medailles op kogel en discus. De Amerikaanse favoriete Valarie Allman won goud met als beste worp 69.50 meter.
Menno Vloon lukt het niet hoog te vliegen in wereldrecordwedstrijd
Het werd geen makkelijke olympische finale voor Menno Vloon, want dat er hoog zou worden gesprongen was op voorhand al zeker. Vloon vloog – net zoals negen anderen – over de aanvangshoogte van 5,50 meter, maar kwam daarna in de problemen. Met hangen en wurgen wist hij in zijn derde poging over 5,70 meter te springen. De hoogte van 5,80 meter was teveel gevraagd. Waar vier anderen na een of twee foutpogingen oversloegen deed Vloon dat niet, waardoor hij meteen weer voor zijn ultieme poging aan de bak moest. Tevergeefs. Een elfde plek moet hij het mee doen; wel de finale gehaald. De Griek Emmanouil Karalis won brons met 5,90 meter, de onverslijtbare Amerikaan Sam Kendricks zilver met 5,95 meter, en zoals haast vanzelfsprekend was de Zweed Mondo Duplantis weer de beste. Hij gaf zijn olympische titel extra glans door een fenomenaal wereldrecord van 6,25 meter te springen. Het stadion barstte haast uit haar voegen, ongelofelijk.
Lees ook: Dit eet een atleet: Anne Luijten
Tasa Jiya ziet grote doel uiteen spatten
Het grote doel van Tasa Jiya was het verbeteren van haar persoonlijk record op de 200 meter van 22.62. Ze liep een uitstekende bocht maar kwam daarna inhoud tekort op het rechte stuk. Ze finishte uiteindelijk in 22.81 als zesde in de halve finale en kan zich nu helemaal concentreren op de 4×100 meter estafette waarin ze een erg belangrijke rol, meestal als slotloopster, speelt.
Lieke Klaver en Nick Smidt naar halve finales
Lieke Klaver drong zonder veel moeite met een tijd van 49.96 door tot de halve finale op de 400 meter. In totaal liepen er vijf atletes onder de 50 seconden. ,,Het was een vrij stabiele race, niks bijzonders”, vindt ze. ,,Eigenlijk moet het nu beginnen. Ik ben blij dat ik een dagje rust heb, kan ik even rustiger worden.” Het olympisch dorp is wel iets anders dan tijdens WK’s. ,,Vooral na de gouden medaille word ik zoveel aangesproken. Iedereen is zo enthousiast. Alle coaches zijn ook schor, dat is zo leuk om te zien.” Het applaus in het stadion voor haar was ook enorm. ,,Er zitten zoveel Nederlanders, het is net alsof je met al je buren bent.” Over de halve finale: ,,Ik hoop op een PR, ik denk dat dat ook nodig is voor de finale.”
Ook Nick Smidt is door naar de halve finale op zijn 400 meter horden. Dat ging niet zonder slag of stoot, want met zijn zesde tijd (48.64) in zijn serie was hij meteen derde en laatste tijdsnelste omdat de eerste drie per serie sowieso door gingen. Hij behield die plek. Smidt vertelde in de mixed zone een uitstekend pre-camp in Liévin achter de rug te hebben en blij te zijn nu voldoende rust te hebben in aanloop naar zijn halve finale. Doelen heeft hij ook. ,,Ik wil natuurlijk de finale halen, maar ook de WK-limiet voor Tokio volgend jaar hier lopen (48.50, red.), mijn Nederlands record (48.36) verbreken én voor het eerst een tijd in de 47 seconden lopen.”
De titel op de 800 meter gaat natuurlijk naar Keely Hodgkinson
De Britse Keely Hodgkinson was de allersterkste op de 800 meter zoals ze al het hele seizoen schittert op deze afstand. Ze won in 1.56.72, voor de Ethiopische Tsige Duguma en de Keniaanse Mary Moraa. Het lijkt nog slechts een kwestie van tijd voordat Hodgkinson het wereldrecord van Jarmila Kratochvilova gaat verbreken, de klasse springt er vanaf bij haar.
Hoofdfoto: Bjorn Parée
- Loop hard tegen borstkanker
- NN Dam tot Damloop met Nederlandse Olympiërs
- Berlijn Marathon 2024
- Overstap naar Australische coach moet Tony van Diepen dichter bij 800 meter brengen
- Review: Brooks Glycerin Max