Elke week schrijven Anne Luijten en Noah Schutte elkaar voor Hardloopnetwerk over wat hen bezighoudt. Beiden combineren een studie met hardlopen op hoog niveau – Noah aan de Universiteit van Portland in Oregon, Amerika; Anne, die haar studie in Portland net heeft afgerond, in Utrecht. In deze briefwisseling hebben ze het over de verschillen tussen Nederland en Amerika, het combineren van studie en sport, en de actualiteit binnen de atletiek.
Door Anne Luijten
Hoi Noah!
Ik schreef vorige keer dat je in een groep met alleen maar jongens wellicht minder ‘drama’ hebt dan in een trainingsgroep met alleen meiden. Maar nu we het over drama hebben, hoe ga jij eigenlijk om met de selectie voor varsity-wedstrijden? Ik weet dat je vorig jaar, toen je net in Portland zat, wel werd geselecteerd voor de eerste paar grote wedstrijden, maar niet meer voor de grote wedstrijden aan het eind, zoals Conference, Regionals, en Nationals. Dat is natuurlijk de grote paradox van het trainen in een universiteitsteam: aan de ene kant wil je elkaar zoveel mogelijk sterker maken om zo een supergoed team te hebben en andere teams te kunnen verslaan; aan de andere kant kunnen er maar 7 tot 10 atleten naar de grote wedstrijden toe. Als je niet bij deze ‘varsity’ hoort, dan ben je veroordeeld tot lokale wedstrijdjes in de buurt met minder competitie! Maar vaak is het helemaal niet zo helder wie er in die varsity thuishoren, en komt het aan op de (subjectieve) beslissing van de coach. Je kunt zelf wel vinden dat je goed genoeg bent voor de varsity, maar als de coach het niet met je eens is, dan blijf je toch thuis!
Ook loop je hierdoor het risico dat je je steeds in trainingen wilt ‘bewijzen’: door heel hard te lopen, hoop je dan dat de coach toch voor jou kiest. Ik heb dit gelukkig nooit echt mee hoeven te maken, omdat ik toch wel goed genoeg was om in de varsity te zitten, maar voor jou is dat een ander verhaal, want het Portland mannenteam is een van de allersterkste teams van het land en haast niemand is zeker van zijn plekje. Hoe ga je daarmee om?
In je laatste brief had je het ook over de prachtige omgeving in Portland en Forest Park, het bos met eindeloze trails. Soms mis ik Portland wel, maar ik moet eerlijk zeggen, de omgeving waarin ik nu train is ook niet verkeerd! Elke dag mag ik lopen in de prachtige bossen rond Arnhem en ik ben zelfs al regelmatig verdwaald. Onverharde paden, heuveltjes, zacht zand… Ik kom wel aan mijn trekken! Dit weekend loop ik trouwens voor het eerst de 4 mijl van Groningen, al is dat meer om het harde trainen een beetje op te breken. Ik heb 5 jaar geen wegwedstrijd gelopen, want dat deden we in Amerika niet. Heel leuk dus, om dat weer wat vaker te kunnen doen! Maar het grote doel deze winter is de Warandeloop, dus na de 4 mijl ga ik gewoon weer lekker een aantal weken alleen maar trainen. Hoe ziet jullie wedstrijdplanning eruit dit jaar?
Ik hoor het wel!
Groetjes,
Anne
Ben jij benieuwd wat Noah aan Anne schreef? Lees dan de laatste brief van Noah aan Anne via de volgende link: https://hardloopnetwerk.nl/briefwisseling-tussen-noah-schutte-anne-luijten-2/
Hoofdfoto: Max Kooijmans