"nk atletiek"

De Warandeloop heeft afgelopen zondag weer plaatsgevonden. Dit jaar voor het eerst op het nieuwe parcours in de Beekse Bergen. Naast dat deze wedstrijd de eerste is van het Nederlandse crosscircuit, is deze wedstrijd ook altijd het selectiemoment voor het Europees Kampioenschap cross. Het EK cross vindt volgend jaar, in 2018, plaats op hetzelfde parcours als waar de Warandeloop afgelopen zondag plaatsvond. Dit jaar, over minder dan twee weken, zal het EK plaats vinden in Šamorín, een stad gelegen in Slowakije. Vandaag heeft Nederland de selectie bekend gemaakt en met de selectie gaan elk jaar weer de nodige discussies gepaard.

Door Jasper Boot

Zondag 10 december zullen de Europese crossers in Šamorín strijden om de titel ”Beste crosser van Europa”. Dit vindt plaats in de categorieën senioren, onder 23 en junioren (onder 20). Naast deze individuele titel wordt er ook gestreden om de beste teamprestatie per land. De klassering van de atleten van een land worden dan bij elkaar opgeteld en het land met het laagste aantal ‘punten’ wint het teamklassement. Voorheen telden voor de teamprestatie vier atleten, maar dit jaar is dat veranderd naar drie atleten. De volgende Nederlandse atleten zijn geselecteerd om hier aan mee te doen:

Nederlandse EK cross selectie

Khalid Choukoud (mannen, senioren)
Bart van Nunen (onder de 23 jaar, team)
Noah Schutte (onder de 23 jaar, team)
Manuel de Backer (onder de 23 jaar, team)
Bram Anderiessen (junioren)
Roos Blokhuis (junioren, team)
Jasmijn Lau (junioren, team)
Floor Doornwaard (junioren, team)
Jasmijn Bakker (junioren, team)

In de categorieën mannen onder 23 jaar en vrouwen junioren, waar meer dan drie atleten zijn geselecteerd, wordt naast de individuele plek, dus ook als team gestreden. Of deze selectie eerlijk en terecht is, daar zullen de meningen over verschillen. Waarom zijn sommige atleten wel geselecteerd en andere niet?

Wat opvallend is aan de selectiecriteria is dat alleen naar de Warandeloop gekeken wordt. Een slechte dag kan dan gelijk funest zijn, terwijl deze atleet misschien wel in staat is hoog te eindigen op het EK. Bijvoorbeeld voor Luuk Maas, al valt daar niet per se van te zeggen dat die een mindere dag had zondag. In Mol eindigde hij nog voor Bram Anderiessen, die wel geselecteerd is voor het EK. In de Beekse Bergen eindigde hij ”maar” twee plekken achter Bram. De Atletiekunie had een mannen-juniorenteam moeten sturen, omdat jongens als Luuk Maas en Tom Hendrikse nog meer internationale ervaring hadden kunnen opdoen.

De Atletiekunie had een mannen-juniorenteam moeten sturen, omdat jongens als Luuk Maas en Tom Hendrikse nog meer internationale ervaring hadden kunnen opdoen.

Nu is het duidelijk in de selectiecriteria dat je tijdens de Warandeloop moet laten zien wat je waard bent en als je daar niet hoog weet te eindigen, dan kun je selectie voor het EK wel vergeten. Maar met hoog eindigen, komt gelijk het volgende punt ter discussie. Er wordt uitgegaan van de mogelijkheid op een individuele top 8 klassering of een top 3 met het team. Kan hier objectief naar gekeken worden? Tom Hendrikse eindigde zondag 5 seconden achter Bram Anderiessen, maar wordt helaas zonder pardon thuisgelaten.

Daarnaast, als elk land alleen atleten zou sturen die top 8 kunnen lopen, dan wordt het wel een heel gek EK, namelijk met maar acht crossers per categorie. Of nou ja, plus negen atleten dan, die voor de top 3 van de teamklassering lopen.

Gelukkig zijn niet alle landen zoals Nederland en zal er ook dit jaar weer een massaal aantal atleten vertrekken als het startschot heeft geklonken in Šamorín. Voor degene die voor het eerst naar het EK cross mogen zal dit een enorme motivatie kunnen zijn en die atleten kunnen zichzelf misschien overtreffen. Neem als voorbeeld het Nederlandse juniorenteam van vorig jaar in Chia (Italië), waar Jasmijn Lau, Merel van der Marel en Jasmijn Bakker hun eerste EK cross liepen. Samen met de zus van Jasmijn Bakker (Veerle) haalden ze met het team een bronzen medaille. Mede door deze prestatie van vorig jaar is het niet gek dat Jasmijn Bakker dit jaar als ‘vierde loopster’ mee mag naar het EK. Daar kan ze mede dankzij die ervaring misschien wel laten zien dat ze bij de beste drie van Nederland zal eindigen!

Mede door deze prestatie van vorig jaar is het niet gek dat Jasmijn Bakker dit jaar als ‘vierde loopster’ mee mag naar het EK. Daar kan ze mede dankzij die ervaring misschien wel laten zien dat ze bij de beste drie van Nederland zal eindigen!

Anderen atleten zullen de eerste keer helemaal overweldigd worden door het enorm sterke veld en door een te harde start of bijvoorbeeld de spanning, veel lager eindigen dan verwacht. Toch zal deze ervaring dan een bijdrage kunnen leveren aan de verdere carrière van deze sporter!

Met het EK Cross volgend jaar in Nederland op de planning, was het logisch geweest om meer atleten te sturen. Door de ervaring en motivatie van dit jaar, zouden die atleten dan beter voorbereid en nog gemotiveerder zijn om hoog te eindigen voor eigen publiek in 2018! De onder 23 atleten liepen zondag tussen de senioren. Veerle Bakker, eerste jaar onder 23, verloor bij de start één van haar spikes, doordat iemand op haar hak ging staan. Op één sok finishte ze de wedstrijd als tweede onder 23! Daarnaast finishte Veerle 20 seconden voor een Zwitserse loopster die vorig jaar nog 37^ste werd bij het EK cross in Chia in de categorie onder 23, terwijl Bram Anderiessen zondag achter een atleet finishte die op het EK vorig jaar 38^ste werd. Toch wordt Veerle dit jaar thuisgelaten en kan ze niet alvast ervaring opdoen in de onder 23 categorie. Wat een goede motivatie zou zijn geweest voor volgend jaar in Nederland… Een onvergetelijke ervaring die Bram nu wel krijgt en wat van hem een nóg betere atleet maakt.

Door de ervaring en motivatie van dit jaar, zouden die atleten dan beter voorbereid en nog gemotiveerder zijn om hoog te eindigen voor eigen publiek in 2018!

Bij de senioren gaat Khalid Choukoud Nederland vertegenwoordigen. Zondag werd hij derde bij de Warandeloop in het sterke internationale veld. Bij de vrouwen wordt verwacht dat er geen Nederlander bij de top 8 zal eindigen en daarom dus niemand gestuurd. Maar zoals eerder vermeld; gelukkig hanteren andere landen niet dit beleid en zullen er dus ook bij de vrouwen een mooie wedstrijd zijn op het EK.

De selectie en de selectiecriteria blijven altijd voor discussie zorgen en ook nu zijn sommige afwegingen een groot vraagteken. Daarnaast is het aannemelijk dat Nederland niet hoopt dat er volgend jaar ”maar” 8 atleten per categorie meedoen als het EK in Tilburg is!

Wij kijken in ieder geval wel uit naar het EK cross in Šamorín en wensen de loop(st)ers die geselecteerd zijn alvast heel veel succes!

Foto: Max Kooijmans

De laatste atleet is over de finish. De WK zijn voorbij en Queen Elizabeth Park wordt langzaam aan weer de thuishaven van voetbalclub West Ham. Legendes Usain Bolt en Mo Farah hebben afscheid genomen van de baanatletiek en onze Nederlandse atleten keren weer huiswaarts. Nederland legt op de mondiale atletiekwedstrijd beslag op vier medailles: liefst drie bronzen en één gouden. De estafettedames 4 x 400 meter (stokwissel), Thijmen Kupers (blessure), Naomi Sedney (enkel series 100 meter), Jamile Samuel (idem) en Lisanne de Witte (enkel series 400 meter) hadden zich het toernooi wel iets anders voorgesteld. Toch zijn er ook genoeg hoogtepunten voor onze Nederlandse atleten.   

Door Joost Veenstra en Jasper Boot

1. Een Dafne van goud

Hare Majesteit de Sprintkoningin Dafne Schippers (25) prolongeert vrijdagavond haar wereldtitel van 2015 op de 200 meter. Dafne klokt 22.05 en is hiermee haar Ivoriaanse concurrente Marie-Josée Ta Lou nipt voor (22.08). In Rio won de Utrechtse topatlete ‘slechts’ zilver, dus Dafne zon vooraf op sportieve wraak. Deze gouden wraak smaakt bijzonder zoet, omdat prolongatie van een wereldtitel enkel besteed is aan de allerbeste.

2. Historisch brons Anouk

In Nieuw Vennep lezen inwoners momenteel de laatste vlaginstructies door en hangen de eerste oranje vlaggen ongetwijfeld uit. Anouk Vetter, Vennepse van 24 jaar oud, wint tijdens het eerste weekend van de WK een bronzen plak op de zevenkamp. Ook verpulvert ze het Nederlands record op dit onderdeel met een puntenaantal van 6.636. Daarnaast werpt Anouk haar speer waanzinnig ver naar een afstand van 58 meter en 41 centimeter.

3. Bronzen plak Sifan Hassan

Sifan Hassan (24) trekt gisteravond als derde over de eindstreep op de 5000 meter. De atlete mag het hart hoog dragen de komende tijd – met de medaille om haar nek. Haar eindsprint is waanzinnig en levert haar een bronzen plak op. Daarvoor loopt ze een bekeken race en timet dit keer slim en goed om op het juiste moment te versnellen. Dat timen deed ze helaas op de 1.500 meter minder goed. Toch zegt deze bronzen medaille meer dan genoeg over de mentale weerbaarheid van Sifan. Ze blijkt ijzersterk en is niet klein te krijgen.

4. Ook Dafne brons

Op het koningsnummer, de 100 meter sprint, finisht sprintkoningin Dafne Schippers als derde dankzij een knappe eindsprint: Met als gevolg een bronzen medaille om de nek van de 25-jarige spurtbom. In een tijd van 10.96 blijft Dafne op de 100 meter onder andere Elaine Thompson, vooraf bestempeld als topfavoriete, voor (10.98).

5. Susan Krumins in ‘The Big Five’

Susan Krumins (31). Altijd vrolijk. Altijd een lach. En in Londen met een heel goede reden. Want oh, wat loopt zij sterk op de 10.000 meter en daarna op de 5.000 meter. In de finale van de 10 kilometer eindigt Susan als vijfde en loopt ze een persoonlijk record: 31:20.24. Een fantastische prestatie, want Susan behoort nu tot ‘The Big Five’ op de 10.000 meter. Op de 5.000 meter finisht Susan als achtste. Kijk niet gek op als Susan volgend jaar in het Duitse Berlijn een paar plakken meeneemt naar haar woonplaats Hilversum.

6. Zevenkamp én WK-hordenfinale 

Nadine Visser is 22 jaar. Toch behaalt ze op deze jonge leeftijd een knappe zevende plek op de zevenkamp. Maar dat is niet het enige waarvoor Nadine naar Londen kwam, want ook op de 100 meter horden is zij actief. Ze haalt zelfs de finale – en dat is gezien haar leeftijd bijzonder knap. Bovendien klokt Nadine niet ver bij winnares Sally Pearson vandaan: 12.83 om 12.59, al leidt haar zevende plek op dit onderdeel niet tot tevredenheid bij de atlete zelf – gezien haar emotie na de race. Toch blijkt wederom dat deze Noord-Hollandse barst van het talent, maar momenteel misschien wel voor een dilemma staat met het oog op de EK in Berlijn volgend jaar. Hordelopen en zevenkamp? Alleen hordelopen? Of juist enkel de zevenkamp? De toekomst wijst het uit.

7. Finale tijdens WK-debuut Boekelman

Melissa Boekelman (28) kent een goede aanloop richting de WK in Londen. In de Engelse hoofdstad stoot zij het op haar eerste WK ooit zelfs tot de finale. Hoewel zij in de regenachtige eindstrijd op een elfde stek eindigt,  heeft ze toch de finale bereikt. Helaas verrast zij hierin niet, al is optimisme toch op zijn plaats. Boekelman mag zich namelijk nummer drie van Europa noemen, want duldt enkel de Hongaarse Anita Márton en Yuliya Leantsiuk uit Wit-Rusland voor zich uit Europa. Dat belooft dus wat op de EK in Berlijn, die volgend jaar zomer van 7 tot en met 12 augustus in Berlijn plaatsvinden.

8. Finale estafettedames 4 x 100 meter 

De estafettedames op de 4 x 100 meter heten Dafne Schippers, Naomi Sedney, Jamile Samuel en Madiea Ghafoor in de serie. Zij kwalificeren zich afgelopen zaterdag als nummer vier voor de finale, die later die avond wordt gelopen. In deze eindstrijd loopt Tessa van Schagen in plaats van Madiea. Hoewel de laatste plek in de finale uiteraard niet is waar de relay girls vooraf op hoopten, kunnen zij zich wel de achtste van de wereld op dit onderdeel noemen. Atletiekkenners weten dat er meer in dit loopkwartet zit. Aan de meiden de taak om dit in Berlijn, net als in Amsterdam, dus te laten zien.

Hoofdfoto: Rechtenvrije foto (Geograph)

Winnaars van de Nobelprijs voor Literatuur schrijven hun romannetje vaak in het Engels of in het Frans. Dat mondt uit in een zogeheten ‘Anglo-French core’, waarop regelmatig kritiek wordt geuit. Echter, wie zich onderscheidt en beter dan collega-scribenten presteert, kan wel degelijk de meest prestigieuze prijs der literatuur in ontvangst nemen. Vraag dat maar aan de Turkse schrijver Orhan Pamuk, die de prijs in 2006 in de wacht heeft gesleept.

Op deze manier werkt het wellicht ook in de atletiek. Het Verenigd Koninkrijk geldt als bakermat van de atletiek. Bovendien kent ook Frankrijk een goede staat van dienst in deze aloude sporttak. De Fransen beschikken ook nu weer over een sterke selectie. Beide landen domineren de Europese atletiek in de regel, zoals hun talen dat dus in de literatuur doen. Daarentegen bevond Polen zich jarenlang in de periferie van de atletiek, maar lijkt nu een definitieve verschuiving naar het centrum te maken. Een analyse over de status quo en de opkomst van het land van atleten als Joanna Jóźwik en Adam Kszczot.

Door Joost Veenstra

Jarenlang golft het land aan de Oostzee als het ware op en neer in medailleklassementen van Europees Kampioenschappen, zowel indoor als outdoor. Ter illustratie: Na een goed EK Indoor in 1998 en waarop Polen derde wordt, behalen ze het daaropvolgende EK Indoor een 16^e plek. In 2002 volgt dan echter opnieuw een derde plaats. Desalniettemin lijkt Polen nu definitief aan te haken bij het summum van de atletiek. Op het EK in Amsterdam (2016) en het EK in Belgrado (2017) viert Polen haar eerste plekken. Daarnaast zijn er recentelijk ook nog twee keurige tweede plekken op het EK voor Landenteams en het EK <23 behaald. Onderstaande tabel geeft inzicht in hoe Polen vanaf 1990 presteert op Europese Kampioenschappen, waarop zichtbaar is dat Polen tussen 1990 en 2016 zelden de top drie van het medailleklassement weet te bereiken. Krzysztof Kęcki, sportief directeur van de Poolse atletiekfederatie PLZA, stelt echter tegenover Hardloopnetwerk dat Polen in de top vijf behoort van Europa. ‘‘En afhankelijk van generaties jonge atleten’’, zo vervolgt  Kęcki, ‘‘de top drie.’’

Progressie

De laatste vijf jaar is er sprake van progressie. Polen eindigt in 2012 op het Europees Kampioenschap in Helsinki nog op een sobere veertiende stek, met vier medailles. Een klein jaar later, in maart 2013, vindt in het Zweedse Göteborg het EK Indoor plaats. Polen besluit dit EK op een negende plek en neemt drie medailles mee naar huis. Hierna, in de zomer van 2014, eindigen de Polen in Zürich met twaalf medailles als zesde in het medailleklassement; Het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk worden respectievelijk nummer één en twee. Op het EK Indoor in Praag (maart 2015) moet Polen het nog doen met een zevende plek, maar pakt het wel zeven medailles waaronder vier bronzen. Rusland (ook verdienstelijk in de literatuur, zoals Dostojevski), Frankrijk en Groot-Brittannië worden (in deze volgorde) eerste, tweede en derde.

In de zomer van 2015 volgt het WK Atletiek in China. Dit blijkt een eerste stap richting de top, want Polen eindigt in het medailleklassement als second European country. Dit zorgt voor een zesde plek in de eindklassering, waarin het enkel het Verenigd Koninkrijk als Europees land voor zich duldt. Kszczot (800 meter) en verschillende atleten op de technische nummers hengelen het precieuze eremetaal binnen voor de Poolse equipe in Peking. Polen eindigt in het klassement dus zowel boven Duitsland (gedeeld zevende) als Rusland (negende) en ver boven Frankrijk (31ste).

Kentering

Een duidelijke, positieve kentering volgt in onze hoofdstad. Dankzij topprestaties van onder anderen Adam Kszczot en Marcin Lewandowski op de 800 meter bij de mannen (goud en zilver), Angelika Cichocka op de 1500 meter bij de vrouwen (goud) en een goed gelopen estafette op de 4 x 400 meter estafette (zilver) eindigt Polen op het EK in Amsterdam in 2016 als eerste op de medaillespiegel. Zes gouden medailles incluis. Op de technische onderdelen polsstokhoogspringen, hink-stap-springen, kogelstoten, discuswerpen en kogelslingeren winnen de Polen eveneens zeer waardevolle plakken. Kęcki verklaart tegenover Hardloopnetwerk het succes op deze onderdelen:

”De Poolse atletiek heeft een grote traditie en is sinds vele jaren sterk in Europa. De laatste tien à twaalf is er een nieuw systeem geïntroduceerd. Dat systeem is gebaseerd op de veldonderdelen. Het is bedoeld om uiteindelijk niet alleen topatleten binnen Europa uit te dagen, maar ook op wereldniveau. Daarnaast werkt iedere zeer ervaren coach samen met een jongere assistent, die hem of haar op deze manier helpt bij de ontwikkeling van een trainerscarrière.” – Krzysztof Kęcki, sportief directeur van de Poolse atletiekfederatie

Of de Polen deze goede lijn kan doortrekken naar het EK Indoor in de Kombank Arena in Belgrado? Alleszins. In Servische hoofdstad voeren de Polen namelijk opnieuw knap de medaillespiegel aan. De Poolse atleten bemachtigen twaalf medailles, waaronder liefst zeven gouden. Ter vergelijking met de prestaties van de Hollandse atleten: Nederland eindigt zeer teleurstellend als allerlaatste en wint slechts één medaille dit kampioenschap, doordat Liemarvin Bonevacia brons pakt op de 400 meter. Belangrijk bij deze Poolse superprestatie zijn opnieuw Kszczot, Lewandowski en de estafettegroep op de 4 x 400 meter. Hoogspringer Sylwester Bednarek, polsstokhoogspringer Piotr Lisek en kogelstoter Konrad Buckowiecki krijgen eveneens het blinkende goud om hun nek hangen. Hiermee laten zij het Verenigd Koninkrijk (tweede), Duitsland (derde) en Frankrijk (vierde) opnieuw achter zich in het betekenisvolle medailleklassement.

De Poolse opmars gaat zelfs nog verder. Afgelopen juni behaalt het land een keurige tweede plek op het EK voor Landenteams in Lille. Hierbij gaat het overigens om de punten in plaats van medailles. Het gevolg hiervan is dat elke plek op een onderdeel minstens één punt oplevert. Polen eindigt dit kampioenschap als second-best met 295 punten: achter buurland Duitsland (321.5), maar boven Frankrijk (270) en het Verenigd Koninkrijk (269). Bovendien blijken ook de Poolse jeugdatleten over een legio vernuft te beschikken. Dit blijkt uit de tweede plek die zij op het EK <23 jaar behalen. Op dit jeugdkampioenschap in Bydgoszcz winnen de Poolse sterren van morgen drie gouden, vier zilveren en drie bronzen medailles. Hiermee eindigen zij op dezelfde plek als hun talentvolle leeftijdsgenootjes uit het Verenigd Koninkrijk. Onder andere het topresultaat op de 4 x 400 meter estafette bij de dames levert het Poolse team een gouden plak op. Hiervan maakte onder andere Dominika Muraszewska (21), binnenkort ‘Atlete van de Week’, deel uit.

De status quo van de Poolse atletiek is ontzagwekkend. Haar imponerende wapenfeiten van het laatste jaar zijn voor de Nederlandse atletiek momenteel een droom. De Polen doen het, met name op de technische onderdelen, bijzonder goed in de topatletiek. Daarmee dwingen zij tegelijk respect af. Toch houdt Kęcki door de grillen van de sport een slag om de arm, want het kan zomaar tegenvallen: ‘‘Laat het duidelijk zijn dat wij (als Poolse nationale ploeg, red.) tijdens sommige kampioenschappen slechter presteerden dan wij verwacht hadden, maar het is en blijft een sport en verschillende federaties hebben hier eveneens mee te maken.’’

Hoofdfoto: Adam Kszczot (links) en Marcin Lewandowski (rechts)