Hoi Anne,
Hopelijk heb je een goede vlucht gehad en niet een al te grote jetlag opgelopen. Jammer dat je niet meer in Portland bent, maar gelukkig heb je een goede stap kunnen zetten in de opbouw na je blessure. Daarnaast kan je vast ook weer met vernieuwde energie aan de slag met je studie. Over studie gesproken, het is hier momenteel “finals week”, wat betekent dat ik bijna vakantie heb! Dat is trouwens niet helemaal waar, want ik volg nog één vak de komende twee maanden, maar dat stelt niet zo veel voor.
De komende paar weken hier vind ik denk ik wel de leukste van het jaar. Het staat vast nog vers op je netvlies: Iedereen is klaar met school en het hele team bereidt zich voor op de belangrijkste wedstrijden aan het einde van het baanseizoen hier. De campus is straks wel erg leeg, maar het hele team is nog wel aanwezig en in combinatie met alle vrije tijd die je hebt maakt dat het erg gezellig. Het heeft een beetje dezelfde sfeer als een trainingskamp, want alles staat in het teken van het optimaal voorbereiden op de laatste (paar) baanwedstrijd(en) van het seizoen. Vorig jaar hielp dat me erg om dat laatste beetje scherpte op te doen, dus hopelijk lukt dat me nu weer!
Iedereen is klaar met school en het hele team bereidt zich voor op de belangrijkste wedstrijden aan het einde van het baanseizoen hier
Je eindigde je brief met de vraag of ik marathonplannen heb. Momenteel nog even niet in ieder geval! Ik denk dat ik ooit wel zal debuteren op de marathon, maar momenteel ligt mijn focus nog wel even op de baan. Naar mijn mening ben ik wel een atleet van de lange afstand, maar tegelijkertijd is het niet zo dat de marathon het ultieme doel is voor mij. Naar mijn gevoel hebben relatief veel lange afstand lopers dat wel. Ik begrijp ook wel waarom. De marathon is op de een of andere manier toch een soort magische afstand. Ik vind grote marathons zoals Boston en Londen, waar je het over had in je brief, ook erg gaaf om te volgen. Het is vaak erg fascinerend hoe zulke races verlopen en dat maakt ze erg uitdagend en interessant!
Naar mijn mening ben ik wel een atleet van de lange afstand, maar tegelijkertijd is het niet zo dat de marathon het ultieme doel is voor mij.
De marathonvoorbereiding past denk ik ook wel bij mij. Ik hou wel van langere trainingen en ik vind het altijd gaaf om naar een groot doel toe te werken. Maar voor nu staan de marathonplannen nog wel een tijdje in de ijskast. Zolang ik nog progressie blijf maken op de baan, zie ik geen reden om naar de marathon over te stappen. Hoe sta jij daar eigenlijk in? Aangezien je in de toekomst wel een 10.000m wil proberen, kan ik me voorstellen dat je daarna misschien wel nog een stapje langer wil. En dan moet je wel de weg op! En hoe is het met de achilles? Let me know!
Groetjes,
Noah
Instagram: Noah Schutte