Vienna Romanee legt de lat altijd erg hoog voor zichzelf. Vanaf haar 11e a 12e doet ze aan atletiek.Jarenlang kampte de atlete van Leiden Atletiek met een eetstoornis omdat ze zichzelf te dik vond. Haar dappere verhaal.
Door Vienna Romaneé
Ik ben een hardloopster
Niet een heel bijzondere mededeling, denk je misschien. Zeker niet hier op Hardloopnetwerk.nl.
En toch, dat ik dit zo durf te zeggen, is voor mij iets heel bijzonders.
Het artikel https://hardloopnetwerk.nl/wanneer-mag-ik-mijzelf-een-hardloper-noemen/ raakte mij. Ik leg mijn lat altijd erg hoog. Ik mag mezelf pas iets noemen als ik aan bijna onmogelijke eisen voldoe. Eisen die ik aan een ander nooit zou stellen. Zo ook om mezelf hardloopster te mogen noemen.
Vanaf mijn 11e a 12e doe ik aan atletiek. Met een korte pauze, maar toch, bij elkaar opgeteld zal het zo de helft van mijn leven zijn dat ik lid ben van een atletiekvereniging. In mijn jeugd bij av34 en de laatste 10 jaar bij Leiden Atletiek. Sprint en horde zijn lang mijn favoriet geweest maar sinds een aantal jaar geniet ik erg van middenlange- en lange afstanden.
Ik loop zo’n 50 kilometer per week, één á twee keer de week een baan training, één keer duintraining of wedstrijd, twee keer een duurloopje… En ik doe twee keer in de week een krachttraining volgens een schema van Paul Fokkinga (Lifting Performance) die speciaal gericht is op het verbeteren van mijn loop prestaties.
Voor de krachttraining moet ik mezelf vaak even een schop onder mijn kont geven, het is niet mijn favoriet. Maar nu ik weer sterker begin te worden, wordt het stiekem ook leuker. Lopen is een ander verhaal! het komt niet vaak voor dat ik geen zin heb om te lopen. Soms baal ik dat mijn duurloop al klaar is en ik niet langer mag of kan lopen.
Waarom zou ik mezelf dan geen hardloopster mogen noemen?
Ik heb jaren een eetstoornis gehad en ben er nog steeds mee aan het worstelen. Op mijn blog liefseintje.com kun je hier meer over lezen. Ik vond mezelf altijd te dik om te lopen. Als ik in het wedstrijd vak sta van een wegwedstrijd, voel ik me daar niet thuis. Ik ben te dik. De andere vrouwen en ook de mannen zijn veel magerder. Ze zullen wel denken, gaat er door mijn hoofd, “Wat doet dat dikkertje hier?”.
Als ik top 3 in een wedstrijd loop en er wordt geroepen “Je loopt 3e vrouw!!!” Schiet er door mijn hoofd… Ze zullen wel denken, “Hoe kan dat dikkertje nou derde vrouw lopen?” Of “Als ze nou magerder was, zou ze eerste vrouw zijn”…
En sta ik aan de start met zelf vertrouwen, zoals bij de loop tegen kanker in Warmond, en er komt een vrouw naast mij staan die magerder is, dan is in één keer mijn zelf vertrouwen weg en denk ik “Daar gaat mijn eerste plek”. Ik werd hier overigens 1e vrouw. Ik hoop dat ik hier van leer; Gewicht zegt niet alles.
Ik mocht mezelf pas een hardloopster noemen als ik ook een bijpassend lichaam zou hebben. Ik heb niet de bouw voor een afstandloopster. Ik heb meer de bouw voor een sprinter. En ook al train ik veel, loop ik ook best leuke tijden… “Ik heb niet het lichaam voor een hardloopster” bleef het door mijn hoofd galmen. Tijdens baan trainingen voelde ik me te dik en soms durfde ik bijna niet “met dit lichaam” naar de training toe. Ik moest eerst maar eens zorgen dat mijn lichaam daar thuis hoorde….
Afgelopen jaar heb ik veel geleerd. Hard gewerkt aan mijn eetstoornis en aan de onderliggende problematiek. Een eetstoornis gaat namelijk eigenlijk niet over eten. Het is vaak een dekmantel voor andere problemen. Ik ben sterker en ik heb geleerd open te zijn. Zo ook over de stem in mijn hoofd die mijn zelfvertrouwen wat betreft lopen flink naar beneden kan halen. Dankzij mijn openheid wees mijn trainingsmaatje Marleen Janson mij op de marathonloopster Allie Kieffer. En deze loopster is een enorme motivatie in inspiratie voor mij. Deze vrouw (of eigenlijk vrouwen, dankjewel voor de tip Marleen!) heeft echt een verandering in mijn denken aan gebracht. Niet in één keer *PLOP* maar geleidelijk merk ik dat ik mijn gewicht beetje bij beetje los kan laten. Via deze link kun je meer over haar lezen; https://www.self.com/story/my-weight-has-nothing-to-do-with-how-good-a-runner-i-am
Ik ben een hardloopster. Er is niet veel veranderd aan mijn lichaam. Maar wel aan mijn eigen blik op mezelf en op het lopen. Hoewel ik nog niet helemaal vrij ben van bovenstaande gedachten, raak ik het gevoel mezelf te moeten bewijzen met een dun lichaam in kleine stapjes kwijt.
Ik loop hard. Ik heb een sterk lichaam. Ik geniet van het hardlopen.
Ik ben een hardloopster.
Vienna Romanée (Instagram @Running_miss_Yellow_pants)
Wil jij jouw verhaal ook met onze lezers delen? Dat kan!
Over Hardloopnetwerk.nl
Wij hebben meer dan 40.000 volgers op sociale media.
Dagelijks ontvangen wij duizenden bezoekers per dag op onze website.
Inmiddels hebben wij meer dan 2000 blogs geplaatst op ons platform (in 2 jaar tijd).
Al twee jaar lang het grootste platform op het gebied van hardloopblogs.
Elke maand groeien onze websitestatistieken nog.
Klanten beoordelen ons gemiddeld met een 9,1.