"nk atletiek"

Bregje Sloot, onze maandelijkse columniste, pakte als juniore een bronzen plak op het NK Atletiek voor Senioren, nadat ze eerder al twee gouden plakken bij het NK Junioren had gepakt. Dat en meer deelt ze met ons in haar derde column!

Ik heb drie wedstrijden gelopen in dit deel van het baanseizoen, dat geheel in het teken stond van de Nationale Kampioenschappen in Alphen aan den Rijn (junioren) en Den Haag (senioren).

“Het maakte niet uit hoe hard we door zouden komen, ik mocht pas na 550m écht gaan versnellen.”

NK Junioren Alphen aan den Rijn

Eind juni was het tijd om mijn titel te verdedigen op de 800m. Op vrijdagavond liep ik de series 800m en deze kwam ik, zonder al te veel moeite, door. Na 20’ rustig uitlopen ging ik naar ons hotel in Alphen aan den Rijn, waar ik het hele weekend verbleef met mijn ouders en Robin. Bij dit soort drukke wedstrijd-weekenden vind ik het altijd fijn om een verblijf/overnachting in de buurt te hebben. Zo hoef ik niet te veel energie te besteden aan het heen en weer reizen.

“Deze zaterdag beloofde een zware en pittige dag te worden met drie keer rennen en een temperatuur boven de 30 graden.”

Die volgende ochtend moest ik me al om 8:45 uur melden bij de organisatie. Deze zaterdag beloofde een zware en pittige dag te worden met drie keer rennen en een temperatuur boven de 30 graden. Om 10:15 uur stond mijn eerste “wedstrijd” van die dag op het programma: de 400m series, die ik wederom gemakkelijk doorkwam in een tijd van 58,97. Na deze series op advies van Titus [Fierkens, Bregje’s coach bij Running Team Liemers, red.] even uitgelopen in blokjes: 5×2’. Om 12:19 uur was de 800m finale. Tijd om echt uit te rusten zat er niet bij, want zodra je uitgelopen bent, moet je je alweer opladen en klaarmaken voor de volgende wedstrijd. Daarom besloten om niet al te lang in te lopen voor de 800m. Ik had immers toch al een 400tje gelopen in de ochtend, een goede snelheidsprikkel voor mij. Net voor de 800m finale kwamen mijn broer, zijn vriendin en mijn oma langs om te kijken. Dit was een leuke verrassing.

800m-finale

De tactiek bij deze 800-finale was dat ik moest meegaan met de groep. Niet voor een snelle tijd gaan, maar voor de boemel. Het maakte niet uit hoe hard we door zouden komen, ik mocht pas na 550m écht gaan versnellen. Dit deed ik dan ook toen pas, maar achteraf gezien had ik deze versnelling harder aan moeten gaan. Nog een te groot deel van de groep kon aanhaken waardoor ik het nog wel een beetje spannend maakte. Maar ik vertrouwde op mijn laatste 100m: hier zette ik nog een extra versnelling in en toen was ik los van de nummer 2: ik werd voor de tweede keer Nederlands Kampioene op de 800m!

400m halve finale

Na wat uitgewandeld en uitgerust te hebben, stond als laatste op deze zaterdag om 14:40 uur de 400m halve finale op het programma. Dit was denk ik de zwaarste van heel het weekend. Het was lastig om mezelf opnieuw op te laden. Vooral omdat je net daarvoor Nederlands Kampioene bent geworden en natuurlijk al drie races in je benen hebt. Maar ook hier hoefde ik me geen zorgen te maken: ik werd tweede in mijn serie in 57,70 en kwalificeerde me rechtstreeks voor de finale op zondag. Dat zou een spannende race worden: van tevoren op papier stonden vier meiden erg dicht bij elkaar en dit werd bevestigd in de halve finale: we liepen alle vier een tijd in de 57” (57,44-57,47-57,59-57,70). Na deze 400m halve finale moest ik van Titus wat langer uitlopen zodat ik de wedstrijden van die dag een beetje uit de benen kon lopen, 6×3’. De finale 400m stond zondag pas om 15:00 uur gepland. Die avond moest ik natuurlijk wel even mijn Nederlandse titel vieren, dus we gingen heerlijk uit eten bij een pizzeria in Alphen aan den Rijn! Een goede afsluiter van de dag.

400m finale

“De finale op zondag zou een spannende worden: van tevoren op papier stonden vier meiden erg dicht bij elkaar.”

Op zondag moest ik pas om 15:00 uur lopen, waardoor ik de ochtend nog vrij had. Omdat ons hotel naast het vogelpark Avifauna lag, gingen we even dit park bezoeken. Hier heb ik vooral even lekker gerust en gezeten. Rond 13:00 uur ging ik naar de baan. Hier was het allereerst kwestie om mijn focus terug te vinden. Ik heb wat rekoefeningen en oefeningen met het elastiek gedaan om vervolgens 10’ rustig in te lopen. Hierna nog wat reactieve loopscholing en wat versnellingen om mijn lichaam klaar te maken voor een snelle 400m. Toen ik eenmaal klaar was en in de callroom zat, had ik zin om te rennen. Ik vind het leuk om de strijd aan te gaan en een spannende race te maken. Om 15:00 uur ging het startschot en ik focuste me vooral op mijn eigen race. In verhouding tot de rest loop ik mijn eerste 200m minder hard. Ik probeerde hier dan ook mijn eigen tempo te lopen, maar ondertussen niet te ver achter te raken. Met ingang van de laatste bocht zet ik mijn versnelling altijd in en met ingang van de laatste 100m haal ik álles eruit wat erin zit. Ik lag op derde positie. Ik zag dat ik steeds dichterbij kwam en de laatste 50m kwam ik naast mijn concurrentes te lopen.

Ik probeerde nog één keer alles te geven en door de verzuring heen te lopen. Toen ik over de finish kwam wist ik niet zo goed hoeveelste ik was geworden. Óf het was dat ik het niet kon geloven. Ik hoorde mijn naam en zag een tijd van 55,89 staan. Een dik PR én Nederlands Kampioene op de 400m. Wat was dit gaaf! Ik was echt heel erg blij en had niet verwacht dat ik dit nog kon na zo’n weekend. Toen ik thuiskwam had mijn lieve familie de tuin en het huis supermooi versierd. Ballonnen, slingers en een groot spandoek hingen voor het raam. Een leuke en gave thuiskomst.

LAZ-meeting Rhede 400m

Drie weken later stond op 20 juli een 400m op het programma. De afgelopen drie weken stonden vooral in het teken van herstel en weer opbouw naar het NK Senioren. De eerste twee weken na mijn NK Junioren heb ik het even rustig aan gedaan. Dit mede doordat ik al sinds half juni last heb van mijn voet. Na het NK Junioren is dit erger geworden en was rennen soms even niet mogelijk. Meer rust en alternatief trainen dus. Omdat ik toch nog voor een snelheidsprikkel wilde gaan, besloot ik samen met Titus om een week voor het NK Senioren een 400tje in Rhede (Duitsland) te gaan lopen als trainingswedstrijd. Even leek het een Tübingen-geval te worden: de wedstrijd werd uitgesteld vanwege zware regenval en onweer. Gelukkig werd het later op de avond beter en kon ik, 1,5 uur later dan gepland, gewoon starten. Ik startte in baan 7 en had niemand voor me. Omdat het een sterk veld was, kon ik me goed aan de andere vrouwen optrekken en mijn laatste “150m-sprint” maakte weer erg veel goed. Ik kwam weer dichterbij de rest door dit sterke laatste stuk en kwam uiteindelijk uit op een tijd van 55,16. Alweer een PR! Had niet verwacht dat ik nu alweer een PR zou kunnen lopen, en al helemaal niet laag in de 55”. Dit geeft een goed gevoel voor volgende week. Na afloop van de wedstrijd langs de McDonald’s, want: PR = MAC :D.

NK Senioren Den Haag

“Het gat werd erg groot en ik vroeg me eigenlijk ook af wat ik aan het doen was.”

Op vrijdag 26 juli om 19:34 uur stonden de series van de 800m op het programma. Ik deed wat ik moest doen en finishte als tweede achter Britt, de kampioene van vorig jaar. Het voelde niet heel gemakkelijk, maar zaterdag hoefde ik pas om 17:47 uur te starten dus ik had nog genoeg tijd om uit te rusten en me opnieuw op te laden. Na ongeveer 20’ uitgelopen te hebben met Nadine (teamgenote en vriendin) ging ik naar het hotel. Ook dit weekend had ik namelijk weer een hotelovernachting in de buurt, maar dit keer alleen met Robin samen.

De finale was op zondag, en ook vandaag stond er weer een heel support-team voor mij klaar. Superleuk en fijn dat zij er altijd voor mij zijn en trots op mij zijn. Ongeveer 1,5 uur voor de start ben ik gaan inlopen en heb ik mijn warming-up gedaan. Drie kwartier voor de start nog even een wat langere versnelling om de benen “wakker te maken” en vervolgens alleen nog wat losmaakoefeningen en ademhalingsoefeningen. Met mijn vijfde tijd op de deelnemerslijst was ik niet één van de favorieten. Ik vertrok vanuit baan 7. Bij het samenvoegen zat ik vrij voorin en kwam ik naast Marissa op kop te lopen (had even een flashback van het NK vorig jaar). Het tempo lag niet super hoog, maar vlak voor het ingaan van de bel gingen Britt en Marissa ervandoor. Mijn tactiek vandaag was om niet gelijk mee te gaan met de eerste versnelling, maar om mijn versnelling te bewaren voor het eind. Vorig jaar deed ik dit wel en had ik al snel veel verzuring waardoor ik geen eindsprint meer kon inzetten. Ook Jetske en Annemarie kwamen mij voorbij. Het gat werd erg groot en ik vroeg me eigenlijk ook af wat ik aan het doen was. Bij ingang van de laatste 200m zat ik zeker 30m achter Jetske en Annemarie. Maar vanaf hier kreeg ik weer vertrouwen en begon ik te versnellen. Toen ik in de gaten kreeg dat ik begon in te lopen versnelde ik met nog 120m te gaan nog één keer en trok door tot de finish. Ik vertrouwde op mijn laatste stuk. Bij de 400m kon ik het ook, dus waarom nu niet? Pas in de laatste 50m schoot ik door van plek 5 naar plek 3. En toen ik over de finish kwam, had ik het brons te pakken! Mijn eerste medaille bij de senioren! Het was echt een geweldig moment en de dagen erna was ik ook nog echt aan het nagenieten. Ik kon eigenlijk niet geloven wat ik gedaan had. En zeker niet toen ik mijn race terugkeek en het gat zag wat ik dicht heb gelopen. Het was zo’n spannende race, en de medaille hebben we natuurlijk wederom goed gevierd in een restaurant in Den Haag!

En hoe nu verder?

Na een geslaagd seizoen sluit ik mijn wedstrijdenreeks volgende week af. Om het af te leren ga ik bij de trackmeeting in Utrecht nog één keertje de 800m lopen. Hierna is het tijd om even vakantie te nemen en me langzamerhand te gaan richten op het winterseizoen: er is nog veel te verbeteren!

Vandaag maakte technisch directeur Ad Roskam van de Atletiekunie bekend welke 50 Nederlandse atleten zijn geselecteerd voor de Europese Kampioenschappen Atletiek voor landenteams. Dit EK vindt plaats van 9 tot en met 11 augustus in de Noorse stad Sandnes. Wij spraken met Britt Ummels, die geselecteerd is op de 1500m en met 2 gouden medailles één van de grote verrassingen was van het Nederlands Kampioenschap afgelopen weekend. Tip! Op woensdag publiceren we ook “De Week Van,” deze week met Britt’s tweelingzus Bo!

“Het is vooral een aanpassing in mindset, de race ingaan met de gedachte: kom maar op!”

Unieke strijd in Sandnes

In 2017 degradeerde Nederland in Lille uit de hoogste divisie, de super league, van dit landenteams kampioenschap: dit jaar komt het Nederlands team uit in de eerste divisie. In totaal strijden 11 landen (Belarus, België, Hongarije, Ierland, Litouwen, Noorwegen, Portugal, Roemenië, Slowakije, Turkije en Nederland) tegen elkaar in 18 individuele disciplines en twee estafettes. De uiteindelijke winnaar promoveert naar de super league. Op de website van de Atletiekunie staan alle Nederlandse deelnemers.

Kan Britt Ummels haar goede vorm doortrekken?

Eén van de deelnemers is Britt Ummels. Zij loopt in Noorwegen voor het eerst in het oranje, en wel op de 1500m. Ze liet dit weekend zien in uitstekende vorm te verkeren door maar liefst 2 Nederlandse titels te pakken. Wij blikten nog even met haar terug op haar geweldig succesvolle weekend.

Je bent al het hele seizoen on fire met persoonlijke records op zowel de 800m als 1500m. Waar denk je dat dit succes vandaan komt?

Bedankt! Het is vooral de jaren van constante training en ervaringen opdoen tijdens wedstrijden die nu lijken samen te komen. Ik kijk vaak naar verbeterpunten die ik tijdens wedstrijden opmerk van bijvoorbeeld vorig seizoen of dit seizoen, en die proberen we te verbeteren. Een voorbeeld is dat ik de 800m nu wat agressiever inga. Ik moet het op de 800m niet echt hebben van mijn beginsnelheid, ik loop niet gemakkelijk het eerste rondje onder de 60 seconden. Dit proberen we te verbeteren door er bewust op te trainen. Zo ligt onze focus dit seizoen op het lopen met zelfvertrouwen, lef tonen en de strijd durven aan te gaan met atleten. Het is vooral een aanpassing in mindset, de race ingaan met de gedachte: kom maar op! En daarnaast heb ik vrij weinig last gehad van blessures, buiten enkele pijntjes om die vaak binnen een week weer verdwenen. Ik ga nu elke race in met de instelling om echt strijd te leveren, en dat betaalt zich uit in de verbetering van mijn pr’s.

“Samen met mijn coach Guido hadden we goed uitgestippeld hoe we elke dag zouden aanpakken, zodat ik elke race vol energie kon aanpakken.”

Vanwaar de keuze voor zowel de 800m als de 1500m bij het NK? Was je niet bang dat het 2x ‘net niet’ zou zijn?

Allebei de afstanden vind ik leuk om te lopen, en ik vond het moeilijk om een keuze te maken tussen de twee. Toen ik het tijdsschema bekeek, dacht ik zelf dat het wel een mogelijkheid zou zijn om te dubbelen. Zaak is dan wel om de series zo efficiënt mogelijk door te komen door niet meer energie te verspillen dan noodzakelijk is. De zwaarste dag zou dan zaterdag zijn, met in de ochtend de 1500m series en in de avond de 800m finale. Maar ook daar zat een ruime pauze tussen, waar ik goed aan het herstel heb gewerkt. Samen met mijn coach Guido hadden we goed uitgestippeld hoe we elke dag zouden aanpakken, zodat ik elke race vol energie kon aanpakken. Daardoor was ik nooit echt bang dat het twee keer ‘net niet’ zou zijn, we hadden de keuze eenmaal gemaakt om te dubbelen en dan is er geen ruimte meer voor twijfel. De focus lag vooral op het 100% geven tijdens de finales!

Kun je ons vertellen over hoe je finales verliepen? En dan natuurlijk met name die super verrassende winst op de 1500m?

Ja zeker! Bij de 800m finale was ik samen met mijn coach Guido aan het bedenken wat de beste tactiek zou zijn om voor de winst te gaan. Op papier had ik de snelste seizoenstijd staan, maar Marissa Damink had ook een harde tijd gelopen, en liep zeer constante wedstrijden rond dat niveau. En er zaten sowieso allemaal snelle dames in de serie, dus ik wilde niet de gok wagen om het op een eindsprint te laten aankomen. Toen bedachten we dat ik op een moeilijk gedeelte, in dit geval iets voor de laatste ronde, een harde versnelling zou plaatsen, wat de concurrentie hopelijk zou afschudden. Met 450m te gaan besloot ik het gaspedaal volledig open te gooien en niet meer om te kijken. Het was Marissa die meteen scherp reageerde en de achtervolging inzette. Ze bleef heel lang in mijn kielzog, wat me op een moment wel zenuwachtig maakte. Tot te laatste 100m zat ze nog achter mij, en ik kreeg het zelf echt behoorlijk zwaar. De laatste 100m waren heel spannend, want de winst was zeker nog niet veilig. Ik bleef door versnellen en had het gevoel door mijn benen te zakken, maar gelukkig was het net genoeg voor de overwinning!

Op de 1500m hadden we wel verwacht dat Maureen Koster er een harde race van zou maken. We hadden afgesproken om haar te volgen en er hopelijk bij te kunnen blijven tot het einde, om de winst te beslissen in de eindsprint. Maureen liep een heel mooi tempo van rondjes 66 ongeveer. Ik bleef mezelf toespreken dat ik bij moest blijven en me moest vastbijten, en daardoor kon ik goed gefocust blijven. Enkele keren kwam de gedachte wel bij me op van: als ik dit zo volhoudt, kan ik misschien wel winnen. Maar die gedachte ging snel en bleef de focus houden op Maureen. Bij de laatste 100m dacht ik, dit is het moment en nu moet ik toeslaan. Ik was dan ook erg blij dat ze niet kon volgen. De laatste 50m besefte ik me pas dat ik ging winnen, en dat was zo’n gaaf gevoel! 

En nu? Ga je naast het EK Landenteams nog meer baanwedstrijden doen?

Ik kijk ten eerste enorm uit naar het EK voor Landenteams! Een enorme eer en super mooi dat ik mijn debuut mag maken in het oranje!

Het is daarna nog even kijken of ik het seizoen nog iets langer doortrek met bijvoorbeeld een wat langere afstand, zoals de 3000m, altijd een leuke afsluiter!