"nk atletiek"

Op vrijdag berichtten wij over de schorsing van ultraloopster Hinke Schokker (36). Zij heeft van de Atletiekunie een voorlopige schorsing opgelegd gekregen vanwege een dopingovertreding; het gebruik van een stof die verboden is door het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA). De positieve test vond plaats bij een dopingcontrole na het NK 100 kilometer op 14 september j.l. Zelf gaf Schokker aan dat het ging om een onschuldig medicijn, en dat ze als recreant niet op de hoogte was van alle regels omtrent dopinggebruik. De zaak levert veel vragen op en verschillende media vermelden onjuiste informatie. Hieronder proberen we, in samenspraak met Hinke Schokker zelf, de meest gestelde vragen zo goed mogelijk te beantwoorden.

UPDATE: Hinke Schokker vecht dopingschorsing toch aan.

Waarom is de schorsing zo lang?

Hinke Schokker laat aan Hardloopnetwerk weten dat ze te horen heeft gekregen van de Dopingautoriteit dat ze waarschijnlijk vier jaar wordt geschorst. Als ze onmiddellijk na schriftelijke kennisgeving over de dopingzaak door de Dopingautoriteit had bekend dat ze de dopingovertreding had begaan, was ze misschien in aanmerking gekomen voor een sanctiereductie van vier naar twee jaar (overeenkomstig artikel 48 van het dopingreglement). Schokker was echter overtuigd van haar onschuld, en ging hier niet in mee.

Dopingschorsingen uit het recente verleden waren standaard twee jaar. Dit is de straf die polsstokhoogspringer Rutger Koppelaar (gebruik verboden middel in wedstrijdverband, schorsing in 2014-2016), hardloopster Adriënne Herzog (overschrijding van de toegestane verhouding tussen testosteron en epitestosteron tijdens controle in de VS, 2014-2016), hardloper Simon Vroemen (betrapt op het gebruik van het verboden middel metandiënon, 2008-2010) en hardloper Khalid Choukoud (gebruik spierversterkend middel Stanozolol, 2007-2009) kregen.

Schokker heeft echter behoorlijk pech. Sinds 1 januari 2015 worden er strengere straffen gehanteerd, waar Schokker de dupe van is. In plaats van twee jaar (met mogelijkheid tot halvering als de sporter kon aantonen dat er geen sprake was van bewust dopinggebruik) is de standaard straf bij een eerste dopingschorsing nu vier jaar, afhankelijk van de mate van schuld en van de stof die gevonden is (zie artikel 3 en artikel 37). Als niet aangetoond kan worden dat er sprake is van opzet (artikel 38) of als de sporter onmiddellijk schuld bekent (artikel 48), kan dit teruggebracht worden tot twee jaar.

Sprinter Brian Mariano kreeg bijvoorbeeld in 2016 al een dopingschorsing van vier jaar (middel onbekend). Het verschil met Hinke Schokker is dat al deze sporters topatleten waren die hun sport al jarenlang op (inter)nationaal niveau beoefenden en dus volledig op de hoogte van de dopingregels zouden moeten zijn geweest. Een schorsing van vier en zelfs van twee jaar lijkt in het geval van Hinke Schokker wel erg hoog, omdat het er sterk op lijkt dat Hinke Schokker zonder opzet en uit onwetendheid heeft gehandeld.

Is de schorsing al definitief?

Nee. De Atletiekunie wijst in dit soort zaken altijd door naar het Instituut voor de Sportrechtspraak (ISR). Na de positieve A-staal werd Schokker door de Atletiekunie voorlopig geschorst. Nadat de Atletiekunie door de Dopingautoriteit per brief op 11 november 2019 werd geïnformeerd dat de analyse van de B-staal de positieve uitslag van de A-staal bevestigde, heeft de Atletiekunie aangifte gedaan bij het Instituut Sport Rechtspraak. De opgelegde voorlopige schorsing zal van kracht blijven tot de definitieve uitspraak van het tuchtcollege (artikel 26). De tuchtzaak moet nog voorkomen.

Wat houdt zo’n dopingschorsing precies in?

Gedurende de voorlopige schorsing is de atlete uit Eastermar uitgesloten van alle wedstrijden aangesloten bij de Atletiekunie. Ze mag ook niet sporten in clubverband of deelnemen aan andere activiteiten van de club (artikel 26). “Ik mag nu al niet meer meedoen met dingen van de Atletiekunie,” vertelt Schokker aan Hardloopnetwerk. “Ook niet als vrijwilliger. Ik mag – tot de hoorzitting is geweest – nog wel mee doen met mijn paardrijlessen. Tot die tijd zal ik dat dan ook nog gewoon blijven doen.” Omdat de sancties na de (eventuele) definitieve schorsing door alle andere sportbonden worden overgenomen, mag Schokker vanaf dan ook niet meer naar haar paardrijlessen- of wedstrijden in verenigingsverband.

Ook moest Schokker haar NK-goud van het NK 100km inleveren (de wedstrijd waar ze positief is getest), geldt haar Nederlands record bij die wedstrijd niet, en is ze uit de desbetreffende uitslagen gehaald.

Waarop is Schokker positief getest?

Schokker bevestigt tegenover Hardloopnetwerk dat ze positief is getest op het gebruik van een ADHD-gerelateerd medicijn. Ze laat weten dit medicijn al jaren te gebruiken, lang voordat ze begon met sporten.

Is er niets meer aan te doen?

Volgens artikel 10 in de dispensatiebijlage van het dopingreglement kan een sporter van Schokker’s niveau (”geen International Level Athlete en geen National Level Athlete”) een retroactieve dispensatie aanvragen. ADHD is een van de vaakst voorkomende gevallen bij verzoeken in die richting. Zo’n medische ontheffing kan dus ook nog aangevraagd worden nadat de sporter al positief is bevonden bij een dopingcontrole. Echter, Schokker laat ons desgevraagd weten dat dit voor haar vanwege tijdsgebrek helaas geen optie is. “Ik ben hier heel hard mee bezig geweest, maar tegen de tijd dat ik een dispensatie heb aangevraagd, is de hoorzitting al geweest. In dit geval is het een nogal lang proces om een dispensatie te krijgen. Ik heb dit op alle mogelijke manieren proberen te versnellen, maar het is duidelijk dat dit niet gaat werken. Ik begreep van de Atletiekunie dat je dit moet regelen voor de hoorzitting is aangevraagd. Als ik de dispensatie krijg als de hoorzitting al is geweest, heeft het voor zover ik het begreep, geen waarde meer voor de zaak. Maar ik ben geen jurist – ik ga af op wat de Atletiekunie en mijn toenmalige advocaat mij hebben verteld.”

In hoeverre kan Schokker verantwoordelijk worden gehouden?

Dat is de allerlastigste vraag. Hardlopers met een wedstrijdlicentie zijn – of ze dat nou beseffen of niet – akkoord gegaan met de wedstrijdregels van de Atletiekunie (inclusief de dopingregels), en zijn zelf verantwoordelijk dat er geen verboden stoffen in hun lichaam aanwezig zijn (artikel 3).

Ze krijgen echter geen specifieke voorlichting over doping. Topatleten krijgen bij deelname aan een internationaal toernooi wel voorlichting over de dopingregels en moeten de module ‘Brons’ binnen het E-learningprogramma van de Dopingautoriteit succesvol afronden. Deze module moet ook gevolgd worden bij inschrijving voor het NK Indoor en Outdoor Senioren en Junioren, maar niet voor het NK 100 kilometer.

En hoe gaat het nu met Hinke Schokker?

Schokker is nog steeds enorm geschrokken van en teleurgesteld over alles wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren, maar wil wel graag haar dankbaarheid uitspreken over alle positieve reacties die ze heeft gekregen. “Ik krijg vanuit alle hoeken ongelofelijk veel steun en wil toch iedereen even bedanken. Iedereen is ontzettend behulpzaam, en veel mensen denken dat ik ook echt nog vrijgesproken kan worden, of een veel kortere straf kan krijgen. Dit is niet zoals ik het zie, of zoals het door mijn advocaat en door de Dopingautoriteit werd voorgesteld. Ik waardeer de hulp maar zelfs al staat heel Nederland achter me, de straf van minimaal twee jaar, maar waarschijnlijk vier jaar, wordt toch wel uitgesproken.”

Heb jij naar aanleiding van dit bericht vragen over medische ontheffingen, welke stoffen wel en niet vallen onder dopinggebruik, hoe een dopingcontrole verloopt, etc.? Je kunt voor veel antwoorden terecht op de website van de Dopingautoriteit.

Geraadpleegde bronnen naast het Nationaal Dopingreglement:

• https://www.dopingautoriteit.nl/

• https://www.isr.nl/

• https://www.atletiekunie.nl/nieuws/positieve-dopingtest-voor-nederlands-kampioene-op-100km

Foto: Bjorn Parée

De Wereldkampioenschappen Para Atletiek in Dubai zitten erop. Negen dagen atletiekspektakel resulteren in twee wereldkampioenen en totaal acht medailles voor het Nederlands Team plus een hoop verbroken PR’s.

Ronald Hertog pakt wereldtitel 200 meter

Wat een race! In zijn halve finale wist hij al een razendsnelle tijd neer te zetten die hem een rechtstreekse finaleplek opleverde. Bovendien liep hij in deze halve finale al het Nationaal Record eraan door een tijd van 22.77 te klokken. Dat Hertog in absolute topvorm verkeert, blijkt wel in deze 200 meter finale! In het laatste deel van de race knalde hij zowel de Griek Seitis als de Amerikaanse Prince voorbij en pakt hij het goud in een waanzinnig snelle tijd én een nieuw Nationaal Record: 22.20.

Sensationeel goud voor verspringer Oberoi

Op dag zeven in Dubai was het showtime voor verspringer Ranki Oberoi. ‘Ik wist dat de wind zou draaien tijdens mijn competitie, zoals de wind steeds draaide tijdens de ochtendsessies. Ik wilde in de 1e of de 2e poging laten zien aan de concurrentie hoe goed ik was en hoe goed ik mij voelde,’ aldus Oberoi. In zijn tweede poging sprong hij zijn eigen Nederlands record – van 7.13 meter – uit de boeken. Niemand wist deze afstand (7.39 meter) meer te overtreffen, zelfs niet Abdul Latif Romly (wereldrecordhouder op het verspringen). 

Zilver voor debutante Alkemade

WK debutante Kimberly Alkemade pakt haar eerste zilveren medaille in een spannende 200 meter finale. Haar tijd? Ook nog eens een PB van 26.98. Voor Marlène van Gansewinkel liep deze finale op een deceptie uit. De topfavoriete kwam als derde over de finish, maar werd gediskwalificeerd omdat ze net na de start met haar blade de lijn had geraakt.

Brons voor Nienke Timmer

Nienke Timmer heeft een bronzen medaille voor Nederland binnengesleept op de 100 meter. In een nieuwe persoonlijk record van 15.48 kwam ze als derde over de finish. De Britse Maria Lyle veroverde overtuigend het goud en het zilver ging naar de Italiaanse Oxana Corso.

Spectaculair zilver voor Hendriks

Op de laatste dag in Dubai was het de beurt aan Olivier Hendriks, de jongste van het team. Met zijn 16 jaar oud is het zijn debuut op dit wereldkampioenschap. De verwachtingen in deze 400 meter finale zijn hoog, gezien zijn derde positie op de wereldranglijst. En hij maakt deze meer dan waar: Hendriks loopt zijn PB (52.12) aan flarden en pakt het zilver in een sensationeel nieuw Nationaal Record van 50.79.

Van Gansewinkel springt naar zilver

Op het verspringen was daar dan haar eerste medaille dit toernooi: van Gansewinkel pakt zilver met een afstand van 5.28 meter. Fleur Jong werd in de laatste ronde van het podium gesprongen en eindigde op de vierde plaats (5.16 meter). Marlène van Gansewinkel ging bijna de gehele wedstrijd aan kop, maar werd in de laatste poging voorbijgestreefd door de Japanse Maya Nakanishi (5.37 meter). 

Double Dutch op de 100 meter

Twee Nederlandse vlaggen kleuren op dinsdagavond het stadion in Dubai na de razend spannende finale 100 meter. Marlène van Gansewinkel pakt het zilver in 12.96 en Kimberly Alkemade finisht knap derde in een tijd van 13.04. Fleur Jong klokt 13.33 en wordt zevende van de wereld.

Alle prestaties, nationale records en PR’s van dit WK Para Atletiek uitgebreid teruglezen? Kijk dan op de website van de Atletiekunie.

Foto’s gemaakt door Hélène Wiesenhaan

De internationale atletiekfederatie IAAF maakte woensdag bekend welke 4 onderdelen geschrapt worden van het Diamond League-schema. Helaas voor Dafne Schippers behoort ook haar beste sprintafstand, de 200 meter, tot dat rijtje. Atleten en atletiekfans van over de hele wereld spreken zich uit tegen het besluit, dat is genomen in een poging de Diamond League aantrekkelijker en compacter te maken voor televisiekijkers.

Om terug te gaan van de huidige 32 disciplines naar 24 – 12 bij de mannen en 12 bij de vrouwen – haalt de IAAF naast de 200 meter ook de 3.000 meter steeplechase, het hink-stap-springen en discuswerpen uit het schema bij zowel de mannen als de vrouwen. Eerder werd ook de 5.000m al geschrapt, omdat langere afstanden als te saai worden geacht.

Compacte televisieshow

De organisatoren van de Diamond League – de hoogste competitie binnen de atletiek, bestaande uit een serie van prestigieuze en lucratieve wedstrijden – hopen op deze manier een compacte show van anderhalf uur over te houden, in plaats van de huidige twee uur. Dit zou meer geschikt zijn voor televisie.

Er zijn ook andere maatregelen genomen, zoals het terugbrengen van het aantal wedstrijden van 14 naar 12. De twee finales aan het einde van de reeks Diamond League wedstrijden worden bovendien vervangen voor één grote finale, in Zürich.

Minst populair

De keuze voor de steeplechase, het hink-stap-springen en discuswerpen is gemaakt omdat ze het minst populair zouden zijn bij het publiek. Dit bleek uit onderzoek in de vorm van een online enquête in China, Frankrijk, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten; een enquête afgenomen na afloop van wedstrijden in België, Engeland en Zwitserland; en het aantal keer doorklikken op Diamond League social media video’s in 2019.

De 200 meter is wel populair. Volgens het onderzoek, uitgevoerd door de Diamond League, staan de 100m, verspringen, en hoogspringen in de top-3, gevolgd door polsstokhoogspringen, de 200 meter en de 400 meter. Echter, de 200 meter zorgt volgens de IAAF voor een te vol programma in combinatie met de 100 meter.

Het besluit heeft grote gevolgen voor de atleten die uitkomen op deze onderdelen, omdat de Diamond League wedstrijden erg lucratief zijn, en er bovendien veel punten kunnen worden verdiend voor de wereldranking.

Reactie Dafne Schippers

“Ik ben verbijsterd. De 200 meter, een van de populairste disciplines, zit niet bij de 24 Diamond League-onderdelen. Serieus?”, schrijft Schippers, de wereldkampioene van 2015 en 2017 op de 200 meter, op Twitter.

De disciplines verdwijnen overigens niet helemaal. De steeple en de 200m vinden gedurende het seizoen tien keer plaats (5x voor de vrouwen, 5x voor de mannen) als bij-onderdelen. Voor discus en hink-stap-springen is dat slechts twee keer (1x voor vrouwen, 1x voor mannen). Er wordt voor deze vier onderdelen geen klassement opgemaakt.

Atletiekwereld boos

Op Twitter stromen ook de reacties van andere prominente figuren uit de atletiekwereld binnen. Een selectie:

Foto: Bjorn Paree

De Wereldkampioenschappen Atletiek in Doha, Qatar, zitten erop. Tien dagen atletiekspektakel in het Khalifa Stadion resulteren in twee gouden medailles voor het Nederlands Team, een hoop PR’s, verbroken Nationale Records én olympische tickets.

Foto’s: Erik van Leeuwen

“Onder aan de streep positief resultaat”

Op ochtend tien van het toernooi blikt technisch directeur Ad Roskam alvast terug. “Als staf kijken we overwegend positief terug op dit WK, waar twee gouden medailles mee naar huis gaan, nationale records verbroken zijn en Tokio tickets zijn behaald. Sifan Hassan dwingt enorme bewondering af door haar uitzinnige dubbel. Ook Susan Krumins met een zevende plek op de 10.000 meter is bijzonder knap te noemen. Wat te denken van drie meerkampers in de top 8 van de wereld en dan ook nog de 4x400m vrouwen die boven verwachting hebben gepresteerd en in de finale staan.”

Er zijn altijd atleten die iets minder hebben gepresteerd en daarnaast heeft een viertal atleten het toernooi moeten afbreken vanwege een blessure, namelijk Dafne Schippers, Menno Vloon, Anouk Vetter en Maureen Koster (die ten val kwam in haar 5000 meter race). “Dat is natuurlijk altijd vervelend en dat wil je niet, maar helaas hoort dat ook bij topsport. Dit WK in Doha heeft ons bovendien veel geleerd met het oog op de Olympische Spelen in Tokio volgend jaar. Kortom: een positief resultaat waarmee we terugkeren naar Nederland.”

Sifan Hassan schrijft historie

Sifan Hassan behoort op alle afstanden tot de wereldtop. Ze is in Doha de eerste vrouw in de atletiek die de wereldtitels wint op 1500 meter en 10.000 meter.

De verwachtingen waren hooggespannen voor Sifan Hassan op de 10.000 meter. In een race waarin ze zoals we van haar gewend zijn, achterin het veld begon, wist ze na een versnelling voorin terug te komen. Op imposante wijze snelde Hassan al haar concurrentes voorbij en wist ze het goud veilig te stellen. Haar tijd? Een persoonlijk record met 30:17,62. Het was voor Sifan Hassan pas de tweede keer dat ze op de baan een 10.000 meter liep. En dat leverde meteen een wereldtitel op. “Het leek mij zo saai, maar dit is echt fantastisch!”

“Het leek mij zo saai, maar dit is echt fantastisch!”

Ook Krumins fenomenaal op de 10.000m

Susan Krumins was de tweede Nederlandse atlete die aan de start stond van de 10.000 meter finale. Na een periode van ziekte (door het toedoen van een virus) waren de voorbereidingen niet optimaal voor Krumins. Ze bewaarde haar rust tijdens de race en wist uiteindelijk in 31:05,40 op een knappe zevende plek te eindigen. Met deze tijd loopt Krumins tevens een persoonlijk record. De olympische limiet had ze al binnen.

Estafettemannen pakken Nationaal Record

Sensatie in de series 4×100 meter bij de mannen. De Nederlandse estafettemannen finishten als vijfde en leken uitgeschakeld met 37.91 sec, maar niets was minder waar. De mannen – in de opstelling Joris van Gool, Taymir Burnet, Hensley Paulina en Churandy Martina – lopen een nationaal record en staan met deze razendsnelle tijd als tweede tijdsnelste in de finale. Met deze finaleplaats verzekeren ze zich ook van deelname aan de Olympische Spelen. Churandy Martina, die als slotloper van start ging voor het Nederlandse team, wist na de finish niet wat het zou worden. “Ik was binnen, maar ik wist nog niet wat de rest had gedaan. Ik wist wel dat het snel was,” aldus Churandy.

“Ik wist wel dat het snel was”

In de finale klokten dezelfde vier mannen een tijd van 37.80 sec.. Later werd dit helaas teruggedraaid naar een DQ: de tweede wissel was buiten het wisselvak. Paulina was schuldbewust: “Ik was te scherp, te snel weg.” Joris van Gool zag ook goede dingen: “Het was een goede tijd, het laat zien wat we kunnen. Nu moeten we doorbouwen met het team en volgend jaar weer mooie dingen laten zien.”

Schippers meldt geblesseerd af

De teleurstelling was groot toen Dafne Schippers zich noodgedwongen moest afmelden voor de 100 meter finale nadat ze in de halve finale geblesseerd raakte. “Na tien meter voelde ze haar lies. Ze kon ook niet doortrekken tussen de 20 en 40 meter. We moeten afwachten”, aldus coach Bart Bennema.

Helaas bleek op dag 4, voor aanvang van de 200 meter series, dat een fatsoenlijke warming-up voor Schippers niet haalbaar was. “Dezelfde blessure als in Rio, alleen toen had ik nog twee dagen extra om te herstellen en die heb ik nu niet,” aldus Schippers. Door haar blessure moest de Nederlandse vrouwenestafetteploeg het in de series 4×100 meter stellen zonder Schippers; zij liepen met Nargélis Statia Pieter, Marije van Hunenstijn, Jamile Samuel en Naomi Sedney naar de vierde plek in hun serie. Hun tijd van 43,01 sec. bleek niet voldoende voor een finaleplek.

“Dezelfde blessure als in Rio, alleen toen had ik nog twee dagen extra om te herstellen en die heb ik nu niet”

Meerkamp: drie atleten in de top 8

Een hele knappe prestatie van de Nederlandse meerkampers tijdens dit WK Atletiek in Doha, alwaar de onderdelen in een razend hoog tempo in de avond werden afgewerkt. Wat ook wennen was: zowel de mannen als de vrouwen kwamen op dezelfde dagen in actie.

WK debutante Emma Oosterwegel verrast met zevende plek

Emma Oosterwegel behaalde een persoonlijk puntenrecord van 6250 punten. De 21-jarige eindigde verrassend knap als zevende. Op dag één begon ze met twee persoonlijk records: bij het kogelstoten (13,70 meter) en het hoogspringen (1.77 meter). Het speerwerpen is Oosterwegel’s wapen en dat bleek op dag twee. Ze wierp 54.01 meter, goed voor de derde plek op dit onderdeel. “Dit is boven verwachting goed gegaan. Ik vond het heel leuk, het hele toernooi,” vertelde Oosterwegel.

Nadine Broersen geniet van terugkeer op WK

Nadine Broersen heeft een solide zevenkamp bekroond met een knappe zesde plaats op dit WK. De oud-wereldkampioene op de vijfkamp (2014) kwam na de afsluitende 800 meter uit op 6392 punten. “Ik ben zo ontzettend blij. Ik heb bewezen dat ik hier hoor te staan. Dit is meer dan ik van tevoren had gehoopt,” vertelde een opgeluchte Broersen.

Braun stijgt boven zichzelf uit met zevende plek

Pieter Braun heeft bij zijn derde deelname aan de WK atletiek zijn beste resultaat behaald op de tienkamp. Hij eindigde bij de titelstrijd in Doha als zevende met een puntentotaal van 8222 punten. Meer dan tevreden blikt Braun terug op zijn WK. “De meerkamp van mijn leven moet nog komen maar dat ik hier zevende word, geeft wel aan dat het erg goed zit met de vorm.”

Anouk Vetter staakt meerkamp na zes onderdelen

Anouk Vetter had – in tegenstelling tot Broersen en Oosterwegel – een moeizamere meerkamp. Op de tweede dag meldt ze zich af voor de afsluitende 800 meter. Ze kon het mentaal niet meer opbrengen om te starten. “Ik heb er geen plezier meer in. In de zevenkamp kom je jezelf duizend keer tegen. Het kogelstoten ging zo slecht, ik stortte wel drie keer in. Ik heb het dag twee geprobeerd, maar ik kan mezelf niet meer oppeppen,” aldus een geëmotioneerde Vetter bij het AD.

“Ik heb er geen plezier meer in”

Femke Bol dendert door op de 400 meter horden

De sensatie van avond vijf was de 19-jarige Femke Bol. Ze plaatste zich voor de halve finales van de 400 meter horden in een tijd van 55,32 sec.: een persoonlijk record, een Nederlands junioren record én de limiet voor de Olympische Spelen van 2020. “Ik heb ervan genoten en gedaan wat ik moest doen. Ik kan het nog niet geloven. Ik wilde een goede race lopen en verder komen. Beide is gelukt. En ook nog een olympische limiet”, jubelde Bol na haar race. Vanuit baan twee vocht ze een dag later voor haar plek in de finale, maar waar haar laatste meters eerder dit toernooi ontzettend goed waren, sloeg de vermoeidheid in de halve finales eerder toe. Ze eindigde op een mooie 22e plek.

Hassan sprint solo naar tweede goud

Sifan Hassan pakte in haar tweede race van dit toernooi al vroeg de koppositie, een andere tactiek dan tijdens de rest van het toernooi. Hassan domineert, maakt tempo en de laatste 200 meter kan geen enkele atlete haar meer volgen. Sifan Hassan sprint solo naar haar tweede gouden medaille. Ze finisht in een tijd van 3:51.95 min, een kampioenschapsrecord en minder twee seconden boven het wereldrecord. “Ik heb gedaan wat ik moest doen. Ik ben hartstikke blij. De laatste 250 meter wist ik dat ik ging winnen, ook al verzuurde ik de laatste 50 meter volledig. Ik ga van mijn medailles genieten,” aldus een zichtbaar geëmotioneerde Hassan.

Estafettedames 4×400 meter in finale

De estafettedames 4×400 meter, met opstelling Lieke Klaver, Lisanne de Witte, Bianca Baak en Femke Bol, kwalificeerden zich als tijdsnelste voor de finale. Hier finishen ze als achtste maar na een diskwalificatie van Canada worden ze alsnog zevende. “We zijn zevende van de wereld, superblij natuurlijk! We gaan naar de Olympische Spelen en om daar goed te presteren heb je de wedstrijden op wereldniveau nodig. We hebben onszelf écht bewezen, twee keer 3:27 min. Dit team heeft heel veel potentie,” aldus de dames bij NOS.

Nadine Visser breekt Nationaal Record

De laatste individuele atlete die in actie kwam was Nadine Visser. Na de series op zaterdag was ze op zondag in de halve finale van de 100 meter horden razendsnel: ze scherpte met 12,62 haar eigen Nederlands Record (12,71) aan. Een krap uurtje later stond ze alweer in de finale waar ze met een knappe 12,66 de zesde plek veilig wist te stellen. “Ik ben ontzettend blij met twee snelle en goede races op het juiste moment hier in Doha, het niveau is heel erg hoog dus ik ben blij dat ik heb laten zien wat ik kan”, aldus Visser in de mixed zone.

Negende plek in medailleklassement

Dankzij de twee gouden medailles van Sifan Hassan eindigt Nederland op een mooie negende plek in het medailleklassement.