Elke week schrijven Anne Luijten en Noah Schutte elkaar voor Hardloopnetwerk over wat hen bezighoudt. Beiden combineren een studie met hardlopen op hoog niveau – Noah aan de Universiteit van Portland in Oregon, Amerika; Anne, die haar studie in Portland net heeft afgerond, in Utrecht. In deze briefwisseling hebben ze het over de verschillen tussen Nederland en Amerika, het combineren van studie en sport, en de actualiteit binnen de atletiek. In de nieuwste brief blikt Noah o.a. terug op de New York Marathon van afgelopen weekend.
Door Noah Schutte
Hoi Anne,
Allereerst gefeliciteerd met je winst in Hilversum! De Maple Leaf Cross is een mooie start van het crossseizoen. Zelf heb ik ook meerdere malen meegedaan. Grappig dat het crossseizoen eindelijk begonnen is in Nederland, terwijl we hier in de VS al bijna klaar zijn! Over anderhalve week zijn de NCAA-kampioenschappen al. Ik kan niet wachten om daar alles te geven, maar eerst moeten we ons nog plaatsen bij Regionals deze vrijdag. Ik weet nog hoe ik vorig jaar achter de livestream zat te juichen toen bekend werd dat jullie je voor de eerste keer met het meidenteam hadden gekwalificeerd!
Helaas kan ik me goed relateren aan jouw “net niet”-verhalen omtrent selectie voor internationale toernooien. Het eerste scenario dat je schetst heb ik precies meegemaakt. Ik werd 3e op het NK junioren en dacht zeker te zijn van selectie, maar de atletiekunie besloot om 4 man te sturen, waarvan 2 bij de senioren mee hadden gelopen. Ik weet nog dat een vriend me een berichtje stuurde dat ik niet bij de selectie stond en ik dacht dat het een foutje was. Maar helaas. Uiteindelijk zorgde dit ervoor dat ik gebrand was om mij te plaatsen voor het WJK die zomer. Ondanks een stressfractuur in mijn voet dat voorjaar wist ik mij uiteindelijk op mijn thuisbaan te plaatsen met een PR van anderhalve minuut op de 10.000m. Tot de dag van vandaag de meest speciale baanwedstrijd die ik ooit heb gelopen!
Ik weet nog dat een vriend me een berichtje stuurde dat ik niet bij de selectie stond en ik dacht dat het een foutje was.
Naast de WJK (2014) heb ik nog 4 keer in het Oranje gelopen: Ek cross (2014), Universiade (2015), EK landenteams (2017) en EK onder 23 (2017). Ook al ben ik over het algemeen erg tevreden over de vorm die ik weet te bereiken aan het begin van een toernooi, heb ik het nog niet voor elkaar gekregen om dat echt te laten zien. Bij het EK cross in 2014 verloor ik mijn schoen waardoor ik niet kon finishen en deze zomer liep ik tegen een balk op in de finale van de 3000m steeplechase op het EK<23. Ik hoop in december een mooie prestatie neer te zetten op het EK cross, maar dan moet ik me er wel eerst voor zien te plaatsen!
Bij het EK cross in 2014 verloor ik mijn schoen waardoor ik niet kon finishen en deze zomer liep ik tegen een balk op in de finale van de 3000m steeplechase op het EK<23.
Heb je de New York marathon nog gekeken dit weekend? Drie weken geleden zagen we een mooi Nederlands record in Amsterdam van Abdi Nageeye, en dan nu een 6e plaats in New York voor Michel Butter! Wat gaaf dat de Nederlandse marathon mannen zo op dreef zijn. De Amerikanen zijn ook helemaal in hun nopjes met de winst van Galen Rupp vorige maand in Chicago en nu met Shalane Flanagan die in New York wist te winnen. Het lijkt wel alsof de Afrikaanse dominantie een beetje af begint te nemen. Wat denk jij?
Groetjes,
Noah