Tijn Piest

De Nederlander met de meest constante resultaten over 100 en 200 meter dit voorjaar is Xavi Mo-Ajok. De 22-jarige Rotterdammer liep vijf maal een persoonlijk record en is op het koningsnummer de derde Nederlander allertijden. 10.09 seconden, dat was de tijd waarmee hij op het voorprogramma van de FBK Games zelfs sneller liep dan in de hoofdserie. Hoe ontwikkelde Mo-Ajok zich? En kan hij op de WK over drie maanden ook buiten de estafette om schitteren?

Na zwemmen en voetbal belandde hij in de judosport. Rennen vond hij altijd wel leuk. ‘Ik was op de basisschool met tikkertje sneller in vergelijking met klasgenoten’, begint Mo-Ajok. ‘Mede dankzij mijn ouders dacht ik dat het misschien wel leuk zou zijn om op atletiek te gaan. We keken dat vaak op televisie en ik dacht dat het alleen rennen was.’ Op zijn twaalfde, na de Olympische Spelen in Londen, sloot Mo-Ajok zich aan bij atletiekvereniging Spark in Spijkenisse. ‘Ik deed alle onderdelen. Mijn allereerste wedstrijd was een cross, in de regen en de kou, van 1,2 kilometer. Daarna wilde ik eigenlijk stoppen. Misschien was het toch niet wat voor mij. Maar toen ik veertien was, ging ik meer horden, ver en sprint doen. Ik ontwikkelde mij een beetje, op de 100 meter vooral.’

Van ATR naar de WK

In 2017, toen had hij 12.27 seconden staan op de 100 meter, werd Mo-Ajok gevraagd voor het Atletiek Trainingscentrum Rotterdam. ‘Een zieke stap’, vond hij, want de sprinttop van Zuid-Holland komt er samen. ‘Ik wist dat ik me volledig op de sprint ging focussen. Twee jaar later liep ik 11.19 seconden en maakte ik de stap naar Papendal.’ Zijn keuze om parttime te gaan trainen op het nationaal sportcentrum in Arnhem werd in 2021 verzilverd. Toen kwam hij voor het eerst in het oranje uit, op de EK onder 20 jaar in Tallinn. Het ging hard met Mo-Ajok, want een jaar later mocht hij naar de WK atletiek. Als reserve zag hij hoe de 4×100-metermannen zich niet plaatsten voor de finale. Maar het inspireerde, want weer een jaar later besloot hij definitief te verhuizen naar Papendal.’

Lees ook: Dit is Shaquille Emanuelson, Nederlands discusrecordhouder: ‘Het was een gewogen risico’

Buiten de drukte

Op een steenworp afstand van de blauwe atletiekbaan woont de sprinter nog steeds. ‘Ik vind het wel nice, lekker in het bos. Maar soms mis ik de drukte van de stad. Hier in Arnhem kom ik mijn oude vrienden en klasgenoten niet tegen. Aan Rotterdam mis ik het meest ik het thuis-thuiszijn bij mijn familie. Mijn vader komt uit Suriname. Veel familieleden komen uit Kaapverdië, waar mijn moeder is geboren. Mentirosa (leugenaar) is mijn favoriete woordje. Dat zeg ik vaak tegen bijvoorbeeld mijn vriendin, haha. Gelukkig zie ik mijn naasten in de winter vaak.’ In 2023, het jaar dat hij op zichzelf ging wonen, besloot Xavi Mo-Ajok te stoppen met zijn hbo-opleiding. Voor Chemische Technologie moest hij dagelijks uren in het laboratorium aanwezig zijn. ‘Dat is moeilijk te combineren met de trainingen op Papendal. Tijdens schooltijden train je hier, dus ik moest eigenlijk kiezen. Misschien was een andere opleiding wel gelukt.’ En judo? ‘Dat was niet te combineren met atletiek. Ik vind het nog wel leuk om te kijken.’

Lees ook: Rising Star: Meike Huistra

Positie boven tijd

Zijn progressie op de 100 meter kwam niet snel, wel hard. In Brussel was hij vorige maand al 23 honderdsten sneller dan zijn tijd eind vorig seizoen. Bij de FBK Games op Pinkstermaandag ging er nog een tiende af: met 10.09 seconden won Mo-Ajok het voorprogramma in Hengelo. ‘Dat was een hele leuke dag. Ik was best wel relaxed. Ik was niet echt bezig met een tijd lopen. Dan loop ik meestal harder. Natuurlijk wil ik dit jaar naar de WK, maar ik probeer ook mijn taken uit te voeren die mijn coach aan me meegeeft. Dan komen de tijden vanzelf. Te veel met tijden bezig geeft onnodig veel druk. Ik denk voor een race meer aan de positie. Dan loop je het hardst. Een race wil je winnen.’ Zijn winnende tijd bleek ook sneller dan de winnende tijd op het hoofdprogramma in Hengelo. Al kende die 100 meter meer tegenwind. ‘Andere omstandigheden, dat kun je niet echt vergelijken.’

Dit is het Nederlands team op de EK landenteams (26-29 juni in Madrid).

Sub 10 of sub 20

Afgelopen zaterdag kwam er bij de Gouden Spike weer een PR bij voor Mo-Ajok, die nog twee jaar een contract bij ASICS heeft lopen. In Leiden was zijn start op de 100 meter niet zo goed, ‘dat moet ik fixen’. Op de 200 meter liep hij ‘eindelijk een tijd die ik wel zou willen lopen’. Met 20.37 seconden is hij nu zesde Nederlander allertijden. Twee ”grenzen” in de sprint lonken, die van 20 en 10 seconden. Welke grens hij het eerst doorbreekt? ‘De 10, denk ik, haha. Al denk ik dat ik beter ben op de 200 meter. Maar daarin moeten iets meer dingen kloppen om hard te lopen. Welke als eerst komt maakt mij niet zoveel uit. Dit jaar onder de 20 seconden lopen is realistisch.’

EK-debuut

Het programma van Xavi Mo-Ajok loopt via Genève naar Madrid, een tijdje losse schroeven en dan wellicht de WK atletiek in september. Waarschijnlijk is hij er ook bij op 26 juli, als het Rotterdam Festival for Athletics plaatsvindt. Zijn deelname aan de EK landenteams volgende week op de 200 meter wordt zijn eerste individuele EK-deelname bij de grote mannen. De estafette over 4×100 meter is daar ook erg belangrijk, want het Nederlands team moet zich via een goede tijd op de wereldranglijst nog plaatsen voor de WK. Sneller dan 38.20 seconden is, in afwachting van andere landen, waarschijnlijk vereist. De individuele limieten voor deelname in september in Tokio: 10.00 (100 meter) en 20.16 seconden (200 meter). Ook de NK atletiek in augustus, waar hij vooralsnog de 100 én 200 meter loopt, vindt Mo-Ajok belangrijk. ‘Verder heb ik dit jaar weinig targets. Het wordt nog niet kiezen tussen de 100 en 200 meter. Het liefst loop ik op één van de twee de WK-limiet en ga ik me dan focussen op de ander. Het zou zonde zijn als ik nu al kies voor één van de twee.’

Foto’s: Erik van Leeuwen & Coen Schilderman

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Xavi Mo-Ajok (@xavi.jmo)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Donderdag, vrijdag, zaterdag & zondag is Chicago het decor voor het wereldkampioenschap Hyrox. Op de laatste dag komt Eva Hovenkamp in actie in de Amerikaanse stad. De voormalig 400-meterloopster komt met maatje Isabelle Vente uit in de Double Provrouwenrace. Na haar kwalificatie in Rotterdam wil de 28-jarige Hovenkamp op het WK rond het uur finishen. Over hoe ze voor hyrox is gevallen, haar zwaktes en sterktes en de toekomst in die populaire sport.

Allereerst: hoe is het met je? Hoe heb je je topsportpensioen tot nu toe beleefd, sinds je bericht dat je er klaar mee was afgelopen juli?

‘Vorige zomer liep ik mijn laatste 400-meterwedstrijd, omdat ik merkte dat het harde trainen niet de snelle tijden opleverde die ik zou hopen. Aan het begin van dat seizoen wist ik al dat het mijn laatste wedstrijden waren en ik sta nog steeds helemaal achter mijn besluit. Jaren aan atletiek doen levert je heel veel mooie momenten en herinneringen op, maar er is ook nog een leven na de topsport. Het gaat erg goed met me en ik werk sinds januari fulltime als fysiektrainer bij vrouwen Ajax 1. Zo ben ik nog steeds met topsport bezig, maar nu als coach. Soms kan ik op werk ook even zelf trainen en anders sport ik ook nog graag in de avonden. Het fijne aan een topsportpensioen is dat het sporten niet altijd hoeft. Dat drie dagen even niet sporten ook prima is, want je hebt geen doelen meer die je wilt behalen in de sport waarvoor al die trainingsuren nodig zijn.’

Je zei toen dat je over een tijdje misschien wel weer 100jes ging lopen… Gaan we je dit jaar nog in een atletiekwedstrijd zien?

‘Hier moet ik even op terug komen, haha. Ik dacht dat ik nog wel zeker vier keer in de week lekker wilde trainen op de korte sprint, maar toen kwam het fenomeen hyrox om de hoek kijken. Daarbij staat het lange lopen (8x 1km) juist centraal. Voor iemand die normaal niet langer dan 400 meter loopt is acht keer een kilometer lopen best veel.  Ik kom nog wel af en toe op de baan, maar echte atletiekwedstrijden doen zit er voor nu niet in.’

Hyrox

Je hebt de term vast voorbij zien komen in sportmedia de afgelopen maanden, maar wat houdt Hyrox in? De combinatie van deze in 2017 opgerichte competitievorm lijkt simpel: hardlopen en fitness. Deelnemers lopen 8 kilometer (8×1) hard, onderbroken door acht verschillende krachtoefeningen. In Hyrox zitten de Engelse woorden hybrid en rockstars. ‘Echt een hype’, ziet Eva Hovenkamp. ‘De oefeningen zijn altijd hetzelfde en moeten ook in dezelfde volgorde worden gedaan. Het zijn oefeningen als roeien, burpee board jumps en wallballs. Je kunt een hyrox in je eentje doen of in duo’s. Samen met een vriendin doe ik mee in de categorie Women Double Pro, wat inhoudt dat het de zwaardere gewichten zijn.’

In maart pakte je de tweede plaats in de Hyrox van Rotterdam. Vertel, hoe ben je zo bij die sport terecht gekomen?

‘Mijn trainingspartner Isabelle Vente en ik sporten beiden lekker veel. Het leek ons leuk om een keer het ons leuk ook een keer een Hyrox te doen. Het is een opkomende sport en aangezien ik nieuwe sporten echt leuk vind om te proberen deed ik soms ook bij de gym al een Hyroxlesje mee. Het was best een spontaan idee waarmee we vier weken voor de wedstrijd in Rotterdam kwamen. Drie trainingen deden we samen, de rest werd dus zelfstandig een beetje rennen, een beetje lesjes volgen, een beetje kracht. Gewoon doen wat wij dachten dat goed was. Ook al denken mensen vaak dat je heel sterk moet zijn voor een Hyrox, het grootste deel van de tijd ben je aan het rennen. Dus megasterk zijn heeft niet heel veel nut.’

Lees hier een recap van de FBK Games afgelopen maandag

Wat werd jullie tactiek?

‘Isabelle en ik hadden een grove verdeling gemaakt van ons raceplan, want in deze duorace mag je met je partner de onderdelen verdelen. Je moet samen rennen, maar als je bij je onderdeel aankomt begint de ene en wissel je wanneer je wilt af met je partner. Tijdens onze race in Rotterdam hadden we geen idee hoe we ervoor stonden, want je start in verschillende tijd waves en ook met verschillende leeftijdsgroepen door elkaar. We finishten in, wat wij vonden, een prima tijd. Pas uren later hadden we op internet gezien dat het de tweede tijd was! Door aan de helpdesk te vragen of dit echt klopte en of we echt een podiumplek hadden, waren we overtuigd om te blijven wachten tot de prijsuitreiking. En als kers op de taart kregen we een week later een mail: gefeliciteerd, jullie hebben je met jullie prestatie in Rotterdam geplaatst voor het WK Hyrox in Chicago! Normaal plaatst alleen de winnaar zich, maar onze winnaar was al geplaatst door een andere Hyrox te winnen. Dus schoof de uitnodiging door naar ons!’

Waarom denk je dat juist dit voorjaar de Hyrox zo populair is?

‘Hyrox is heel toegankelijk voor iedereen. Je weet duidelijk de onderdelen en kunt er zo ook heel specifiek op trainen. Omdat mensen vaak zelf ook al een beetje hardlopen combineren met af en toe de sportschool is Hyrox geen nieuwe lastige sport of techniek die je door moet hebben. Ik denk dat hardlopers die normaal een 100 meter sprint doen die kilometers rennen wel te veel vinden. En hardlopers die normaal echt lange afstanden doen zoals een 10 kilometer zijn misschien te licht om zware gewichten vooruit te duwen. Voor 400- en 800-meterlopers is een Hyrox een soort combinatie van je lange tempowerk met kracht/uithouding.’

Lees ook: Vijf conclusies van Sofie Dokter na tweede plaats in Götzis 

Welke verbeterpunten zie je voor jezelf in de sport? En wat ligt jou juist al heel goed, kijkend naar je verleden als topatlete 400 meter?

‘Het rennen gaat met best goed af, alleen zou ik nog wel sneller willen. Het rennen is herstellen van de krachtinspanning, maar ook het verschil kunnen maken. Aangezien je toch wel 75 procent van je tijd met rennen bezig bent, zou ik hier nog willen verbeteren. Verder was ik gewend aan lactische 400-metertrainingen en echt tot het gaatje de verzuring ingaan, maar dat gebeurt met de Hyrox eigenlijk niet. Je bent ongeveer een uur bezig, dus het is een hele andere uithouding die je traint. Omdat ik het afzien van de laatste meters in een 400m ken, valt de Hyrox ineens wel mee haha. 

Dinsdag vertrok je. Hoe zag je reisdag eruit?

‘Tijdens de vlucht van 8,5 uur probeer ik altijd films te kijken, maar tevergeefs. Elke keer val ik na 10 minuten al in slaap. Op zich ook niet verkeerd, want zo gaat de vlucht wel snel. Klein nadeel: je mist alle snacks.  Net zoals bij een atletiekwedstrijd is het belangrijkste wat mee gaat: je schoenen en je outfit om in te racen. Verder zijn er nog wat supplementen mee en een foamroller voor bij de wedstrijd. Omdat we toch in Chicago zijn, plakken we er ook een vakantie aanvast en hierdoor zitten er ook drie bikini’s, vier jurkjes en een wegwerpcamera in mijn koffer. Een boottocht en honkbalwedstrijd staat al op onze planning.’

Wanneer ben je tevreden na je race zondag?

‘Dit wordt mijn tweede Hyrox, dus ik zou graag sneller willen dan de race in Rotterdam. We hebben er nu wel echt voor getraind, dus hopelijk gaat dat goedkomen. Het liefste finishen we in een tijd van rond het uur!’

Welke sportieve doelen heb je verder dit jaar staan?

‘Umm… goede vraag. Na dit avontuur ga ik in september meedoen aan de Dam tot Damloop. 16,1 kilometer van Amsterdam naar Zaandam, voor mij wel een hele uitdaging. Hier moet ook serieus voor getraind worden, anders haal ik de eindstreep niet. Verder heb ik voor nu geen andere wedstrijden staan, maar ik sta altijd open voor nieuwe sportieve uitdagingen!’

Foto’s: Erik van Leeuwen & Hyrox Benelux

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Eva Hovenkamp (@evahovenkamp)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Haar tweede plaats in de prestigieuze meerkamp van Götzis is een prestatie van letterlijk wereldformaat. Sofie Dokter is de nieuwe Nederlandse nummer drie allertijden op de zevenkamp. Met ruim voldoende vertrouwen werkt de 22-jarige nummer twee van de EK indoor langzaam toe naar de wereldkampioenschappen. Op welk onderdeel is nog winst te boeken voor Tokio? En met welk gevoel denkt ze nu aan de zevenkamp in september? Haar vijf conclusies.

• De 800 meter kan ik wel gewoon

‘Ik had niet verwacht dat ik deze 2:10.88 zou lopen. Normaal denk ik, die twee rondjes aan het eind van de zevenkamp, het is zover. Maar ik zat er zondag mentaal lekker in. Ik ben gewoon gaan lopen, nergens in mijn race zat een twijfel. En ik liep dus ook een goede tijd. Vorig jaar, tijdens de WK indoor in Glasgow, liep ik 2:11.98. De laatste 100 meter was ik helemaal aan het dood gaan toen, vorig jaar was de pijn veel erger. Ik liep puur mentaal, want ik wilde die bronzen medaille heel graag, wat lukte. Maar fysiek was ik misschien nog niet helemaal op dat niveau, waardoor de laatste 100 heel erg zwaar was. Deze wedstrijd heb ik laten zien dat ik nu wel fysiek op dat niveau zit.’

De zevenkamp van Sofie Dokter

• Götzis is altijd een feestje

‘Alles is heel goed georganiseerd in Oostenrijk. Er staan heel veel toeschouwers langs de baan, er is goede muziek, een goede sfeer en het publiek pakt dat op. Atleten en fans waren supergoed gestemd en goed weer helpt daarbij. Alles daar in Götzis draait om de meerkamp. Het tijdschema is zo ingedeeld dat dat het beste is voor de atleten. De perfecte omstandigheden zijn daar, al is het niet echt op hoogte gelegen. De temperatuur was best warm, maar daar ga ik wel goed op. Naast een aantal Nederlandse fans waren mijn ouders in Oostenrijk om aan te moedigen. Mijn zusje kon er helaas niet bij zijn, omdat ze een meerkamp in Heerenveen had. Daar waren mijn oma en andere opa kijken.’

• Ik moet mijn taak niet vergeten

‘Bij het verspringen had ik de eerste aanloop wat verpest. Daarin maakte ik de fout dat ik te graag ver wilde springen en mijn ritme afraffelde. Indoor sprong ik 6.61 meter, omdat ik heel hard had gewerkt aan het constant lopen van mijn aanloop.  Dat vergat ik bij de eerste poging een beetje. Toen ik daarna ging focussen op mijn taak, het ritme van mijn aanloop, was de tweede poging goed, maar helaas net ongelding. Ik ging een klein stukje naar achteren met mijn aanloop en toen was de derde dus gelukkig wel goed. Dat was wel even spannend. Tussen elke sprong had ik, zoals gewoonlijk, contact met mijn coaches Ronald Vetter en, sinds dit jaar, Steven Nuytinck. We delen dan onze indrukken van de sprong en ze geven me dan een aantal aanwijzingen. Dit werkt heel goed.’

• De WK-limiet is een fijne bevestiging dat ik daar echt hoor

‘Met deze limiet op zak voelt het alsof ik daar echt hoor, tussen dat WK-veld. Het was sowieso leuk weer heel veel nationaliteiten tegen te komen afgelopen weekend. Veel slapen in hetzelfde hotel, dan klets je wat bij. Ik lag bij een atlete uit Nieuw-Zeeland op de kamer. Het WK kan heel sterk worden, want atletes als Nafissatou Thiam, Katharina Johnson-Thompson en mijn teamgenotes Anouk Vetter en Emma Oosterwegel verwacht ik daar ook. Helaas mag ik geen EK onder 23 jaar meer doen, wel jammer, want ik wordt dit jaar 23. Deelname aan de EK landenteams in juni zou me heel leuk lijken.’

• Ik ga nog steeds vooruit

‘Tot nu toe verbeter ik mezelf ieder jaar. Het is logisch dat het een keer afvlakt. Ik dacht dat het dit jaar zou gebeuren, hoewel ik merkte dat het in de trainingen best lekker ging. De prestaties vallen constanter, met verspringen heb ik bijvoorbeeld een stabielere aanloop. Ik weet hoe ik dingen kan oplossen. Als ik een paar horden niet lekker pak, kan ik me daar overheen zetten in de race. Doordat ik fysiek sterker ben, presteer ik beter. Maar nu ga ik lekker een weekje uitrusten. Dan is het zaak weer algemeen op te starten op Papendal. Ik doe geen meerkamp meer voor de WK in september, maar wel wat leuke wedstrijden met losse onderdelen, zoals de NK atletiek in augustus.’

Foto’s: Bjorn Parée

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Sofie Dokter (@sofiedokter)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Jonatan Venema is een alleskunner in de Nederlandse loopsport. Vorig jaar liep hij in zijn tweede marathon in de 2 uur en 13 minuten, sindsdien verlegt de 23-jarige atleet zijn grenzen op de trails en in ultra’s. Zaterdag waagt Venema zich aan zijn eerste 100 kilometer ooit. In een direct duel en in het land van recordhouder Aleksandr Sorokin wil hij meteen aanspraak maken op het wereldrecord. Drie plaatsen die dit jaar voor hem van belang zijn.

Rotterdam

‘Die marathon vorig jaar april was mijn beste race ooit gelopen. Voor veel mensen was mijn 2:13.45 daar een beetje een verrassing, maar voor mij niet helemaal. Al startte ik met als doel een tijd van 2 uur 15 te lopen. Voor die wedstrijd gingen crossjes wel goed, maar ik haalde voor mijn gevoel niet uit wat erin zat. Naast het fysieke moet je, denk ik, ook mentaal een omgeving creëren om het beste mogelijk te presteren. Dat is voor iedereen een eigen reis om te ontdekken: wat zijn de ideale omstandigheden? Daar ben ik altijd mee bezig. Hoewel ik er vorig jaar mentaal goed inzat, heb ik dat jaar sinds die marathon in Rotterdam niet echt consistent kunnen trainen. Ik had pijntjes, was eigenlijk de hele winter overtraind en werd ziek. Pas in februari ben ik weer wat serieuzer gaan lopen.’

‘Vorige maand liep ik opnieuw de marathon van Rotterdam en die ging wel prima. Helaas liep het niet zo succesvol als vorig jaar. In de aanloop zat ik enkele weken maar net boven de 100 kilometer. Ik startte met een trainingsachterstand en ging weg op een tijd die niet realistisch is. Dat kwam omdat ik graag gebruik wilde maken van mijn startplek tussen de elitelopers. Ik moest drankjes inleveren, naar de technical meeting: allemaal nieuwe dingen. Wedstrijddoel nummer één: alle drankjes van de tafels pakken. Het tempo 3:05-3:20/km voelde prima tot 30 kilometer, maar toen was het op. Toch zie ik het als een goede test voor een ideaal raceplan. Voor als ik volgend jaar weer een marathon loop. Op de lange afstanden kom ik het beste voor de dag. Tussen 42 kilometer en 100 kilometer lopen zit relatief weinig verschil in energiesysteem. Ik denk dat in mijn marathon nog wel verbetering zit. Ik hoop dat ik in het komende jaar de stap van 2:13 naar 2:10 uur kan maken. Al denk ik dat ik meer talent heb voor de 100 kilometer.’

Lees ook: Waarom Eugene Omalla zijn gouden olympische medaille verkocht

Havelterberg

‘Sinds vorige zomer woon ik weer bij mijn ouders, in dit dorp in Drenthe. Na mijn 2:13 op de marathon heb ik een mooi meerjarig contract bij New Balance kunnen ondertekenen. Het merk ondersteunt mij met schoenen en kleding en wat financieel. Nu ik bij mijn ouders woon, hoef ik niks extra’s te doen. Ik wil alles op het lopen zetten. Rond diezelfde tijd merkte ik dat progressie niet lineair is. Ik ging vier weken op hoogtestage in het Franse Font Romeu. Daar heb ik, met last van astma erbij, te veel gedaan.’

‘Krachttraining doe ik niet, omdat ik denk dat op andere trainingsvlakken meer verbetering mogelijk is. Naast het hardlopen zit ik 10 uur per week op de gravelfiets. Daar kun je alles mee doen. Een paar weken geleden maakte ik nog een ritje van 180 kilometer, zo’n zes uur, een best wel hoge intensiteit. 30 km/u vlak houden. Een specifieke looptraining van 40 kilometer werkte ik 1,5 week af. Ik liep 10 kilometer in, vervolgens 10x 2 kilometer op tempo met een rustige kilometer telkens tussendoor, gevolgd door een paar kilometer uitlopen. Ik heb me toen gefocust op voeding. 120 gram koolhydraten heb ik weggewerkt, wel redelijk op de limiet. Ik heb gewoon tafelsuiker gebruikt in mijn water. Met citroensap, een beetje sinaasappelsap en zout erbij is het wel lekker. Ik heb in de voorbereiding op de 100 kilometer geen sportvoeding gebruikt.’

Lees ook: Tips voor hardlopen in de warmte

Vilnius

‘De spierschade na de marathon van Rotterdam viel mee, waardoor ik nog dezelfde maand heb besloten voor de 100 kilometer in Vilnius te gaan, de World’s Fastest Run. Het vlakke asfaltparcours in de hoofdstad van Litouwen bestaat uit rondjes, dus ik heb de laatste paar weken veel op asfalt gelopen, wat loopjes boven de 40 kilometer. Vier mannen, onder wie ik, gaan zaterdagochtend weg op het wereldrecord: 6:05.35 uur van de Litouwer Aleksandr Sorokin, die ook meeloopt. Mijn basistempo is vrij hoog, dus ik denk dat – als ik uitloop – ik al snel een snelle tijd kan vestigen. Ik wil zo lang mogelijk bij die jongens blijven en het liefst iets ervoor.’

‘Toch ga ik er onbevlogen in, we zien het wel. Hopelijk hebben we 70 kilometer wat aan elkaar, kunnen we lekker samenlopen. Je hebt elkaar nodig. De wedstrijd begint het laatste uur pas. Sorokin vind ik een episch voorbeeld, die volg ik al een tijdje. Met bewondering kijk ik ook naar Piet Wiersma, ook uit Drenthe, maar die heb ik nog nooit gesproken. Ik hoop dat ik me zaterdag kan focussen op zo min mogelijk energie verspillen. Daar heb ik vaak wel een beetje moeite mee. Ik ben iemand die het liefst op kop loopt, hard weggaat. Een negative split is wetenschappelijk gezien de beste manier, dus een snellere tweede helft. Er wordt een beetje regen voorspeld, daar kan ik wel van genieten. Ik ben daar in Litouwen in mijn eentje. Fijn, dan heb ik alles zelf in de hand. We starten heel vroeg (6:45 uur Nederlandse tijd), dat vind ik lekker, want dan ben je nog een beetje aan het slapen. Als je goed wakker bent, ben je al halverwege.’

Foto’s: Erik van Leeuwen

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Jonatan Venema (@jonatan_venema)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Met de World Relays in aantocht wacht Bram Peters zijn eerste grote meetmoment in dienst van de Belgen. De 33-jarige voormalig bondscoach van Nederland trok in september naar de zuiderburen, waar niet alle coaches blij waren met zijn komst. De hoofdcoach estafette en sprint ging in België van ‘geen warm welkom’ in het najaar naar ‘een stijgende lijn’ in het voorjaar. Een reflectie met Peters, woonachtig in Gent, die nooit spijt had van zijn plan.

Hoe is Atletiek Vlaanderen in het voorjaar van 2024 bij jou terecht gekomen?

‘Het eerste gesprek met Rutger Smith (topsportcoördinator bij Atletiek Vlaanderen en voormalig Nederlands werper, red.) vond plaats tijdens de World Relays begin mei. Toen hoorde ik dat hij op zoek was naar een nieuwe hoofdcoach voor de 4×400 meter in België, aangezien de voormalige coach van het mannenteam 4×400 meter had aangegeven te stoppen. Ik was één van de kandidaten voor die functie. Na vijf jaar in Nederland op het allerhoogste niveau te hebben gewerkt, vond ik de stap naar België een logische.’

Waarom?

‘Onze thuisbasis in Gent ligt dicht bij huis, je spreekt dezelfde taal en het mogen coachen van België is geen degradatie op Nederland: de Belgen doen het erg goed qua atletiek. Het was wel moeilijk dat ik de beslissing weken voor mezelf moest houden. Het plan was na de Olympische Spelen pas aan de Nederlandse atleten te vertellen dat ik zou vertrekken.’

Je zei dat het nieuws over je vertrek naar België bij de EK atletiek in Rome in juni al rondging bij de pers. Vertel.

‘Vooral de Belgische pers kreeg er weet van. Aangezien veel Nederlandse atleten omgaan met Belgische atleten moest ik vrij noodgedwongen TeamNL inlichten. Gelukkig viel het, vier weken voor de Spelen, goed binnen de groep. Vanaf 15 september, toen ik officieel begon bij Atletiek Vlaanderen, is er best wat rumoer ontstaan. Van de atleten zelf heb ik heel weinig kritiek gehad. Die hebben zich nooit negatief uitgelaten in kennismakingsgesprekken.’

Commotie rond Rutger Smith en Bram Peters

5 juli 2024, een maand nadat het gerucht al rondging in de Belgische atletiekselectie, werd officieel bekend dat Bram Peters per september aan de slag gaat bij Atletiek Vlaanderen. Vanuit Gent opereert hij als hoofdcoach sprint/horden (Vlaanderen) en estafette (België). 15 september, een dag na de finale van de Diamond League, begon Peters officieel bij Atletiek Vlaanderen. Op 25 oktober kregen topsportcoördinator Rutger Smith en Peters middels een open brief de volle laag. Onder andere coaches Jacques Borlée, Tia Hellebaut en Michael Van der Plaetsen eisten ontslag van Peters, toen nog geen 1,5 maand in functie. Er is sprake van machtsmisbruik, stellen de Belgische coaches, rondom de poging van Smith en Peters om de Vlaamse atletiek te centraliseren in Gent, waar een indoor- en outdoorbaan en andere trainingsmogelijkheden te vinden zijn. ‘Ik was de druppel die de emmer deed overlopen’, ziet Peters nu. In februari dit jaar klinkt zijn reactie voor het eerst in de media.

Waar ging die rumoer vooral over?

‘Rondom mijn positie als estafettecoach. Maar misschien nog meer de centralisatieplannen van Atletiek Vlaanderen in Gent. En daaromheen de communicatie van de federatie die niet goed verliep. De grootste reden is de communicatie. Ik heb mezelf daarin rustig op de achtergrond gehouden. Ik heb me gefocust op dat waar ik wel invloed op had: de nieuwe estafettestructurering opstarten in België. Langzaam, maar zeker won ik vertrouwen van de mensen om mij heen. Gelukkig zit daar een grote stijgende lijn in. We zijn er nog niet, maar het gaat de goede kant op.’

Jouw reactie verscheen pas op 26 februari voor het eerst in de media, bij het het Nieuwsblad.

‘Ik had maanden zoiets: ik wil uit die commotie blijven. Ik wilde mijn woord niet in de media vertellen. Eerst moet de storm gaan liggen, dacht ik. Nu zijn we wel zover.’

Atletiek Vlaanderen en Ligue Belge Francophone d’Athlétisme

Bij Europese en mondiale kampioenschappen is België natuurlijk één ploeg. Door het bestaan van de deelstaten Vlaanderen en Wallonië bestaan er ook twee organisaties in de Belgische atletiek: Atletiek Vlaanderen – voorheen Vlaamse Atletiekliga – (VAL) en Ligue Belge Francophone d’Athlétisme (LBFA). De Nederlandstalige (Vlaanderen en Brussel) en Franstalige organisatie (Wallonië en Brussel) hebben een eigen bestuur, met eigen administratie en competities. VAL en LBFA zetelen allebei naast het Koning Boudewijnstadion in Brussel. Op internationaal vlak zijn beide federaties verenigd in Belgian Athletics, dat onder andere de selectie voor toernooien bepaalt.

Bij de hoofdcoaches van Atletiek Vlaanderen voelde jij gewoon vertrouwen?

‘Zij hebben niet zozeer uitspraken gedaan. De Nederlandstalige federatiecoaches bij Atletiek Vlaanderen zijn denk ik wel blij dat ik er ben. Dan spreek ik bijvoorbeeld over sprintcoach Bart Bennema en 4×100-metercoach Lieve van Mechelen. Ik ben hoofdcoach estafette in België en hoofdcoach sprint in Vlaanderen en in Gent (Vlaanderen) willen we centralisatie opzetten, zoals dat in Nederland op nationaal sportcentrum Papendal wordt gedaan. Ik zet me grotendeels in voor de 4×400 meter mannen en werk samen met drie andere nationale coaches, maar ben overkoepelend in functie. In België werken meer estafettecoaches dan in Nederland.’

Dit is de opvolger van Bram Peters in Nederland: Emir Bekrić 

Heb je sinds je start in België in september spijt gehad van je keuze hoofdcoach te worden?

‘Helemaal niet. Die vraag heb ik meerdere keren gehad. Ik vond het echt tijd voor een volgende start, al had ik natuurlijk een andere start gewenst. Het was zeker geen warm welkom. Het was een shitzooi, maar wel mijn shitzooi. Ik wilde absoluut die uitdaging volbrengen. Van nature ben ik stoïcijns.’

Heeft België eruit gehaald wat erin zat op de EK en WK indoor in maart?

‘Ik denk het wel, met zilver op de WK en zilver, zilver en brons op de EK. Nafissatou Thiam, Noor Vidts en Alexander Doom kwamen terug van blessures en hebben daardoor bewust het indoorseizoen laten schieten. Vorig jaar won België goud op de WK indoor met de 4×400 meter mannen, dus het brons op de EK indoor was niet helemaal waar we aanvankelijk op hadden gehoopt. Maar met het weer waar we als federatie inzaten, waar iedereen last van had, en zonder Alexander Doom, ben ik blij dat het nog eremetaal werd. In de breedte zijn we heel goed en outdoor hebben we hogere doelen.’

Lees hier meer over de World Relays, zaterdag 10 & zondag 11 mei, waar Nederland met 18 atleten vertegenwoordigd is.

Met zes ploegen (4×100 meter mannen, vrouwen en mix & 4×400 meter mannen, vrouwen en mix) zitten jullie als Team België momenteel in het Chinese Guangzhou voor de World Relays. Wat vind je eigenlijk van die nieuwe 4×100 meter mix?

‘World Athletics blijft estafettes toevoegen. De gemengde 4×100 meter mix (vrouw – vrouw – man – man, red.) kan spectaculair zijn, al denk ik dat er veel wissels fout gaan komend weekend. Plus het is wél weer een belasting voor de atleten. Daar ben ik wel een beetje huiverig voor. Tegelijkertijd is het voor een klein land als België heel interessant en kan het belangrijk worden.’

Wanneer is het toernooi geslaagd voor jou?

‘We gaan voor vijf keer kwalificatie voor de wereldkampioenschappen! (De 4×100 meter mix is geen onderdeel op de WK, red.) Of we verder medailles winnen, dat maakt niet zoveel uit. Vervolgens werken we als Belgian Athletics al toe naar de WK in september. Vijf maanden focussen op de individuele onderdelen, zonder het inhaalwerk qua wedstrijden dat sinds de coronapandemie ontstond.’

Als we kijken naar de rest van het jaar… naar welke atletiekgevechten tussen België en Nederland mogen we uitkijken?

‘Op de mixed relay willen we het Nederland zo moeilijk mogelijk maken. Op de 4×400 meter zie ik de Nederlandse mannen steeds beter worden, dus dat kan ook een gevaarlijke strijd worden met België. Vooral die twee duels lijken me interessant. Verder denk ik dat we strijd op de middellange afstand mogen verwachten bij de FBK Games in Hengelo en Diamond League in Brussel.’

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.

Foto’s: Bjorn Parée, Erik van Leeuwen & eigen bezit

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Atletiek Vlaanderen (@atletiek.be)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Vanaf vandaag gaat Lars van Surksum aan de slag als nieuwe Talentcoach bij de Atletiekunie. De 27-jarige Arnhemmer combineert de parttime baan met zijn coachrol bij regionaal trainingscentrum Loopland Gelderland. Hij hoopt een brug te slaan tussen de beste junioren van Nederland en de loopselectie van bondscoach Tomasz Lewandowski.

Van Surksum dicht op het nationaal sportcentrum het gaatje dat de naar Australië vertrokken Susan Krumins had achtergelaten. Waar Krumins in 2023 relatief onervaren in de coachingswereld stapte, trainde Van Surksum al atleten bij de vereniging en op Papendal. ‘Ik denk dat mijn achtergrond als Bewegingswetenschapper en mijn leergierigheid en drive wel een grote rol hebben gespeeld bij de keuze voor mij. Toen de vacature dit jaar eenmaal open kwam, heb ik eigenlijk geen moment getwijfeld om te gaan solliciteren. Officieel begin ik vanaf mei.’

Basisprincipes

‘Ik kijk vanuit mijn achtergrond meer naar de basisprincipes onderliggend aan trainen’, schetst Van Surksum zijn profiel. ‘Daardoor ben ik niet overtuigd van één enkele trainingsmethode. Mede daardoor vind ik het erg fijn om meerdere zaken te testen en te kijken of sommige trainingen nog efficiënter kunnen. Ik ben erg leergierig en kijk kritisch, maar open naar alle informatie die ik binnenkrijg. Ik houd principieel aan de lange termijn vast. Naar de samenwerking met coaches en het meegenomen worden in de topsportcultuur kijk ik erg uit.’

Jong Oranje

Geïnspireerd door het Nederlandse voetbal wil de Atletiekunie een jong Oranje opzetten. ‘Een mooie verantwoordelijkheid’, vindt van Surksum, om te kijken in welke vorm zoiets valt op te zetten. ‘Momenteel is er op Papendal nog niet echt een brug tussen de junioren bij de verenigingen en regionale trainingscentra en de seniorengroep van bondscoach Tomasz Lewandowski. We kijken of we deze brug kunnen bouwen om junioren op een structurele manier meer te kunnen bieden vanuit de Atletiekunie. Ik hoop dat het dit jaar lukt om de samenwerking aan te gaan met de junioren en coaches om het beste uit de atleten te halen. Het zou geweldig zijn als er in het eerste jaar al een groep ontstaat die op een structurele manier ervaring kan opdoen op Papendal.’

Van Surksum rondde in 2019 zijn bachelor Psychologie af, waarna hij de master Sportwetenschappen haalde, beiden aan de Groningse Rijksuniversiteit. Sinds 2021 is hij coach bij Loopland Gelderland, gehuisvest op Papendal, waar hij onder andere Evi Falkena en Evan Andes onder zijn hoede heeft. Van Surksum coachte en trainde bij de Zwolse atletiekvereniging AV PEC 1910.

Technische staf Atletiekunie 2025

Bondscoaches sprint/horden/estafette 4×400 meter: Laurent Meuwly & Emir Bekrić

Bondscoaches sprint/horden/estafette 4×100 meter: Brendan Troost & Renaud Longuèvre 

Bondscoach middellange afstand: Tomasz Lewandowski

Talentcoach: Lars van Surksum

Bondscoach talentontwikkeling: Rogier Ummels

Hoodfoto: eigen bezit

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)

Een week geleden lanceerde Shaquille Emanuelson zijn discus op het waaierige wereldrecordveld in Ramona naar een Nederlands record. Verrassend was die 69.65 te noemen, 4.60 meter verder dan zijn persoonlijk record. Een nadere kennismaking met de in Suriname geboren Emanuelson, in aanloop naar nóg twee recordpogingen in de Verenigde Staten.

‘Het werd tijd. Een dooddoener maar waar: records zijn er om verbroken te worden.’ Niet de woorden van Shaquille Emanuelson, maar van zijn voorganger Erik de Bruin, nu woonachtig in Ierland. De man die 34 jaar houder was van het Nederlands record discuswerpen. 68.12 meter liet De Bruin opschrijven in Sneek in 1991, in het jaar dat hij zilver behaalde op de wereldkampioenschappen. ‘Ik heb hem nog niet kunnen spreken’, reageert Emanuelson. ‘Ik vond ook dat het tijd werd. Het was één van de oudste Nederlandse atletiekrecords. We hebben heel goede werpers gehad die het hadden kunnen doen, maar de 69 meter niet hebben gehaald.’ (zie video onderaan artikel)

Na echo en MRI

Dan over het gevoel, donderdag 17 april in de Amerikaanse middag. Zijn recordworp in de staat Oklahoma – ook al goed voor kwalificatie voor de WK atletiek in september – voelde ‘wel goed’. ‘Bij goede worpen voelt de discus heel licht’, voegt Emanuelson toe. ‘Alsof je er minder kracht op uitoefent, omdat je je heup meer gebruikt dan je arm.’ Het was zijn biceps die een kleine week eerder nog tegensputterde en hem bijna van deelname weerhield. Met die blessure zat hij nog een beetje in zijn hoofd tijdens de recordwedstrijd, al was het al geheeld. ‘Op het veld in Ramona realiseerde ik mijn eerste worpen in anderhalve week tijd. Ik had nog geen hele draai geoefend.’ Dat hij toch naar de Verenigde Staten afreisde, heeft Emanuelson voor een groot deel te danken aan zijn coaches Gert Damkat en Corinne Nugter. Op trainingsbasis Papendal vertelden zij hem dat er in de huidige vorm van Emanuelson, na een hele goede trainingsstage in Potchefstroom, toch heel waarschijnlijk WK-kwalificatie inzat. Terwijl zijn fysiotherapeut Almer Bosma in de week voorafgaand nog vertelde dat het bijna onmogelijk zou zijn binnen die tijd zonder in te houden te werpen. ‘Alle worpen gingen goed tot het erin schoot. Ik had een echo en een MRI laten maken, waarna ik groen licht kreeg van de sportarts. Het was een gewogen risico.’

Lees ook: Duatlonkampioensduo Robin Dreyling en Gjalt Panjer: ‘Doel is samen een WK-medaille pakken’

Suriname, Jemen, Polen, Nederland

Shaquille Emanuelson werd op 8 januari 2000 geboren in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Tot en met zijn achtste levensjaar woonde hij in Jemen en Polen, vanwege het werk van zijn ouders bij de ambassade. 17 jaar geleden streek hij in Delft neer, waar hij met zijn broertje Isiah lid werd van AV ’40. Sinds 2018 woonde hij in Arnhem, op zichzelf, tussendoor even in Delft, momenteel weer in Arnhem. Bij nationale wedstrijden komt Emanuelson uit voor Haag Atletiek. De regerend Nederlands kampioen discuswerpen, die sinds 2019 kogelstoten op een lager pitje heeft staan, heeft een parttime baan. Emanuelson werkt op de HR-afdeling van het Erasmus MC. Weinig hobby’s noemt de werper. ‘Ik vind het leuk om de politiek te volgen. Maar ik houd niet van achterkamertjespolitiek. Ik hoef geen baan in de politiek. Te veel heerst het idee van het veiligstellen van het mandaat, in plaats van achter de eigen visie staan.’

Lees hier meer over de Londen Marathon van komende zondag.

Altijd gunstige wind

‘Dit ritme moet ik doorzetten’, weet Emanuelson, die nog tot en met maandag in Ramona verblijft. Twee wedstrijden wachten hem nog op dat magische discusveld, waar de harde zij- en tegenwind de schijf doorgaans opstuwen, goed voor record naar record. De Litouwer Mykolas Alekna vestigde 13 april op hetzelfde veld 75.56 meter, na 74.78, twee maal een wereldrecord. ‘Verder is het bijzonder dat er zes ringen zijn’, vertelt Emanuelson. ‘Dus genoeg mogelijkheden om altijd een windrichting te hebben die gunstig is. Waar de wind ook vandaan komt, heb je een goede richting. Dat maakt het bijzonder. Verder zou je ook zes ringen in Nederland neer kunnen zetten, hoor. Het ligt niet aan het publiek. Volgens mij waren er twee toeschouwers toen ik vorige week wierp.’

Niet onmogelijk

Emanuelson is zich er bewust van dat het zomaar kan zijn dat zijn eerste en laatste 69’er dit jaar al een feit is. Vorig jaar wierp hij consistent in de 61, 62 en 63 meter. Wat dit jaar uitgangspunt moet worden? ‘Tussen de 64 en 67 meter wil ik blijven zitten in uitslagen. Uiteindelijk gaat het erom wat je in een stadion kan werpen. Daarvoor is consistentie voor nodig. Nu ik de limiet heb, kan ik voor de rest van het outdoorseizoen kiezen wat ik ga doen.’ Een aantal plannen heeft hij al: de Ter Specke Bokaal, het NK Teams en de Zagreb Meeting in mei. Daarnaast hoopt hij, en dat is waarschijnlijk, dat hij mag deelnemen aan de EK Landenteams en FBK Games (maandag 9 juni in eigen land). ‘Vorig jaar zat ik in de rat race om punten te sprokkelen richting EK-deelname. Nu kan ik al bezig zijn met over vijf maanden. Ik ga niet zeggen dat 69 meter of verder bij de WK in september niet mogelijk is. Maar ik moet daar niet nu al mee bezig zijn. Er kan van alles gebeuren. Ik zou mezelf bijvoorbeeld ook kunnen blesseren in de tussentijd.’

Foto’s: Erik van Leeuwen

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Throw Town Ramona / Seal Throwing Club LLC (@throw_town_ramona)

• Faith Kipyegon op jacht naar magische sub 4-minutenmijl
• Xavi Mo-Ajok, sprintkomeet die niets wil uitsluiten: ‘Zonde om nu al te kiezen’
• Nederlands team EK landenteams 2025 bekend
• Clear Whey: de verfrissende herstelshake voor warme hardloopdagen
• Gulikers pakt eerste baantitel, Schutte weer Nederlands kampioen 10.000 meter (Gouden Spike 2025)