Dit verslag neemt eenmalig de plaats in van de briefwisseling tussen Anne en Noah. Volgende week is de normale briefwisseling weer terug!
Voor Runsupplies, Loopland Gelderland, en Hardloopnetwerk houd ik een verslag bij in woord en beeld over mijn trainingsstage in Potchefstroom, Zuid-Afrika. Ik zal proberen jullie een beeld te geven van hoe een trainingskamp eraan toegaat en wat mijn groep en de andere Nederlandse atleten hier beleven. Dit is deel 2, deel 1 kun je hier teruglezen.
Tekst: Anne Luijten
Media: Honore Hoedt
Inmiddels heb ik er bijna twee weken opzitten in Potchefstroom, en heb ik nog een aantal dagen voor de boeg voordat ik weer in het vliegtuig naar huis stap. Mijn tante mailde me op basis van het eerste verslag: ”Succes met 4xS: Sport, Studie, Smullen en Slapen”. Nou, dat is eigenlijk wel een goede omschrijving van dit trainingskamp! Twee keer per dag trainen, tussendoor een uurtje op bed liggen en soms een paar uurtjes aan de studie, en een aantal keer per dag heerlijk eten. De Zuid-Afrikanen houden wel enorm van vlees, dat is echt niet normaal. Haast elke avond staan er biefstukken of hamburgers op het menu. Erg lekker natuurlijk en voor atleten misschien niet zo verkeerd vanwege het hoge ijzergehalte (Op hoogte moet je extra op je ijzerinname letten.) maar voor de gemiddelde Zuid-Afrikaan mag het denk ik wel wat minder!
Ook andere dingen zijn schokkend. Zo is mij duidelijk geworden dat, hoewel de Apartheid officieel is afgeschafd in 1990, het waarschijnlijk nog generaties gaat duren voordat de zwarte en witte bevolking als één volk in gelijkheid samenleven. De zwarte taxi-chauffeur die me van het vliegtuig naar Potch reed vertelde me schrijnende verhalen: bijvoorbeeld dat er zwarte en witte scholen zijn (die veel meer geld kosten); dat zwarte mensen bijna altijd werken voor een witte baas (dat is ook inderdaad wat ik in de praktijk gezien heb); en dat er hele steden verdeeld zijn in een deel voor witte mensen, en een deel voor zwarte mensen. In Potch schijnt het wel mee te vallen, maar in de rest van Zuid-Afrika is het dus een stuk erger. Hij zei dat een blanke Zuid-Afrikaanse nooit, zoals ik deed, voorin de taxi zou stappen om een praatje te maken. Mijn blanke fysiotherapeute had weer een ander verhaal, want zij zei dat ”zij”, de zwarte bevolking dus, wel deel uitmaken van de regering en dat die regering zo corrupt is als wat en niets aan de huidige situatie doet. Elk verhaal heeft natuurlijk twee kanten, maar het is wel heftig om te zien hoe zeer de twee bevolkingsgroepen nog steeds verdeeld zijn.
Ook is hier veel armoede: mensen verkopen aan de rand van de weg zonnebrillen en kranten of willen dat je betaalt als je de auto ergens parkeert zodat ze ‘op je auto kunnen letten.’ Om elk huis staan grote hekken tegen indringers. Op weg naar de Lion Farm reden we ook langs een ’township’, een grote slopwijk. Best verdrietig dus allemaal!
Dat is wel genoeg zwaar materiaal voor een trainingskamp-blog. De natuur is gelukkig wel heel mooi. We hebben ondertussen al leeuwen (in de Lion Farm), giraffen (tijdens de lange duurloop), en aapjes gezien (op de grasbaan). De trainingen gaan ook nog steeds goed.
Ik merk dat de snelheid zich langzaam weer een beetje laat zien. Het is erg fijn om uitgebreide warming-ups te doen met aandacht voor techniek (in mijn geval ligt de focus met name op het hoger krijgen van mijn kniehef tijdens het lopen en op wat meer voorover leunen) en zonder te hoeven haasten of koud te worden.
Na een rustige dag op vrijdag met alleen wat alternatief trainen, een fysio-behandeling, en core/oefeningen, stonden Anita (op haar verjaardag nog wel!) en ik op zaterdagochtend om half 8 klaar voor een mooie training op de zandpaden. We moesten 3×6 minuten gevolgd door 4×3 minuten, een typische ‘Warnsborn-training’ die we ook regelmatig in Arnhem doen op zaterdag. We konden de training mooi samen afwerken totdat Anita er onvermijdelijk in de laatste herhaling vandoor ging 😉
Zondag stond er weer een lange duurloop op het programma, alleen nu met een veel grotere groep. Vijf auto’s vol met atleten uit allerlei landen stonden om 7 uur klaar voor de group-run:
Erg leuk, om met zo’n grote groep te trainen! Coaches reden mee met de verschillende groepjes zodat we elk kwartier water konden drinken, waar ik (als enige blijkbaar) dankbaar gebruik van maakte:
Dat mag ik wel nog even oefenen voor als ik ooit mijn marathon-debuut ga maken!
Julia en ik liepen het grootste deel samen en op het laatst draaiden Joep Staps en Jorit Van Malsen nog even om, om me ook de laatste tien minuten door te slepen. Hard nodig, want ik was weer eens te hard gestart en met de wind, hitte en heuvels werd het tweede deel weer zwaar! Komende zondag heb ik nog 1 kans om wel het juiste tempo te lopen ;). Joep was de held van de dag; hij was de enige die de hele 25 kilometer-loop voltooide.
Op maandag stond er wat nieuws op het programma, of eigenlijk twee nieuwe dingen! Ten eerste deden we pilates, en ten tweede mochten we voor het eerst in maanden op een echte tartanbaan trainen! Bij de pilates moesten we verschillende oefeningen heel rustig uitvoeren om zo een betere controle te krijgen over alle kleine spiertjes in het lichaam.
De training op de baan bestond uit 10x200m, snel, maar onder controle. Heerlijk! Het ging alweer duizend keer beter dan vorige week, fijn om te merken.
Gisteren zijn we wederom naar de zandpaden gegaan voor 3 x 10 minuten:
Ook Sarah en Harvard, de andere twee leden van Loopland Gelderland die mee zijn op trainingskamp, draaien lekker. Beiden komen terug van blessures en combineren de fiets en de crosstrainer met de Alter-G en hardlopen.
Het leventje hier bevalt goed en het zal wel weer even wennen zijn om volgende week weer het normale leventje op te pakken! Eerst nog maar even genieten van de laatste daagjes hier. Ik hoop dat ik jullie een goed beeld heb kunnen geven van het trainingskamp.
Groetjes!
Anne