Van alle ontluisterende zinnetjes in het interview met Jip Vastenburg in de Volkskrant van zaterdag won eentje de gouden medaille voor ontluistering. ‘Ik lag twee dagen na die titel huilend in bed. Zo ongelukkig was ik.’
Atlete Vastenburg was net Europees kampioene op de 10.000 meter bij de beloften. Ze voelde alleen niets van vreugde. Totaal niets. Vastenburg was ongelukkig. Uitgeteerd door training. Gecombineerd met de weigering voldoende te eten, want meer gewicht betekende meer meesjouwen. Ze was ontregeld. Lichamelijk. Mentaal. Ze huilde alleen.