Het einde van 2019 nadert en dat betekent: tijd om terug te blikken en vooruit te kijken. Khalid Choukoud (33) liet dit jaar in Rotterdam en Eindhoven zien dat hij, na een aantal teleurstellende verlopende marathons in 2017 en 2018, over die afstand nog steeds heel hard kan lopen. De langeafstandsatleet verbeterde daarnaast het Nederlands record op de 15 kilometer en het officieuze Nederlands record over 10 Engelse Mijlen, gelopen in dezelfde race. Het jaar 2020 wordt belangrijk voor Choukoud, met als hoofddoel de Olympische marathon. Onze reporter Tijn Piest belde hem op en sprak uitgebreid met hem.
Tilburg en Eindhoven
Khalid Choukoud kijkt positief terug op zijn officieuze en officiële Nederlands record (de 10 EM wordt niet officieel erkend door World Athletics, noch door de Atletiekunie – Nederlandse wegrecords worden alleen geregistreerd op de 10km, 15km en 20km) en de twee marathons afgelopen jaar. ”Met name Tilburg heeft mij zoveel vertrouwen gegeven. Ik wist twee maanden daarvoor dat ik het kon. Ik ben niet geblesseerd geraakt en kon gewoon door blijven trainen. Ik kon drie maanden lang lekker en pittig trainen. Alleen jammer dat ik de limiet voor de Spelen niet haalde in Eindhoven. Er speelden daar zoveel factoren,” zucht hij. “De haas was er na 24 kilometer uit en toen zakte het tempo helemaal naar beneden. Er was ook teveel wind. Als ik terugkijk heb ik toch twee goede marathons gelopen.” Zijn eindtijden: 2:13.40 (Rotterdam) en 2:12.56 (Eindhoven).
Marathon
Waar het gros van de Nederlandse atleten ronddraaft in het vlakke Nederlandse landschap, is Choukoud vaak in zijn geboorteland Marokko te vinden. ”Ik vind het lekker om in de warmte te trainen. In Nederland zitten de omstandigheden niet altijd mee. Als het regent of waait is het niet echt leuk om te trainen.” Choukoud houdt ervan om ’s ochtends te trainen. “Meestal sta ik 06:00 uur op, dan ga ik ontbijten en dan ga ik om 08:00 uur trainen.”
Ondanks zijn teleurstellingen in 2017 en 2018, toen hij vanwege respectievelijk een vervelende blaar en een valpartij bij de start in twee achtereenvolgende jaren de strijd moest staken bij de Rotterdam Marathon, beschouwt Choukoud de marathon nog steeds als mooiste afstand. ”Ik vind de uitdaging heel mooi. Bij de marathon moet je geluk hebben. De vorm van de dag, goede hazen, omstandigheden; alles moet kloppen. Maak je één fout, dan is het helemaal klaar.”
Zevenheuvelenloop
Slechts vijf weken na de Eindhoven Marathon finishte Choukoud bij de Zevenheuvelenloop alweer als tweede Nederlander. Hij was na afloop vol verbazing over de inhaalactie van Letensebet Gidey, het Ethiopische megatalent dat in dezelfde wedstrijd de beste prestatie allertijden bij de dames aanscherpte met ruim een minuut. ”Ik vond de wedstrijd zo mooi, tot 7 á 8 kilometer bij de heuvel. Toen liep de eerste vrouw mij voorbij. Ik kreeg echt een tik. Ik moest twee keer kijken en kon het niet geloven. Was dat echt een vrouw, of een man? Ik wist 100% zeker dat een vrouw mij nooit zou inhalen. Ik dacht: een vrouw kan op dit moment 46 minuten lopen, dat is echt het niveau. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Die tijd [44:20 minuten, red.] is gelijk aan Kipchoge onder de twee uur,” beschrijft hij.
”Ik wist 100 procent zeker dat een vrouw mij nooit zou inhalen. Haar tijd is gelijk aan Kipchoge onder de twee uur.”
Weg boven cross
Hoewel de 33-jarige atleet zich bij de Warandeloop niet wist te kwalificeren voor het EK cross, was dat ook niet zijn ambitie. ”Cross blijf ik doen dit seizoen, maar niet als doel. Ik wil mij focussen op de weg, dat vind ik nu belangrijker. Het EK is heel leuk, maar het is voor mij eigenlijk een normale wedstrijd geworden.”
Na de Zevenheuvelenloop en de Warandeloop volgde de Montferlandrun in ‘s-Heerenberg. Hier kwam een niet in vorm verkerende Choukoud na ruim 46,5 minuut over de finish. ”Ik was de hele week al ziek, last van mijn buik. Het is wel een heel mooi parcours.” Na een paar weken rust heeft hij de volgende wedstrijden al weer op de planning staan. Op 31 december loopt hij in Soest de Sylvestercross en dan staat begin 2020 de Egmond Halve Marathon op het programma.
Tokio
Dat het voor Choukoud moet gebeuren in een voorjaarsmarathon is duidelijk. Maar waar? ”Ik weet nog niet zeker welke marathon ik ga lopen. Ik moet nog met mijn coach overleggen en met mijn manager. Het is mijn laatste kans voor de Spelen van 2020, dus ik moet echt een goede keuze maken. Je hebt ook Parijs in 2024, maar daar denk ik nu nog niet aan. Het belangrijkste is nu Tokio. Dat is mijn grootste doel komend jaar.” Hij kan ook nog niet zeggen of hij zijn laatste poging binnen of buiten de landsgrenzen doet. “De kans is 50% Nederland of buitenland qua marathon.”
”De vorm van de dag, goede hazen, omstandigheden; alles moet kloppen. Maak je één fout, dan is het helemaal klaar.”
Magische grens
Ondanks dat de Olympische marathon centraal staat, heeft de Haagse atleet nog een ander groot doel voor de toekomst. ”Ik droom nog steeds van een tijd onder de 2 uur en 10 minuten. Als ik een goede dag heb en alles meezit, wil ik richting de 2:08-2:09.” Hij ziet de in Kenia trainende Abdi Nageeye (houder van het Nederlands record met 2:06.17) niet als een klasse apart. ”Het verschil is denk ik dat hij een heel ander leven heeft gekozen dan ik. Ik heb familie en ben getrouwd. Ik kan mijn familie niet zomaar achterlaten. Van 2010 tot 2015 versloeg hij mij bijna nooit, dus ik denk dat ons niveau ongeveer hetzelfde is.”
Zelfvertrouwen is een belangrijk aspect, zeker voor Choukoud. ”Ik heb er vertrouwen in dat ik de limiet (2:11.30) ga lopen volgend jaar. Als je geen vertrouwen hebt, kun je beter niet lopen. Natuurlijk moet alles meezitten. Als ik het niet haal, heb ik het geprobeerd. Dan heb ik geen spijt”, sluit hij af.
Hoofdfoto: Barbara Kerkhof