Afgelopen weekend liep Stefan W.oudwijk de marathon van Valencia. Samen met bijna 700 Nederlanders stond hij aan de start in de Sinaasappelstad. Eerst wilde hij zelf voor een persoonlijk record op de marathon gaan, maar hij besloot om Susan te hazen voor een tijd onder 4 uur. Het verhaal van de atleet van Ben Vriends.
Door Stefan Woudwijk
Kun je ons meenemen in jouw marathon?
Zondagochtend 6:15 ging ons wekkertje, het is raceday. Samen met bijna 700 Nederlanders vormden we met 22.000 man een mooi deelnemersveld uit ruim 90 landen. Bijna een jaar keken we uit naar deze trip en vandaag mocht het gebeuren. Lekker douchen, goed eten en de laatste spullen pakken en dan kunnen we richting de start. We hadden een appartement op ruim 2,5km van de start en besloten lekker in ons eigen ritme hierheen te lopen. Tegen 8 uur kwam we aan bij de startvakken. Onze wave begon 8:45 dus we hadden ruim tijd voor een sanitaire stop en een mooi plekje voorin het grijze vak. Vlak voor de start sloot ons loopmaatje Mascha aan en zo begonnen we aan de 42 kilometers. Ik zou Susan vandaag pacen naar een tijd net onder de 4 uur. We besloten op pace 5:30 te starten dit tot 25 a 30km door te trekken, vanuit daar zouden we ons plan verder bepalen.
Ondanks dat de eerste kilometers mooi volgens plan verliepen kwam Susan nooit in de wedstrijd. Spanning, zenuwachtig, de warmte, een sanitaire stop en misselijkheid gooide roet in het eten. Ondanks dat de pace goed bleef was het niet de ontspanning die we zochten in de pas. Bij kilometer 21 hebben we Mascha vooruit gestuurd omdat de eerste tekenen van verval in onze kilometers zichtbaar waren. Hoewel kilometer 22 tot 25 nog binnen het plan vielen was het zwaar voor Susan en besloten we ons doel los te laten, nog bijna 20km blijven pushen was helaas geen optie. Onze beide ouders, die mee waren naar Valencia, stonden op 26 kilometer. Een traan en een knuffel deden Susan goed en vol goede moed vervolgden we onze weg, de medaille was tenslotte toch hetgeen waar we voor kwamen. Een uitgebreid verslag van hoe Susan de marathon ervaarde staat te lezen op onze blogwww.steefensuusonthemove.nl. Hoewel de kilometers gestaag door gingen kwamen we bij de laatste kilometers er nog achter dat een PR mogelijk was met een mooie eindsprint. Zo gezegd, zo gedaan en met een laatste kilometer onder de pace 5 kwamen we met 4 uur, 5 minuten en 20 seconden over de finish. Ruim een minuut van het PR van Susan die hartstikke blij was en geen enkele teleurstelling ervoer van de misgelopen 4 uurgrens.
Hoe zag je voorbereiding er voor de marathon uit?
Toen ik mij vorig jaar inschreef voor deze marathon had ik het idee om hier voor eigen kansen te lopen maar door mijn goede voorjaarsmarathon (Enschede 2:46:52) besloot ik halverwege het jaar dat ik graag Susan probeerde te helpen voor haar ultieme doel om onder de 4 uur te finishen. Zelf ben ik vanaf september in training om 16 december een goede halve marathon te lopen in Dronten. Om deze voorbereiding niet te veel te verstoren hebben mijn trainer Ben Vriends en ik besloten om geen hele lange duurlopen in het schema te gooien omdat we met een omvang van +/- 85 kilometer per week en een langzamere marathonpace dan normaal de basis wel goed was. Hier kom ik overigens niet mee weg wanneer ik zelf in marathontraining ben ;). Zo liep ik maar 1x 27,5 kilometer terwijl de langste trainingen wekelijkse 2x 20 kilometer zijn. Een specifieke marathon voorbereiding staat dus hier haaks op maar met 14 marathons in 3,5 jaar heb ik voldoende ervaring in de benen.
Zelf ben ik vanaf september in training om 16 december een goede halve marathon te lopen in Dronten.
Wat deed je een dag voor de wedstrijd?
Ons marathonweekend begon al op donderdagochtend, toen vlogen we richting Valencia. We besloten een aantal dagen eerder te gaan om eerst wat van de stad te kunnen zien. Op vrijdag zijn we met een aantal loopmaatjes naar de expo gegaan om alvast de startnummers op te halen en de sfeer te proeven. Ook liepen we alvast over de laatste meters van het parcours om te genieten van de prachtige finish. Zelf pakte ik op donderdag en vrijdag mijn eigen trainingen nog die op mijn schema stonden terwijl Susan haar benen rust gaf. Op zaterdagochtend deden we samen met John en Ans mee aan de breakfastrun in het Turiapark. Een laagdrempelig evenement waar al een hoop lopers met verschillende nationaliteiten komen om hun benen los te lopen en gezellig met elkaar te kletsen. Na afloop werd er voor iedereen ontbijt geregeld. In de middag waren we uitgenodigd door de organisatie om bij een “ambassadeursbijeenkomst” van de marathon te komen. Samen met Hubert waren wij de afvaardiging vanuit de Nederland en met nog ruim 50 man hadden we een mooi gezelschap uit de hele wereld. Na een welkomswoord werden lopers op het podium uitgenodigd hun verhaal te vertellen en hun verwachtingen uit te spreken voor de marathon. Met een gezamenlijke foto en lendenvlaggen bij de finish sloten we deze bijeenkomst af.
Wat wil je lopers meegeven die voor het eerst een marathon lopen?
Als je voor je eerste marathon traint is het raadzaam gebruik te maken van de kennis van schema’s die op verschillende sites voorhanden zijn of raadpleeg iemand met ervaring. Een marathon lopen vraagt een goed uitgestippeld plan met een variatie aan trainingen. Zelf schreef ik de marathonvoorbereiding van Susan over 13 weken verspreid. Daarnaast zijn rust en goed eten andere belangrijke factoren. Zelf vind ik het fijn om in mijn voorbereiding een aantal wedstrijden te lopen om te kijken hoe ik ervoor sta en van meetpunt naar meetpunt te werken binnen mijn schema.
Als je voor je eerste marathon traint is het raadzaam gebruik te maken van de kennis van schema’s die op verschillende sites voorhanden zijn of raadpleeg iemand met ervaring.
Welke marathon zou je ooit nog willen lopen?
De marathon is in mijn ogen een magische afstand. Zelf hoop ik in april weer mijn PR te kunnen verbeteren tijdens de Enschede marathon. Ik heb ooit vanaf de zijlijn Susan de Berlijn marathon zien lopen. De sfeer en omstandigheden zijn zo onwijs gaaf dat ik daar graag zelf nog een keer wil lopen. Ook hoop ik nog een keer te finishen in Athene, waar de oorsprong van deze afstand ligt. Ook Rome staat op de lijst van Susan en mij.
Foto’s: Stefan Woudwijk