Frank Graauwmans liep vorige week zondag de marathon van Eindhoven. Vroeg in de ochtend was hij naar zijn ouders gegaan om zich voor te bereiden op de marathon. De start ging erg soepel, maar de laatste 10 kilometer vielen hem zwaar. Zijn verhaal.
Door de redactie
Kun je ons meenemen in jouw marathon?
Zondagnacht, onrustige hazenslaapjes. Extra vroeg naar bed gegaan, maar niet echt uitgeslapen. Vroeg in de ochtend naar mijn ouders die graag er bij wilde zijn, koolhydraat rijk ontbijt en op naar Eindhoven maar. Ik start erg soepel, bij de 4:15 eindtijd runner in het startvak. Maar ik wil onder de 4 eindigen, dus ik ga inhalen. Mijn benen voelen goed, lopen gaat lekker en op een gegeven moment haal ik de 3:45 vlagloper in. Die tijd bevalt me wel, dus ik loop deze niet te ver voor. De eerste helft gaat vlot, ik ken Eindhoven een beetje maar niet goed genoeg om precies te zeggen waar ik ben, waardoor ik tempo bepaling toch wat moeilijker vind, ondanks dat ik de bordjes zie. Maar ik zie 1:44 op de halve dus denk ik dat ik me niet aan het opblazen ben qua tempo. Maar achteraf gezien was ook dat misschien toch te hard, want op de 30 km word ik gepasseerd door de 3:45. Ik haak nog even aan tot ca de 32 KM, maar dan moet ik hem toch echt los laten. Ga toch gewoon genieten van je eerste marathon denk ik, maar die laatste 10 KM, bohboh, daar is weinig genieten mee gemoeid. Ik zie de eerste ambulances verschijnen en uitgevallen lopers langs de kant. Ook steeds meer lopers om mij heen gaan over op wandelpas, rekken hamstrings, etc. Op 34 km ga ook ik de kramp in en beginnen mijn spieren om de beurt willekeurig samen te trekken. Maar opgeven is geen optie, dus door de pijn heen bijten en gaan. Ik baal er van dat mijn tempo rigoureus inzakt, maar tegelijkertijd geniet ik stiekem ook een beetje van het gevecht met mijzelf. En dan ren je het centrum in, nieuwe energie wordt spontaan aangeboord, het einde in zicht, een feest sfeertje, stratumeind. Geweldig. Gefixet.
Hoe zag je voorbereiding er voor de marathon uit?
In de start van dit jaar was ik nog op maximaal kracht aan het focussen, ik trainde in de fitness met 5*5 herhalingen en veel kg. Op 9 April (ik heb het in mijn insta feed opgezochtJ) ging ik weer hardlopen na een lange (10 maanden) periode van niet hardlopen. Conditie opbouw ging met extensieve interval trainingen en stelselmatig de afstand op de duurdag vergroten. Na een maand zat ik al weer op lange afstanden die goed gingen, alleen de snelheid ontbrak. Maar daar was ik eigenlijk ook niet meer in geïnteresseerd. Omdat die afstand uitbreidden zo lekker ging, begon ik te spelen met het idee om naar een marathon toe te trainen. Ik had er nog nooit een gelopen dus vond het wel eens tijd om die prestatie neer te gaan zetten. Rotterdam was toen net geweest, waar ik als oud marinier graag aan mee had gedaan, dus ik ging kijken welke Marathon goed in mijn agenda paste. En dat werd Eindhoven! Vanaf Juni heb ik stelselmatig de afstand uitgebreid tot aan de 35 KM. Op snelheid had ik minimale focus, ik deed vooral extensieve interval, heuvel training (ik heb de luxe met Berg en Dal als trainingsgebied) en duurloop. Ik kreeg wel last van mijn knieën op de lange afstanden, maar ik woog met 173cm dan ook 85 kg. Toen ben ik er op gaan focussen om 5 kg aftevallen, wat echt een merkbaar verschil uitmaakte op de belasting van mijn knieën. Afstand opbouwen ging gestaagd door en 2 weken voor de marathon heb ik mijn langste afstand gerend, 35 km. Daarna nog wat herstel loopjes en in de laatste week voorafgaand absolute rust.
Wat deed je een dag voor de wedstrijd?
Werken in de fitness, verder alleen mijn rugzak vullen met hardloop outfit en benodigdheden en vooral: vroeg naar bed.
Wat wil je lopers meegeven die voor het eerst een marathon lopen?
Het is waar wat ze zeggen: een marathon begint pas bij de laatste 10 km. Dus Loop in je training in ieder geval eens een flink stuk die laatste fase in; dan wordt je door het gevoel niet overrompeld tijdens je wedstrijddag.
Welke marathon zou je ooit nog willen lopen?
Rotterdam! Dat is voor mij waar hardlopen is begonnen; in opleiding bij het Korps Mariniers. Een andere heel gave lijkt mij de artic marathon: rennen op 78°13′N.15°38′E. Maar dat is voor later.
Foto: PR Frank