Als huizenhoog favoriet op het juiste moment er staan om je allerbeste jaartijd neer te zetten op de 400 meter horden. Femke Bol kan dat. In Tokio liep ze van start tot finish aan de leiding en perste er met 51.54 haar vierde tijd ooit uit. Vlak voor de wedstrijd zat ze op haar startblok en nam voor zichzelf uit pratend haar race nog even door. Vanzelfsprekend straalde ze na afloop in de mixed zone van oor tot oor. ,,Ik loop mijn snelste tijd van het seizoen en ik win, dus ben ik heel blij.”
Ze vertelde op de eerste vijf hordes vooral gefocust te zijn geweest op haar eigen hordes. ,,Ik wist niet of de andere meiden als een gek gingen of niet, maar op een gegeven moment ga je gewoon, zeker als je voorop ligt. Als ik mij op mijn taken concentreer geeft me dat heel veel houvast en loop ik mijn beste race. Gaan en blijven gaan, en dat ging goed.” Al jarenlang staat ze er als het moet. ,,Ook bij de Spelen in Parijs, daar ben ik gewoon hard gestart maar dat was ook wel deels het plan, het was toen alleen iets te hard. Ik wist dat wanneer ik hier mijn race goed uit zou voeren de kans groot was dat ik zou winnen. Het geeft me houvast dat ik het bijna altijd doe precies zoals het moet. In de halve finale liep iemand opeens een seconde van haar PR af, dus je weet nooit wat er kan gebeuren. Ik wist dus dat ik mijn allerbeste race wilde neerzetten.” Bol is trots dat ze het ontzettend lange seizoen zo geduldig kon blijven om op het juiste moment te pieken. ,,Ik voelde dat ik die vorm nu echt had, en daarom ben ik er supertrots op hoe we dat met het team samen hebben gedaan. Het was geen gemakkelijke opgave, ook niet voor Laurent (Meuwly, haar coach, red) dat ik geen indoor wilde doen.
Bekijk hier: Alles over de WK atletiek
‘Ik ben echt wat volwassener geworden’
In Tokio tijdens de Spelen van 2021 boekte Bol haar eerste grote succes met haar bronzen medaille op de 400 meter horden. ,,Ik liep nu net als toen in baan 5, dat gaf me veel leuke gevoelens terug. Ik dacht wel dat ik wel een stukje harder wilde lopen dan toen. Ik was toen zo onbevangen en ging voor goud. In dat seizoen liep ik PR na PR, startte met 53.80. Ik mocht hier toen voor het eerst tegen de grote Amerikanen, dat was zo’n bijzondere beleving. Nu sta ik hier met zo veel meer ervaring. Terugkijkend naar dit jaar sta ik hier ook met zoveel meer rust op dit toernooi.”
Ze haast zich te zeggen dat ze natuurlijk ook wel stress heeft gehad. ,,Ik ben echt wat volwassener geworden. Ik heb mijn onbevangenheid nog wel maar ik kan het ook echt allemaal wat beter plaatsen, mijn ding doen, genieten van alle mensen die ik om mij heen heb. Dat is denk ik wel het grootste verschil. Toen leefde ik in één grote atletiekbubbel, nu is die iets vergroot.” Bol noemt het geweldig dat haar ouders hier zijn. ,,Het is zo bijzonder dat ze hier zijn, hoe ze Tokio aan het ontdekken zijn. Mijn papa heeft zijn vliegangst overwonnen. Ik weet precies waar ze zitten dus na de halve finale zwaaide ik ook even naar ze. Gisteren hebben we ook even gebeld. De eerste week van onze komende vakantie zijn we nog samen met hen.”
Haar vriend Ben Broeders, polsstokhoogspringer, zat dichterbij de finish. ,,Ik vond het na Parijs wel fijn dat er iemand dichtbij was.” Over de tegenstand is ze ondertussen vol lof. ,,Dat Jasmine Jones (zilver in 52.08) zo goed bezig is nu is super leuk om te zien. Anna Cockrell heeft sinds vorig jaar al heel goed gelopen, en Emma Zapletalova heeft enorme stappen gemaakt bij Bram Peters, mijn oude coach. Het is heel leuk om met twee Europeanen op het podium te staan, dat is al een tijdje geleden. Ik denk dat er wel steeds vaker in de 51 seconden gaat worden gelopen.”
Over Sydney’s olympische plannen: ‘Wow, dat zou heel gaaf zijn’
Natuurlijk had Bol de 400 meter finale gezien die Sydney McLaughlin-Levrone won. ,,Ik heb gisteren met mijn mond open gekeken naar de 400 meter finale, dat was zo bijzonder. Dat Paulino ook zo hard liep, dat was echt ongekend. Het is heel leuk dat ze zo dicht bij het wereldrecord zitten en ik vind het super bijzonder hoe Sydney in één jaar die switch kan maken van 400 meter horden naar de 400, want dat is echt geen makkelijke switch. Dat ze het zo goed kan doen wanneer het moet is echt bizar.” Bol wist nog niet over het voornemen van McLaughlin-Levrone om in Los Angeles de 400 meter horden te gaan combineren met de 400 meter vlak. ,,Wow, dat zou heel gaaf zijn. Ik denk als iemand het kan is zij het”, antwoordde ze oprecht enthousiast, ook als pure atletiekliefhebber.
Mike Foppen vol bravoure naar finale, Niels Laros valt geblesseerd uit.
Op de 5000 meter wist Mike Foppen zich in zijn serie bij de beste acht man te scharen, goed voor een finaleplaats. Met een gebalde vuist kwam hij over de finish. ,,Ik heb eindelijk een keer een goede voorbereiding gehad: geen pijntjes, geen blessures, geen ziektes en dan zie je wat ik kan. Ik had steeds te vaak in aanloop naar toernooien problemen, zoals in Boedapest, Parijs en Apeldoorn. Nu zat ik er goed bij. De laatste ronde was ik wel aan het tellen met hoeveel we nog waren. Ik zag dat ik als tiende liep, zag ook dat iemand doorheen zakte en ik had een Fransman voor me en had in mijn hoofd ‘zijn rug moet ik hebben’. Als ik hem er zo meteen uit dip dan ga ik door. Uiteindelijk had ik zoveel over dat ik hem helemaal weg liep.”
Toen Foppen hoorde over zijn tijd van 13.13.97 reageerde hij verbaasd. ,,Zo, dat is hard gegaan nog, sodeknetter, dat heb ik niet doorgehad!” Vooruitblikkend op de finale zondag. ,,Normaal zou ik heel erg bescheiden zijn en zeggen top 12, maar mijn oude trainingsgenoot Jimmy Gressier heeft de 10.000 meter gewonnen, daar heb ik drie jaar mee getraind en daar deed ik echt niet zo heel veel voor onder. Ik ga niet zeggen dat ik wereldkampioen ga worden maar het is wel een WK van de verrassingen. Ik hoop dat ik heel goed herstel nu, het is maar 48 uur. En dan over twee dagen pakken wat ik pakken kan. Een plek hoger dan de Spelen (13e) zou ik heel mooi vinden, dus top 12 of top 8 zou heel erg mooi zijn.”
Veel minder goed ging het Niels Laros af. Met nog 1000 meter te gaan vertraagde Laros opeens en stapte hij vanaf zijn tweede positie hinkelend uit, sloeg zijn handen voor zijn gezicht en werd later in een rolstoel afgevoerd naar de medische staf van de Atletiekunie, zo liet de woordvoerder van de bond weten. ,,Na de 1500m finale voelde hij lichte pijn aan zijn achillespees. Gisteren en vanmorgen is hij behandeld door ons medische team en kwam er groen licht om te starten. In de race zojuist voelde hij het weer opspelen en is hij uitgestapt.”
Anna Hall leidt zevenkamp, Sofie Dokter en Emma Oosterwegel doen goed mee
De zevenkamp was feitelijk een bliksemmeerkamp op de eerste dag doordat voor het eerst de vier disciplines op één avond werden gehouden, en niet zoals gebruikelijk over de hele dag verdeeld. Emma Oosterwegel beleefde een bliksemstart op de 100 meter horden met een PR van 8/100e naar 13.28 (-0,2 m/s wind), Sofie Dokter liep in dezelfde serie 13.62. Bij het hoogspringen deden beiden ongeveer wat van hen verwacht mocht worden: Dokter kwam tot 1,86 meter en Oosterwegel tot 1,74 meter, goed voor hun beste seizoenprestaties. Opvallend was dat de ‘hot shots’ als Nafi Thiam en Katarina Johnson-Thompson niet hoger kwamen dan respectievelijk 1,89 en 1,86 meter. Anna Hall vloog eveneens over 1,89 meter.
Het kogelstoten lukte bij Dokter pas in haar derde poging goed. Via 13,18 en 12,47 meter kwam ze uiteindelijk tot 13,98 meter. Daarop stapte ze met een bevrijdende lach naar haar coaches Ronald Vetter en Steven Nuytinck. Oosterwegel startte matig met 12,12 en 12,28 meter maar stootte haar kogel daarna dan toch nog naar 13,34 meter. De Amerikaanse favoriet Anna Hall excelleerde met 15,80 meter, een dik PR. Op de afsluitende 200 meter liep Dokter 23.70 (+0,2) en verbeterde Oosterwegel haar PR naar 24.03.
In de tussenstand bezet Dokter plek vijf met 3890 punten, vlak achter de Ierse Kate O’Connor (3906) en de Britse Katarina Johnson-Thompson (3893). Op plek twee staat de Belgische Nafi Thiam met 3818 punten en fier aan kop staat de Amerikaanse Anna Hall met 4154 punten. Oosterwegel heeft tot nu toe 3714 punten verzameld, goed voor plek tien. In de prognose, waarbij natuurlijk de resultaten van het verspringen, speerwerpen en de afsluitende 800 meter moeten worden meegenomen, zou Dokter virtueel ook afstevenen op de vijfde positie en Oosterwegel op plek negen. Van Hall worden daarbij maar liefst 7025 punten verwacht, Thiam 6691 en Johnson-Thompson 6682. Het blijft natuurlijk koffiedikkijken, waarbij niet alleen de persoonlijke records maar ook de vorm van de dag meetelt.
Andere finales: Lyles, Jefferson-Wooden, Benjamin en Pichardo
200 meter vrouwen – Net als de 100 meter won Melissa Jefferson-Wooden ook de 200 meter en mag zich kronen tot de absolute sprintkoningin van Tokio. Het verschil met de anderen was nog veel groter dan op de 100 meter. De toptijd van Jefferson was 21.68. De Britse Amy Hunt verraste door vlak voor de streep de Jamaicaanse Shericka Jackson te achterhalen, 22.14 om 22.18.
200 meter mannen – Noah Lyles liep vrijwel even snel als in de halve finales van gisteren. Met 19.52 moest hij alle zeilen bijzetten om zijn Amerikaanse landgenoot Kenny Bednarek en de Jamaicaan Bryan Levell voorbij te gaan (19.58 en 19.64). Olympisch kampioen Letsile Tebogo miste net het podium met 19.65.
400 meter horden mannen – Raj Benjamin was absoluut de beste op de horden. Met 46.52 was hij door niemand meer in te halen, alhoewel hij bijna struikelde over de laatste horde. Omdat daarbij de horde van de Nigeriaan Nathaniel verschoof werd de Amerikaan aanvankelijk gediskwalificeerd. Een protest daartegen werd gehonoreerd dus kon Benjamin opgelucht ademhalen. De Braziliaan Alison Dos Santos werd in 46.84 tweede voor Qatarees Abderrahman Samba (47.06). Wereldrecordhouder Karsten Warholm kwam nooit goed op gang doordat hij de derde horde keihard toucheerde, hij werd teleurstellend vijfde.
Hinkstapspringen mannen – De Portugees Pedro Pichardo was weer eens de beste hinkstapspringer van de wereld, maar wat een ontknoping. Vlak voor zijn laatste sprong zag hij de Italiaan Andrea Dallavalle vanaf plek vier de koppositie pakken toen die in zijn zesde sprong opeens tot 17,64 meter kwam. Met 17,91 meter in zijn ultieme poging vloog Pichardo alsnog over de Italiaan heen.
Foto’s: Erik van Leeuwen
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
- Noah Schutte hoopt op constante Valencia Marathon: ‘Sommige info niet te serieus nemen’
- Alles wat je moet weten over de Valencia Marathon
- Rising Star: Suzanne Harland
- Programma & Nederlandse atleten EK cross 2025 (+ startlijsten)
- Tunis als verrassende (halve) marathonbestemming: vlak parcours en winterzon