De 127e editie van de Boston Marathon werd voltooid door vele Nederlanders die de World Major lang op hun verlanglijstje hadden staan. Eén van de gelukkigen was de Nederlandse Joyce. Ze liep in de Amerikaanse stad een tijd van 4:05.47 en was dik tevreden. Wat haar vooral opviel waren de grote hoeveelheden toeschouwers. We blikten met haar terug op de Boston Marathon.
Wat herinner je je nog van je derde World Marathon Major in Boston maandag?
‘Ik heb de marathon in Boston vooral opgedeeld in blokjes van vijf mijl, omdat de afstandsaanduidingen in mijl staan aangegeven. Het duurt wat langer voor je er bent in mijl, maar je hoeft er minder van te lopen en het stond goed aangegeven onderweg. Mijn raceplan hield in dat ik tot Heartbreak Hill (de kuitenbijter tussen 30 en 35 kilometer, red.) rustig moest lopen en mijn hartslag onder controle moest houden. De eerste 10 kilometer ging veel naar beneden en het was heel druk op het parcours. Ik startte in de laatste wave, waarin veel fundraisers (mensen die lopen voor het goede doel) van start gingen. In de eerste mijl kwam ik al wandelaars tegen, waar je dan omheen moest slingeren. Ondanks het slingeren liep ik heel lekker en kon ik genieten onderweg. Wel regende het onderweg heel hard en kon ik de regen haast niet uit mijn ogen knipperen. Het viel me ook op dat de Amerikaanse wegen soms niet echt fijn geasfalteerd zijn. De eerste helft van de marathon was het veel genieten Onderweg wist ik niet wat ik verder moest verwachten. Je loopt door verschillende plaatsjes waar de mensen (ook in de regen) je enthousiast aanmoedigen. Tot aan Heartbreak Hill herinner ik me ook niet zo veel meer, ik leefde in mijn eigen wereldje.’
Lees ook: Joyce kijkt uit naar Boston Marathon: ‘Plezier maken en heuvels overwinnen’
Hoe waren de heuvels in Boston?
‘Bij Heartbreak Hill stond heel veel publiek. Aan beide kanten van de weg, waaronder een school. Daarvoor, in de wijk Wellesley, gingen we door een orkaan van geluid, veel mensen waren er aan het barbecueën. Ik herinner me ook dat de vrijwilligers heel enthousiast waren. Ze reikten ons met plezier water en gelletjes aan. Ik weet nog dat ik het stuk van Newton tot aan Heartbreak Hill erg zwaar had. Dat stuk vond ik pittiger dan Heartbreak Hill zelf. Daar bovenop stond het spandoek dat je de beklimming had gehaald. De tweede helft van de marathon liep ik sneller en kon ik lekker highfives geven met het publiek en ontspannener lopen.’
Wat herinner je verder nog van het publiek?
‘Het verschilde waar je liep hoeveel mensen er stonden. In de laatste kilometers waren veel mensen, eerder soms plukjes. Na een tunnel in het parcours hoorde ik alleen maar gegil. En als het publiek even stil viel, waren er genoeg lopers die de handen omhoog stonden en het publiek weer opzweepte. Ik herinner me ook nog de Wellesley Girls in de wijk Wellesley. Zij stonden uitbundig aan te moedigen voor het halve-marathonpunt.’
Hoe liepen de schoenen: de PUMA Devitate Nitro 2?
‘Ze liepen als een trein. Tijdens de halve marathon in Kampen had ik al op de PUMA Devitate Nitro 2 gelopen en toen liepen ze heel fijn. Ze zijn actief en responsief. Ik kan er gewoon heel lekker op lopen, ze voelen lekker stabiel. Een prima schoen.’
Lees ook: De beste PUMA schoenen voor jou
Hoe is het nu met de spierpijn?
‘Ik heb gelukkig geen blessures overgehouden aan Boston, ondanks de 300 hoogtemeters. Ik hoorde van veel deelnemers dat ze last hebben gehad van de bovenbenen, maar dat viel bij mij mee. De kuiten voel ik wel. Woensdagochtend ben ik weer teruggekomen in Nederland. Ik ben inmiddels bijna over de jetlag heen. Ik was blij dat ik een nachtvlucht had, in verband met de zes uur tijdsverschil, anders was het in het vliegtuig wel pittig geweest.’
Welk verschil heb je ervaren tussen Boston en andere marathons die je hebt gelopen?
‘In Boston liep ik mijn derde Major en het grootste verschil met andere marathons is dat de wedstrijd echt leeft. Natuurlijk leeft de marathon in Rotterdam ook erg. De sfeer tussen de marathons is gewoon anders. Vorige week donderdag kwam ik aan in het hotel en toen merkte ik al hoe speciaal de marathon hier is. De finish was voor voor de deur van het hotel, er waren ballonnen en een standbeeld was versierd. Daarnaast waren er veel foto’s met teksten als Let’s go, You can do it! Kleine dingen in het hotel waar ik verbleef zorgden voor veel sfeer. Mensen lopen in de dagen voor de marathon al in het jack van de marathon. Daarnaast merkte ik goed dat het tien jaar geleden was sinds de bomaanslag bij de finish van de marathon. Ik zag een herdenking bij het grote moment bij de finish en dat maakte veel indruk. Er was een ceremonie met volgens mij veel militairen erbij. In Boston waren ook veel bandjes en interviews met grote atleten. In de stad waren veel narcissen te zien met de tekst Boston Strong, verwijzend naar de bomaanslag in 2013.’
Review: PUMA ForeverRun Nitro
Wat nu? Loop je in het najaar nog een marathon?
‘Ik heb Chicago al geboekt! Dat gaat mijn vierde ster van de zes World Marathon Majors worden, als ik ‘m uitloop. Ik wil zowel voor de sfeer als de tijd gaan op 7 oktober. Natuurlijk kan mijn doel nog anders uitvallen tijdens de voorbereiding. Ik ga nu eerst herstellen van Boston en van mijn prestatie en van de hele reis genieten. Daarna pak ik de draad weer op. Als het kan hoop ik in Chicago een leuke tijd te lopen. Maar ik hoop vooral dat ik, zonder blessure, aan de start kan verschijnen in Chicago.’
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met PUMA. Joyce won de winactie op Instagram en won schoenen en kleding van PUMA. Zo stond ze nog beter voorbereid aan de start.
Foto’s: Joyce, Boston Marathon & Gijs Ferkanus
- Rising Star: Zoë van Gils
- De zeven voordelen van hardlopen in de ochtend
- Tijdschema atletiek Olympische Spelen 2024 (+ selectie)
- Eén Nederlandse medaille bij EK U18 in Slowakije (+ alle uitslagen)
- Vijf dilemma’s voor triatleet Richard Murray: ‘Het was een grap: meedoen voor Nederland op de Spelen’