Emma Oosterwegel is pas 21 jaar, maar werd vorig jaar al zevende op het WK in Doha. De meerkampster heeft een grote sprong vooruit gemaakt richting internationaal niveau en hoopt volgend jaar deel te nemen aan haar eerste Olympische Spelen
Klaar voor succes
Begin dit jaar reisde Emma Oosterwegel met de Nederlandse selectie af naar het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch voor een trainingsstage. Hier werkte ze goede trainingen af en dat bood perspectief voor haar outdoorseizoen. ”Het indoorseizoen heeft nooit hele hoge prioriteiten voor mij, maar het is leuk om even wat wedstrijden te doen en te kijken hoe je er nou eigenlijk voor staat.” Ze stelde de Nederlandse indoortitel op de vijfkamp veilig en behaalde twee persoonlijke records. ”Ik kijk heel erg tevreden terug op het hoogspringen, waar ik een persoonlijk record sprong van 1.80 meter en het kogelstoten, waar ik mijn PR verbeterde naar 14.00 meter.” Enkele weken na haar derde en voorlopig laatste wedstrijd van het jaar deed het coronavirus zijn intrede en werden de atletiekbanen in Nederland gesloten. Oosterwegel was heel blij, na ongeveer twee maanden, weer de baan op te mogen. ”Ik vond de alternatieve trainingen die we deden in bijvoorbeeld een bos eigenlijk ook heel erg leuk, maar miste vooral het trainen in een groep. Bewegen konden we gewoon nog en even weg van de atletiekbaan kan ook juist goed zijn, maar ik vind dat de mensen in mijn groep de trainingen nog leuker maken. Trainen in een groep vind ik heel belangrijk.”
Onvergetelijk WK
2019 was het mooiste jaar tot nu toe voor de meerkampster. Ze werd Nederlands kampioene, vierde op het EK onder 23 jaar, nam deel aan het EK landenteams, maar het hoogtepunt was ongetwijfeld het WK in Doha in oktober. Oosterwegel vertelt ons uitgebreid over haar ervaringen met het toernooi.
”Tijdens het gereedmaken bij de blokken ging het licht in het stadion uit en werd er een kleine lichtshow gehouden. Ik was de eerste die werd voorgesteld in de spotlights en kon er zo van genieten!”
”Door mijn prestatie in Götzis (prestigeuze meerkamp) in mei 2019 mocht ik meedoen aan de wereldkampioenschappen in Doha. Het zou mijn allereerste grote seniorentoernooi worden. Voor mij was het seizoen al meer dan geslaagd. Het was allemaal een beetje onwerkelijk wat er gebeurde. Ik weet nog dat mijn coach voor de wedstrijd in Götzis tegen me zei dat ik er van moest genieten dat ik als onbekende atleet in zo’n groot veld stond. En dat is wat ik deed. Het was zo leuk en gaaf en voor mij stond het wel bekend als de meerkampwedstrijd waar elke meerkamp(st)er van droomt. En als onbekende atleet was het heerlijk om daar gewoon ‘mijn ding te doen’. En zo haalde ik 6247 punten. Op het WK had ik een zelfde soort mindset. Lekker van de wedstrijd genieten. Ik weet dat ik goed in vorm was en dan komen de prestaties vanzelf als je je koppie erbij houdt. De dag van tevoren denk ik altijd ‘morgen ga ik hordenlopen’. De onderdelen daarna zijn nog niet van belang. Hoogspringen komt pas na de hordenrace. Voor de start van de 100 meter horden was ik erg zenuwachtig, maar niet heel anders dan andere hordenraces bij een meerkamp. De race verliep goed en daarna waren de zenuwen eigenlijk wel weg. De sfeer in het stadion en in de restroom van de meerkampsters was heel fijn en door goede prestaties op het hoogspringen en kogelstoten kon ik niet anders dan alleen maar lachen. De 200 meter verliep niet zoals ik had gewild, maar mindere prestaties horen erbij in de meerkamp.”
”De tweede dag begon helaas met een kleine domper. Met verspringen heb ik moeite om op de balk af te zetten en helaas gebeurde dat ook in Doha. Ondanks dat ik afstand inleverde, sprong ik nog 5.87 m, wat niet goed is, maar ik lag nog op koers voor een PR. En dat is wat uiteindelijk in de meerkamp telt. Al vrij snel na de teleurstelling bij het verspringen keek ik heel erg uit naar het speerwerpen. Dat is het onderdeel in de meerkamp waar ik altijd veel punten kan pakken ten opzichte van de andere meerkampsters. Speerwerpen was één van de weinige onderdelen op dat moment, dus veel ogen waren op ons gericht. Ik weet nog dat ik bij mijn eerste worp de speer losliet en het publiek ging juichen. Dat was heel vet! Zodra ze een speer over de 50 m lijn zagen vliegen, lieten ze dat goed horen met veel gejuich. Dat was één van de speciale momenten in Doha naar mijn beleving. Maar het moment wat ik het meest speciaal vond, waren de minuten voor de 800 m. Na het speerwerpen klom ik omhoog in de tussenstand naar plek 9. Dat betekende dat ik in de laatste serie mocht starten van de meerkamp. Ik had er zoveel zin in! Nooit kijk ik echt uit naar de 800 m, maar dit was een uitzondering. Tijdens het gereedmaken bij de blokken ging het licht in het stadion uit en werd er een kleine lichtshow gehouden. Ik was de eerste die werd voorgesteld in de spotlights en kon er zo van genieten! De 800 m viel uiteindelijk best zwaar na twee lange dagen meerkamp (de 800 m vond pas plaats om twaalf uur ’s nachts). Na de finish keek ik naar de uitslag op het scherm en zag ik dat ik zevende van de wereld was geworden! Heel onwerkelijk! Ik zal dit toernooi nooit meer vergeten en zeker het gevoel dat ik erbij had niet!”
Atletiek en studie
Oosterwegel traint met acht meerkampers op Papendal onder Ronald Vetter. Haar teamgenoten zijn Anouk Vetter, Pieter Braun, Rody de Wolff, Rik Taam, Rafael Raap, Sven Jansons en Sven Roosen. Gezamenlijk traint ze vier dagen in de week, twee keer per dag. ”Op maandag een core circuit en sprinttraining. Op dinsdag hoog- of verspringen, krachttraining en een tempotraining. Op donderdag een horden- en werptraining. Op vrijdag een kracht- en tempotraining. En in het weekend hebben we altijd nog een korte looptraining die we zelf kunnen doen.” Atletiek staat bij haar bovenaan, maar daarnaast studeert de atlete aan de Wageningen University. ”Ik studeer soil, water, atmosphere en probeer de studie zo goed mogelijk te combineren met de sport.” Ze neemt ons mee in een dag uit haar leven. ”Op dinsdag begint de training om tien uur en die duurt ongeveer tot één. Tussen de ochtend- en middagtraining ga ik standaard naar de fysio, voor of een controle of behandeling als dat nodig is. Daarna lunch ik op Papendal en begint de middagtraining om twee uur. Na de training rijd ik naar huis en wil ik vaak zo snel mogelijk beginnen aan wat studeerwerk, zodat ik de avond vrij ben. Zulke dagen kosten best wat energie en daarom vind ik het dan ook lekker om ’s avonds lekker op de bank te liggen en een serie te kijken of spelletjes te spelen met mijn zussen.”
Mentale uitdaging
De meervoudig Nederlands kampioene heeft altijd heel erg van bewegen gehouden. ”Voordat ik op atletiek zat, heb ik een lange tijd gehockeyd (van mijn 5e tot 13e) en zelfs ook nog een tijd gecombineerd met atletiek (7e tot heden). Op gym vond ik bijna alle sporten die we deden leuk en dat vind ik vooral zo leuk aan de meerkamp: je doet veel verschillende onderdelen. Voor elk onderdeel moet je weer wat anders kunnen en anders bewegen. De meerkamp is een mentale uitdaging. Dat maakt het nooit saai!” Het favoriete onderdeel van Oosterwegel is speerwerpen. Vorig jaar vloog haar speer naar 54,36 meter. ”Dat is mijn sterkste onderdeel en één van de weinige onderdelen waar ik minder bij na hoef te denken, wat wel fijn is tijdens de meerkamp. Zoals ik al zei vind ik het heel leuk om alle onderdelen te trainen, dus mijn favoriete onderdeel is eigenlijk de meerkamp.
”Ik vind het heel leuk om alle onderdelen te trainen, dus mijn favoriete onderdeel is eigenlijk de meerkamp.”
Top 5 of meer
Oosterwegel heeft wel een verklaring voor haar grote progressie van de laatste tijd. ”Ik denk dat ik mentaal grote stappen heb gemaakt en heel serieus ben geweest met de sport, waar ik in het verleden studie nog wel eens voorrang gaf. In het voorjaar van 2019 ben ik voor het eerst op trainingsstage geweest met mijn trainer en dat is het moment geweest waar ik me heel goed heb kunnen voorbereiden op vorig seizoen. Mijn hoogtepunt is zeker weten mijn zevende plaats op het WK in Doha. Maar mijn prestatie in Götzis eerder dat jaar mag er eigenlijk wel naast. Beide meerkampen zal ik niet snel vergeten en zijn een keerpunt geweest in mijn sportcarrière, waar ik met heel veel plezier op terugkijk.” Haar doel voor dit jaar is hetzelfde als alle andere jaren: beter worden. ”Nu krijgen we juist de kans om meer aandacht te schenken aan bepaalde onderdelen. In trainingen zullen we soms wat testen gaan doen om te kijken hoe het gaat. Wie weet dat er in september nog wedstrijden worden georganiseerd waar ik aan mee zou willen doen!” Oosterwegel weet nu al dat ze zich blijft focussen op de meerkamp. ”Ik probeer mezelf elk jaar te verbeteren, met volgend jaar het doel me te plaatsen voor de Spelen. Verder zou ik me in de komende jaren willen plaatsen voor de grote toernooien, waar ik hopelijk ooit een gooi kan doen naar een top 5 op een toernooi, of meer…”
Foto’s: Erik van Leeuwen en eigen archief