Laura Hermans liep afgelopen zondag de marathon van Berlijn. In tegenstelling tot haar eerste twee marathons bereidde ze zich dit jaar niet alleen voor. Sinds februari traint ze bij AV Almere ’81 en daar plukte ze afgelopen weekend de vruchten van. In de Duitse hoofdstad liep ze naar een knappe tijd van 3:08,53. Wij besloten haar een aantal vragen te stellen.
Door de redactie
Afgelopen zondag liep je in Berlijn de marathon en finishte je in een tijd van 3:08,53. Met welke verwachtingen ging je de wedstrijd in?
”Dit was een tijd die ik nooit had durven dromen! Ik had met mijzelf 3 doelen afgesproken: 1 – genieten en gezond over de finish komen; 2 – ik heb getraind voor een tijd onder de 3:15 uur, dus dat was mijn streven qua tijd; 3 – als 3:15 niet zou lukken, dan zou ik ook heel blij zijn met een tijd sneller dan mij persoonlijk record van 3:22:30, van 2016 in Rotterdam. En als dat niet zou lukken? Dan was in elk geval doel 1 nog van kracht: GENIETEN en gezond over de finish komen!”
Hoe zag je voorbereiding er richting de marathon uit?
”In tegenstelling tot mijn 2 eerste marathons in 2016, heb ik mij niet alleen voor bereid. Sinds februari loop ik bij AV Almere ’81, waarbij ik meer en regelmatiger ben gaan trainen en meer intervaltrainingen ben gaan doen. Ik had met mijzelf afgesproken voor mijn volgende marathon ‘begeleid’ te gaan trainen, in plaats van met van het internet geplukte schema’s. Dus voor deze marathon heeft mijn trainer Ruud van der Laan mij klaargestoomd met een persoonlijk opbouw. Elke week werden de trainingen langer en pittiger, had mijn lijf het zwaar met als reactie kleine blessures en was het soms lastig te combineren met mijn drukke baan. Maar ik voelde me steeds sneller en sterker worden – ik kreeg steeds meer vertrouwen! De laatste weken taperen waren fijn wat rustiger, maar daarom ook juist weer lastig omdat ik gewend was geraakt om zo veel kilometers te lopen. En ik vond het toch enorm spannend om op het met Ruud besproken ambitieuze wedstrijdschema van 4:30min/km vlak van start te gaan tijdens de marathon, wat mij een paar slapeloze nachten heeft bezorgd – want zou ik mijzelf dan niet weer helemaal opblazen net als in Amsterdam? Uiteindelijk heb ik de laatste dagen voor de marathon vooral mijn doelen voor mijzelf herhaald, het draait uiteindelijk alleen maar om vertrouwen in je lijf en in de goede voorbereiding. Ik was er klaar voor!”
Sinds februari loop ik bij AV Almere ’81, waarbij ik meer en regelmatiger ben gaan trainen en meer intervaltrainingen ben gaan doen.
Op Instagram omschreef je dat er ongelofelijk veel enthousiaste mensen langs het parcours stonden. Gaf dat een extra boost tijdens het lopen?
”Mijn vriend en hele familie is voor mij naar Berlijn gekomen! Iets wat ik heel bijzonder vind en waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Zij stonden op 4 verschillende punten op de route, met de Nederlandse vlag mij met enorm veel enthousiasme aan te moedigen, wat mij elke keer ongelooflijk veel energie gaf. Ik wist ongeveer waar ze zouden staan, dus de kilometer ervoor was ik al extra aan het opletten of ze er al stonden, wat soms een fijne afleiding was. Elke keer als ik hen zag, gingen mijn armen de lucht in, om nog maar weer even extra te vieren dat ik aan zo’n gaaf event mocht meedoen! En supporten is trouwens ook geen lichte taak! Zij hebben zelf ook ongeveer 12 kilometer per persoon gelopen om op de verschillende plekken te kunnen aanmoedigen, dus daar wilde ik voor hun ook een feestje van maken.”
”Naast deze 4 punten waar mijn familie stond, was de hele route bezaaid met enthousiast publiek, verschillende bandjes, dj’s en cheerleaders en dat zorgde op sommige plekken voor een grote adrenaline rush en een continue lach op mijn gezicht. Wat was het een feest! Voor ik het wist liep ik dan ook weer veel te snel en moest ik wat gaan vertragen om niet te hard van stapel te lopen. Ik kon mij ook niet inhouden om menig kinderhandje een high five terug te geven en af en toe het publiek een beetje extra op te zwepen. Als het mij zo’n kick gaf, dan hielp het mijn mede-lopers vast ook goed om deze 42,195 kilometer vol te houden!”
Na 38 kilometer kreeg je het zwaar. Kun je ons meenemen in jouw laatste kilometers?
”Op het 38 km punt stond mijn familie en vriend mij nog 1 keer aan te moedigen voor hun laatste punt bij de Brandenburger Tor. Achteraf zei mijn vader dat ik op dat 38 kilometerpunt nog aan het ‘dansen’ was en lekker alert liep. Het laatste gelletje met cafeïne was net nog moeizaam naar binnen gegaan, voor een laatste boost voor de finale. Niet lang daarna liep ik Potsdammer Platz op. Ik wist dat het nog een lang recht stuk was; twee bochten naar links, een naar rechts en nog een links om op Unter den Linden te komen en waar ik rechtuit naar de finish kon rennen. Die eerste linker bocht…, man die duurde alleen zo ongelooflijk lang! Ik begon een beetje wazig te zien en hield mijzelf continue voor, dat het echt nog maar een ‘stuk voor een zieke kip’ was. Gewoon de ene voet voor de andere blijven zetten, focus op looptechniek, rechtop blijven lopen en ik herhaalde in mijzelf “ik loop toch gewoon Berlijn Marathon, hoe gaaf is dat dan wel niet?!”
Ik was me vaag bewust van de mensen om me heen, die ik overigens wel nog steeds inhaalde, en herhaalde voor mijzelf dat iedereen hier hetzelfde voelde. Ik heb geloof ik een paar keer hardop ‘Come on!’ tegen mijzelf gezegd en er liep de laatste 2 km een man in de buurt die in verschillende talen allerlei aanmoedigingen in het rond riep. (Waar haalde hij de energie vandaan??) Ondanks dat ik dit tussen 41 en 42 km echt niet helemaal meer registreerde, is het wel blijven hangen en heeft het mij geholpen om er de laatste 100 meter toch nog een eindsprint uit te persen. Ik heb het gered!! Ik heb de Marathon van Berlijn gelopen! En…. WAT?! Heb ik dat echt in 3:08:53 uur gedaan?! Klopt mijn horloge wel? Dit is echt waanzinnig! Jaaa, daar is mijn medaille! Deze doe ik voorlopig niet meer af.. Wat een onvergetelijke, waanzinnig gave race was dit!”
Klopt mijn horloge wel? Dit is echt waanzinnig!
Welke marathon staat nog op je bucketlist?
”Het gekke van zo’n marathon is dat je de pijn maar zo kort onthoudt. Nu ik het zo vertel, herinner ik het mij wel, maar denk ik nog meer aan alle toffe momenten, hoe trots ik mij voel en heel voorzichtig ook al aan mijn volgende doel. Alhoewel ik daar thuis nog wel een beetje over mag onderhandelen, want als je het goed wilt doen kost het wel echt veel tijd. Maar stiekem denk ik zeker aan Boston, want met die kwalificatie-tijd zit het wel goed. London en New York staan ook heel hoog op mijn lijstje, maar zijn een uitdaging voor de loting. En als ik dan toch bezig ben zijn alle 6 de majors natuurlijk wel heel gaaf om te doen! Maar ook de Jungfrau marathon lijkt mij een hele gave marathon om te lopen; een totaal andere discipline met zo veel hoogtemeters. Kortom, voorlopig ben ik nog niet uitgedroomd.. Ik kijk 2 dagen na Berlijn al heel erg uit naar de volgende!”
Hardloopnetwerk zet zich dagelijks in om topatleten te ondersteunen richting de Olympische Spelen, achtergrondreportages te maken van topatleten en recreanten en het laatste nieuws te brengen. Wil jij hier een steentje aan bijdragen? Leuk! Doneer een bedrag naar keuze om ons platform te ondersteunen. Onze dank is groot!
[doneren_met_mollie]
Wij registeren i.v.m. de AVG geen persoonsgegevens.
Foto: Laura Hermans
