Stan Niesten heeft na het EK cross 2015 in Hyeres (waar hij overigens 6e werd!!) tot eind 2017 geworsteld met een ernstige blessure. Lopen had hij zelfs al uit zijn hoofd gezet en hij richtte zich volledig op het fietsen. Eind januari heeft hij echter zijn eerste cross weer gelopen na een risicovolle operatie. Lees hier het verhaal van Stan.
Door Floor Doornwaard
Wil je jezelf even voorstellen?
Ik ben Stan Niesten, 21 jaar en ik woon in Beverwijk. Vanaf augustus 2017 train ik onder begeleiding van Bram Wassenaar. Mijn favoriete afstanden zijn 1500/3000/5000 meter.
Welke blessure heb/had je en hoe is dit (denk je) ontstaan?
Een lang verhaal…
Na het EK cross junioren in december 2015, nam ik een korte rustperiode van twee weken. Vrijwel direct na deze rustperiode deed ik eind december nog mee aan een klein wedstrijdje. Hierna kreeg ik last van mijn knie en had toen een slijmbeursontsteking opgelopen. Vanaf dat moment kon ik 8 weken niet hardlopen.
Rond maart 2016, kreeg ik weer groen licht om te gaan joggen en al na de tweede training kreeg ik direct pijn aan mijn linkervoet. Dit terwijl ik nog maar twee keer had gejogd in 2016. Ook dit voelde niet goed aan. Ik had pijn in mijn teen en deze pijn zorgde ervoor dat ik mijn teen niet kon afwikkelen. Ook werd de teen na de training snel stijf.
Ik had pijn in mijn teen en deze pijn zorgde ervoor dat ik mijn teen niet kon afwikkelen.
Ik liet de sportarts ernaar kijken en die concludeerde, na een MRI-scan, dat ik het ging om een ‘Freiberg infraction’ ofwel ‘Ziekte van Freiberg’. Mijn eerste reactie was positief, aangezien het niet ging om een stressfactuur, maar toen de sportarts vertelde wat Freiberg infraction inhield, schrok ik best wel.
Volgens de arts kon ik beter een paar stressfacturen achter elkaar krijgen dan een Freiberg infraction… Tevens wist de arts niet of dit ooit nog ging herstellen. Bij een Freiberg infraction, wordt het kopje van het teenkootje ‘platter’ in plaats van rond. Het zorgde ervoor dat ik geen opwaartse beweging kon maken met de teen en het zorgde er dus ook voor dat ik pijn kreeg bij het afwikkelen van de voet.
Daarna sprak ik tussen april t/m december 2016 met 4 verschillende (sport)orthopeden. Alle verhalen kwamen eigenlijk op hetzelfde neer. Deze zeiden allemaal dat ik met deze blessure nooit meer zou kunnen hardlopen en een operatie was volgens hen te complex of niet mogelijk. In april van 2017 liep ik dus al 13 maanden met deze blessure en de situatie was al 13 maanden stabiel. Eerlijk gezegd dacht ik in de periode van januari 2017 t/m april dat het wel gebeurd was met het hardlopen en gooide ik het op het fietsen.
In april van 2017 ondernam ik nog één laatste poging om naar andere orthopeed te gaan. Tijdens het consult vertelde deze orthopeed dat hij geen ervaring had met topsport en voetorthopedie. Hij verwees mij door naar drie mogelijk orthopeden die mij (mogelijk) verder konden helpen. Hij vertelde toen ook dat de kers op de taart van de Nederlandse topsportorthopedie in Amsterdam zat.
Met hulp van bondscoach Grete Koens, kon ik al op redelijk korte termijn terecht bij deze orthopeed. Vooraf had de orthopeed al mijn medische geschiedenis doorgelezen en twee MRI-scans gezien. Tijdens het consult vertelde de orthopeed dat deze blessure nooit meer vanzelf zou gaan herstellen. Maar deze orthopeed zag wel goede mogelijkheden voor een operatie van de teen.
Uiteindelijk is er in overleg gekozen voor een operatie, want het was mijn enige kans om weer te kunnen hardlopen. Er zat wel een risico aan de operatie, het zou namelijk kunnen mislukken.
Er is bij deze operatie een inkeping in het botje gemaakt van het teenkootje. Door deze inkeping kan het botje gekanteld worden, hierdoor kwam er een nieuw rond deel aan de zijkant te liggen. Hierna werd dit dan vastgezet met een schroef.Na 8 weken in het gips te hebben gezeten kreeg ik te horen dat de operatie volledig was geslaagd, mijn teenkootje is weer mooi rond en ik kan mijn voet nu volledig pijnvrij afwikkelen (zie afbeelding). Vanaf begin november 2017, heb ik de looptrainingen weer kunnen hervatten. Sindsdien gaat de opbouw goed en volgens schema. Momenteel zit ik al op z’n 70 a 80 km in de week en heb ik eind februari mijn eerste wedstrijd gelopen!
Achteraf heb ik wel pech gehad met het oplopen van deze blessure, ik had hier niks aan kunnen doen.
Maar aan de andere kant heb ik ook weer geluk gehad, dat ik uiteindelijk bij de juiste personen terecht ben gekomen. Na precies 23 maanden blessureleed kon ik toen eindelijk weer hardlopen.
Wat zijn je hobby’s buiten hardlopen om?
Wielrennen en mountainbiken.
Welke ervaringen heb jij gehad met het herstellen van een blessure?
Nou, ik had zelf niet meer gedacht dat ik ooit weer zou kunnen hardlopen. Dat was natuurlijk mentaal niet echt lekker, maar destijds gooide ik wel het roer om om te gaan fietsen. Het zwaarste was dat ik 8 weken in het gips moest zitten na mijn operatie, toen kon ik echt niks, ik mocht mijn voet helemaal niet belasten en liep deze tijd op krukken.
Ondanks de blessures, heb ik ook vooral goede ervaringen eraan over gehouden. In totaal ben ik twee jaar geblesseerd geweest en heb ik vrijwel constant kunnen doortrainen op de fiets. Ik vond het zelf ook wel leuk om te doen en ik had meerdere fietsgroepen, waar ik zo bij aan kon sluiten. Tevens heb ik ook wedstrijdjes meegedaan op het strand en op de weg, dat vond ik ook leuk! Maar het liefst ga ik natuurlijk wel gewoon lopen!
Het zwaarste was dat ik 8 weken in het gips moest zitten na mijn operatie, toen kon ik echt niks, ik mocht mijn voet helemaal niet belasten en liep deze tijd op krukken.
Denk je dat jouw blessures je sterker hebben gemaakt als atleet (zowel mentaal als fysiek)?
Fysiek zijn er een paar kilo’s aan spiermassa bijgekomen, voornamelijk mijn bovenbenen zijn een stuk sterker geworden. Tevens heb ik ook in mijn blessureperiode veel aan mijn core gewerkt, die is ook een stuk sterker geworden.
Ondanks dat ik lange periode dacht dat ik zelf nooit meer zou kunnen gaan hardlopen, had ik het mentaal wel goed op de rit. In de periode dat ik dacht dat het klaar was met mijn hardloopcarrière, heb ik de meeste trainingsuren gedraaid op de fiets.
Wat voor een alternatieve trainingsvormen beoefen je, om toch je conditie te behouden?
Ik heb dus voornamelijk veel gefietst in 2017. Om een indicatie te geven: Ik kwam in 2017 uit op 456 fietsuren, in 44 weken dat ik op de fiets kon zitten (8 weken gips). Tevens heb ik wedstrijdjes gefietst bij mij in de buurt.
Is er een speciaal product dat je geholpen heeft tijdens je herstel?
Mijn racefiets / mountainbike.
Heb je boeken/series/films of een quote gekeken/gelezen die je bij je herstel geholpen hebben?
Nee eigenlijk niet.
Hoe ga je ervoor zorgen dat je niet nog een keer geblesseerd raakt?
Ik ga het niet per se anders aanpakken, de teenblessure die had opgelopen was gewoon pure ‘pech’. Met verstandig trainen en veel rusten voorkom ik volgens mij al een hoop.
Hoe voelde je je de eerste keer toen je weer je hardloopschoenen aan mocht trekken?
Ja, dat voelde heel goed en ook wel apart. Ik merkte vooral in de beginfase dat ik nogal stevige fietsbenen had. Het lopen voelde toen wel lomp en zwaar aan.
Heb je tips voor atleten die op dit moment ook dealen met een blessure?
Probeer aansluiting te krijgen bij anderen sportgroepen, zoals een fietsgroep. Het heeft mij in ieder geval geholpen om mijn energie kwijt te kunnen en mijn conditie op pijl te houden.
Ontzettend bedankt Stan voor het delen van je verhaal! Wij wensen je heel veel moois toe de komende seizoenen. Maar met zo veel talent en je sterke mentaliteit gaat dit zeker weten lukken.
[logo-slider]
Foto’s: Nico Voicu en Stan Niesten