Hoi Noah,
Grappig, je zei in je vorige brief dat jullie als team regelmatig samen activiteiten ondernemen buiten de trainingen om, en ik zag de voorbije dagen op Instagram inderdaad genoeg voorbijkomen, van een Curry Cookoff tot een bezoek aan de Pumpkin Patch. Jullie hebben duidelijk Fall Break..! Nederlandse universiteiten doen daar helaas niet aan, maar goed, ik mag niet klagen. Met het Loopland Gelderland-team ondernemen we ook wel eens wat, zoals gezellig samen eten of elkaars verjaardagen vieren. Ook gaan we elk jaar een week op trainingsstage naar Portugal, maar met alles wat ik leer binnen mijn studie Sustainable Development over de grote negatieve milieu-impact van vliegen, begin ik hier wel wat meer moeite mee te krijgen. In Portland is het natuurlijk nog gemakkelijker om samen activiteiten te ondernemen, omdat je letterlijk allemaal binnen een vierkante kilometer woont!
Bedankt voor je raceverslag. Ik zag dat jullie in de afgelopen race een zogenaamd ‘B-team’ hebben laten opdraven, om ook de jongere jongens een kans te geven in zo’n competitieve race te lopen. Best slim van coach R.C., hij denkt altijd goed na over de toekomst! Over een jaar of twee zijn het natuurlijk die jongens die de nieuwe harde kern vormen en het team naar Nationals moeten brengen, en dan helpt het als ze al een beetje ervaring hebben in het lopen van deze races. En natuurlijk houdt het jullie frisser. Geen wedstrijd betekent ook dat je geen rust hoeft te nemen en niet hoeft te reizen – meer tijd om te trainen dus en om fitter te worden. Al is het stiekem denk ik ook best jammer om maar zo weinig wedstrijden te lopen!
Ik had vorige week pech – al is pech niet helemaal het juiste woord en zal ik het wel deels over mezelf hebben afgeroepen. We hadden namelijk met alle kanshebbers op EK Cross-kwalificatie een vanuit de Atletiekunie georganiseerde centrale training op het parcours van de Warandeloop. Ik liep tot een week ervoor nog al mijn trainingen op het kunstgras maar had eerder in de week al een keer zonder problemen intervallen gedaan op bospaadjes. Alles ging ook goed, de training was erg leuk, en ik had me ingehouden en mezelf niet over de kop gelopen. Maar toen ik thuis uit de auto stapte was mijn kuit stijf en pijnlijk… Rollen en rekken maakte het alleen nog maar pijnlijker en ik heb een week looprust moeten nemen om de verrekte kuitspier te laten herstellen. Blijkbaar was de oneffen ondergrond in combinatie met het verhogen van de trainingsintensiteit net te veel. Maar goed, gelukkig herstellen spieren beter dan pezen en kon ik deze week weer lekker rennen! Aanstaande zaterdag pakken we het intervalwerk weer op. Ik heb besloten de druk te verleggen van ‘moeten’ pieken bij de Warandeloop naar het uitzoeken van een aantal andere wegwedstrijden later in het seizoen. Op die manier kan ik nog rustiger opbouwen en ben ik minder geneigd te forceren. Ik ben in ieder geval elke dag dat ik mag lopen enorm dankbaar!
Groetjes,
Anne
Foto: Max Kooijmans