Bij haar zesde worp hoorde ze: ”neunundfünfzig”. Vanaf dat moment besefte Jorinde van Kilnken dat ze de EK-limiet te pakken had en gilde ze het uit van geluk. Hoe heeft Jorinde dat voor elkaar gekregen? Wij vroegen haar week voor ons bij te houden.
Donderdag
Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen en daarna kort naar de uni geweest voor een bespreking van de feedback van een docent over de tussendeadline van ons groepje. Daarna weer in de trein terug van Utrecht naar Arnhem, waar een druk programma op mij te wachten stond. Eerst was het tijd voor kogel, wat voor het eerst sinds een lange tijd weer heel goed ging. Het ging allemaal een stuk makkelijker dan de afgelopen tijd en de kogels ‘vlogen’ ook eindelijk weer. Daarna discus wat al minstens even goed ging. Omdat mijn snelheid in de draai niet goed ging stelde ik voor om het begin wat te veranderen, wat sneller. Mijn trainer was het daarmee eens en het bleek een goede keuze want de discussen gingen direct zoveel harder dan daarvoor. Nou toen had ik er dus al een paar uurtjes op zitten en was het nog tijd voor het minst leuke onderdeel van trainingen van een werper: de krachttraining. Maar ook die heb ik gelukkig weer mooi overleefd.
Vrijdag
Omdat ik een druk weekend heb met 2 wedstrijden heb ik vandaag rust gehad qua trainingen. Wel had ik vandaag de leukste les van de week: retorica practicum. Het is dus het praktische gedeelte van het vak retorica, wat neerkomt op 2 uur lang drama/toneel , echt heel leuk! Zeker omdat dit soort vakken op de uni heel uitzonderlijk zijn. Voor vandaag moesten we een speech herschrijven en hem dan opvoeren. Vandaag was ik dus even Diederik Stapel en moest ik iedereen overtuigen hoe erg mijn fraude in de psychologie die ik had gepleegd mij speet. Er waren een paar mensen met kippenvel, dus meer dan geslaagd ;). Het hele vak gaat over speeches, maar vorige week moesten we bijvoorbeeld een scène van Shakespeare omschrijven waar juist hele grappige scènes uitkwamen, dus echt elke week wat anders met dit vak. Voor de rest dus lekker rustig aan gedaan vandaag.
Eerst was het tijd voor kogel, wat voor het eerst sinds een lange tijd weer heel goed ging. Het ging allemaal een stuk makkelijker dan de afgelopen tijd en de kogels ‘vlogen’ ook eindelijk weer.
Zaterdag
Vanmorgen kon ik ook lekker uitslapen, want mijn vader kwam me pas om half 11 oppikken om naar Ede te rijden voor de A-junioren competitiewedstrijd. Sinds ik bij Groningen Atletiek zit zijn deze competitiewedstrijden altijd superleuk en vandaag dus ook. Heel leuk om alle meiden weer te zien en mijn fysio uit Groningen Marsha als ploegleider, die ik allemaal bijna nooit meer zie sinds ik naar Arnhem verhuisd ben. Vandaag hadden we één doel en dat was het behalen van de finale, om hopelijk een kans te maken om net als vorig jaar bij de B-junioren te winnen. Er gingen behoorlijk veel dingen mis vandaag, maar we hebben toch de finale gehaald. Zelf was ik over mijn 54,75 met slingeren erg tevreden en ook de 16,78 met instoten geeft aan dat het nu eindelijk de goede kant op gaat met mijn vorm. Nadat kogel afgelopen was zijn mijn vader en ik snel in de auto gestapt, want we hadden nog een lange rit van 5 uur richting Halle(Duitsland) op de planning staan.
Vandaag hadden we één doel en dat was het behalen van de finale, om hopelijk een kans te maken om net als vorig jaar bij de B-junioren te winnen.
Zondag
Vannacht best lang wakker gelegen met super erge buikpijn en misselijkheid, maar gelukkig voelde ik mij vanmorgen weer een stuk beter. Ik had niet veel honger, omdat ik al zin in de wedstrijd had, maar ik heb toch geprobeerd om zo veel mogelijk te eten om sterk op de wedstrijd te kunnen staan. Ik deed vandaag u23 mee in plaats van u20, want dat was gister toen ik in Ede was voor de competitie, dus genoeg concurrentie vandaag! Met discus begon ik met 2 worpen in het net, dus ik maakte het weer lekker spannend voor mezelf. Gelukkig de 3e wel geldig en de 53,33 was ook ver genoeg om de beste 8 te halen gelukkig. Daarna weer 2 in het net en was ik bij mijn 6e worp dus erg blij dat hij het veld inging. Ik had toen echt niet door wat ik net had gedaan. Ik hoopte op een afstand rond de 56, maar toen ik langs de jury liep en ik “neunundfünfzig” hoorde ging ik compleet door het lint. Echt iedereen daar heeft permanente gehoorbeschadiging opgelopen door mijn gegil en ikzelf heb geen tranen meer over voor de komende 5 jaar. IK HEB GEWOON DE EK LIMIET!!!! Hoe dan??!! Wel een halfuur had ik nodig om bij te komen en te stoppen met huilen en vanaf dat moment tot aan nu is het besef van wat ik heb gedaan helemaal weg. Daarna had ik nog 2 uur om me klaar te maken voor kogel, waar ik in de wedstrijd 16,60 stootte, een SB dus daar was ik ook zeker tevreden mee. Op de rit van 5 uur naar huis ben ik overspoeld door berichten, echt superlief allemaal! Zoals jullie wel begrijpen sliep ik als een roosje na dit slopende weekend.
Maandag
Ik heb een super drukke periode met school, dus ik zou eigenlijk hard bezig moeten vandaag, maar mijn concentratie was ver te zoeken na dit weekend. Mijn eerste college vanmorgen dus ook maar een keer overgeslagen. Het was echt heel warm vandaag, dus tijdens mijn 2e college smolt iedereen weg en mochten we gelukkig ook eerder gaan. Thuis moest ik wel echt nog even bezig met een artikel voor school, maar heel veel heb ik helaas niet op papier kunnen zetten.
Dinsdag
Vandaag geen school, dus ’s ochtends kon ik nog even verder met het artikel. Daarna de bus naar Papendal gepakt, voor een middagje trainen in temperaturen van 30+. Normaal doe ik niet 2 werponderdelen en kracht op dezelfde dag, maar net als vorige week stond vandaag kogel, discus en kracht op het schema. Dara en Shaquille, die allebei niet op Papendal trainen normaal waren er vandaag wel dus dat was heel gezellig, konden we lekker met z’n drieën wegsmelten, heerlijk. Ik was nog behoorlijk verrot, dus de trainingen gingen niet denderend. Met een lichtere discus, 750g ging wel heel lekker. Gert had ook nog beloofd te trakteren, dus tussen de trainingen door konden we nog genieten van een stukje taart. Na 5 uur op Papendal was het weer omgeslagen en kon ik door de regen naar de bus lopen. Toen ik thuis kwam bleek er een stroomstoring te zijn, waar maar minder dan 25 mensen last van hadden, maar wij dus wel… Naar het huis van de vriend van mijn huisgenoot gegaan met z’n drieën om in het licht te kunnen koken. ’s Avonds toen ik terugging was de stroom gelukkig terug, maar de cv was nog niet weer goed dus ijskoud douchen was de enige optie. Niet heel fijn, nadat ik al een uur buiten in korte broek had moeten wachten op de bus terug naar het huis van die vriend. Sleutels vergeten…
IK HEB GEWOON DE EK LIMIET!!!! Hoe dan??!!
Woensdag
Vanmorgen eerst weer naar Utrecht voor 2 uurtjes college. Gelukkig nog maar 1,5 week les en dan nog een presentatie- en deadlineweek tot ik vrij ben, want op dit moment is het wel te druk met alle deadlines. Vanmiddag op Papendal eerst geslingerd en daarna nog wat sprongen en sprintjes. Nog steeds niet weer fris na dit weekend, dus hopen dat Luc me morgen kan oplappen.
Foto: Instagram Jorinde van Klinken