Elke maand reageert Jasmijn Lau (één van de grootste hardlooptalenten van Nederland) op een stelling die wij haar voordragen. Deze maand reageert Jasmijn op onze stelling: ”Een trainerswissel klinkt allemaal leuk, maar scheelt uiteindelijk geen slok op een borrel”.
Door Jasmijn Lau
Dafne Schippers won goud op de 200 meter én zilver op de 100 meter op het WK in Beijing 2015 twee jaar geleden. Onder leiding van onze ‘eigen’ Nederlandse Bart Bennema blonk het hoogst haalbare eremetaal op haar borst. Twee jaar later is het opnieuw deze blinkende medaille op de 200 meter, maar dit keer doet ze het kunstje iets dichter bij huis, namelijk in Londen. Inmiddels zijn Bennema en Schippers niet meer samen en heeft Dafne voor een nieuwe coach gekozen, namelijk de Amerikaanse Rena Reider.
Dit jaar moest ze op de 100 meter een plaatsje naar achteren opschuiven en staat ze deze keer op de derde trede van het podium in plaats van het twee na hoogste ereschavot. Is Dafne achteruit gegaan? Nee! Is ze sneller gaan lopen? Nee, qua tijden in ieder geval niet!
Wel duidelijk is de andere trainingsaanpak van Reider. Het lichaam van Dafne is beresterk geworden door zwaardere krachttraining, aldus zijzelf. De sprint is mega explosief en hier moet je oersterk voor zijn. Dit bereik je helaas niet met alleen spinazie eten.
Dat Dafne voor een nieuwe trainer koos na Rio, dat heeft mij heel erg verrast. Ik zag Dafne en Bart Bennema altijd als een eenheid, die samen prachtige dingen hebben bereikt. Nadat ik later hoorde dat Dafne wat kampte met motivatieproblemen na de Olympische Spelen in Rio, kan ik haar keuze goed begrijpen. Soms moet je uitdagingen aangaan of nieuwe dingen proberen om een stap verder te zetten en niet vast te lopen in een lijn die eerst stijgende was. Ook denk ik dat Rena Reider een super goede groep heeft met andere snelle sprinters waaraan Dafne zich kan optrekken. Dat motiveert nog meer om harder te werken.
Soms hebben trainerswissels niks te maken met de coach als persoon of met zijn trainingsmethodes of ideeën. Een inspirerende verandering van omgeving kan enorm motiverend of een frisse nieuwe start zijn. Een goed voorbeeld hiervan is natuurlijk Sifan Hassan, die koos om naar Portland te gaan, maar hierbij ook mijn trainingsgroep en mijn coach Honoré te verlaten. Sifan wilde iets nieuws proberen en dat is haar gegund!
Mijn conclusie is dat discussies over trainingswissels de wereld uit mogen gaan!
Hoofdfoto: Odile Verzantvoort