Elke dag tellen wij af naar het EK Atletiek in Berlijn. Vandaag doen wij dat met Steven Casteele. Hij is één van de Belgische topatleten. Tijdens de Gouden Spike liep hij met 28:48,36 onder de Belgische EK limiet op de 10.000 meter. Echter liepen vier andere Belgen nog sneller en daarmee is de kans dat hij naar het EK mag klein. In het interview vertelt hij hier onder andere over. Daarnaast benoemt hij wie hij als voorbeeldfiguur ziet.
Op de Gouden Spike liep jij een persoonlijke record op de 10.000 meter (28:48,36). Wat zegt dat over jouw niveau?
Het doet me deugd om er eindelijk terug bij te horen. Met die tijd heb ik eindelijk nog eens een EK-limiet gelopen (al scheelde het niet veel). Ik heb bijna alle Europese kampioenschappen bij de jeugd (junior en belofte) meegemaakt. Toen was de limiet lopen nooit een probleem voor mij. Dat veranderde eenmaal ik bij de grote jongens moest lopen. De gevraagde limiet halen ging veel moeilijker en daar had ik het mentaal soms wel lastig mee. Ik legde mezelf te veel druk op, omdat ik wou bevestigen wat ik bij de jeugd heb gedaan. Uiteindelijk ben ik heel tevreden met die tijd. Pas sinds dit seizoen heb ik me voor het eerst gefocust op de 10.000m. Met deze tijd heb ik momenteel de 42ste tijd in Europa. Als je het zo bekijkt stelt dat niet veel voor. Ik ben vooral blij dat ik terug een stapje dichter bij de Belgische top kom.
Steven (startnummer 14) na de start op de 10.000m in Leiden.
Vijf Belgische atleten hebben de limiet gelopen op de 10.000 meter en een land mag maximaal drie atleten sturen naar een EK. De kans dat je naar het EK mag is minimaal, maar er bestaat alsnog een kans dat je naar het toernooi mag. Hoe realistisch acht jij die kans?
Ik hou helemaal geen rekening met een nog eventuele kans om naar het EK te mogen gaan. In het begin van het seizoen hoopte ik wel om naar Berlijn te kunnen gaan. Ons doel was om de limiet te lopen, maar ik wist op voorhand al dat dit waarschijnlijk niet genoeg ging zijn en ik een pak harder ging moeten lopen dan er gevraagd werd.
Er komen ook nog enkele talenten aan (bv. Bart Van Nunen en Noah schutte) en dan ben ik er zeker nog een paar vergeten met mijn Belgenverstand.
In 2017 was je Belgisch Kampioen op de 10.000 meter. Tot nu toe is dat je enige medaille bij de senioren. Met je 23-jarige leeftijd (bijna 24) ben je nog relatief jong en kun je de komende jaren nog veel progressie maken. Op welke afstand wil jij je gaan focussen?
Mijn vorige 10.000m wedstrijden deed ik in de opbouw naar een snelle 5.000m en had ik alleen maar die tempo’s en afstanden getraind. Dus er is nog hoop op een snellere tijd in de toekomst. De volgende jaren ligt de focus vooral op de 10.000m en langere afstanden op de weg, ik zal dus nog vaak naar Nederland mogen gaan om deel te nemen aan de mooie wegwedstrijden. In de nabije toekomst staat zeker ook de marathon op het menu. Er wordt me vaak gezegd dat dit de afstand is waar ik het verst mee kan geraken.
Koen Naert is op en top topsporter.
De Belgen hebben een sterke lichting op de 5.000 & 10.000 meter, terwijl niemand de gevraagde A-limiet voor deze afstanden heeft behaald in Nederland. Hoe kijk jij aan tegen het Nederlandse niveau?
Ik denk dat het niveau tussen Nederland en België niet veel verschilt. Op de 5.000m en 10.000m hebben de Belgen momenteel de snellere tijden. Maar dat komt denk ik omdat de Nederlanders die deze tijden ook kunnen lopen zich nu focussen op de marathon (bv. Abdi Nageeye). Er komen ook nog enkele talenten aan (bv. Bart Van Nunen en Noah schutte) en dan ben ik er zeker nog een paar vergeten met mijn Belgenverstand.
België heeft met Koen Naert een fantastische marathonloper. Wat kun jij nog van hem leren?
Koen Naert is op en top topsporter. Hij komt uit dezelfde streek als ik en is daardoor al langer een voorbeeldfiguur voor mij. Hij toont dat je met hard werken en je te verzorgen ver kunt geraken. Hij heeft al heel wat mooie dingen laten zien en we hebben lang nog niet alles gezien. Ik kan zeker nog veel bijleren van Koen Naert, met het oog op de marathon mag hij mij zeker tips komen geven.
Foto: Evert Woutersen