Hoi Anne,
Allereerst fijn om te horen dat je progressie maakt in je opbouw! Het is niet makkelijk om geblesseerd te zijn, en al helemaal niet als je teamgenootjes lekker in je “achtertuin” zitten te trainen. Naar mijn gevoel heeft het altijd een negatief en een positief effect. Het maakt het lastig omdat je teamgenoten om je heen wel lekker aan het trainen zijn, maar je kan ook veel steun en motivatie uit je teamgenoten halen. Zoals je weet is dat in de VS nog wel meer zo. Je ziet je teamgenoten elke dag, dus als je een keertje niet mee traint, vragen mensen zich af waar je bent. Het mooie van het teamaspect is wel dat je het niet alleen voor jezelf doet maar ook voor je teamgenoten, dus je kan van iedereen een helpende hand verwachten.
Je vertelde me dat je wel een beetje heimwee kreeg naar Portland, na het zien van een Workout Wednesday met je oude teamgenoten. Gelukkig ging het snel weg toen je weer met je eigen team in Nederland mocht trainen. Wat ik mij afvroeg is of je naast het lopen nog activiteiten doet met je Loopland Gelderland teamgenootjes. Hier in Portland doe je heel veel samen. Als je niet samen traint ga je samen uit eten of spreek je af voor een film of spelletjes. Met mijn Nederlandse trainingsgroep (Bram) gaan wij ook af en toe een keertje uit eten en hebben we een trainingsweekend twee keer per jaar. Doen jullie iets soortgelijks? Soms bedenk ik me hoe het is om niet met een groep te trainen. Dat lijkt me toch wel lastiger!
Over de race van afgelopen weekend: Bedankt voor de felicitaties! 3e met het team was een mooi resultaat, en dat ik met mijn 46e plek een steentje bij kon dragen aan het resultaat was zeker fijn. Ik heb afgelopen jaren namelijk niet echt goed weten te presteren op de cross hier in de VS. Het is namelijk erg anders racen dan in Nederland, en tot nu toe had ik het niet echt onder de knie. Ik bouw races vaak wat rustiger op, maar als je met 250 man aan de start staat is dat niet echt een optie. Ik was dit keer wel van plan om op gevoel wat rustiger te starten, maar toen we de eerste bocht omgingen bevond ik me toch bij de kop. Blijkbaar was het gevoel goed! Ook al was het zwaar, ik kon lang mee en kreeg steeds meer vertrouwen in een goed resultaat. Op 6km liep ik nog 27e, met nog geen 5 seconden achterstand op de koploper. Helaas ging het vanaf dat moment snel bergafwaarts en waren het een lange laatste 2 kilometer. Met iets minder dan een kilometer te gaan haalde een teamgenootje me in, en dat was wel een erg fijn moment. Ik wist dat ik als 4e van het team liep, en nu hij me inhaalde hadden we een mooie top 5! Ook al waren de laatste 2km niet best, kan ik erg tevreden terugkijken op deze race. Een jaar geleden was ik hier namelijk 121e.
Nu is het tijd om weer even goed te trainen. Het hoofddoel hier is namelijk de NCAA Championships en dat is al over 5 weken. Hopelijk kan jij binnenkort ook wat doelen stellen, nu het trainen de goede kant op gaat. Laat het me weten!
Groetjes,
Noah
Foto: Instagram Noah Schutte