Eerder deze maand maakte Els Visser op haar Instagramaccount bekend te stoppen met topsport. De 35-jarige triatlete nam afscheid in de T100 World Tourwedstrijd in Qatar, gaat terug de medische wereld in en heeft zin om meer sociaal te sporten. Op haar palmares staan diverse overwinningen op de Ironman, de Europese titel lange afstand en meerdere nationale titels. Een terugblik op haar drie mooiste momenten.
Ironman Maastricht 2018 – winst
‘Mijn allereerste overwinning, terwijl ik een jaar professioneel atleet was. Iedereen om me heen dacht in 2017: wat gaat Els nu doen? Ik had één Ironman als amateur gedaan, in Zürich. Middenin mijn promotieonderzoek chirurgie – ik was arts – besloot ik afstand te nemen. Het was een bijzondere stap, een transitie van de ene op de andere dag. Ik ging één van mijn eerste profwedstrijden in Maastricht onbevangen in. Met de gedachte dat op een goeie dag een plaats in de top tien mogelijk was. Na 90 kilometer fietsen lag ik eerste. Ik dacht: ik ga van elk moment genieten. Er waren superveel toeschouwers.’
‘Verder weet ik nog: blijven koelen, water drinken, op mijn lichaamstemperatuur letten. Ik voelde mij supersterk en ging vol verbazing de laatste 100 meter in. Ik dacht dat iemand mij nog zou inhalen, terwijl ik uiteindelijk een kleine vier minuten voorsprong had. Ik was zó in ongeloof. Na het passeren van de finish in 9:31.06 kon ik pas de emoties toelaten en er echt van genieten. Mijn ouders en vriendinnengroep vingen mij op bij de finish. Tijdens het fietsen voelde ik mij die zondag het sterkst. Ik weet nog dat de organisatie mijn fiets uit elkaar had gehaald, om te checken of ik niet iets verkeerds had gebruikt. Dat was me nog nooit overkomen. Niemand zag mijn winst aankomen.’
Een Ironman is een triatlon over de lange afstand, georganiseerd door de World Triathlon Corporation. Dat betekent 3,86 kilometer zwemmen – 180,2 kilometer fietsen – 42,195 kilometer hardlopen. De tijdslimiet is 17 uur, in Europa, Azië, Oceanië, Noord- en Zuid-Amerika.
Ironman Nieuw-Zeeland 2023 – winst
‘Dat was een hele emotionele trip. De dag na die wedstrijd vloog ik namelijk naar Gaylene, een vrouw uit Nieuw-Zeeland. Met haar heb ik in 2014 een schipbreuk in Indonesië overleefd. Die wedstrijddag was ik zó wanhopig om te gaan winnen. Ik voelde tijdens de wedstrijd dat ik het podium kon gaan halen, mogelijk zou kunnen winnen. Maar ik moest ontzettend diep gaan. 100 meter voor de finish begon het overgeven. De winst in 9:05.42 kwam niet zo onverwachts als in Maastricht, maar je moet het fysiek en mentaal nog wel even doen. De Ironman was op het noordelijke eiland, Gaylene woont op het zuidelijke, nabij het Abel Tasman National Park. Het was ontzettend bijzonder om haar als persoon te leren kennen. Ik realiseerde me dat ik geen betere vrouw had kunnen treffen in 2014 om zwemmend naar een eiland te overleven. We genoten van het kajakken en bergen beklimmen.’
Check ook: Het doorbraakjaar 2025 van Jonas Phijffers
Challenge Duitsland 2024 – derde + Ironman Spanje 2024 – tweede
‘Een hele goede back-to-back. Het eerste weekend van juli liep ik een Duitsland een Nederlands record van 8:24.47. Een weekend later werd ik tweede in de Ironman in Spanje. Ik was emotioneel aan de finish. Misschien vijf profatleten hebben ooit de dubbel voltooid, schat ik. Dit jaar had ik zoiets niet kunnen doen door wat blessures. Mijn ouders, die bijna alle Ironmans in Europa live hebben gezien, waren er in Duitsland. Een vriendin uit Zwitserland, waar ik als profatlete regelmatig zomers trainde, was kijken in Spanje. De dubbel was erg uitdagend, maar ik was trots dat ik mijzelf bij elkaar hield.’
Lees ook: Vijf gedachtes van Marlene de Boer tijdens WK Ironman op Hawaï
Geen triatlons meer
Voor Visser was het jarenlang de tijd, energie en emoties in de voorbereiding al die het meedoen aan Ironmans zo leuk maakte. ‘Ik heb nooit iets met tegenzin gedaan. Je beste zelf geven op de dag zelf. De ontlading, het onbeschrijfelijke gevoel bij de finish. Al die energie, het volbrengen van een nieuwe triatlon, dat is iets moois om te beleven. Je moet het echt zelf doen met je eigen lichaam’, aldus de vrouw met een doctoraat in chirurgie. Een ander voldaan gevoel hoopt ze te krijgen in haar nieuwe leven, wederom op medisch gebied. ‘Het is bijna wel een perfect moment om iets nieuws te gaan doen. Er is meer dan sport. Ik heb het uiterste eruit gehaald voor mijn gevoel. Iets uit iedere race gehaald. Qua trainen had ik nooit echt dat ik mezelf moest motiveren om mijn dag te beginnen.’
Visser geeft aan actief te blijven en is van plan andere sporten op te pakken, zoals tennis, dat ze als meisje het leukst vond. Krachttraining en hardlopen blijft de Utrechtse ook doen. ‘Het doel is zo lang mogelijk 5 minuten per kilometer vol te houden. En meer sociaal te sporten. Snelheid is niet meer belangrijk voor mij. Maar wel fit zijn en blijven. Ik ga geen triatlons meer doen, ook niet op recreatief niveau.’
Foto’s: Ironman / Red Bull
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
- De top 10 best gelezen artikelen in 2025
- Fotodagboek van Bram Buigel op Fuerteventura
- Drie mooiste momenten uit topsportcarrière Els Visser: ‘Nooit iets met tegenzin gedaan’
- Het doorbraakjaar 2025 van Jonas Phijffers
- Een nieuwe manier om te trainen met de REN Hardloopapp