Afgelopen zondag liep Diane van Es in Tilburg het EK Cross. De atlete van PAC won met haar team, bestaand uit Jasmijn Lau, Jasmijn Bakker, Anna Hightower, Roos Blokhuis en Famke Heinst, een zilveren medaille. Het was voor Van Es haar eerste internationale cross. Haar verhaal.
Door de redactie
Afgelopen zondag liep je in Tilburg het EK Cross in eigen land. Hoe vond je het om voor zoveel publiek te lopen?
Het was super gaaf om in eigen land met zoveel publiek te lopen! Ik heb nog nooit zoveel mensen langs de kant gezien bij een cross in Nederland! Het geschreeuw en getoeter was op sommige stukken zo luid dat je jezelf bijna niet meer kon horen ademen. Het maakte me voorafgaand wel zenuwachtig, maar wat een ervaring om mee te mogen doen aan het EK in Nederland!
Had je vooraf aan de wedstrijd een tactiek bedacht?
Gedeeltelijk, mijn tactiek was om goed weg te zijn, zodat ik niet bij de eerste bocht in de verdrukking zou komen. Daarna zou ik mijn tempo stabiliseren en richting het einde rustig naar voren werken. Tot mijn verbazing moest ik het eerste stuk inhouden om niet als eerste door de bocht te vliegen, mijn start was iets te fel. Dat moest ik later in de race ook wel een beetje bekopen.
Je won met het team een zilveren medaille. Voelde het ook als een échte teamprestatie of ben je daar tijdens de wedstrijd niet echt mee bezig?
Tijdens de wedstrijd doe je er alles aan om zo hoog mogelijk te klasseren, zowel voor het team als voor jezelf. Helaas werd ik uiteindelijk vierde Nederlandse, waardoor mijn prestatie geen invloed had op het team klassement. Maar ik vond het heel gaaf om met een team te lopen op een toernooi, de sfeer was super en het voelde ook echt alsof we dit met zijn allen bereikt hadden.
Kun je ons meenemen in jouw race?
Dit is de eerste keer dat ik aan de start sta bij een grote internationale cross. Iedereen zei dat ik “moest sprinten bij de start” om een goede positie in te nemen. Mijn snelheid is redelijk goed voor een lange afstandloper, dus het kostte mij weinig moeite om een goede positie te bemachtigen na de start. Roos maakte een klein gaatje met de rest en mijn benen voelden goed, maar ik had mijn trainer beloofd dat ik na de start zou stabiliseren, dus dat deed ik. Na de eerste ronde liep ik comfortabel in de staart van de kopgroep, mijn benen voelden nog steeds goed. Alleen merkte ik dat ik op de modderstukken veel minder goed uit de voeten kwam dan mijn concurrenten. Jasmijn en Roos liepen voorin in de kopgroep en ik probeerde de groep zo lang mogelijk te volgen. Richting het einde van het tweede rondje werd ik ingehaald door Famke, ze moedigde me nog aan met “kom op Diane”, dat zegt ook iets over de teamspirit van ons team. Ik probeerde nog mee te gaan, maar Famke versnelde dusdanig hard dat ik niet aan kon haken. Dit betekende voor haar een prachtige 10e plek. In de eindsprint liep ik bij een groepje, waarvan ik nog één meisje in heb kunnen halen. Ik kwam als 29e over de streep, maar met het team waren we tweede!
Wat zal je voor altijd bijblijven van het EK Cross?
Het publiek en de sfeer die er was. Vooral in het bosstukje, daar stonden zoveel mensen! Het geluid was echt overweldigend, al dat getoeter en geschreeuw, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt! Ook de teamprestatie zal me altijd bijblijven. Het was super gaaf om mijn laatste toernooi als junior af te sluiten met de meiden met wie ik vroeger heel veel gestreden heb, maar dan als een team!
Later deze week volgen interviews met Anna Hightower en Heinst. Wil jij hun interviews ook lezen? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.