Elke week schrijven Anne Luijten en Noah Schutte elkaar voor Hardloopnetwerk over wat hen bezighoudt. Beiden combineren een studie met hardlopen op hoog niveau – Noah aan de Universiteit van Portland in Oregon, Amerika; Anne, die haar studie in Portland net heeft afgerond, in Utrecht. In deze briefwisseling hebben ze het over de verschillen tussen Nederland en Amerika, het combineren van studie en sport, en de actualiteit binnen de atletiek.
Door Anne Luijten
Hoi Noah,
Ja, het was inderdaad erg leuk en nuttig om het parcours van de Warandeloop te verkennen. Ik schrok wel een beetje, het is behoorlijk technisch met veel bochtjes en heuveltjes. Flink anders dan het parcours dat we gewend zijn dus! Op donderdag op de grasvelden van Nationaal Sportcentrum Papendal zijn we die bochtjes en heuveltjes nu een beetje aan het nabootsen, zodat we goed voorbereid aan de start staan.
Wat geweldig dat jij ooit tweede bent geworden zeg! Het is altijd bijzonder als je iedereen, inclusief jezelf, verrast met je prestatie. Dat gebeurt niet zo vaak! Mijn mooiste editie was in 2010. Toen was ik geselecteerd voor de interland Nederland-België, wat betekende dat ik voor het eerst in het Oranje mocht lopen. Een hele eer!
Mijn mooiste editie was in 2010. Toen was ik geselecteerd voor de interland Nederland-België, wat betekende dat ik voor het eerst in het Oranje mocht lopen. Een hele eer!
De pijnlijkste editie was een jaar later, in 2011, omdat ik op een haar na niet werd geselecteerd voor het EK Cross. Ik finishte als achtste en vijfde Nederlandse bij de junioren. Er werden ook vijf meiden gestuurd, maar eerstejaars neosenioren mogen op het EK nog uitkomen in de juniorencategorie, en er was een meisje in de seniorenrace – waar ik dus niet rechtstreeks tegen gelopen had – die in plaats van mij werd geselecteerd. Van haar natuurlijk hartstikke knap, maar voor mij flink zuur, zeker omdat ik uitzending naar een internationale wedstrijd al twee keer eerder net was misgelopen.
In 2009 liep ik als C-junior met 2.59,67 op de 1000 meter de allersnelste tijd voor meiden van mijn leeftijd. Helaas was ik tijdens de C-spelen – waar selectie voor de C-interland tegen Duitsland plaatsvindt – op vakantie in Australië (Een vakantie die al jaren gepland staat afzeggen gaat een beetje lastig!). Gelukkig werd volgens de regels alleen de winnaar daar automatisch geselecteerd; er zouden dus nog twee plekjes over zijn. Met spanning hield ik de resultaten in de gaten. De hele zomer werd er niet harder gelopen en ook op de C-spelen was de winnende tijd langzamer. Ik zat natuurlijk te juichen in Australië!! Maar helaas… Ik werd toch niet geselecteerd. En ook de zomer van 2011 had ik pech, want ondanks dat ik de limiet had gelopen voor de EYOF, mocht ik niet mee omdat er maar één atlete per afstand werd geselecteerd, en Jip Vastenburg had een stuk harder gelopen dan ik.
Er zouden dus nog twee plekjes over zijn. Met spanning hield ik de resultaten in de gaten. De hele zomer werd er niet harder gelopen en ook op de C-spelen was de winnende tijd 5 seconden langzamer.
Maar goed, het verhaal heeft toch nog een mooi einde hoor ?. In 2013 en 2015 kwalificeerde ik me alsnog voor twee mooie toernooien, namelijk het EK Junioren en EK onder de 23 jaar.
Wat is eigenlijk jouw toernooi-ervaring? Trouwens, HEEL ERG VEEL SUCCES in de voorbereiding naar Regionals en (hopelijk) Nationals! Ik ga jullie volgen!!! Heel blijven, goed voorbereiden, en dan knallen!
Groetjes,
Anne
Hoofdfoto: Odile Verzantvoort