Marcella Herzog (26) en Wilfred van Holst (31) hebben samen lange tijd in Groningen getraind. Sinds een jaar zijn ze beiden hun eigen weg gegaan. Wilfred combineert topsport met het coachen van atleten. Marcella is verhuisd naar Arnhem en traint nu bij JJ Running Team. Via een briefwisseling wisselen ze wekelijks allerlei nieuwtjes uit. In Marcella’s eerste brief vertelt ze Wilfred natuurlijk onder andere over haar mooie tweede plek bij de Sylvestercross. Lees Wilfred’s brief van vorige week hier.
Hey Wilfreddo,
Allereerst de beste wensen voor 2020! Heb je genoten van de feestdagen? Hoe ging je 10 kilometer tijdens de Oliebollenloop? Ik las dat je eigen pupil Fabian er met 30.34 en de winst vandoor ging. Overheerste de trots, omdat je zijn coach bent, of baalde je vooral dat je het moordende tempo van Ten Kate niet aankon 😉?
Mijn afgelopen twee weken waren heerlijk. Ik ben de kerstvakantie begonnen met de 5.4 kilometer Dijkencross in Pannerden. Dit was mijn eerste wegwedstrijdje in lange tijd waar ik, met Jesper als luxehaas, aan de start stond. Ik zag de wedstrijd vooral als een mooi meetmoment. Met mijn eerste plaats en een doorkomst van 16.40 op de 5 kilometer was ik dan ook tevreden. Wel moet ik bekennen dat ‘mezelf pijnigen’ en ‘grenzen opzoeken’ nog even lastig was.
“Met mijn eerste plaats en een doorkomst van 16.40 op de 5 kilometer was ik tevreden.”
Na mijn wedstrijd heb ik heerlijk een week in Beieren doorgebracht. Mijn ouders hebben een vakantiehuis bij het drielandenpunt Duitsland-Oostenrijk-Tsjechië. Dit huisje ligt op 900 meter en voelt altijd als het ultieme ‘ontspanparadijs’. De kerstdagen stonden in het teken van familie, Glühwein, Herzog-dansjes in de woonkamer en sneeuwplezier. Ook heb ik met de voormalig Nederlands kampioen langlaufen 😉 aan mijn skatetechniek kunnen werken en heerlijk kunnen hardlopen. Zo heb ik een legendarische heuveltraining afgewerkt en het mooiste Strava-segment van Zuid-Duitsland op mijn naam weten te zetten.
Op oudejaarsdag stond ik dan eindelijk aan de start van de korte cross in Soest. Vorig jaar had ik mezelf plechtig beloofd nooit meer te crossen (iets met een voetbreuk en een stiekeme zandfobie). Deze wedstrijd voelde dan ook een beetje als een ‘comeback’ moment. Ten opzichte van vorig jaar stond ik op allerlei fronten anders aan de start. Gretig, zelfverzekerd en FIT. Ik merk dat mijn lichaam belastbaar is en dat ik sinds mijn Groningen-afscheid conditioneel enorme grote sprongen maak. Hoewel ik me tijdens de warming up wat onwennig voelde tussen allemaal 800 meter loopsters, kon ik het tempo van de kopgroep verrassend gemakkelijk aan. Bij het afgaan van het startschot werd ik direct meegezogen in het sprintgeweld. Het werd uiteindelijk een mooi duel met Britt Ummels en een tweede plaats. Een bevestiging dat ik op de weg terug ben!
“Ten opzichte van vorig jaar stond ik op allerlei fronten anders aan de start. Gretig, zelfverzekerd en FIT.”
Ik heb veel motivatie uit deze laatste weken geput. Ik merk dat ik onder leiding van John Jansen eindelijk kan genieten van ‘het proces’. Ik benader wedstrijden tegenwoordig minder serieus. Na een lange break heb ik niets te verliezen. Wedstrijden zijn mooie testmomenten en prikkels richting grotere (outdoor) doelen. “Niet vliegen, maar fladderen” is onze leus.
Heb jij je eerste race voor januari al op de planning staan? Ik ben benieuwd naar je korte termijn doelen! Komt er spoedig nog een revanche met Fabian 😉? Volgende week ben ik een dagje in Groningen city. Zullen we dan weer wat tempo’s combineren?
Groetjes,
Marcella
Meer weten over Marcella? Volg haar op Strava of Instagram of neem een kijkje op haar website!
Hoofdfoto: Barbara Kerkhof