Viktoriya Tkachuk (22) is een Oekraïense atlete en gespecialiseerd op de 400 meter horden. Op de Europese kampioenschappen in Amsterdam was zij present, evenals op de Olympische Spelen in Rio en het wereldkampioenschap atletiek in London. Het persoonlijk record van Tkachuk op haar favoriete afstand is 55.32. In een interview met Hardloopnetwerk vertelt de atlete openhartig over de keuze voor haar afstand, de accommodaties in Oekraïne en de verhouding tussen Oekraïense en Russische atleten.
Door Joost Veenstra
Viktoriya, op een dag besloot jij voor de 400 meter horden te kiezen. Waarom?
Ik houd echt van de 400 meter horden; een afstand waarbij tactiek en techniek erg belangrijk zijn. Voor mijzelf is dat interessant en ik wil mijn tactische en technische vaardigheden nog meer verbeteren. Mijn eerste race op de 400 meter horden was toen ik 18 jaar was, het bleek me niet slecht af te gaan. Toen liet ik het heel eventjes voor wat het was en rende ik weer alleen de 400 meter. Toch wilde ik weer de 400 meter horden lopen en mijn coach steunde mij hierin.
Op de wereldkampioenschappen in Londen kwalificeerde jij je niet voor de halve finales op de 400 meter horden. Hoe lang heeft deze teleurstelling geduurd?
Natuurlijk ben ik ontdaan van mijn optreden in Londen, maar ik weet goed waar ik aan moet werken en wat ertoe zal leiden om beter te lopen. Daarom ben ik nu heel erg gemotiveerd om volgend jaar te knallen.
En op welke prestatie ben je dan tot nu toe het meest trots in je carrière?
Waarschijnlijk is dat voor mij het behalen van de halve finale op de Olympische Spelen in Rio. Dit omdat het een heel grote wedstrijd is, die maar eens in de vier jaar wordt gehouden en waar iedereen een goed resultaat probeert neer te zetten.
We maken even de switch. Politiek gezien is de relatie tussen Oekraïne, waar jij zelf vandaan komt, en Rusland niet heel goed. Maar hoe zit het met de relatie tussen Oekraïense atleten en Russische atleten, afgezien van hun schorsing?
Ik geloof ten eerste dat je sport en politiek apart van elkaar moet zien. We zijn allemaal atleten, die veel trainen en hun kunsten tijdens wedstrijden willen vertonen. Ik heb een goede verstandhouding met de Russische atleten die wel in Londen waren (er kwamen 19 Russische atleten uit onder de neutrale vlag, red.). Meerdere Russische atleten heb ik er gesproken en we zaten bovendien in hetzelfde hotel.
Oekraïne is een groot land in Oost-Europa. Wat kun jij ons vertellen over de atletiekfaciliteiten in jouw land?
Door de ingewikkelde situatie in Oekraïne (sinds 2014 is er een gewapend conflict in het land, red.), verloor het land twee zeer goede sportbasissen: een in Donetsk en een op de Krim, die de belangrijkste van het land waren. Het was daarom erg moeilijk om hierna een goed plekje te vinden om te trainen. Komend jaar zullen er echter meer nieuwe stadions komen en krijgen oude stadions een renovatie. Een stadion dat hier standaard werd gebruikt voor officiële wedstrijden ligt in een afgesloten gebied. Daarom hoop ik dat binnenkort alles weer goed is en we grote wedstrijden in Oekraïne kunnen houden.
Volgend jaar zijn de Europese kampioenschappen in Berlijn, dat net als Amsterdam een schitterende stad is voor een net zo mooi evenement. Kijk je er al een beetje naar uit en wat wil je bereiken in Berlijn?
Ik wil er echt met waardigheid presteren. Ik ben aan het begin van oktober begonnen met trainen. Het plan is om me in maart doelgericht voor te bereiden op het Europees Kampioenschap. Ik wil, en heb dat dus ook voor ogen, een finaleplaats behalen om vervolgens te vechten voor een medaille. In de winter zal ik overigens niet aan wedstrijden meedoen, want ik heb tijd nodig om te herstellen.
Wie zijn de meest belangrijke mensen om je heen in je leven?
De meest belangrijke mensen in mijn leven zijn mijn familie, vrienden en vriendinnen. Zij helpen me elk moment. Mijn ouders steunen me altijd en zijn er iedere keer bij als ik een wedstrijd heb; vrienden geven altijd advies. Daarnaast motiveren sommige atleten me vanwege hun prestaties. Ik praat met hen en probeer ze na te streven. Om deze reden zorgt ieder persoon in mijn leven voor nieuwe ervaringen, en die ga ik altijd graag aan.
Eén van jouw vriendinnen is Maryna Bekh, een eveneens uit Oekraïne afkomstige atlete. Zij was in juni overigens ‘Atlete van de Week’. Hoe belangrijk is haar support voor jou?
Ik ben erg blij wanneer Maryna en ik samen deelnemen aan hetzelfde toernooi of aan dezelfde wedstrijd. Samen begonnen we immers onze sportcarrière in 2006 op een juniorenkampioenschap in Oekraïne. We steunen elkaar altijd, maar tijdens trainingskampen zien we elkaar niet heel vaak.
Viktoriya (links) en Maryna (rechts) in 2006 en 2017.