Lotta Harala is een 25-jarige hordeloopster uit Finland en stond altijd te boek als een groot talent. Helaas heeft ze met tegenslagen te maken gehad en is dit de reden dat haar grote doorbraak vooralsnog is uitgebleven. Maar de Finse atlete is optimistisch en weet dat het beste eraan gaat komen. Haar droom is om uiteindelijk een medaille te winnen tijdens een kampioenschap.
In Nederland kennen we Jari Litmanen uit Finland, omdat hij een groot voetballer was. Veel kinderen zijn zelfs naar hem vernoemd. Maar hoe groot is atletiek in Finland?
IJshockey is denk ik de populairste sport in Finland en ik denk dat bijna iedere kleine jongen hier voetbalt en ijshockeyt. Maar we (Finland, red.) hebben ook lange tradities in de atletiek, vooral in de lange afstanden en het speerwerpen. De meeste wedstrijden worden op televisie uitgezonden en er zijn veel mensen die er naar kijken. Dus atletiek krijgt ook veel aandacht in Finland.
Eén van jouw favoriete motto’s is: If you don’t live for something you’ll die for nothing’. Wat is jouw eigen betekenis achter deze uitspraak? En hoe zie je deze quote terug in je leven?
Ik denk dat je zo veel meer uit het leven haalt wanneer jij je volledig voor je passie inzet en alles er voor geeft. In mijn dagelijkse leven leef ik toe naar mijn dromen en doelen. Soms moet ik daar iets voor opofferen, maar ik geniet echt van de manier waarop ik leef.
Je bent een perfectionist. In hoeverre kan dat een probleem voor jouw carrière als succesvol atleet zijn?
Tijdens trainingen is het een goede zaak dat ik een perfectionist ben, omdat dat me elke dag beter en beter maakt. Maar ik breng die perfectionistische houding ook mee naar huis en het lijkt dan alsof ik nooit tevreden met mezelf ben. Soms maakt dat me mentaal en lichamelijk moe en dat kan invloed hebben op mijn carrière. Maar ik heb geleerd om gelukkiger te zijn en om mezelf soms wat rust te gunnen.
Wat is tot zover het moeilijkste moment of de moeilijkste tijd geweest in je leven als een atleet?
De moeilijkste tijden voor mij als atleet zijn zeker de laatste jaren geweest. Ik had verschillende blessures en heb problemen gehad met mijn gezondheid en ik kon bijna twee jaar niet mijn sport beoefenen. Ik twijfelde wel duizenden keren aan mezelf: ‘waarom doe ik dit nog?’. Maar gelukkig gaf ik nooit op en nu heb ik bewezen waarom ik gewoon moest blijven doen wat ik al aan het doen was.
Je bent nu 25 jaar oud en je bewust van je eigen potentie. Je hebt nog steeds het geloof om iets moois te bereiken in de atletiek. Wat wil je het liefst bereiken in deze sport?
Ik denk dat ik, vanwege de moeilijkheden en de moeilijke jaren, mijn succes iets later ga krijgen dan ooit gepland is. Mijn professionele carrière is pas aan het begin en het is mijn droom om uiteindelijk een medaille te winnen.
Wie zijn de belangrijke personen om je heen in de atletiek?
Mijn coach is natuurlijk een belangrijk persoon voor mij in de atletiek. Maar ik ben nu 25 jaar oud en niet meer afhankelijk van mijn coach. Ik ken mijn lichaam goed en ik heb de durf om daar naar te luisteren. Ik denk dat mijn vriendje ook één van de meest belangrijke personen om me heen is, omdat hij mij in balans houdt als ik mijn ups en downs heb. Ook mijn moeder is altijd belangrijk voor me. Ik weet dat mijn moeder altijd trots op me is, ongeacht de tijd die ik neerzet op de baan.
Op welke atletiekprestatie ben je het meest trots en waarom?
Het is erg moeilijk om te zeggen op welke atletiekprestatie ik het meest trots ben. Het is geweldig dat ik vierde ben geworden op de Wereldkampioenschappen >18 jaar en bij de EYOF derde ben geworden bij het verspringen. Maar misschien ben ik wel het meest trots op mezelf dat ik tijdens mijn moeilijke jaren niet heb opgegeven en dat ik mezelf door de moeilijke tijd van blessures heb heen gesleept. Mijn succesperiode heb ik nog voor de boeg!
Heb je een bijgeloof?
Ik weet niet of ik een bijgeloof heb, maar ik geloof wel dat er geen toevalligheden zijn en dat alles met een reden gebeurt. En dat wat er gebeurt, ook moet gebeuren.
Ben je eigenlijk nooit meer zenuwachtig voordat je een wedstrijd hebt?
Meestal ben ik wel nerveus voor mijn wedstrijden. Soms is het een soort ‘gekke zenuwachtigheid’ en soms heb ik het meer onder controle. Maar ik koester dat gevoel voor een wedstrijd! Misschien zou ik het eerder ‘opgewonden’ dan ‘nerveus’ durven noemen. Ik heb het bovendien ook nodig om goed te rennen, want als ik helemaal niet nerveus ben, ben ik te traag. Vertrouwen en zenuwachtigheid zijn dus eigenlijk een goede mix voor mij!
Herkennen veel mensen jou in je woonplaats Tampere? En willen ze dan met jou op de foto?
Ik denk dat heel veel mensen mij herkennen en soms komen mensen vragen of ik Lotta de hordeloopster ben! Daarna wensen ze me vaak geluk toe in het nieuwe seizoen of iets in die trant. Als ik op de baan of in de sportschool ben of voordat ik een wedstrijd heb, willen mensen vaak op de foto met me. Als ik op straat ben is dat wel iets minder, want dan zeggen ze me vaak alleen gedag en wensen ze me veel geluk toe.
Hoofdfoto: Instagram Lotta Harala