Wat Jasmijn vindt!

Normaliter reageert Jasmijn Lau (één van de grootste hardlooptalenten van Nederland) elke maand op een stelling die wij haar voordragen. Maar deze maand doen wij het een keer helemaal anders, want Jasmijn schrijft over haar ervaringen met Amerikanen.

Door Jasmijn Lau

• Amerikanen zijn super beleefd: ik voel mij af en toe maar een aso hier. Ze houden deuren voor je open (altijd handig als je weer eens te laat bent voor een klas en je je handen vol hebt met boeken, hardloopschoenen en een Starbucks-koffie).
• Amerikanen zijn overexcited: Niet iedereen natuurlijk, maar zeker tweederde van de mensen die ik tot nu toe heb ontmoet valt onder deze categorie. Alles is “super cute”, “supersuper cool”, “supersupersuper awesome”, “supersupersupersuper good” etc. Als je hier iets vertelt, hoef je niet bang te zijn dat mensen ongeïnteresseerd reageren, dat is hier heel onbeleefd. Mijn teamgenoten zijn altijd “excited to race”, “excited to go for the long run” en om niet te vergeten “excited to go to dinner”. Mij bevalt deze sfeer wel, lekker positief en het geeft je veel energie. Wij Nederlanders zijn eigenlijk maar een negatief volk en kunnen op dit gebied nog veel leren.
• Amerikanen zijn gemotiveerd: In school, in sport en in het leven. Presteren staat hier centraal. Iedereen wil ergens goed in zijn. Het valt mij op dat studenten hier altijd goed opletten in lessen, aantekeningen maken en vragen stellen. In Nederland zou je met deze houding al snel “de nerd” zijn. Mensen zijn hier niet bekend met de zesjes-cultuur. Je gaat altijd voor een A (gelijk aan een 9-10), en het liefst voor de A+ natuurlijk. Je ziet mensen echt balen en zich schamen als ze lager scoren op toetsen. Ze stoppen hun toetsblaadje zo snel mogelijk in hun rugzak en hopen dat niemand hun ”grade” opmerkt.
• Amerikanen hebben allemaal een gepersonaliseerde waterbottle: Watterbottles zijn echt een ding hier. Mensen proberen een statement te maken met hun waterbottle. Je plakt hem vol met stickers van reizen, favoriete footballteams of restaurants.  De waterbottle gaat overal mee naartoe en bij sommigen heb ik echt het idee dat hij vastgelijmd zit aan hun hand. Wanneer je de collegezaal binnenloopt is het eerste wat je doet, zelfs voor je je jas uitdoet, je waterbottle op de hoek van je tafel zetten. Soms drinken mensen het hele lesuur geen slok, maar de waterbottle stond daar wel mooi en je hebt duidelijk gemaakt aan je klasgenoten dat je veel van de wereld hebt gezien of echt een heel cool persoon bent omdat jij ook fan bent van dat ene footballteam.
• Amerikanen gaan veel naar “the bathroom”: Ja, bathroom noemen ze dat hier, maar het is gewoon een chic woord voor wc. Omdat iedereen hier zoveel water drinkt, zijn de meeste studenten net een vergiet. Geen long run zonder een bathroom-stop… Gelukkig zijn er dan ook overal bathrooms te vinden (zijn gewoon dixies). Echt in de middle of nowhere op een berg is nog een dixie en ook vaak een waterfontein, want ja je zal maar uitdrogen…
• Amerikanen houden van eten: Dat is denk ik niet iets typisch Amerikaans, want iedereen houdt van eten, maar Amerikanen slaan er een beetje in door (in wel meer dingen hoor…). Bepaalde dingen als pumpkins, Oreo, peanutbutter en burrito’s zijn helemaal hip hier. Je wordt op dit moment echt doodgegooid met de Pumpkin Flavor (in koffie, koekjes, muesli, ijs en taarten). Het is natuurlijk ook bijna Halloween. Peanutbutter, oftewel pindakaas, is hier echt ranzig, ze hebben er namelijk zout ingegooid. Naar mijn mening echt een hele slechte combi. Na elke race; elke vrijdagavond en als je geluk hebt ook doordeweeks, eet je burrito’s, taco’s, wraps of quesadilla’s. Ik ben hier nu acht weken, maar ik snap nog steeds het verschil niet tussen deze vier. Mensen zijn hier echt obsessed met Mexicaans eten en op elke hoek van de straat is een burrito-bar te vinden. Porties zijn hier overigens gigantisch. Op mijn eerste dag in Portland ging ik al de fout in. Het was 4 uur in de middag, en mijn jetlag begon me parten te spelen. Het viel heel erg mee, maar ik had toch even een inkakmomentje en dat vraagt om koffie. Dus ik bestelde een ‘’normal size’’ koffie bij de Starbucks op de campus. Haha, toen kreeg ik mij toch een emmer. Koffie gooi je niet weg, dus dronk ik het helemaal op. Het gevolg was een slapeloze nacht door alle caffeïne. Ik hoop dat jullie hier als lezers een les uit kunnen halen; neem altijd een ‘’small size’’ in Amerika!!!
• Portlanders zijn healthy: Mensen eten hier gezond, sporten veel en genieten van het leven. Ik ben nog nooit op een plek geweest met zoveel vegetariërs en veganisten bij elkaar. Portland is de meeste ‘’veganstad’’ van de wereld. In restaurants is alles met tofu, sojamelk en avocado te krijgen. Ook zijn mijn teamgenoten altijd heel druk bezig met goede herstelvoeding na een training. Je stapt niet in de bus op weg naar het bos voor een long run, zonder je protein bar, yoghurt en waterbottle (of course). We hebben een gratis gym op de campus en ik zie hier regelmatig mijn professors en klasgenoten zich in het zweet werken.

Hoofdfoto: Instagram Jasmijn Lau