Uniek zilver voor discuswerpster Jorinde van Klinken (terugblik dag 2 WK)

Wat een uithaal in de eerste poging voor Jorinde van Klinken: 67,50 meter. Meteen goed voor een beste seizoensprestatie en dat in een stadion zonder noemenswaardige gunstige (tegen)wind! En natuurlijk goed voor zilver, de eerste keer dat een Nederlandse atlete dat lukt met de discus op een WK. Vlak daarvoor startte Valarie Allman met een worp van 67,63 meter. Uiteindelijk kwam Van Klinken niet nog verder dan haar geweldige eerste worp, alhoewel ze steeds hoop hield dat er nog een ultieme worp kwam, vertelde ze na afloop. Die had Allman wel in haar vijfde worp: 69,48 meter.

Bekijk hier: Alles over de WK atletiek

‘Mooiste moment om het hier uit te vechten’

,,Dat ik meteen zo ver werp bevestigt mijn gevoel dat er nog veel meer in zat.” Direct daarop verzoende ze zich door het feit dat ze haar eerste WK-medaille te pakken had. ,,Maar ik merk wel dat het me heel veel energie kost heel blij te zijn omdat het toch niet helemaal gaat zoals je hoopt. Dit is altijd het mooiste moment van mijn jaar. Ik vind het fantastisch om hier te komen, op het moment dat iedereen in zijn beste vorm is en dat dan uit te vechten. Dat is de mooiste atletiek vind ik, ik heb daar echt van genoten. En zilver is iets om megatrots op te zijn. Mijn verre worp kwam gewoon niet en die van haar (Allman, red.) wel. ,,Ik zei voor de laatste poging ook nog ‘dit wordt de worp van mijn leven’ maar dat lukte dus niet.”

Van Klinken vertelde over haar coach Hein, pas 24 jaar, waarmee ze sinds vorig jaar samenwerkt. ,,Binnen anderhalf jaar hebben wij dit samen voor elkaar gebokst, dat is echt mega bijzonder.” Ze roemde ook Alida van Daalen, die elfde werd in de finale met 62,24 meter. ,,Ik vind het heel vet om hier met haar te staan. Alida is nog drie jaar jonger dan ik, dus het is zo knap van haar dat zij dan zo’n finale haalt, dat is nog nooit eerder gebeurd. We zijn binnen het team beste vriendinnen en delen een kamer. Dat betekent echt heel veel voor mij.”

Terugblik dag 1: Zilver voor de gemengde 4×400 meter estafetteploeg

Pauline Hondema: zevende van de wereld

Ze hoort nu helemaal bij de wereldtop van het verspringen, Pauline Hondema. Haar zevende plek met 6,60 meter is geen toevalstreffer. Ze sprong niet voor niets deze zomer het record van Dafne Schippers met 6,91 meter aan flarden. In de kwalificatie was haar 6,66 meter ook ruim voldoende. De winst ging naar de Amerikaanse Tara Davis-Woodhall die met 7,13 meter duidelijk de beste was. Malaika Mihambo werd tweede met 6,99 meter.

Marathon vrouwen: Keniaanse Jepchirchir beste in snelkookpan van Tokio

Het plan om lekker vroeg te starten in Tokio om de ergste hitte te vermijden was op papier slim. Om half 8 was het echter al 27 graden en gedurende de ochtend liep de temperatuur verder op naar 30. Bij een luchtvochtigheid rond 80% werd het een slijtageslag voor een ieder. De Amerikaanse Susanna Sullivan startte snel en breidde gestaag haar voorsprong uit naar ruim een minuut op de favorieten, maar moest tegen 30 kilometer lijdzaam toezien hoe de Keniaanse Peres Jepchirchir en Ethiopische Tigst Assefa haar passeerden en steeds verder weg liepen. Pas terug in het stadion viel de beslissing waarbij Jepchirchir in de laatste bocht definitief weg kon sprinten van Assefa. De tijden van 2.24.43 en 2.24.45 waren bijzaak. Derde werd verrassend Julia Paternain uit Uruguay (2.27.23). Ze besefte pas na de finish dat ze brons had gewonnen.

Anne Luijten: ‘Ik had de beste koelingsstrategie’

Anne Luijten werd knap 17^e. Ze liep de hele ronde in het stadion te juichen. Haar tijd: was 2.32.27. ,,Ik ben superblij en heb precies gedaan wat ik wilde. Ik wist dat ik heel goed in vorm was, heb alles gepakt wat er te pakken was bij de bevoorrading. En ik denk dat ik de beste koelingsstrategie had.” Marcella Herzog werd 40^e in 2.39.57. Zij vond het warm vanwege de omstandigheden maar wel ‘heel cool’. ,,Ik ben 32 maar net begonnen aan de marathon, zo lijkt het’. Opvallend: beide meiden sluiten een marathonstart in Amsterdam volgende maand niet uit.

Lieke Klaver soeverein naar halve finale 400 meter, andere vijf Nederlanders eruit

Lieke Klaver mocht meteen in de eerste serie 400 meter aan de bak en liep gedecideerd van start tot finish aan de leiding: 50.32 betekent halve finale maandagavond. Myrte van der Schoot en Eveline Saalberg werden uitgeschakeld met tijden van 52.19 en 51.73. De mannen Jonas Phijffers, Eugene Omalla en Isaya Klein Ikkink kwamen er niet aan te pas in de series 400 meter. Ze eindigden in de achterhoede met tijden van respectievelijk 46,26 (46^e), 45.97 (42^e) en 46.32 (47^e). Het niveau was ongekend hoog. Een Argentijn met 44.97 werd zelfs uitgeschakeld.

Lees ook: Dit eet & drinkt Lieke Klaver

Niels Laros en Stefan Nillessen eenvoudig naar halve finale 1500 meter

Het oogde zo gemakkelijk, de series 1500 meter voor Niels Laros en Stefan Nillessen zondagmorgen. De eerste twee ronden rustig achteraan de groep bungelen, dan iets aanzetten en in de laatste ronde alert in de voorhoede afsprinten. Beiden liepen een vrijwel bekeken identieke race, en met succes. Nillessen werd vijfde, Laros derde, ruimschoots voldoende voor een plek in de halve finale die maandagavond wordt gehouden.

Visser en Tjin A-Lim werken conform plan toe naar piek

Aan het eind van de ochtend startten Nadine Visser en Maayke Tjin A-Lim voor hun serie over 100 meter horden. Visser liep ogenschijnlijk vlekkeloos naar de winst in 12.48, Tjin A-Lim wist met een derde plaats ook een grote Q te pakken in 12.71. Beiden mogen maandagavond aan de bak in de halve finale; de finale wordt diezelfde avond gehouden. ,,Het was een cleane race”, vond Visser. ,,Maar ik was wel bewust van elke hordenpassage. Als je echt hard gaat dat zit je in een flow en dan heb je dat helemaal niet door. Dit was prima voor nu.” Op stage heeft ze hele goede trainingen gehad. ,,De laatste dagen heb ik echt heel weinig gedaan en heb veel op bed gelegen. Lekker uitgerust en zorgen dat je geen energie verspilt. Toewerken naar een piek.” Tussen de halve en hele finale zit maar een uur pauze. Lachend: ,,Dat betekent dus stilzitten en weer gaan”. Ook Tjin A-Lim was tevreden. ,,Ik wilde voornamelijk snel starten, naar voren gericht racen en dat lukte met een grote Q. Ik wist dat ik hard moest lopen want het niveau is hoog. Ik ben benieuwd wat morgen in petto heeft. Ik wil er zo veel mogelijk uithalen, bijvoorbeeld door een PR te lopen of wie weet de finale halen, in ieder geval je beste race lopen.” Ze denkt dat ze nog winst kan boeken door sneller over de horden te gaan.

Seville verrast op sprint, Jefferson-Wooden ongenaakbaar

Natuurlijk waren er ook weer andere finales op de tweede WK-dag. In een uitverkocht stadion waren de ogen onder andere gericht op de finales van de 100 meter, het koningsnummer. Elvis Afrifa strandde daarbij in de halve finale met 10.20. Nadat Letsile Tebogo vanwege een valse start gediskwalificeerd was sprintte Oblique Sevilla naar de winst in 9.77 bij 0,3 m/s wind. Nog nooit was hij sneller. Zijn Jamaicaanse landgenoot Kishane Thompson pakte zilver in 9.82, de Amerikaan Noah Lyles won brons in 9.89. De eveneens Amerikaanse Melissa Jefferson-Wooden liet er geen misverstand over bestaan wie momenteel de beste sprintster is. Niemand kwam in de buurt van haar 10.61 (+0,3). Tina Clayton van Jamaica verraste met een tweede plaats in 10.76, voor olympisch kampioene Julien Alfred (10.84).

Jimmy Gressier verrast met goud op 10.000 meter mannen

Een grote groep van 13 lopers stevende af op de laatste ronde van de 10.000 meter. De Fransman Jimmy Gressier verbaasde zichzelf en alle anderen door in de eindsprint Ethiopiër Yomif Kejelcha te verslaan (28.55.77). De Zweed Andreas Almgren werd ook nog eens knap derde. De meeste Afrikanen hadden dus het nakijken.

De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.

Foto’s: Erik van Leeuwen