Tjeerd Popkema liep gisteren de Amsterdam Marathon. De langeafstandsloper liep een persoonlijk record van maar liefst 4 minuten in de hoofdstad van Nederland en finishte in een tijd van 2:32,20. Zijn verhaal.
Door Jasper Boot
Kun je ons meenemen in jouw marathon?
Bij de start was het even zoeken naar het juiste gevoel. Toen ik dat vond na een km of 3 schrok ik wat van mijn klokje en de km tijd die hij aangaf. 3.33. Oei! Das wel wat ambitieuze…maar who cares! Het voelde echt heel ontspannen en goed. Op dit punt liep ik ook de favoriet voor de titel in mijn leeftijdsklasse voorbij. Ik volgde hem al een paar weken op Strava en wist dat dit de te kloppen man was. Maar daar moet je je bij 3 km natuurlijk nog niet mee bezig houden. Focus nou maar op jezelf dacht ik. En bleef mijn best doen om dat goede gevoel vast te houden en de boel niet te verprutsen. Dat lukte erg goed en voor ik het wist kwam het stuk langs de Amstel er al aan.
Ik volgde hem al een paar weken op Strava en wist dat dit de te kloppen man was.
Het beetje wind dat er stond zouden we daar tegen krijgen en ik liep alleen tussen 2 groepjes in. Dus besloot ik te versnellen naar het groepje op een meter of 70 voor me. Resultaat…..een tussenkilometer van 3.17. Huh! Even als refentie….mijn 5 km pr is 16.25. Zal wel gps storing zijn. Het gat was In ieder geval zo gedicht en we werkten daarna mooi samen. Een Engelsman, Spanjaard en frans sprekende keniaansuitziende loper. 15 km doorkomst was al het eerste pr van de dag. Ik kon het eigenlijk niet geloven dat het zo makkelijk voelde en toch zo hard ging. Voor ik het door had kwamen we door op 21 km wat weer een pr betekende. 1.15.30. Mij oude pr was 1.15.45. Ik besloot om voor mijn ultieme hardloopdroom te gaan knokken. Ik ben geen ster in hoofdrekenen, maar dit is een simpel simmetje. Sub 2.30 zat er misschien wel in. Het volgende blokje van 5 km ging in precies 17:30. Geen moment op mijn klokje gekeken maar dat kun je later mooi terugkijken. Daarna ging het toch wel wat lastiger. Maar toch bleef het tempo er aardig in zitten op een drankpost na waar ze nog druk waren de flesjes uit te stallen….en de mijne nog in de doos stond. Ik moest die hebben van mezelf. Tussen 30 en 35km kreeg ik ineens een hartritmestoornis. Dit heb ik 5 weken geleden ook in Berlijn gehad. Toen wist ik niet wat ik moest doen, dus liep er maar mee door. Nu wist ik….gewoon stoppen, wandelen en geduldig wachten tot het weer weg gaat. Ik ben ook bij sportarts Bernard te Boekhorst geweest na Berlijn en wist dat het geen kwaad kan. Tis alleen wel vervelend als het gebeurt.
Sub 2.30 zat er nu niet meer in. Dat was sowieso lastig geworden maar dit koste bij elkaar toch wel een dikke minuut. Ik verwachte ook dat de eerste man 40 plus hier wel voorbij zou komen. Maar naar later bleek….die was uitgestapt. Jammer. Ik hou wel van een beetje strijd.
Nadat ik weer in mijn ritme was gekomen begon ik weer flink in te halen. Eerst de lopers die tijdens mijn wandelpauze voorbij waren gekomen, maar daarna ook lopers die echt flink terug vielen. Dat geeft toch wel een boost. De kilometers vlogen voorbij en voelde me nog steeds erg sterk. Bij km 40 wist ik dat ik een clubrecord en heel dik en vet pr zou gaan lopen. Mijn vroegere trainer Clemens Overmars was houder van dat record. Hij is helaas veel te jong overleden aan kanker. Dat spookte nu ineens door mijn hoofd en gaf mij vleugels die laatste 2 km. Ik haalde de ene na de andere bekende loper in die ik ken uit kortere wedstrijden waar ze mij altijd heel dik klop geven. Bekenden langs de kant die uit hun dak gingen…..Frans Heffels die mij het stadion binnen loodst met de woorden dat ik Nederlands kamioen ga worden….Paul Zwama die er ook aan gaat voor de moeite. Jammer voor hem…maar ik geniet nu ff overal van. Met 20 per uur raffel ik de laatste 500 meter af om te finishen in 2.32.20. Een pr van dik 4 minuten! Loopmaatjes die op de tribune staan te roepen…even kon mijn dag niet stuk….en dat even duurde de rest van de dag. Op wat emotionele momenten na omdat ik heel graag wilde dat mijn oud trainer hier bij had kunnen zijn.
Paul Zwama die er ook aan gaat voor de moeite. Jammer voor hem…maar ik geniet nu ff overal van.
Hoe zag je voorbereiding er voor de marathon uit?
Mijn voorbereiding was anders dan gepland. Ik wilde deze prestatie neerzetten in Berlijn. Daar had ik veel omvang voor gemaakt deze zomer met een leuke trainingsvakantie in Zwitserland met Andrea mee en de groep van Bram Wassenaar. Erg leuk, gezellig en inspirerend! Ik trainde veel omvang door ook te fietsen en te zwemmen. Veel loopkilometers kan mijn gestel niet meer aan. Dus bedacht ik dat een hele triathlon als trainingsdoel ook wel een mooie afwisseling zou zijn. Via de triathlon van Maastricht kwam Berlijn aan de beurt. Daar ging het niet goed door hartritmestoornissen. Naar nu blijkt ongevaarlijk, maar je bent dan wel een deel van je vermogen kwijt. Doordat ik toch bleef pushen ging ik als een kaarsje uit en kwam totaal verrot over de finish. Alleen herstelde ik enorm snel. De dag erna had ik alweer zin om te lopen. Dus besloot ik….tegen alle wetten van het periodisering in…mij in te schrijven voor Amsterdam. Ik ben zelf trainer van zo ongeveer 50 lopers en zeur vaak over het houden aan een lange termijn plan enzovoort. Dus tsja….jullie kunnen wel raden naar de reacties. Daarom was het ook een lastige keuze, maar ik wist, er zit zoveel meer in! En zo moest ik nog ff 5 weken de focus houden. Dit was eigenlijk het lastigste van de hele voorbereiding. Mijn lichaam balanceerde op het randje, dat voelde ik aan alles. Maar met veel kunst en vliegewerk bleef die vorm toch nog. En zo belande ik toch nog aan de start in Amsterdam. Een soort herkansing en zo voelde het ook.
Wat deed je een dag voor de wedstrijd?
De dag voor de wedstrijd stond ik op op dezelfde tijd als ik zondag zou doen, met hetzelfde ontbijt. Soort van autisme denk ik. Vezelarm en koolhydraat rijk, passend in mijn voedingsplan wat een groot deel heeft in deze uitslag. Naast een trainingsschema werk ik nu namelijk ook met een voedings schema. Daar is bij veel lopers nog heel veel te winnen denk ik.
Na mijn ontbijt ben ik schema’s gaan updaten en even gekeken bij een plaatselijke wedstrijd waar lopers uit mijn groep aan mee deden. Smiddags even op en neer naar Amsterdam om mijn startnummer op te halen en daarna weer schema’s op de site zetten. Daarna alles klaar zetten voor de zondag en een stukje lopen met wat versnellinkjes. En dik half uurtje. Dit had ik beter niet kunnen doen. Ik had zulke goede waardes en voelde veel power! Ik werd er gewoon zenuwachtig van. Kreeg zo’n gevoel van…. Nu of nooit!
Wat wil je lopers meegeven die voor het eerst een marathon lopen?
Ik denk dat veel lopers met marathon wensen te veel tegen de afstand opkijken. Als je je goed voorbereidt, stelt het echt niet zoveel voor. De voorbereiding is het moeilijkste. De focus in de maanden vooraf… daar draait het om. Niet die 42 km. Begin er ook niet te vroeg aan. Zorg eerst dat je een goede halve kunt lopen en voldoende belastbaar bent. En plan van daaruit een keer de stap naar een hele. En de ultieme tip. Laat je in dit proces begeleiden door iemand die jou goed kent, en weet waar je behoefte aan hebt. En dat is niet iemand die je altijd verteld wat je graag wilt horen.
Welke marathon zou je ooit nog willen lopen?
Ik zou deze nog wel een keer willen lopen. Op dezelfde manier! Zo mooi was het! Ik vind ook dat je van zo’n mooie dag moet genieten voor je nieuwe doelen gaat stellen. Je weet namelijk nooit van tevoren of je zoiets moois uberhoubt nog eens kunt herhalen.
Foto: Tjeerd Popkema
Wil jij jouw verhaal insturen van je eerste hardloopwedstrijd, zoveelste marathon of juist een ander gerelateerd hardlooponderwerp? Dat kan! Hardloopnetwerk plaatst altijd de leukste verhalen op onze website.