Zeven jaar kwakkelde hordenloopster Sharona Bakker met haar achillespezen. Inmiddels is de 30-jarige atlete weer terug op nationaal niveau en dat bewees ze met een zilveren medaille op de NK vorige week. Nu kijkt ze positief naar de toekomst waarin ze haar Olympische droom wil najagen.
Pijnlijke achillespezen
Sinds augustus 2019 is Bakker blessurevrij. Ze is hersteld van haar achillespezen, voelt zich weer top en wil het verleden achter zich laten. ”Ik ben nu fit en kan eindelijk positief gaan bouwen aan een mooie toekomst. Ik moet nu de tijd nemen om weer mijn oude snelheid terug te krijgen.” De afgelopen jaren waren moeilijk voor de specialiste op de 100 meter horden. Het duurde lang voordat iemand erachter kwam wat er precies met haar aan de hand was. Haar trainer en fysiotherapeut René Dannenburg kwam er met een echo achter wat er mis was bij Bakker en waarom ze jaren met pijn rondliep. ”Ik ben uiteindelijk aan beide pezen geopereerd en heb lang gerevalideerd om alle compensaties uit mijn lichaam te krijgen. Gelukkig heb ik een trainer gehad die mij door deze periode heeft heen gesleept en altijd zijn vertrouwen in mij heeft uitgesproken. Hij heeft mij ervan overtuigd dat het zonde was om te stoppen, omdat er een oplossing was voor mijn pijn.”
”De zilveren medaille was voor mij een bevestiging dat ik met aardig wat hobbels in de voorbereiding nog best hard kan lopen.”
Zilver op NK
Na veel trainen kon ze op zondag 30 augustus haar vorm laten zien bij de NK atletiek in Utrecht. Bakker plaatste zich als tweede voor de finale op de 100 meter horden. In de finale eindigde alleen Nadine Visser voor haar. ”De zilveren medaille was voor mij een bevestiging dat ik met aardig wat hobbels in de voorbereiding nog best hard kan lopen. Mijn vriend heeft een motorongeluk gehad waarvan hij gelukkig goed is hersteld, maar het was wel even een spannende en onzekere periode. De NK heeft mij veel vertrouwen gegeven. Ik kan twee wedstrijden op een dag lopen en voel me weer fit. Ik kijk echt uit naar de aankomende wedstrijden.”
Pedagogisch medewerker
Bakker traint meestal bij AV Atverni in Nieuwegein, dichtbij de praktijk van haar trainer. ”Dat is dus de beste optie voor ons. Ik ben blij dat Atverni ons helpt en dat wij gebruik kunnen maken van hun baan.” Ook kan de hordenloopster terecht bij AV Lycurgus, de club waar ze lid van is. ”Zij hebben mij ook altijd gesteund. Wij hebben van beide de sleutel, dus zijn ontzettend dankbaar dat deze verenigingen zo voor ons klaar staan” Bakker traint veel alleen en soms met Romy Dannenburg, de dochter van haar trainer. Ook kan ze af en toe aansluiten bij de groep van Marita van Zwol bij AV Lycurgus of bij ATR in Rotterdam voor een starttraining. Naast atletiek werkt de atlete als pedagogisch medewerker bij een BSO. ”Ik word hier en daar financieel geholpen, maar door mijn blessureleed ben ik mijn A-status verloren en moest ik weer aan het werk om geld te verdienen.”
Halve finales WK en EK
Bakker heeft al veel ervaringen in de atletiek opgedaan. In 2007 stond ze in de finale van de Europese Jeugd Olympische Dagen in Belgrado, haar eerste internationale toernooi. In 2012 haalde de hordenloopster de halve finale op de WK indoor. In 2013 en 2017 werd Bakker vijfde in de halve finale van de EK indoor. In de halve finale van de EK in 2014 strandde ze door als vierde te eindigen. Op de WK in 2017 haalde ze de halve finale. Bij de junioren werd de atlete vijf maal Nederlands kampioene en bij de senioren heeft ze vier titels achter haar naam staan. ”Het mooiste moment was mijn PR in 2014 van 12.85 op de EK in Zürich.”
Niet opgeven
Zondag is de eerstvolgende wedstrijd van Bakker. Ze loopt in het Belgische Heusden over tien hordes bij de Nacht van de Atletiek. Daar wil ze haar beste seizoenstijd neerzetten. Die staat nu op 13.22. ”Mijn doel voor dit jaar is een zo snel mogelijke tijd lopen om volgend jaar makkelijker toegelaten te worden tot de mooie wedstrijden, zodat ik weer wedstrijdritme kan opdoen op het allerhoogste niveau.” Bakker wil simpelweg alles eruit halen wat in haar zit. Daarnaast wil ze naar het grootste sporttoernooi van de wereld. Om een bijzondere reden. ”De Olympische Spelen is altijd mijn grootste droom geweest en het zou fantastisch zijn als ik zo mijn carrière kan afsluiten. Mijn vader is twee jaar geleden op 17 september overleden. Hij zei vlak voor zijn overlijden dat ik niet op moest geven. Ik had de droom om met hem naar de Spelen te gaan, dus opgeven is geen optie.”
Foto’s: Erik van Leeuwen