Ruben Scheurwater staat komende zaterdag aan de start van de halve marathon van de Ameland Adventure Run. Twee jaar geleden won hij deze sterk bezette wedstrijd, maar aanstaande zaterdag acht hij die kans minder groot. Wij blikken met hem vooruit.
Door de redactie
Zaterdag loop je op Ameland de halve marathon. Met welke verwachting ga je de wedstrijd in?
Ik verwacht een hele zware wedstrijd. Het deelnemersveld in de top is wat breder dan de voorgaande jaren. Ik acht mijn kansen op een overwinning dit jaar niet zo groot, omdat er dit jaar een aantal grote namen aan de start staan.
Het was even radiostilte rondom jouw persoon, maar inmiddels ben je weer volop actief in de hardloopwereld. Wat zijn je ambities voor komend jaar?
Vorige winter heb ik een beschadiging opgelopen aan een ruggenmergzenuw tijdens de stormschade. Het herstelproces verliep moeizaam. Sinds afgelopen zomer ben ik helemaal pijnvrij. Ik probeer eigenlijk altijd mijn normale niveau vast te houden. Eigenlijk zonder al te grote grote problemen haal ik dat. Inmiddels loop ik alweer 18 jaar. Het lijkt mij een mooi streven zulke tijden, zoals dit jaar 1:06’59 op de halve marathon in Breda, zolang mogelijk te blijven lopen. Ik heb in de loop der jaren gemerkt dat wanneer ik té ambitieus ben, ik eindig met een blessure of kamp met motivatieproblemen.
Wat maakt de Ameland Adventure Run uniek?
Dat moet toch wel de schoonheid van het eiland zelf zijn. Het voelt echt alsof je even op vakantie bent op een hardloopeiland.
Naast het hardlopen werk je in de bomen. Hoe combineer je hardlopen op behoorlijk niveau en een fulltime werkweek? Daar zit de grootste uitdaging voor mij. Tegenwoordig neem ik twee rustdagen doordeweeks, namelijk op maandag en woensdag. In de werkweek en met name in de winter, is het echt de week doorkomen. De rest bepaal ik op gevoel. Gemiddeld loop ik circa 50 kilometer per week. Eigenlijk is het een proces wat je de hele dag bezig weet te houden. Ik moet bijvoorbeeld, als ik een functie op de grond heb, altijd bezig zijn of mijn belasting wel verdeeld wordt over het gehele lichaam. Op zo’n dag maak ik makkelijk een paar honderd kniebuigingen om takken op te rapen. Als ik in de hoogwerker aan het snoeien ben (met de motorkettingzaag), dan adem ik alleen als de zaag uitstaat. Op die manier krijg ik geen uitlaatgassen binnen. Als ik uit werk kom ga ik altijd een half uurtje slapen. In mijn beste jaren trainde ik vaak tussen 21:30 en 23:15 uur en sliep ik soms wel 2 uur vooraf om bij te komen van het werk.
Op welke prestatie in 2018 ben je het meest trots?
Het meest trots ben ik als ik de juiste balans heb gevonden tussen werk, sport en privé. Alleen dan is er ruimte tot presteren. Dat lukte goed op de Breda halve marathon dit jaar (Singelloop, red.), waar ik op karakter finishte in 1:06”59.
Wil jij vanaf 2019 ook onze interviews blijven lezen? Schrijf je dan nu gratis in voor onze nieuwsbrief.
Foto: Eigengemaakte foto Ruben Scheurwater