Geart Jorritsma heeft afgelopen editie van de Enschede marathon zijn debuut op de marathon gemaakt en meteen gewonnen. Onderstaand een verslag van de wedstrijd door Geart:
Op vrijdag 8 maart had ik een gesprek met mijn trainer Honore Hoedt om een plan te maken voor de komende periode voor trainingen en wedstrijden. Het NK cross in Kraggenburg was net achter de rug en het was tijd om nieuwe doelen te stellen. Na een tijdje stelde Honore voor om eens te gaan proeven aan de marathonafstand. Uit eerdere trainingen was gebleken dat de marathon uiteindelijk waarschijnlijk wel mijn hoofdafstand zou gaan worden, dus waarom niet eens proberen?
Al snel viel de keuze op de Enschede marathon, de oudste marathon van Nederland, waar de focus van de organisatie op een snelle vrouwenrace ligt waardoor ik mooi in een door tempomakers aangevoerde groep zou kunnen aansluiten.
Het enige puntje was dat er nog maar zes weken waren om specifiek voor te bereiden, daarnaast stonden er in deze weken ook nog twee andere wedstrijden gepland, waardoor het niet een heel specifieke voorbereiding mocht worden genoemd.
Het eerste plan was om op een tijd van 2.30 weg te gaan. De trainingen sloegen echter goed aan en toen bekend werd dat de hazen op 2.25 zouden vertrekken, was de keuze snel gemaakt om in deze groep mee te gaan. Uiteindelijk werd het toch schema 2.27, wat helemaal perfect was.
Na de start liep ik al snel samen met Fabian Ten Kate (zoon van eerder winnaar van de Enschede marathon Marti ten Kate) achter een haas voor een groep snelle vrouwen. Doordat de marathon tegelijk met de halve marathon start, weet je in het begin niet precies wie je concurrenten zijn en liepen er veel lopers voor ons. Het tempo voelde wel erg makkelijk aan, zelfs een beetje te makkelijk, na twee kilometer toch de tempomaker even gevraagd of we wel snel genoeg gingen. Toen bleek dat we in de tweede groep liepen en dat de 2.27 groep eigenlijk een stuk voor ons uitliep, oeps! Gelukkig was het nog vroeg in de race en konden Fabian en ik redelijk snel alsnog in de juiste groep aansluiten.
Iedere vijf kilometer staat er een drankpost waar je je eigen aangeleverde bidon van een tafel kon pakken. De bidons stonden echter dicht op elkaar, waardoor het met een snelheid van 17 kilometer per uur een flinke uitdaging was om het flesje te pakken. Na de eerste twee drankposten te missen had ik na 15km het trucje door en was het een kwestie van zo veel mogelijk ontspannen en zo fris mogelijk op 35km aankomen, want daar begint de marathon pas.
Het leuke aan de marathon is dat het tempo relatief een stuk lager ligt dan tijdens kortere wedstrijden, waardoor je onderweg nog een beetje kunt praten met je collega hardlopers en af en toe een highfive aan een groepje kinderen langs de kant kunt geven. Toen de halve marathon lopers waren weggevallen werd het duidelijker hoe de wedstrijd eruitzag. Erwin Harmes uit Zeeland was eerder weggelopen, maar inmiddels teruggehaald. De Belgische loper Benny Fischer liep nog voor ons, maar begon ook langzaam terug te vallen. Even na het 30 kilometer punt haalden we ook Benny in en was onze groep plotseling de kopgroep geworden.
Toploper Bart van Nunen had me eerder tijdens een duurloop verteld dat je benen na 30 kilometer een beetje raar zullen voelen, maar dat je nog het gevoel moet hebben te kunnen versnellen. Ik checkte eens goed hoe mijn benen voelden en concludeerde dat ze nog verrassend fris waren. Eerder was mijn plan om, als ik me goed zou voelen, op 30 km te gaan versnellen. Nu miste ik op het 30km punt opnieuw een drankpost en was de laatste tien kilometer met een stevige tegenwind, toch nog even afwachten.
Bang om door te weinig te drinken de man met de hamer tegen te komen vroeg ik mijn vader om vooruit te fietsen naar de volgende drankpost om daar mijn bidon aan te geven, om zeker te zijn dat ik niet ook deze zou missen. Voor de drankpost plaatste ik een versnelling om niet in het gedrang van de groep te zitten en de bidon goed aan te kunnen pakken. Dit voelde erg goed, meteen na het aanpakken van de bidon versnelde ik hard door, nam een paar slokken en gooide de fles weer weg. Na even achterom kijken bleek dat ik een mooi gat had geslagen. Nu kwam de mogelijkheid om te winnen toch wel dichtbij en was het een kwestie van focussen en in een mooi tempo doorlopen.
Toen duidelijk was dat de winst binnen was heb ik op 40 km een Fries vlaggetje aangepakt (blijf toch een geboren Fries) en zonder al teveel te forceren gefinisht met een eindtijd van 2,26,34. Een beter debuut had ik me niet kunnen voorstellen!
Geart Jorritsma
Bron: PK Runningshop (partner van Hardloopnetwerk)
Op 8 juni biedt PK Runningshop een gratis core-clinic aan! Wil je daarbij zijn? Klik hier voor meer info.