Joyce Pots liep afgelopen zondag de Amsterdam Marathon. Ondanks dat de voorbereiding voor deze marathon minimaal was, pakte haar eindtijd toch heel goed uit. Toen ze de klok in het stadion zag besefte ze pas dat ze een dik persoonlijk record had gelopen. Haar verhaal.
Door de redactie
Kun je ons meenemen in jouw marathon?
Op de dag van de marathon ging de wekker vroeg, om 6 uur stond ik naast mijn bed. Ik wilde om half 7 in de auto zitten want het is bijna 1,5 uur rijden naar Amsterdam vanuit mijn huis. Ik had nog wel naar een hotel gekeken, maar deze waren een beetje te prijzig voor mijn budget. Wanneer ik in Amsterdam aangekomen ben voel ik vlinders, maar heb ook hoge nood ik loop daarom snel naar de sporthallen Zuid zodat ik naar het toilet kan gaan. Ik ging naar de KLM lounge waar ik als gast gebruik van mocht maken en maakte mij daar verder klaar. Nadat ik mijn startnummer had opgespeld mijn trainingsbroek weer in mijn tas had gedaan was het tijd om het Stadion in te gaan. Ik kwam al vrij snel in contact met een loopmaatje waarvan ik wist dat ze ook deel zou nemen aan de marathon. We spraken ene plek af zodat we onze zenuwen nog even konden delen. Ook moest er natuurlijk een foto samen gemaakt worden en uiteindelijk in het startvak besloten we het begin toch samen te gaan lopen. Ik zou me aanpassen aan het tempo van haar want ik had geen tijdsdoel deze dag. Mijn doel was zoveel mogelijk genieten van het feit dat ik een marathon aan het lopen ben. ‘This is the moment’ van Renee Frogers heeft sinds zondag voor mij een nieuwe betekenis gekregen. Ik geef toe het was geen Lee Towers maar zeker wel bijzonder! Wanneer het startschot heeft geklonken ben ik een beetje verrast. Ik had een knal o.i.d. verwacht. We liepen vrolijk en half dansend in het startvak naar de startboog en toen was het zover. De energie en het blije gevoel het was heerlijk om het stadion uit te lopen en deze challenge met mijzelf aan te gaan. DOEL genieten.. TIJD onbelangrijk! Al kletsend gingen we de eerste kilometer door, ook bij 5 km was het gesprek nog in volle gang. De kilometers leken op dit moment nog voorbij te vliegen. Ik dacht nog bij mijzelf dat ik daar maar extra van moest genieten, op het einde zou dit vast anders zijn. Het lukte mij goed om te genieten van de omgeving waar we liepen, al moet ik zeggen dat dit ook mede door het publiek kwam. Er stonden zoveel mensen langs de kant en dat op deze vroege zondagochtend. Lichtelijk verbaasd was ik daarover wel want ik kon mij niet herinneren dat dit andere jaren tijdens de 8 of de halve marathon ook zo was. Alleen tijdens het laatste stuk van de halve vanaf het rijksmuseum ongeveer, maar nu al voordat we Amsterdam uit gingen, er stond zoveel publiek wat was dat gaaf. Ik voelde me echt fit. Bleef ook maar doorkletsen en begon al hardop te dromen van de finish. Op dat moment waren we net bij 15 km.
Een van de mooiste stukken van de marathon brak aan. We liepen langs de Amstel en aan de overkant zag je de toplopers al lopen, onwerkelijk ze leken zo dichtbij maar waren toch al 10 km verder dan wij op dat moment. Er was live muziek op een boot en de sfeer bleef positief tijdens dit stuk. Het publiek was in mindere mate aanwezig dan in Amsterdam zelf maar de mensen die er stonden moedigden iedereen enthousiast aan! Ik dacht alleen maar wat is dit leuk! Wanneer ik de brug over de Amstel zie begint voor mijn gevoel daar de terugweg. Ik weet dat dit niet zo is want we zijn nog niet eens op 20 km maar het voelt zo fijn dat ik een klein feestje vier met het publiek ik geef ze high fives wanneer ik die brug afloop. Op het halve marathon punt mis ik even wat muziek maar ik loop nog steeds samen en we vieren ons eigen feestje wel. Tot aan de 30 km lopen we samen en dan neem ik afscheid van haar. Ik vind het tempo echt lekker en besluit erop door te lopen. Ik geniet nog steeds 100% en heb me nog niet afgevraagd waarom ik nou weer voor deze afstand gekozen heb. Ja, het is ver en ja natuurlijk voel ik mijn benen maar mentaal zit ik er zo lekker in dat ik het allemaal van me af kan laten glijden. Dit is ook zichtbaar aan mij te zien want ik straal terwijl ik loop. (althans dat gevoel heb ik) ik loop met een hele brede glimlach op mijn gezicht en begin onbewust iets te versnellen. Ik haal veel lopers in en zie dat bij anderen de kilometers moeizamer verlopen.
Ik vind het tempo echt lekker en besluit erop door te lopen. Ik geniet nog steeds 100% en heb me nog niet afgevraagd waarom ik nou weer voor deze afstand gekozen heb.
Ik zet mijn mp3 speler aan en verbind mijn oortjes, ondertussen ren ik vrolijk door maar dan komt er toch wat frustratie. Na 30 seconden valt de muziek helaas al weg waardoor ik er toch maar voor kies om mijn telefoon met mijn oortjes te gaan verbinden. Gelukkig ligt er een externe batterij in mijn tas na de finish te wachten. We zijn ondertussen het saaiere stuk van de marathon voorbij. Het industrie terrein ligt al even achter ons en het begint weer drukker te worden langs de kant. De mensen blijven aanmoedigen en ondertussen lees ik de leukste teksten op verschillende borden. Een reclame bij een bushalte laat me hardop lachen.
Ik kijk uit naar het Rijksmuseum en het Vondelpark wetende dat het vanaf daar nog mooier gaat worden. Ik maak af en toe een praatje onderweg met andere lopers maar niemand die echt meer aanhaakt. Ik ben ontzettend aan het inhalen geslagen en besef dat ik in een mega runnershigh zit. Ik hoop dat deze nog volhoud tot aan het stadion want op dat moment moet ik nog 7 km. Bij het rijksmuseum staan de Running junkies te cheeren. Altijd een fijne cheerzone om doorheen te lopen ook tijdens de heenweg stonden ze er al! Daarna het vondelpark in. Ik geniet nog steeds en die runnershigh werkt ook nog lekker door. Wanneer ik eruit loop denk ik wel even, oef ik krijg het wat zwaarder, maar dat vind ik ook niet zo gek ik loop ondertussen met een pace van 5.30. Ik wordt emotioneel op km 41 en besef wat ik zojuist eigenlijk gedaan heb en wat ik nu aan het doen ben. Ik mag echter nog niet huilen ik moet nog finishen. Al ben ik er bijna en is dit al een hele prestatie. Ik heb ondertussen wel een hele hoge hartslag, ik wil dus iets rustiger gaan lopen maar die benen gaan voor mijn gevoel nog vanzelf. Wanneer ik langs de startvakken loop die vol staan met mensen die klaar staan voor de halve marathon zie ik zelfs nog 2 bekenden en roep hun naam en zwaai even snel. Dan door de laatste 500 meter. Mijn armen zijn al omhoog en ik ben mega trots. Ik denk niet na over versnellen of mijn tijd. Ik denk alleen, wat een geweldige mooie marathon heb ik nu mogen ervaren. Wat heb ik genoten. Ik loop het stadion in en daar vloeien de tranen. Ik ga de laatste 100 meter nog een sprint aan en wanneer ik gefinisht ben met mijn handen in de lucht huil ik van geluk.
Mijn armen zijn al omhoog en ik ben mega trots.
Ik heb niet alleen ontzettend genoten van deze marathon maar ook nog een hele vette PR gelopen genoten. Ik zag de stadion klok en die stond echt al een heel eind onder mijn PR die ik in Rotterdam had gelopen toen liep ik 4.16,12. Ik kijk op mijn horloge en zie daar 4.02,11 staan en op het moment dat ik een filmpje op Instagram wil posten verschijnt er in beeld mijn eindtijd als mededeling van de marathon app. 4.02,09 . Ongelofelijk, ik ben zo ontzettend trots maar ook zo ontzettend blij, ik heb mijn doel namelijk zo hard gecrusht! Ik heb echt van genoten van het hele gebeuren. Natuurlijk maak ik nog even een foto en haal dan mijn fel begeerde medaille op. Wanneer ik deze om mijn nek heb is mijn Amsterdam marathon collectie compleet! In 3 jaar alle 3 de afstanden gelopen! Wauw ik weet nog hoe ik over een marathon dacht toen ik aan de 8km voor het eerst mee deed en vandaag heb ik hem heerlijk gelopen! Alles zat mee vandaag voor mij! Yes
Hoe zag je voorbereiding er voor de marathon uit?
De voorbereiding voor deze marathon was eigenlijk minimaal. Ik ben iemand die minimaal 3 keer in de week naar buiten gaat voor een training waardoor mijn basis goed is. Ik had echter 2 weken de tijd om deze marathon voor te bereiden, dit maakte dat ik verschillende schema’s naast elkaar heb gelegd en daar een soort van middenweg in heb gevonden. Iets wat bij mij past en wat werkt. Ik heb 1 duurloop gelopen van 28 km en daarna was het al taper time. Niet iets wat ik iedereen kan aanraden, maar omdat ik het weekend van Disney zo lekker had gelopen had ik er vertrouwen in. Bovendien was mijn doel genieten van deze marathon een revanche nemen op mijn gevoel wat ik na de marathon van Rotterdam had overgehouden. Dat het echter zo goed zou gaan had ik niet durven dromen.
Wat deed je een dag voor de wedstrijd?
De dag voor de Amsterdam marathon kwam ik uit een slaapdienst van mijn werk. Ik werk namelijk op een 24 uurslocatie voor jongeren met een lichtverstandelijke beperking en/of gedragsproblemen die trainen naar een zo zelfstandig mogelijk leven. Vanuit daar reed ik met de auto naar Amsterdam een
rit van een uur om mijn startnummer op te halen. Het was druk, iets wat te verwachten is op zaterdagmiddag maar ik liet het allemaal op me af komen. Het was niet de eerste keer dat ik in Amsterdam een afstand liep dus ik wist hoe de sporthal ingedeeld was. Ik haalde mijn startnummer op en nam uitgebreid de tijd op de Expo. Ik vind het altijd zo leuk om met bedrijven die er staan in gesprek te gaan en hun producten te bekijken en eventueel aan te schaffen! 2,5 uur later zat ik in de auto terug naar huis, een iets langere rit dan de heenweg. Eenmaal thuis maakte ik een lekkere pasta klaar en ging ik bezig met mijn marathon playlist die ik wilde luisteren onderweg. Mijn horloge, oordopjes en mp3 speler gingen aan de lader. In de avond controleerde ik mijn tas voor een laatste keer. Het plan was vroeg te gaan slapen dus ging ik bijtijds naar bed.
Het was druk, iets wat te verwachten is op zaterdagmiddag maar ik liet het allemaal op me af komen.
Wat wil je lopers meegeven die voor het eerst een marathon lopen?
De hele weg naar je marathon toe leef je naar dit ene moment uit! Focus je niet te veel op je tijd of op een ander maar geniet van deze laatste dag van al je trainingen. Je eerste marathon is iets wat je altijd bij blijft, als je ervan geniet gaat het ook zoveel sneller. Ze zeggen wel eens je rent harder als je lacht. Ik denk dat dit zeker zo is.
Welke marathon zou je ooit nog willen lopen?
Dit is een hele moeilijke vraag want ik kan echt van alles opnoemen. New York was mijn droom marathon maar het lijkt me ook echt wel heel gaaf om in Disney world de marathon te volbrengen. Ook zou ik wel heel graag een marathon ergens in Azië willen lopen. Ik weet niet waarom ik heb daar zelf nog nooit een wedstrijd gelopen, maar de cultuur en de landen die ik daar al heb mogen bezoeken vind ik zo mooi en bijzonder dat een Marathon op dat continent ook vast een hele mooie zal zijn. Ook lijkt de marathon van Ibiza mij erg mooi maar ook vooral heel pittig aangezien de hoogtemeters op het eiland. Genoeg wensen dus zoals je al kunt lezen. Wat betreft de Nederlandse marathons is er niet 1 specifiek die nog op mijn wensenlijstje staat. Ik wil echter ook niet zeggen dat ik er geen meer in Nederland ga lopen.
Foto’s: PR Joyce