Job IJtsma is gestopt als topatleet. Verrassend, want de middellange afstandsloper won dit jaar drie NK-medailles op de baan en is pas 24 jaar. Maar grote drijfveren misten. Hoe het niet thuis voelen in Kenia de allrounder van Team4Mijl aan het denken zette.
Zaterdag kondigde je op Instagram aan afscheid te nemen van de topsport. Hoe voelde dat, toen dat bericht eruit was?
‘Het begint steeds wat definitiever te voelen dat ik echt ben gestopt. Ik heb het besluit ongeveer een maand geleden genomen en toen voelde het eigenlijk nog steeds een beetje alsof ik nog in m’n offseason zat. Naarmate je het er met meer mensen over hebt, begint het steeds echter te worden. Na het bericht kreeg ik voornamelijk de vraag waarom ik ben gestopt. Ik denk dat het nu wel echt definitief voelt.’
Lees ook: Tesfu & Koster beste Nederlanders in door Ethiopiërs gewonnen Dam tot Damloop
Wat zette je aan het denken?
‘Afgelopen winter was ik in Kenia in voorbereiding op het indoorseizoen met teamgenoot Nik Lemmink. Ik was weer fit aan het worden na een jaar met twee vervelende blessures. In januari een ingescheurde enkelband en in mei een ingescheurde kuit. Toch begon ik daar een beetje te twijfelen of ik het lopen nog wel leuk vond. Ik voelde me niet echt thuis daar. Een beetje dommig voelde ik me dat ik me zo serieus nam: helemaal naar Afrika om te trainen. Het voelde een beetje nutteloos en dat had ik daarvoor eigenlijk nog nooit zo gevoeld. Maar ik wilde niet bij de eerste, beste twijfel stoppen, dus besloot ik het indoorseizoen nog even aan te kijken. Dit ging erg goed, met twee bronzen plakken (3000 en 1500 meter) bij het NK indoor. Dit gaf me toch wel weer een boost. Ook het outdoorseizoen ging erg goed, maar ik merkte toch nog steeds wel dat ik er niet echt plezier in had. Voordat de wedstrijden begonnen, merkte ik hoe lekker ik het vond om gewoon leuke dingen te doen. Het idee om weer een nieuw trainingsblok in te gaan gaf me een benauwd gevoel. Toen heb ik de knoop doorgehakt om te stoppen.’
Was er één moment dat de definitieve doorslag gaf om te stoppen?
‘Toen ik in Kenia zat, heb ik op een dag in januari over mijn twijfels gepraat met mijn coach Eddy Kiemel. Die vertelde me toen dat er vanzelf een moment komt dat je je realiseert dat het tijd is om te stoppen. Dat moment kwam voor mij toen ik weer zou moeten gaan beginnen met het opbouwen richting het indoorseizoen. Ik zag het niet zitten om weer te beginnen nadat ik een maand niet had getraind. Andere jaren kreeg ik na twee weken niks doen eigenlijk meteen weer zin om aan de bak te gaan. Toen ik realiseerde dat dat nu niet het geval was, dacht ik aan wat Eddy mij een dik halfjaar geleden vertelde.’
Stop je nu ook helemaal met de atletiek?
‘Ik blijf nog wel hardlopen, omdat ik wel fit wil blijven en het gezellig vind om met mijn oude teamgenoten bij te kletsen. Maar ik zal niet meer met spikes op de atletiekbaan staan. Ik zal vast nog wel recreatief wedstrijden lopen.’
Wat is de beste wedstrijd die je ooit beleefd hebt?
‘Ik denk het NK outdoor 1500 meter in juni. Voor de wedstrijd vertelde ik Eddy dat ik nog nooit zo zenuwachtig was voor een race als deze. Hij betwijfelde dit, omdat je die spanning voor de wedstrijd vaak wel vergeet als de race goed is gegaan. Toch denk ik nog steeds dat dit wel het geval was. We wisten dat het hard zou gaan in Hengelo, omdat er nog jongens waren die kans maakten op kwalificatie voor de Spelen. Ik vond dit prima en voegde lekker in in het treintje. Ik was alert en schoof mee wanneer het moest. Met een persoonlijk record van 3:37.20 minuten pakte ik mijn mijn eerste (en laatste) outdoormedaille op een NK. Mijn familie en vrienden waren erbij om het te vieren. Ik ben erg blij dat dit nog lukte in mijn laatste jaar.’
Lees ook: Vijf dilemma’s voor tweevoudig Paralympisch kampioene Fleur Jong: ‘Het verspringniveau mag omhoog’
Wat was een dieptepunt in de atletiek?
‘Ik denk dat dit afgelopen winter was in Kenia. Ik voelde me in Iten niet op mijn plek. Ik keek uit naar een maand lang lekker hard en gefocust trainen, maar vanaf het moment dat ik daar aankwam voelde dit niet zo. Ook omdat er weinig tot niks te doen was viel die maand me erg zwaar.’
Wat ben je van plan te gaan doen de komende jaren?
‘Ik zit nu in de afsluitende fase van mijn master Human Movement Science. Ik doe nu mijn afstudeeronderzoek in het revalidatiecentrum in Haren en hoop in februari af te studeren. Hopelijk kan ik een baan vinden binnen de revalidatie. Wat precies weet ik nog niet.’
Heb je het gevoel gehad veel te moeten laten voor de topsport de afgelopen jaren?
‘Eigenlijk heb ik tot dit jaar niet het gevoel gehad veel te moeten laten voor mijn topsport. Ik kon me wel redelijk goed afsluiten van het studentenleven. Ik hield wel echt van de structuur die topsport je geeft, maar het laatste jaar begon het vaker als een last te voelen. Ik had meer behoefte om spontaan leuke dingen te gaan doen. Tijdens de zware trainingsweken heb je daar gewoon echt geen energie voor. Ook merkte ik dat ik slordig was met mijn afstudeeronderzoek. Ik liep af en toe de kantjes eraf als ik het wat drukker had met atletiek. Dat vond ik erg vervelend.’
In welke mate ga je jouw team nog volgen / ondersteunen de komende jaren? En de atletiek?
‘Bijna al mijn vrienden ken ik via Team4Mijl, dus hen zal ik ongetwijfeld nog gaan volgen. Daarnaast vind ik af en toe hardlopen nog steeds leuk, dus ik zal zo nu en dan nog wel een baantraining meedoen. Op deze manier blijf je wel betrokken en krijg je de meeste uitslagen nog wel mee. Natuurlijk zal ik de Diamond Leagues en toernooien nog volgen.’
De Hardloopnetwerk nieuwsbrief lezen? Ontvang elke maandag de hoogtepunten van afgelopen week in je mailbox.
Foto’s: Erik van Leeuwen & Coen Schilderman
- Job IJtsma stopt: ‘Het voelde ineens nutteloos’
- Tesfu & Koster beste Nederlanders in door Ethiopiërs gewonnen 38e Dam tot Damloop
- Vijf dilemma’s voor tweevoudig Paralympisch kampioene Fleur Jong: ‘Het verspringniveau mag omhoog’
- Barkley droom van Hinke Schokker na Nederlands record 100 kilometer
- Loop hard tegen borstkanker