Taboe in de sport: atletes die zich uithongeren om zo licht mogelijk aan de start te staan. Afstandsloopster Jip Vastenburg leefde lang als een topsporter met anorexia. De gevolgen: een verstoorde hormoonspiegel, blessures en depressies.
Jonge atletes die veel sporten en weinig eten, lopen het risico hun lijf blijvend te beschadigen. Doordat ze te weinig voeding binnen krijgen in een belangrijke groeiperiode, kunnen ze allerlei problemen ontwikkelen waardoor ze op latere leeftijd langdurig geblesseerd en mogelijk zelfs onvruchtbaar kunnen worden. Die waarschuwing doet Jip Vastenburg, een van de beste langeafstandsloopsters van Nederland.
Vastenburg spreekt uit ervaring. Lange tijd stond ze niet stil bij de nadelige effecten van haar topsportkeuzes. Ze wilde zo licht mogelijk zijn om goed te presteren en werd daardoor acht jaar niet ongesteld. Haar keukenweegschaal ging altijd mee op reis. ‘Mijn weegschaal was heilig. Ik at volgens een strikt schema. Precies zoveel gram havermout in de ochtend. Dan twee boterhammen als lunch. Na de training 200 gram yoghurt. Na het avondeten at ik niets meer. Ik snoepte nooit. At nooit chocola, nooit pizza, nooit iets ongezonds. Terwijl ik wel 160 kilometer per week trainde.’
Lees dit uitgebreide interview met Jip Vastenburg verder in de Volkskrant