Afgelopen zondag was het weer zover: de Diamond League in Stockholm. Een geweldige wedstrijd met veel goede prestaties, maar er zat ook een mindere kant aan de wedstrijd. Namelijk het verspringen. De organisatie dacht een goed nieuw format te hebben bedacht, maar daar waren de verspringers het niet mee eens.
Door: Tjalling Galema
De innovatie die de organisatie had bedacht was: Na vijf sprongen de beste drie springers nog een ultieme finale sprong te laten doen – alle vorige pogingen niet meegenomen – om zo de winnaar te bepalen. Dit viel niet in de smaak bij de atleten.
Verspringen is een onderdeel, waarbij de atleten zes rondes lang springen om de verste afstand te springen en de winst wordt soms beslist op enkele centimeters. De atleten nemen grote risico’s om zo ver mogelijk te springen, zo worden er vaak foutsprongen gemaakt, omdat de atleet te ver met de voet over de balk is. Bij het nieuwe format krijgen de beste drie atleten nog een laatste sprong voor de winst, alleen het verschil met voorheen? Alle andere sprongen van de vorige vijf rondes tellen niet mee en er mogen maar drie atleten meedoen in plaats van acht. Heeft men een wereldrecord gesprongen? Telt niet mee voor de laatste sprong en dus ook niet voor de winst. Alle drie atleten beginnen op nul.
De atleten hebben veel aan te merken op dit nieuwe format. The Athletic Associaton had geïnformeerd bij de atleten wat ze van het format vonden en 87% vond het concept niet goed. Bij deze groep zaten ook atleten die meededen aan de Diamond League in Stockholm. Regerend Olympisch verspring kampioen Tianna Bartoletta zei: ‘Het probleem is dat ze proberen om het evenement interessanter te maken, door de inspanning van de meerderheid van het deelnemersveld te verminderen en nepdrama te creëren met een mini-finale in de laatste ronde.’
Zelfs de winnaar van dit format, Zuid-Afrikaan Ruswahl Samaai vond het niks. Hij won in de laatste ronde met een afstand van 8,09m, terwijl Thobias Montler al voor de finale 8,13m had gesprongen. En dus won Samaai uiteindelijk, niet eens met de verste afstand. Hij zag de teleurstelling in de ogen van Montler na de laatste poging en vond het niet eerlijk. Volgens Samaai bracht het geen spanning, maar alleen teleurstelling.
Uitslag werd dus als volgt:
1. Ruswahl Samaai 8.09m
2. Thobias Montler 8.13m
3. Kristian Pulli 8.02m
Zeventien maal Nederlands kampioen hink-stap-sprong Fabian Florant zei het volgende hierover: ‘Tijdens deze pandemie is elk format en competitie beter dan niks. Het format is uitdagend voor atleten, omdat sommige atleten ook beter presteren in de laatste ronde. Maar als je al uitgeschakeld bent voor de laatste ronde is dat natuurlijk moeilijk, omdat we het normale format gewend zijn. Het nieuwe format kan ook erg frustrerend zijn voor de atleten.’
FBK Games
Er is al vaker geëxperimenteerd met innovaties bij het verspringen. Zo had de FBK Games vorig jaar bedacht om na de drie regulieren sprongen naar een knock-out fase te gaan. Waarbij de nummer 1 in de tussenstand tegen de nummer 8 ging, nummer 2 tegen de nummer 7, enzovoorts. De winnaars gingen naar de halve finale en de winnaars daarvan sprongen in een laatste sprong om de winst. De atleten springen hier meer om de volgende ronde te halen, omdat het bij een foutsprong al klaar is. Winnaar en wereldkampioen Luvo Manyonga vond het minder.
‘Heel leuk die druk om tegen elkaar te springen, maar het doel was nu geldig springen en niet zo ver mogelijk springen. In dit format betekent een fout direct het einde. Ik hoop niet dat we dit vaker gaan doen’, aldus Manyonga.
Ook Florant vond deze opzet minder. Als je uitgeschakeld wordt krijg je geen/minder geld en sommige atleten presteren eenmaal beter in de laatste ronde, maar als je de kans niet krijgt. ‘Het neemt ook geld weg van de atleten, wat het moeilijk maakt om zo’n format/innovatie te steunen vanuit het perspectief van een atleet.’
Het lijkt dat organisatoren niet goed naar de atleten luisteren voor de innovaties die ze willen doorvoeren. Het belangrijkste is dat de atleten content zijn met hoe er met hun onderdeel wordt omgegaan. En niet te innoveren ten koste van de atleten en de sprongen die ze leveren.
- City Trip Londen
- Een dag in Falésia met Laura de Witte
- ‘Wereldreiziger’ Eugene Omalla hoopt in Nederland verder te timmeren aan atletiekcarrière
- Karsten Warholm: ‘Het hoort ook bij topsport om geregeld risico’s te nemen’
- Jonatan Venema: Dé ontdekking van Rotterdam 2024