Nog nooit combineerde een vrouw de 1500, 5000 en 10.000 meter op de Olympische Spelen. Laat staan dat iemand een medaille won op deze drie verschillende afstanden. Tot vandaag. Sifan Hassan sluit haar unieke trilogie in Tokio af met goud op de 10.000 meter.
De laatste race van ‘haar’ Olympische Spelen. Met enige vermoeidheid staat ze aan de start, want voor de 10.000 meter wist ze de series van de 5000 en 1500 meter, de finale van de 5000 meter en de halve finale van de 1500 meter te volbrengen. In 9 dagen tijd liep Hassen meer dan 61 rondes op de baan in Tokio. Bijna ging het mis, toen ze in de serie van de 1500 meter, met een ronde te gaan, ten val werd gebracht op het tartan. Maar ze knokte zich terug op z’n Hassans door ook de winst in de voorrondes mee te pakken. En bijna ging het nog mis voor de start van het toernooi. Na de serie van de 5000 meter greep de 28-jarige geboren Ethiopische namelijk naar haar been. Wat blijkt: vanaf de eerste dag loopt Hassan al met pijn rond. Ze kampt met haar grote lendenspier, tussen de bovenkant van het dijbeen en de onderzijde van de wervelkolom. De vraag was of ze überhaupt kon deelnemen aan de Olympische Spelen. Maar Sifan zou Sifan niet zijn als ze niet gewoon haar eigen weg kiest. Net zoals ze dat deed voorafgaand aan de Spelen. Ze liet zich niet van de wijs brengen en zag een unieke trilogie in het verschiet op de 1500, 5000 en 10.000 meter. Meer dan 61 rondes op de atletiekbaan tijdens één Olympische Spelen. Iets waarin geen enkele vrouw, en bijna geen enkele man, haar ooit is voorgegaan.
Hassan na het winnen van goud op de 10.000 meter: ‘Ik ben zo blij, ik heb er geen woorden voor. Ik ben gewoon zo dankbaar en ik denk niet dat ik het beter had kunnen doen dan dit. Tijdens de medailleceremonie dacht ik: het is voorbij. Nu kun je slapen! Maar ik ben super blij!’
Terug naar de 10.000 meter: de afstand die Hassan een mooi slotakkoord zou moeten brengen. Na goud op de 5000 en brons op de 1500 meter gaat ze voor niets minder dan een tweede Olympische titel. Geduldig blijft ze, eerst in de staart en daarna tussen de ‘concurrentes’, wachtend op de aanval van haar vijand. Ze moet zien af te rekenen met wereldrecordhoudster Letesenbet Gidey. Attent van voren is Hassan er als de kippen bij in de laatste van 25 rondes. Met nog 120 meter te gaan komt Hassan langs zij. De Bahreinse Kalkidan Gezahegne kan verrassend goed meekomen, maar is niet opgewassen tegen de overtuigende eindsprint van Sifan Hassan. Voor even is de vermoeidheid van de afgelopen dagen weg. Wederom een dreun in het gezicht van haar concurrentes. 29 minuten, 55 seconden en 32 honderdsten. Wederom Olympisch goud voor Nederland!
Coach Rowberry
Haar coach, de Amerikaanse Tim Rowberry, aanschouwde het slotstuk van Hassan vanaf de zijkant in het Olympisch stadion. ‘Ik was een beetje nerveus over de Bahreinse atleet, omdat ze er zo sterk uitzag. Sifan en ik hadden een paar maanden geleden haar tijd op de 10 kilometer opgemerkt. Ik barstte in huilen uit nadat ze had gewonnen. Het is een lange, stressvolle en onzekere reis geweest. Mijn eerste ervaring als assistent-coach een paar jaar geleden eindigde in het vallen van mijn atleet met nog 100 meter te gaan, dus nu ben ik tot de laatste meters angstig.’ Zorgelijk was niet de hitte en hoge luchtvochtigheid, maar vooral de pijn die Sifan kreeg in de laatste stap voor haar eerste race. ‘Het gebeurde slechts 30 seconden voordat ze de baan betrad. Dat was één van de meest stressvolle races om naar te kijken van mijn leven. Er waren punten waarvan ik niet kon zien of ze in orde was en ik dacht op een gegeven moment dat ik haar misschien moest zeggen dat ze moest stoppen, voordat ze zichzelf zou verwonden. Na het goud op de 5000 meter duurde het twee uur om media-interviews en dopingtests af te nemen. We kwamen na twee uur ’s nachts terug in het Olympisch hotel, waren iets na drie uur ’s nachts klaar met eten en daarna had ze een massage na vier uur. Vanaf dat moment sliep niemand van ons regelmatig, dus leefden we van dutjes. Ik wist niet wat ik moest verwachten, aangezien ik nog nooit een Olympische Spelen heb meegemaakt, maar het was stressvoller dan ik me kon voorstellen. Ik bleef maar dagdromen over hoe het precies hetzelfde is als het spel Legend of Zelda, waarin je elke dag deze tikkende klok hebt voordat de maan op de aarde neerstort als je niet alles op tijd reset’, lacht Rowberry. Ik was op een avond veel te lang wakker om daarover na te denken.’
Wereldrecords
Nu gaat Hassan er even tussenuit, ze gaat op bezoek bij vrienden in Nederland. Maar haar volgende race staat alweer te wachten: de Diamond League in Eugene op 22 augustus. ‘We hebben dus veel zorgvuldig werk te doen om haar hersteld en weer op het goede spoor te krijgen’. En dan nog even over haar blessure. ‘Sifan bereikte deze finale met voldoende herstel dat ik me geen zorgen meer maakte. Ik heb haar been elke dag zelf afgeplakt en het ging geleidelijk beter.’ Hassan heeft twee Olympische titels op zak, maar wil dit jaar graag nog wereldrecords nastreven. Zo wil ze in september in Brussel het wereldrecord op de 10.000 meter, dat Gidey van haar heeft afgepakt, terugpakken. ‘Maar we zullen moeten zien hoe snel ze terugveert’, aldus haar coach. ‘Ik probeer mijn verwachtingen laag te houden, want het is al een zwaar seizoen geweest en ik moet ervoor zorgen dat ze helemaal gezond is.’
Foto’s: Orange Pictures, BSR Agency en Erik van Leeuwen
- De favoriete alternatieve trainingen van Niels Esmeijer
- Deze 10-kilometerwedstrijden mag je niet missen deze winter
- Rising Star: Jochem Wiersma
- Kiplimo verpulvert eigen wereldrecord in Zevenheuvelenloop
- Doe de test: welke supplementen kunnen jou helpen?