Ruim 25 kilometer zat Frank Futselaar tijdens de Londen Marathon op schema voor Olympische kwalificatie. Daarna gooide de regen roet in het eten en moest de 29-jarige atleet vanwege kramp zijn limietpoging staken. Wij belden hem op voor een terugblik op de race en spraken met hem over zijn volgende doel: de Valencia Marathon.
IJsdansen
‘Het is natuurlijk balen dat het zo is verlopen’, kijkt Futselaar terug in het atletenhotel op ongeveer veertig kilometer van Londen. Na 29 kilometer stapte hij rond 12:30 uur uit bij London Marathon. Lange tijd koersde hij in de derde groep af op de Olympische limiet. ‘Het ging eigenlijk hartstikke goed en ik voelde mij ook heel goed. Ik zat er tot 25 kilometer super ontspannen bij. Toen we doorkwamen bij de halve marathon had ik niet ineens per se de tijd door. Ik zat lekker in de groep. Vanaf 25-26 kilometer begonnen mijn spieren een beetje te verkrampen. Beide kuiten begonnen tikjes te geven. Ik dacht nog: even een beetje voorzichtig, een beetje erdoorheen en dan kan ik weer door. Maar dat werd steeds erger en het ging ook door naar mijn hamstrings, waardoor ik bij kilometer 28 een soort van aan het ijsdansen was. Elke stap die ik maakte zorgde voor lichte kramp. Ik moest het als het ware ontwijken om geen grote kramp te krijgen. Ik kon niet meer normaal lopen, dus toen heb ik geprobeerd de kramp weg te schoppen door met een luchtbeweging mijn benen los te schudden. Dat lukte niet, want het bleef komen. Bij elke stap op een gegeven moment. De kou en de regen gingen echt teveel in mijn benen zitten. Heel erg balen, want qua conditie voelde het hartstikke goed. Maar de kou kwam echt teveel in mijn benen door de regen. Dat is wel jammer, maar ik ben wel redelijk fris uitgestapt, dus ik denk dat ik goed kan herstellen hiervan. Ik heb geen blessure.’
‘Bij kilometer 28 was ik een soort van aan het ijsdansen. Elke stap die ik maakte zorgde voor lichte kramp. Ik kon niet meer normaal lopen.’
Veldslag
Toch heeft Futselaar genoten van de bijna 20 rondjes rondom St. James’s Park. ‘Het eerste uur vloog voorbij en het was geweldig om onderdeel te zijn van het evenement. Het tempo zat er perfect in en de groep had heel veel rust, dus wat dat betreft was alles helemaal goed. Ik ben wel blij dat ik op tijd ben uitgestapt, want iedereen die door is gegaan, heeft ook bijna moeten uitstappen of heeft het niet gehaald. Ik ben er fris uitgekomen. Het was echt een veldslag. Ik heb nog dekens om andere atleten heen moeten leggen die verkrampt waren en die bijna onderkoeld waren. Van mijn groep hebben uiteindelijk maar drie man van de twintig de finish gehaald. ‘Echt balen dat die kramp er kwam, want ik was er gewoon klaar voor.’ Door zijn focus had de atleet van Running Team Liemers eigenlijk helemaal niet door dat het regende. ‘Ik had natuurlijk wel door dat mijn kleren nat waren, maar ik was helemaal niet bezig met de regen en de temperatuur. Ik was gewoon lekker bezig met het tempo, maar ondertussen regende het en was ik zeiknat. Het overviel mij een beetje vanaf 25 à 26 kilometer. Ik dacht toen: ‘’oké, ik heb het echt heel erg koud. Mijn benen hebben het heel erg koud, die willen niet meer.’’ Ik was niet met de regen bezig, maar de kou in mijn spieren heeft er voor gezorgd dat die gingen verkrampen. Het is een schrale troost dat het bij heel veel gebeurde, maar dat maakt het niet minder balen dat ik het niet heb laten zien in de eindfase’, laat de atleet weten terwijl hij op zoek is naar de eetzaal in het hotel waarin hij verblijft. ‘Het is echt een ziek groot paleis waar we in zitten. Een fantastisch hotel in een oud Engels landhuis. Ik moet naar mijn kamer soms 300 meter lopen’, lacht Futselaar. ‘Het is heel bijzonder, echt een ervaring.’
Valencia
Futselaar is niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Hij ziet de London Marathon als een leermoment en gaat de wedstrijd gebruiken als een snelle training (29 kilometer liep hij gemiddeld in 3:07/km). Hij heeft de volgende marathon alweer op het programma staan. ‘Op naar Valencia‘, roept hij positief. ‘Hopelijk kan ik daar wel mijn niveau laten zien tot het eind.’ Futselaar staat al ingeschreven voor de eliterace in de Spaanse stad. In Valencia hoopt hij wel onder de Olympische limiet van 2 uur, 11 minuten en 30 seconden te lopen. ‘Het staat vast dat ik daar mag lopen, dus dat is wel heel erg fijn.” Eerst gaat Futselaar goed herstellen van zijn regenachtige race in Londen. ‘Even kijken hoe ik hier uitkom en dan weer snel opbouwen. Valencia is al over twee maanden, dus dat komt wel snel. Maar de schade is beperkt, zeker weten.’
- Een dag in Falésia met Laura de Witte
- ‘Wereldreiziger’ Eugene Omalla hoopt in Nederland verder te timmeren aan atletiekcarrière
- Karsten Warholm: ‘Het hoort ook bij topsport om geregeld risico’s te nemen’
- Jonatan Venema: Dé ontdekking van Rotterdam 2024
- 4 tips om te herstellen na een marathon