Dag 4 EK Indoor: Super Sunday

Zeer succesvolle slotdag van de Europese indoorkampioenschappen in Istanbul voor Nederland! Medailles waren er voor de 4×400 meter vrouwen en heren en bij het hoogspringen mannen en vrouwen en op de 60 meter horden voor dames. TeamNL sluit dit succesvolle toernooi af met zeven medailles en een tweede positie in het medailleklassement! Lees hieronder het verslag van dag 4.

Tekst: Eric Roeske

Lees hier: Alles EK Indoor atletiek 2023 in Istanbul

Vijf Nederlandse medailles erbij op slotdag

Er werden op de slotdag van de Europese indoorkampioenschappen in Istanbul maar liefst vijf medailles voor Nederland bijgeschreven, wat een totaal van zeven stuks opleverde: drie keer goud, drie keer zilver en één keer brons. Net zoveel als het vorige EK indoor van 2021 in het Poolse Torun. Daverende verrassingen waren er bij het hoogspringen, waarop Douwe Amels tien jaar na zijn gouden medaille bij de neosenioren (onder 23 jaar) goud veroverde met een hoogte van 2,31 meter en Britt Weerman zilver won met 1,96 meter. De 4×400 meter vrouwen was een demonstratie van overmacht van Lieke Klaver, Eveline Saalberg, Cathelijn Peeters en Femke Bol. Nadine Visser won zilver op de 60 meter horden, de mannen 4×400 meter vochten zich naar een bronzen plak.

Hoogspringgoud voor ‘Gouwe Douwe Amels’

Eentje die niemand aan zag komen was de overwinning van de 31-jarige Douwe Amels bij het hoogspringen. Met een beste seizoensprestatie van 2,25 meter reisde hij af naar Istanbul, waar hij zich gedecideerd plaatste voor de finale. Zondagavond liet hij zien waar hij toe in staat is. Na een persoonlijk record op 2,29 meter vloog hij over een razend knappe 2,31 meter en won goud. ‘Soms kan ik zoiets geks doen, het is leuk om zulke wedstrijden te kunnen springen.’ Amels was tien jaar lang de hoogspringer die op 14 juli 2013 in Tampere tijdens de EK onder 23 jaar goud won met een hoogte van 2,28 meter. Een hoogte waar hij tien jaar lang tegenaan hikte, tot 5 maart 2023. In die tien jaar verlegde hij zijn trainingsaanpak diverse keren, verbleef 4,5 jaar in Duitsland, maar kwam na zijn tweede enkeloperatie terug naar Nederland, waar hij terecht kwam bij Marlies Larsen, die hem ging trainen en tevens zijn fysio was.

‘Dit proces startte in 2020. Ik haalde de Spelen van Tokio niet en dat was een tegenvaller. Daarna zijn we opnieuw begonnen. Ik was eerst bij elke wedstrijd bezig met de druk om te winnen, zodat ik een succesvolle carrière had, en dat was een zware last.’ Dit indoorseizoen ging het heel goed, vond hij. En de finale zelf noemt hij een ‘overlevingsslag met veel foutpogingen’. Marlies raadde mij aan harder aan te lopen dan ooit, want snelheid is enorm belangrijk bij hoogspringen. Ik dacht ‘Let’s go, meer gas’ en dat leverde mij die 2,31 meter op.’

—

In aanloop naar Istanbul organiseerde hij en passant als voorzitter van de atletencommissie van de Atletiekunie ook de Giro 555 ondersteuningsactie door atleten en bond voor de aardbevingen in Turkije en Syrië, waardoor op iedere Nederlandse vlag na een medaille het logo van de landelijke actie was afgedrukt.

Britt Weerman stunt met zilveren hoogspringmedaille

Britt Weerman heeft een zilveren medaille veroverd bij het hoogspringen. Zij vloog samen met de Oekraïense Yaroslava Mahuchikh als enige over 1,96 meter. Mahuchikh sprong ook nog over 1,98 meter en stelde het goud zeker. Weerman evenaarde met haar hoogte haar eigen Nederlandse record dat ze eerder deze winter sprong. Vanaf de start van 1,80 meter gingen alle vijf hoogten in één keer goed.

Lees ook: Britt Weerman gaat na droomseizoen voor EK-medaille

Om tien voor half elf op zondagochtend stond ze helemaal ‘aan’ voor haar finale hoogspringen, vertelde ze met de zilveren medaille om haar nek. ‘Ik ben om kwart voor zeven vanochtend al opgestaan, en dat is echt vroeg voor mijn doen. Ik heb Red Bull gedronken om wakker te worden.’ Ze vertelde meer zenuwen dan anders te hebben gehad. ‘Maar dat werkte bij mij positief. Ik was bezig met mijn eigen wedstrijd.’ Op de vraag waarom ze als een koele kikker oogt vertelde ze nooit heel uitbundig te zijn, bescheiden zelfs. En over haar drie pogingen op 1,98 meter: ‘Die hoogte zat er wel in, dus binnenkort gaat dat wel lukken.’

Foto: Eric Roeske

—

Kennis bijspijkeren op wereldniveau

Haar coach Sybout Wijma wil samen met Weerman ‘kennis bijspijkeren op wereldniveau’. ‘Eerder dit jaar zijn we drie dagen bij de coach van Kasja Bergqvist in Zweden geweest. Deze Yannick Tregaro begeleidde onder ander Kasja, die sinds 2006 het wereldindoorrecord hoogspringen van 2,08 meter in bezit heeft. Zij was maar 1,75 meter lang, en Britt is 1,74 meter. Dat geeft aan dat er nog meer in zit.’ Ook nam Wijma wetenschapper Paul Bryce in handen. ‘Meten is weten’. Bij het trainen wordt gekeken naar een paar belangrijke componenten. ‘Naast algemene belastbaarheid betekent dit sterker worden in de krachtruimte, sprongkracht verhogen en tegelijkertijd haar sierlijkheid behouden.’ Volgens Wijma komt Weerman aardig in de buurt van de wereldtop. ‘Dat dit hier nu al gebeurt is fantastisch. We gaan rustig aan door ontwikkelen, er zit heel veel rek in. Op naar de twee meter.’ Getraind wordt in Thialf in Heerenveen. ‘Daar gebruiken we de warming-up hal van de schaatsers en er ligt een sprintbaan. Daar hebben we een hoogspringmat neergelegd. De trainingsfaciliteiten zijn voldoende, en Britt woont in Assen dus dat is goed te doen.’ Hij onderhoudt ook veel contact met de coaches op nationaal trainingscentrum Papendal. Komende zomer staat het behalen van een plak bij de EK onder 23 jaar in Finland op de kalender. ,’En daarna misschien de WK Atletiek. De limiet daarvoor is 1,97 meter maar via de ranking denk ik dat ze daar nu wel aan mee mag doen.’

Estafetteteams 4×400 meter blijven sterk presteren

Niemand die vooraf twijfelde aan het goud voor de estafettevrouwen, en aldus geschiedde. De overmacht was gigantisch. Op bijna drie seconden achter Lieke Klaver, Eveline Saalberg, Cathelijn Peeters en Femke Bol, die het Nederlands record met anderhalve seconde aanscherpten tot 3.25.66, kwamen andere landen als Italië en Polen pas over de finish. Van start tot finish leidden de oranje vrouwen, waarbij een glunderende Peeters het wisseldrama van de WK atletiek in Eugene definitief achter zich liet door een uitstekende race en wissels. Na afloop snelden de estafettemannen de baan op en werd een feestje gebouwd, vergelijkbaar met Tokio 2021, toen de vrouwen de zilveren medailles van de mannen omhelsden. ‘We steken elkaar heel erg aan met dit succes’, vertelde Saalberg. ‘We trainen zo hard met elkaar, dus is dat ook logisch’, vond Klaver. De mannen hadden niet de luxe zoveel beter te zijn dan de rest en moesten vechten voor een medaille. ‘Ik liep een slecht individueel toernooi, liep teveel te chillen en kreeg daardoor een slechte baan in de halve finales’, liet Liemarvin Bonevacia weten. ‘Het jaar 2022 was ook slecht, maar dit is een eerste stap naar Parijs 2024.” Isaya Klein Ikkink (19) heeft zich pas sinds kort gefocust op de 400 meter en was onder de indruk. ‘Op de NK indoor ging het al heel snel en nu sta ik al hier met een medaille’ Samen met Isayah Boers en Ramsey Angela sprintten de mannen naar brons in 3.06.59, achter België en Frankrijk. De atleten krijgen nu een week vakantie en pakken dan de trainingen weer op. ‘En 25 maart gaan we drie weken naar Zuid-Afrika op trainingskamp als voorbereiding op het outdoorseizoen’, besloot Klaver.

Nadine Visser hoopte op trilogie

Na twee gouden edities voor Nadine Visser won ze dit keer een zilveren medaille op de 60 meter horden, achter de Finse Reetta Hurske. Ze legt de lat voor zichzelf erg hoog en was er na afloop verdrietig over. Toch ziet ze de toekomst positief in en is ze vol vertrouwen over de nieuwe aanpak met haar nieuwe coach Laurent Meuwly. ‘De laatste horden gaan steeds beter en dat betekent dat het komende zomer op de 100 meter horden ook beter zal gaan.’ Maayke Tjin A-Lim verraste met een finaleplaats, waarin ze uiteindelijk achtste werd.

—

De laatste finale op zondagavond was de 3000 meter mannen. Deze finale werd gewonnen door de Noor Jakob Ingebrigtsen (7.40.32). Tim Verbaandert werd knap zesde (7.47.24), Mike Foppen elfde in 7.50.95.

Technisch directeur Vincent Kortbeek blikte na afloop terug op het toernooi. Ook hij was verrast door het hoogspringsucces en probeert beide atleten optimaal te faciliteren op weg naar de WK in Boedapest deze zomer en de Spelen van Parijs in 2024. Hij vertelde met ontzag gekeken te hebben naar een ‘fenomenale’ Femke Bol, en roemde haar als voorbeeldatleet voor iedereen die met atletiek bezig is in Nederland. In het algemeen zag hij in Istanbul weinig teleurstellingen en veel verrassingen, en wil dit succes voortzetten en uitbouwen op weg naar Parijs. Istanbul noemt hij daarbij een mooi meetmoment.

Foto’s: Erik van Leeuwen