Nog 2,5 week, dan staat de Gouden Spike weer op het programma. De inschrijvingen voor het NK 10.000m – onderdeel van de internationale Hardloopnetwerk 10.000m – zijn op dit moment gesloten (op de andere onderdelen kun je je nog WEL inschrijven!). Een van de allereerste atletes die zich had ingeschreven was Jill Holterman. Haar persoonlijk record op de 10.000m is 33:37.80, en vorig jaar won ze zilver achter Jip Vastenburg. Dit jaar moet ze het opnemen tegen 12 andere snelle Nederlandse dames, waaronder Ruth van der Meijden en Bo Ummels. Ze neemt ons deze en volgende week mee in haar voorbereiding.
Door Jill Holterman
Op 8 juni 2019 is het NK 10.000 meter tijdens de Gouden Spike in Leiden. Vorig jaar liep ik voor het eerst een 10.000 meter op de baan en kwam er al snel achter dat deze discipline keihard is: niet voor lieverdjes. Om deze afstand goed te lopen moet je wel keihard zijn, voor jezelf en voor je concurrenten. Hard zijn voor jezelf wordt altijd gezien als een belangrijke voorwaarde om als atleet de top te halen: je moet het uiterste van jezelf vragen, geen genoegen nemen met minder. Maar soms kun je ook te hard voor jezelf zijn, of te veel van jezelf vragen. Een herkenbare valkuil voor wellicht meer hardlopers.
De afgelopen tijd heb ik mijn trainingen weer kunnen oppakken nadat ik in de winter last had van allerlei ditjes en datjes (blessures, evenwichtsorgaan). Door de opgelopen trainingsachterstand probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de progressie die ik wekelijks maak. Dat ging erg goed, waarbij ik zelfs twee uur lang achter elkaar kon hardlopen zonder mij druk te maken om het tempo.
Maar afgelopen woensdag trapte ik toch weer in die valkuil: eisen aan mezelf stellen die niet realistisch zijn. Ik had een baantraining om te wennen aan het tempo van de Gouden Spike, maar in plaats van “go with the flow” werd het toch weer “slaaf van de klok” of zoals ik het zelf noem: Stopwatch-nazi. De tijden die zijn bedoeld als richttijden worden dan ineens een ondergrens. Staat er 76? Dan wordt het dus 75… Met als gevolg dat ik lekker loop te forceren. Op dat soort momenten ben ik wellicht té hard voor mezelf en vraag ik dingen van mijn lichaam die niet realistisch zijn.
Ik doe deze sport omdat ik het leuk vind. Dat is ook de reden waarom ik mee doe in Leiden: het is een super leuke wedstrijd. Het is mooi om te zien dat zich 13 dames hebben ingeschreven voor het NK en dat deze discipline steeds meer aandacht krijgt. De Nederlandse deelnemerslijst zal worden aangevuld met buitenlandse dames, waardoor ons een hele mooie wedstrijd te wachten staat. In de aanloop daar naartoe zal ik hard moeten zijn, omdat ik dat in de wedstrijd ook moet zijn. Maar op gepaste momenten zal ik vooral proberen te genieten: van de reis er naar toe, de progressie die ik maak en die bekende Runners-high. Note to myself: #doeslief voor jezelf!
Jill wil zich vanaf 1 september volledig op de sport gaan richten en is nog op zoek naar sponsoren die haar daarin willen steunen. Wil jij meer weten over Jill en/of je aanmelden voor ‘Project Parijs’, waarmee Jill zich wil klaarstomen voor internationale kampioenschappen? Je kunt alle informatie vinden op haar website.